“อื้อๆๆ” หญิงสาวดันอกเขาออกให้ห่างจากเธอเมื่อสัมผัสได้ว่าเขาแนบชิดร่างกายกับเธอมากเพียงใด
“คะ… คุณจะทำอะไรน้องเล็กคะ” เสียงของเธอเหวอไปเล็กน้อยจ้องหน้าเขาเขม็ง
“เฮ้ อย่ามองผมเหมือนพวกผู้ร้ายบ้ากามอย่างนั้นสิครับคุณ ก็คุณจมน้ำผมก็ช่วยผายปอดให้ไง” มาเฟียหนุ่มยักไหล่กลอกตาไปมา
“แต่เมื่อกี้คุณ… คุณเอาลิ้นเข้ามาในปากน้องเล็กด้วย” ใบหน้าของหญิงสาวจากที่ซีดๆ อยู่กลับแดงระเรื่อขึ้นในบัดดลทันใด
“ปรักปรำ ถ้าเอาลิ้นเข้าไปด้วยแบบนั้นเขาเรียกจูบ ผมรู้หรอกน่าว่าผายปอดต้องทำยังไง” สายตาเขาลดระดับมาอยู่ที่หน้าอกของเธอ ความร้อนแรงจากดวงตาคู่นั้นทำให้หญิงสาวร้อนวูบวาบไปหมด จนต้องยกมือขึ้นปิดหน้าอกหน้าใจของตัวเองและเพิ่งจะพบว่ากระดุมเสื้อของเธอหลุดลุ่ยไปสองสามเม็ด เผยให้เห็นบราเซียร์สีชมพูโอโรสที่สวมใส่อยู่อย่างอล่างฉ่าง
“คุณแก้ผ้าน้องเล็กหรอคะ” วชิราภรณ์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“เดี๋ยวๆๆ”
มาร์คัสยกสองมือขึ้นเสมออก “ผมแค่ผายปอดให้คุณเฉยๆ นะ ยังไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้นเลย ก็ผายปอดไงมันก็ต้องแบบว่า ปลดพวกเสื้อผ้าที่สวมๆ ให้คลายออกน่ะเข้าใจไหม” มาเฟียหนุ่มพยายามอธิบาย แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเธอยังเหมือนไม่ค่อยจะเชื่อถือเท่าไหร่เขาจึงเปลี่ยนแผนใหม่