หลังจากขึ้นเป็นเจ้าเมืองต้าซี อำนาจของเมืองชายขอบนั้นไม่เพียงพอต่อบารมีของเลดี้เฉินอีกต่อไป ความชอบธรรมของเมืองที่ตั้งตัวเป็นราชอาณาจักรใหญ่ทั้งที่ตัวเองไม่มีแม้แต่ขุนนางหรือ ไม่เข้าท่าเอาเสียเลย "ข้าไม่เห็นความจำเป็นที่ต้าซีจะต้องเกรงใจเฉียนฉินอีกต่อไป" ชนวนสงครามเริ่มมาจากเจ้าเมืองโลหยางที่เห็นว่าการเป็นสตรีครองเมืองนั้นจะทำให้เทพเจ้าสาปทั้งแผ่นดิน "ไม่เห็นด้วยกับข้าก็ออกไป นี่เมืองข้าต้องรอให้เจ้ามาอนุญาตตั้งแต่เมื่อใดกัน"

LADY : กงจู่ ตั้งท้องรึ...ในเมื่อแม่ทัพน้อยจับดาบต่อสู้อยู่ที่ชายแดนมาตลอด และไม่เคยข้องแวะกับบุรุษใด ก็มีแต่สตรีที่รุมล้อมรอบกายของนาง แต่หลังจากกลับเมืองหลวง ไฉนเลยถึงมีเด็กน้อยติดท้องมาด้วยได้...

เพราะปู่ต้องการหาคนดีๆ มาดูแลหลานสาว นางจึงต้องแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รักอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่ทว่าท้ายที่สุดนางกลับหลงรักสามีที่ไม่อยากได้หมดหัวใจ

ในที่สุดก็ได้ออกมาเที่ยวข้างนอกสมดั่งใจปรารถนาแล้ว แต่แน่นอนไม่มีใครยินยอมให้เธอออกมาหรอก เธออนุญาตตัวเองแล้วหนีออกมายังไงล่ะ! พอออกมาครั้งแรกก็มีคนแปลกๆมาเดินตามทั้งวันแถมยังจะเลี้ยงอาหาร แน่นอนว่าเธอก็ต้องไปเพราะเขาดูอัธยาศัยดี เธอไม่ได้ใจง่ายแต่อย่างใดแต่มีอาหารฟรีก็ต้องกินถูกไหม! แน่นอนว่าเรื่องคำสาปของครอบครัวเธอยังไม่จบสิ้นสักที ยังมีเรื่องให้เธอเฉียดตายได้ปีเว้นปีแบบแทบไม่ได้หยุดพัก ครอบครัวก็ต้องดู เที่ยวก็ต้องเที่ยว ยังมีเรื่องกินอีกที่เป็นเรื่องใหญ่ เมื่อไหร่ชีวิตจะสงบสุขเหมือนคนอื่นเขาสักทีเนี่ย!!

天才嫡女，废材四小姐  Author: 一块小肥肉  ลิขสิทธิ์: Ireader (zhangyue)  ลิขสิทธิ์ฉบับภาษาไทย: Novel Kingdom --คุณหนูสี่ สตรีเปื้อนเลือด-- นิยายน้องใหม่แห่งค่าย Novel Kingdom ที่ติดท็อปฮิตในเว็บไซต์ชื่อดังของประเทศจีนและมียอดวิวการันตีแล้วกว่า 250 ล้านวิว  เธอ คือนักฆ่าสาวผู้โหดเหี้ยมและเด็ดเดี่ยวแห่งศตรวรรษที่ 21 ความพลาดพลั้งเพียงน้อยนิดปลิดชีวิตของนักฆ่าให้ดับสูญ ทว่าโชคชะตากลับพลิกผันนำพาดวงวิญญาณเข้ามาสิงสถิตในร่างของคุณหนูผู้ไร้ค่าที่ถูกทั่วหล้าเย้ยหยัน  --เมื่อกายาอันศักดิ์สิทธิ์ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากการหลับใหล! ความงดงามอันที่ไร้ที่ติจึงมิอาจซ่อนเร้นอำพราง -- …. อสูรมายา การหล่อหลอมอุปกรณ์ ความงดงามจากภายในช่วงชิงหัวใจชายรูปงาม …. ….ในชีวิตนี้ ผู้ใดก็ตามที่หยามเกียรติข้า มันผู้นั้นจะต้องชดใช้คืนมาเป็นพันเท่า!!!!….

ความรักความปรารถนาที่ไม่ได้เกิดขึ้นอย่างบังเอิญ แต่มันเป็นความจงใจ คุณอาจจะเรียกว่าความต่ำช้าทางอารมณ์

เลดี้เฉินเลือกที่จะทิ้งร่างกายใกล้ตายของตัวเองมาเพื่ออาศัยในร่างกายที่ไม่ได้จะมีอายุขัยยืนนานไปกว่ากันนัก เจ็ดปีแล้วอย่างไร ขยายอำนาจได้ก็แล้วกัน น่าจะเพราะเฉินมี่จวนนั้นโตในแผ่นดินจีนโพ้นทะเลกระมังเธอจึงคุ้นชินกับการนิบถือเทพพระเจ้าที่เป็นสตรี จึงไม่ใคร่เห็นปัญหาว่าการเป็นสตรีนั้นมันจะกาลีบ้านกาลีเมืองอย่างไร น่าเสียดายที่เมืองรอบข้างไม่คิดเช่นนั้น "เมืองไหนพร้อมเป็นมิตรเราก็นับเป็นมิตร เมืองไหนต้องการเป็นศัตรูเราก็ไม่ขัดศรัทธา ข้าเป็นคนใจกว้าง"

หลินเป่ยเฉินสังเกตว่าช่วงนี้อาจารย์ติงดูแปลกไป นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ อดีตของอาจารย์ติงงั้นเหรอ ? แล้วไหนจะงานประลองกระบี่ที่กำลังมาถึงอีก ! เรื่องราวการผจญภัยสุดมันส์ของหลินเป่ยเฉินยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ส่วนจะเป็นยังไงนั้น ติดตามได้ใน เซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 3 !

เพราะความรักสนุกจึงทำให้ครูสาวต้องตกเป็นทาสของภารโรงหื่น

คุณหนูสาม จางหลินถงถูกเปลี่ยนตัวให้เข้าวิวาห์แทนคุณหนูใหญ่ที่ป่วยตายก่อนวันวิวาห์สามวัน นางอยู่กินรักใครกับสามีอยู่ดีๆ ต่อมานางก็ถูกสามีมอบยาพิษให้โดยไร้ความผิด! ความตายที่ได้มาอย่างไร้ความเป็นธรรมนี้นางไม่อาจยอมรับ ผู้ไม่รู้ ย่อมไม่ผิด นางจึงได้รับโอกาสฟื้นคืนจากความตาย กลับมาทวงความยุติธรรมให้ตนเอง

"ต้าซียึดครองโลหยางได้แล้ว" เหมือนจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ก็แต่ต้าซีได้อำนาจของโลหยาง แต่แท้จริงแล้วเรื่องนี้ใหญ่กว่าที่คิดเอาไว้ คานอำนาจของฮั่นสะบั้นลงแล้ว เฉียนฉินไม่ใช่ศูนย์กลางอำนาจอีกต่อไป "ไม้เล็กไม่อาจโตใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ได้" บางคนกล่าวไว้เช่นนั้น "ก็โค่นไม้ใหญ่ทิ้งเสียสิ" ไม่มีอะไรยากเกินมือของเฉินมี่จวน

สงครามเป็นเครื่องหมายของการขยายอำนาจ แต่ในสายตาของผู้นำบางคนแล้วสงครามเป็นเพียงเครื่องมือเพื่อนำมาซึ่งผลประโยชน์เท่านั้น ดินแดนฮั่นถูกแบ่งเป็นตะวันออกตะวันตก ความเชื่อถือในราชสกุลเดิมถูกบั่นทอนลงไป "โอรสสวรรค์" ไร้ซึ่งความสำคัญหากชาวเมืองอยู่ในนรก นรกที่ชื่อว่าสงคราม

เบาะแสเกี่ยวกับเหตุการณ์เสียชีวิตของพ่อและแม่ฉิงเทียนเริ่มมีความกระจ่างเพิ่มมากขึ้น เรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ฝึกวิชา ดังนั้นต้องมีเงื่อนงำสำคัญที่แอบแฝงอยู่แน่นอน ติดตามต่อในเล่ม

ความรู้สึกที่ต้องเก็บไว้เพียงคนเดียว มันอึดอัดมากขนาดไหนคนๆ นั้นไม่มีทางเข้าใจ ทั้งที่พยายามมาตลอด ทำทุกอย่างให้เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทำไมถึงต้องแสดงท่าทีแบบนั้นออกมา ได้โปรด...เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ

ถึงจะเย็นชาอยู่บ้าง แต่ไม่มีครั้งไหนที่ท่านอาจะดูแลถิงเอ๋อร์ไม่ดี รวมถึงบทลงโทษทุกครั้งที่นางทำผิดนั้นด้วย แม้ไม่ได้อ่อนโยนแต่ก็ไม่ได้ดิบเถื่อนจนรับไม่ได้ และดูเหมือนนางจะติดใจบทลงโทษนั้นเสียด้วย

“หลายปีก่อนตอนนั้น... เจ้าถูกเจ้าลูกตะพาบจู้ข่งจับเปลือยคิดจะนำเจ้าถ่วงทะเล เป็นข้าที่ช่วยเจ้าไว้ ดังนั้น... ร่างกายของเขาข้าล้วนเห็นหมดแล้ว เจ้าคงไม่รู้ลึกซึ้งเรื่องราวระหว่างหญิงชาย ดังนั้นจีจีก็นอนนิ่งๆ ทุกสิ่งอย่างข้าจะจัดการเอง” จู้จีได้ยินเช่นนี้ใบหน้าก็กระตุกเกร็งมือหนาบีบแก้มนางด้วยความมันเขี้ยว บีบบี้ไปมาจนยืดย้วย เอ่ยเสียงเข้มออกมา “ข่มขู่หรือ ข้าทุบเจ้าให้สลบดีหรือไม่ จะได้ไม่ต้องมานั่งอดทนอดกลั้นข่มอารมณ์เช่นนี้” เอินอวี๋สะบัดหน้าหนีนิ้วของเขาที่กำลังบีบแก้มนางอย่างดุดัน สองมือพยายามดึงสายรัดเอวของเขาออกพยายามอยู่นานจนเล็บแทบหักก็ไม่สามารถทำให้สายรัดเอวของเขาคลายออกแม้แต่น้อย จนทำให้เอินอวี๋เริ่มหมดความอดทน “ได้! ในเมื่อข้าถอดเสื้อเจ้าไม่ได้ เช่นนั้นข้าจะถอดเสื้อของข้าออกเอง!” เอินอวี๋เอ่ยออกมา แม้ดวงตาจะพร่ามัวและเลือนรางแต่กลับสามารถแก้สายรัดเอวออกอย่างรวดเร็ว แก้สายรัดเอวเสร็จก่อนที่จะเอ่ยออกมาเสียอีก พลางดึงสาบอาภรณ์ของตนออกอย่างรวดเร็วจนทำให้จู้จีนั้นไม่ทันห้ามปรามและไม่ทันขัดขวาง แต่กลับต้องนิ่งค้างมองผิวพรรณที่เผยเร้นออกมา กลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ผิวนางไม่ได้ขาวเช่นหิมะแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความงดงามนางลดลงแต่กลับยิ่งทำให้นางนั้นดูโดดเด่นกว่าสตรีคนใดในสายตาของตน จู้จีเบือนหน้าหนีด้วยความขัดเขินอีกทั้งยังเผลอเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตนโดยไม่รู้ตัว แม้ใบหน้าจะดูนิ่งเฉยแต่ใบหูของเขากลับแดงก่ำ เอ่ยปรามเสียงสั่น “ขะ... ข้าไม่... วะ... หวั่นไหวหรอกอวี๋เอ๋อร์ อะแฮ่ม... คะ... ความพยายาม ขะ... ของเจ้า สูญ...” จู้จีเอ่ยไม่ทันจบก็ต้องออกอ้าปากค้างเมื่อตนเห็นเอี๊ยมตัวน้อยที่ควรจะอยู่บนตัวนางปรากฏขึ้นเต็มๆ ตา พยายามฝืนดวงตาไม่ให้หันกลับไปมองนาง แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องพ่ายแพ้เหลือบมองใบหน้าเล็กๆ ที่ยามนี้กำลังยิ้มกว้างจนตาหยี อีกทั้งยังยิ้มแย้มกว้างจนเห็นฟันขาวราวไข่มุกครบทุกซี่ เอินอวี๋ชูเอี๊ยมตัวน้อยขึ้นสูงเหนือศีรษะของเขาพลางปล่อยมือออกจนทำให้เอี๊ยมตัวน้อยนั้นแปะแหมะอยู่บนหัวของเขา มองจู้จีที่อ้าปากค้างจนทำให้สายเอี๊ยมที่ห้อยย้อยแทบเข้าไปอยู่ในปาก นางที่เห็นใบหน้าลางๆ ของเขาหันมองมาก็คว้าจับฝ่ามือของเขามาแปะไว้ที่หน้าอกตนเต็มๆ แรง ยิ่งเห็นว่าเขาไม่ขัดขืนอีกทั้งยังไม่เอ่ยวาจาก็ยิ่งทำให้นางได้ใจ มือบางขยับควบคุมให้ฝ่ามือของเขานั้นขย้ำที่อกอิ่มไปมา “เจ้า... ยั่วยวนข้า” ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา

เจน นีโอ และจานีส ทั้งสามคนเป็นพี่น้องอาภัพที่เสียแม่ไปด้วยอุบัติเหตุ คนเดียวที่เลี้ยงดูพวกเธอคือคุณพ่อมังกรที่เป็นสถาปนิกคลั่งงานแบบสุดๆ วันก่อนพ่อทำอาหารพลาดจนจานีสท้องเสียต้องเข้าโรงพยาบาล เดือนก่อนคุณพ่อลืมไปรับเจนจนต้องให้ตำรวจมาส่งที่บ้าน ปีก่อนคุณพ่อทำนีโอหายที่ห้างจนต้องตามหากันทั่ว ขืนปล่อยไว้แบบนี้เด็กทั้งสามคนรู้ชะตากรรมตัวเองดีว่าต้องตายแน่ๆ การหาแม่ใหม่จึงเป็นภารกิจเร่งด่วนของสามพี่น้องจอมแก่น

ในที่สุดความขัดแย้งระหว่าง หลิงตู้ฉิง และ จักรพรรดิเหลียงซาน แห่งอาณาจักรจันทราก็ได้มาถึงจุดเดือดที่ทั้งสองไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ด้วยการร่วมมือกันระหว่างจักรพรรดิและคนนอก หลิงตู้ฉิง ผู้ซึ่งเผชิญกับศึกรอบด้านจึงต้องงัดกลเม็ดที่มีอยู่ทั้งหมดมารับมือ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดตัวอันยิ่งใหญ่ของเหล่ากองทหารประจำคฤหาสน์สราญรมย์ การสำแดงเดชที่ทำให้คนทั่วหล้าต้องสยองผองขนของโจวจื่อซินและเพลงกระบี่ที่ในอดีตสั่นคลอนได้แม้แต่สวรรค์ ซึ่งผลลัพธ์ของมหาศึกครั้งนี้มันจะเปลี่ยนแปลงชะตาของอาณาจักรจันทราไปตลอดกาล

ตราบาปที่เธอไม่ได้เป็นผู้ก่อ แต่เขากลับจับเธอไปชำระไฟแค้นในใจเขา !!! เหตุใดเขาจึงกระทำย่ำยีเธอ ให้ย่อยยับไปกับมือ ความรัก และหนี้แค้น ที่ต้องชำระด้วยพรหมจรรย์ อย่างสาสม !! ………………………………………………………………………………………. “อ่า” เขาค่อย ๆ เอนกายลงบนพื้นเรือ พร้อมกับโอบแขนรัดรอบร่างสวยไว้ในอ้อมอกช้อนประกบแผ่นหลังร้อนผ่าวของหล่อนในขณะที่เธอยังหอบหายใจ เขาฝังแก่นกายไว้ในกายเธอเพื่อดื่มด่ำความสุขหลังบทพิศวาสร้อนแรงสิ้นสิ้นสุด เมื่อทั้งเขาและเธอเริ่มหายใจเป็นปกติ เธอไม่เอ่ยปากเถียงโต้ตอบกับเขาอีก ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาเงียบ ๆ เขาโยนเสื้อเสื้อคลุมแขนยาวให้เธอสวมแทนเสื้อที่ขาด “ใส่ซะ !” หญิงสาวเงยหน้ามองเขาตาขวาง ชายหนุ่มจึงก้มลงบีบคางของเธอให้เงยขึ้นก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำว่า “จะใส่ดี ๆ หรือจะให้ฉันปล้ำเธออีกรอบ” เกรซสะบัดหน้าหนีให้พ้นจากมือเขา แล้วรีบสวมเสื้อที่เขาโยนให้ หากเธอสามารถหนีรอดไปได้ ความเจ็บแค้นนี้เธอจะไม่มีวันลืม และจะเอาคืนให้สาสมเช่นกัน!!

อู๋ตี้ถูกระบบแลกเปลี่ยนไขมันทำงานฉุกเฉินเพื่อช่วยชีวิตเขา แต่มันก็ทำให้น้ำหนักของเขาหายไปเกือบ 30กิโลกรัม แม้แต่เอ้อซีซี ยังจำเขาไม่ได้ แล้วคนอื่นจะจำเขาได้หรือไม่ว่าชายชุดเกราะแดงจะเป็นอู๋ตี้ขี้แพ้คนนั้น

เรื่องราวสะใภ้ พ่อผัว และสามี ต่อไปนี้ เป็นเพียงเรื่องราวสมมติขึ้น ในโลกฉาว ๆ เทา ๆ การอ่านเป็นรสนิยม การเขียนก็เช่นเดียวกัน ไม่เหมาะสำหรับเยาวชน

ศิวะ! เจ้าฆ่าข้า! ไม่ว่าข้าจะเกิดใหม่กี่ชาติกี่ภพ ข้าก็จะตามไปย่ำยีปาราวตีทุกชาติไป!

เมื่อลั่วอู๋ได้เข้าสำนักเฉียนหลงด้วยโควตาพิเศษได้ ก็เริ่มมีคนมาท้าปรับแต่งสัตว์วิญญาณกับเขา ไม่ใช่ใครอื่น เฉินหมิงหยู นั่นเอง สุดท้ายแล้วก็ไม่แคล้วที่จะต้องคำนับอาจารย์ จึงเป็นเหตุให้กลุ่มสตรีสุดแสบของจักรวรรดิต้องเคารพเขาด้วยเช่นกัน

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 7 (บทที่ 319-379) หลังจากหูเจียวเจียวและหลงโม่พรากจากลูก ๆ มานานนับเดือน ในที่สุดครอบครัวสุขสันต์ก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง! จากนั้นพวกเขาก็พากันมุ่งหน้ากลับบ้านของตัวเอง ในขณะเดียวกัน หลางซัวผู้เป็นหัวหน้าเผ่าหมาป่ากำลังคลั่ง เพราะหูเจียวเจียวทำกับเขาไว้เจ็บแสบมาก เขาจะบุกโจมตีเผ่าของเธออีกครั้งหรือไม่? แล้วคราวนี้หญิงสาวจะหาวิธีรับมือกับศัตรูอย่างไร? **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด