“คงเป็นข้าที่ง่ายไปท่านถึงได้หายไปถ้าเช่นนั้นข้าก็จะไปบวชตามที่ได้ตั้งใจไว้ตั้งแต่ต้น” เผด็จการ ความรัก ซึ้งกินใจ อดีตปัจจุบันอนาคต คือนิยายเรื่องนี้

คุณหนูรองตระกูลไป๋ เสียพรหมจรรย์ในคืนที่คุณหนูใหญ่แต่งงาน และยังเป็นบุรุษที่ชังน้ำหน้านางอย่างกับอะไรดี แล้วเช่นนี้ลูกในท้องของนางจะทำเช่นไรดี !?

*กรุณาอ่านคำเตือนก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ* จัดโปร 3 วันแรกจ้า และมีภาพประกอบในเล่มด้วยน้า ------------------------------- ทุกหกหมื่นปี เฮยต้งจะถือกำเนิด กลืนกินสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งอย่างเข้าไปในหลุมแห่งความมืดมนอนธการ มนุษย์หากตกอยู่ในเฮยต้งก็ย่อมไร้ทางรอด ไม่เว้นแแม้แต่เทพหรือมาร เมื่อยามที่เฮยต้งใกล้กำเนิด ยามนั้นเหล่าเทพและมารก็จะร่วมมือพากันเสาะหาแม่ชีเทวะที่สามารถรับพลังหยางจากบุรุษทั่วหล้า ไม่เว้นแม้แต่เทพหรือมาร นำไปปลดปล่อยสู่เฮยต้ง มิให้กลืนกินสรรพสิ่ง มิให้อนธการแห่งความมืดหม่นเหน็บหนาวปกคลุมใต้หล้า ทำลายสวรรค์ กลืนกินนรก ควบคุมอสูร! ------------------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและมี,3P,Yuri

天才嫡女，废材四小姐  Author: 一块小肥肉  ลิขสิทธิ์: Ireader (zhangyue)  ลิขสิทธิ์ฉบับภาษาไทย: Novel Kingdom --คุณหนูสี่ สตรีเปื้อนเลือด-- นิยายน้องใหม่แห่งค่าย Novel Kingdom ที่ติดท็อปฮิตในเว็บไซต์ชื่อดังของประเทศจีนและมียอดวิวการันตีแล้วกว่า 250 ล้านวิว  เธอ คือนักฆ่าสาวผู้โหดเหี้ยมและเด็ดเดี่ยวแห่งศตรวรรษที่ 21 ความพลาดพลั้งเพียงน้อยนิดปลิดชีวิตของนักฆ่าให้ดับสูญ ทว่าโชคชะตากลับพลิกผันนำพาดวงวิญญาณเข้ามาสิงสถิตในร่างของคุณหนูผู้ไร้ค่าที่ถูกทั่วหล้าเย้ยหยัน  --เมื่อกายาอันศักดิ์สิทธิ์ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากการหลับใหล! ความงดงามอันที่ไร้ที่ติจึงมิอาจซ่อนเร้นอำพราง -- …. อสูรมายา การหล่อหลอมอุปกรณ์ ความงดงามจากภายในช่วงชิงหัวใจชายรูปงาม …. ….ในชีวิตนี้ ผู้ใดก็ตามที่หยามเกียรติข้า มันผู้นั้นจะต้องชดใช้คืนมาเป็นพันเท่า!!!!….

ชีวิตของบัวชมพูประดุจดั่งเจ้าหญิง จนกระทั่งมารดาผู้แสนดีเสียชีวิต และภัสสรกลายมาเป็นแม่เลี้ยงใจยักษ์ เธอจึงกลายเป็นนางฟ้าตกสวรรค์ จนกระทั่งต้องกลายเป็นสาวบำเรอกามของหัวขโมยผู้หล่อเหลาทั้งเจ็ด

“เมื่อชะตากำหนดมาให้ทั้งสองครองคู่ ไม่ว่าจะพลัดหลงกันไปทางใดก็ย่อมได้กลับมาพบกันอีกครา” เรื่องราวความรักของหลัวเสี้ยวเวยและหยางเหลาหู่ คู่หมั้นคู่หมายที่มิเคยได้พบหน้า แม้เดิมทีหยางเหลาหู่คิดว่านางตายไปแล้ว แต่ไม่รู้เลยว่า ‘สาวใช้’ ที่เขารับเข้ามาทำงานนั้นจะเป็นคู่หมั้นของเขาเอง เมื่อชะตากำหนดให้ทั้งสองได้เป็นคู่ชีวิต แต่กว่าจะถึงจุดนั้นได้ต้องมาคอยลุ้นกันว่า สาวใช้ตัวจิ๋วกับคุณชายใหญ่แห่งป้อมพยัคฆ์ทมิฬจะลงเอยอย่างไร ....... “นั้นของข้ามิใช่รึ” เขาปลดสายจูงม้า เห็นนางกินพุทราเชื่อมท่าทางเอร็ดอร่อยจึงอดหยอกล้อนางไม่ได้ “แค่พุทราเชื่อม ท่านจะแย่งข้ารึ” นางทำท่าหวงขึ้นมา มันก็แค่พุทราเชื่อม แต่นางไม่ได้กินนานแล้วนี่ “แต่นั้นมันของๆ ข้า เจ้าควรให้ข้ากินก่อน” เขาไม่ชอบกินขนมของหวาน แต่เห็นนางหวงแบบนี้แล้วนึกอย่างแย่งชิง หลัวเสี้ยวเวยส่ายหน้าไปมา กลัวถูกแย่งของกินจึงอ้าปากงับพุทราเชื่อมลูกสุดท้ายไว้ในปาก เหลือเพียงไม้เสียบเปล่าๆ ในมือ คิดว่าอย่างไรของอยู่ในปากนางแล้วเขาไม่มีทางแย่งชิงเอาไปแน่ ทว่านางกลับคาดไม่ถึงว่าเขาจะยื่นมือมารั้งท้ายทอยของนางไว้ โน้มหน้าลงมาประกบปากที่เผยอขึ้นอย่าตกใจของนาง เรียวลิ้นหนาตวัดเอาพุทราเชื่อมในปากของนางมาสู่ปากของเขา 'หวานล้ำเกินคาดคิดจริงๆ'

เพราะการหายไปของ 'ไข่มุกน้ำตาจันทรา' ทำให้ กัวจื่อหรานได้พบกับหลินอวี้เจิน เขาต้องตามหาไข่มุกล้ำค่ากลับคืนสู่ตระกูล ทว่าเขากลับพบว่าสิ่งที่ล้ำค่ายิ่งกว่าคือนางที่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ...................... หลินอวี้เจิน ในวัยสิบเจ็ดปี นางเป็นบุตรสาวของหลินยี่ห้าน เจ้าของสำนักศึกษาเล็กๆ แห่งหนึ่ง มารดาของนางตายจากไปตั้งแต่นางอายุไม่ถึงสิบขวบ แต่กระนั้นบิดาก็มิได้แต่งภรรยาใหม่ บิดาทุ่มเทให้กับสำนักศึกษาของตนและเลี้ยงดูนางตามลำพัง “หลินอวี้เจิน” หมั้นหมายกับ“ติงกว่างอาน” เขาเป็นศิษย์เอกของบิดา ทว่าเรื่องพลิกผลัน ติงกว่างอาน กลับไปแต่งงานกับ “หลินชูซิน” ญาติผู้น้องของนางเอง ด้วยเหตุนี้นางจึงเดินทางมาตันหยางเพื่อพบท่านลุงใหญ่-หลินเหิงอี้ เพียงเพื่อรักษาบาดแผลในใจ ‘ไข่มุกน้ำตาจันทรา’ สมบัติล้ำค่าประจำตระกูลกัว แต่กลับหายไป ร่องรอยสุดท้ายหยุดอยู่ที่หลินเหิงอี้ กัวจื่อหรานประมุขสกุลกัวและยังเป็นเจ้าเมืองตันหยาง เขาจำเป็นต้องใช้ทุกวิธีทางเพื่อให้ได้ไข่มุกประจำตระกูลกลับมา แม้ต้องบุกค้นเข้าห้องนอนของหญิงสาวก็ตามที หลับ? นางหลับในอ่างอาบน้ำ! มีผู้ใดหลับในอ่างอาบน้ำเช่นนี้เล่า! กัวจื่อหรานยืบเสื้อคลุมของหญิงสาวสะบัดไปมาแล้วโยนขึ้นเหนืออ่างอาบน้ำ เพียงพริบตาเขาก้มตัวช้อนร่างของหญิงสาวขึ้นจากน้ำ ยื่นมือไปรับเสื้อคลุมที่ค่อยๆ ล่วงหล่นลงมา ตวัดข้อมือเพียงไม่กี่ครั้งก็สามารถใช้เสื้อคลุมของนางห่อหุ้มร่างเปลือยเปล่าได้มิดชิด เขาอุ้มนางที่ยังถลึงตามองเขาแต่ใบหน้าหวานนั้นแดงจัดราวคนป่วยไข้ “จุ๊ๆ อย่าจ้องหน้าหน้าผู้มีพระคุณเช่นนี้” เขาเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะในลำคอ อุ้มร่างนุ่มนิ่มไปวางไว้บนเตียง มารดาเถอะ! ผู้มีพระคุณอะไรกัน! เจ้าโจรลามก! แล้วสายลมแห่งฤดูกาลก็นำโชคชะตาของคนแปลกหน้ามาผูกพัน

“...ไปดู... เกียร์พี่ไหม ?” สำหรับเรื่อง “วิศวะเกียร์ดุ” เป็นซีรี่ย์ชุด Fast Food Sex : ลำดับที่ 24 ซึ่งเป็นเรื่องราวของสาวน้อยหน้าใสที่ต้องเข้ากิจกรรมรับน้องสุดโหด กับหนุ่มวิศวะสายว้ากหน้าหล่อจนน้ำลายแทบหก งานนี้น้องหรือพี่ที่จะร่วง เกียร์วิศวะที่เป็นตำนานจะใหญ่อลังการแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ ............................................................................ เขียดทำตาลอยคล้ายกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน เธอลอบมองหน้าอกอันเปลือยเปล่าของรุ่นพี่บ่อย ๆ โดยเฉพาะรุ่นพี่ผมสีทอง ตัวขาว ๆ หัวนมเป็นสีชมพู “หัวนมน่าดูดจัง” เขียดเผลอหลุดความคิดของตนออกมาเสียดัง “เธอพูดอะไรนะ” ปุยฝ้ายกระซิบถามเพื่อนสาวงง ๆ แต่เขียดกลับเผลอตัวตอบเสียงดังยิ่งกว่าเดิมว่า “ฉันบอกว่า หัวนมรุ่นพี่สีชมพูน่าดูดจัง” พอพูดจบปุ๊บได้สติขึ้นมาเธอจึงรีบตะครุบปากตัวเองทันที แต่ไม่ทันเสียแล้ว ทุกคนต่างมองเธอเป็นตาเดียว โดยเฉพาะหัวหน้าพี่ว้าก “เฮ้ย ! ไอ้น้องที่มันอยากดูดนมรุ่นพี่นะ ! ออกมานี่สิ !” หัวหน้าพี่ว๊ากสุดหล่อสั่งเสียงดังลั่น เขียดก้มหน้างุดด้วยความอับอายเต็มที่ ไม่ยอมขยับเขยื้อน จนหัวหน้าพี่ว๊ากต้องตะโกนขึ้นมาอีกครั้งว่า “น้องเสื้อขาวอ้ะ พี่เห็นนะว่าเธอเป็นคนพูด จะเดินออกมาดี ๆ หรือจะเดินออกมาด้วยน้ำตา” คำพูดข่มขู่นั้นทำให้เขียดจำใจต้องลุกขึ้นเดินไปหารุ่นพี่ หัวหน้าพี่ว้ากมองเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดาก่อนที่จะสั่งเธอด้วยเสียงอันดังว่า “ไหน พูดประโยคเมื่อครู่ใหม่สิ !” “หัวนมรุ่นพี่สีชมพูน่าดูดจัง” เขียดตะโกนออกมาสุดเสียง แล้วใบหน้าเธอก็ขึ้นสีแดงก่ำด้วยความอาย เพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ในแถวคราวนี้กลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้วจริง ๆ จึงปล่อยเสียงหัวเราะออกมาสุดเสียง ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ “เฮ้ย ! เงียบ !” หัวหน้าพี่ว้ากตวาดขึ้น ทุกคนเงียบกริบ

ดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างลั่วอู๋กับองค์หญิงเจียโรว จะเป็นไปด้วยดีถึงขนาด เรียกว่าเป็นหุ้นส่วนกันเลยทีเดียว การมางานประมูลในครั้งนี้ของลั่วอู๋นั้นได้กำไรกลับไปมากมาย ดังนั้นจึงได้เวลากลับไปที่เขตหวงชาอีกครั้ง ติดตามต่อในเล่ม

ในเมื่อโชคชะตาให้ข้าต้องอยู่ในดงอสรพิษ ข้าก็จะขอเป็นอสรพิษเพื่อจะยืนหยัดอยู่ได้ในที่แห่งนี้!!!

เมื่อนางตื่นมาในร่างของภรรยานอกสายตา เช่นนั้นเธอจะทำให้ในสายตาของเขามีเพียงเธอผู้เดียวเช่นกัน

**ซีรีส์สามบุพเพสกุลซือทั้งสามเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้** เรื่องนี้คือเรื่องของซือหยวนซาหรือคุณชายสามค่ะ ข้าจะไม่คิดแค้น... ข้าจะไม่โกรธเคือง... สิ่งที่ท่านทำ ข้าจะไม่เก็บมาเป็นเพลิงสุมใจ ขอให้ระหว่างเรา ท่านกับข้าเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันนับจากนี้... และตลอดไป... . . . . . . แต่คำว่าตลอดไป... ไม่เคยมีอยู่จริง!

“ท่านก็รู้ ข้าบอกแล้วข้ามิอาจสามารถหลีกเลี่ยงการแต่งงานได้ การแต่งงานเป็นหน้าที่ของบิดามารดาจัดหามาให้” “แต่เจ้าเป็นเมียข้าแล้ว” “เป็นเมียแล้วอย่างไร ท่านมิพูด ข้ามิพูด ใครจะล่วงรู้” วาจาของนางที่เอ่ยออกมา ราวกับมีดนับพันทิ่มแทงหัวใจเขา

โปรยหลัง ในปี 1894 ยุคราชวงศ์ชิง โศกนาฏกรรมหนึ่งที่ชาวจีนลืมไม่ลง คือเหตุการณ์ทหารญี่ปุ่นบุกฆ่าชาวจีนที่เมืองหลู่ซุ่น มีผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์นั้นเพียงคนเดียว เป็นเด็กชายคนหนึ่ง... 112 ปีให้หลัง เจ้ากังฟูนิรนามคนหนึ่งก้าวขึ้นสนามประลอง ท้าชิงทุกผู้ ทุกนาม แบบไม่ไว้หน้า ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปของเขา มีเพียงตัวเขาที่รู้ว่า... เส้นทางแก้แค้นที่แสนจะโดดเดี่ยวนี้เริ่มต้นขึ้นแล้ว -------------------------------- จากใจบรรณาธิการ สวัสดีค่ะ “สาดแสงส่องหล้า” เรื่องนี้ของห้องสมุดเป็นงาน BL สองเล่มจบแบบหนาๆ จากปลายปากกาของคุณ Huai Shang ผลงานของคุณ Huai Shang ที่ทางห้องสมุดนำมาแปล ซึ่งมีด้วยกันอยู่ 2 เรื่องคือ ‘สาดแสงส่องหล้า’ คู่ของคุโรซาว่า— เย่เจิน กับ ‘ยกไฟส่องดาบ’ คู่ของคุณวิศวกรฉู่กับหานเยว่ ซึ่งก็เป็นอีกคู่ที่มาแจมในเล่มนี้ สไตล์การแปลของทั้งสองเล่มจะใช้ศัพท์ค่อนข้างวัยรุ่น เพื่อให้เข้ากับบริบทการหยอกล้อของตัวเอกและผองเพื่อน เนื้อเรื่องออกแนวแฟนตาซีเล็กน้อย เพราะนายเอกของเราเป็นเด็กจีนในยุคสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่หนีตายแล้วหลุดลงมาในอีกห้วงมิติเวลา ซึ่งก็คือปัจจุบัน แต่ความคับแค้นใจยังคงอยู่ทำให้เขาเดินหน้าฆ่าล้างคนญี่ปุ่นเพื่อเอาคืนให้ญาติพี่น้อง ส่วนพระเอกของเรา ไม่ใช่ใครอื่น เป็นหนึ่งในคนญี่ปุ่นเป้าหมายนั่นเอง! ห้องสมุดทำงานอย่างหนักกับเล่มนี้ เนื้อหาในเล่มมีการรวบรวมตอนพิเศษต่างๆ ที่คุณหวายซ่างเขียนมอบให้กลุ่มแฟนคลับบ้าง ลงเนื่องในโอกาสสำคัญต่างๆ บ้าง จึงนับว่าเป็นเวอร์ชันตีพิมพ์ที่ครบถ้วนและมีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรง เน้นความสะใจ เนื่องจากห้องสมุดไม่ได้ตัดทอนส่วนใดออกไป จึงขอให้ผู้อ่านมีวิจารณญาณในการรับสื่อและอ่านเพื่อความสนุกสนานเท่านั้นค่ะ **เรามี special gift เป็นงานแฮนด์เมดมอบให้กับรีวิวน่ารักๆของนักอ่านสายอีบุค ซึ่งพิเศษไม่แพ้สายหนังสือ ใครได้ “reply” ตอบกลับจากทีมงานใต้รีวิวของท่าน ติดต่อรอรับที่กล่องข้อความ fb: Hongsamut ได้เลยจ้ะ** ทีมงานห้องสมุด --------------------------------------- TRIGGER WARNING: AGE GAP มีความแตกต่างด้านอายุ BLOOD มีเลือด MURDER มีการฆ่าฟัน TORTURE มีการทรมาน VIOLENCE มีการใช้ความรุนแรง RACISM มีการเหยียดเชื้อชาติ UNDERAGE มีบรรยายถึงความสัมพันธ์ทางเพศของตัวละครที่อายุต่ำกว่า 18 ปี SUPERNATURAL มีพลังเหนือธรรมชาติ

เทพสาวผู้เผาดินแดนบุปผาวอดวาย จึงได้ถูกลงโทษให้มาทำความดีในโลกมนนุษย์โดยการเข้าร่างองค์หญิงสิบสองผู้ที่กระทำแต่ความชั่วมาตลอด..... นางต้องทำความดีเพื่อจะกลับไปเป็นเทพบนดวงจันทร์ ในระหว่างนั้นก็ได้พระราชทานสมรสกับคังหยางกวางคนสนิทรัชทายาท เอาละที่นี้ นางจะเลือกระหว่าง กลับไปเป็นเทพหรือใช้ชีวิตเฉดเช่นมนุษย์............................................................. “องค์หญิงก่อนที่องค์หญิงจะสังหารกระหม่อม กระหม่อมขอสังหารองค์หญิงก่อนแล้วกัน” เยว่เล่อไม่ทันระวังตัวถูกเขากระโจนใส่อาภรณ์ขาดหมด เขาทำรุนแรงกับนางอีกแล้ว นางเพิ่งจะหายดี สายสายลมโบกสะบัดไปมาอย่างรุนแรงไม่นานฝนห่าใหญ่ก็ตกลงมาเสียงครวญครางอย่าทรมานไม่มีใครได้ยินเสียงคราง เพราะเสียงฝนได้กลบเกลื่อนไปหมดแล้ว

หนึ่งนางผู้ใจแข็งดั่งศิลา กับหนึ่งบุรุษผู้มีใจรักมั่น ดุจสายธารที่มิไหลย้อนคืน คราแรกนั้นนางคือหมอหญิง ผู้พรางใบหน้าท่อนล่างด้วยม่านไหม คราถัดมานางคือมือพิณแห่งสำนักโคมเขียว ผู้พรางดวงตามิให้ชายใดแลเห็น คราที่สามนางคือคุณหนูสูงศักดิ์ ผู้พรางโฉมตั้งแต่ศีรษะจรดบ่าบาง ทั้งสามคราหาใช่ตัวตนที่แท้จริง ทั้งสามครานางต้องตระหนักว่าห้ามมอบใจให้ชายใด ทว่านางมารน้อยจะข่มใจได้หรือไม่ ในเมื่อบุรุษผู้เป็นแม่ทัพใหญ่ พบเจอนางสามครั้ง สามตัวตน เขาก็ยังมีใจให้นาง แม้ทุกคราที่ว่านั้น เขาจะไม่เคยเห็นใบหน้านางเลยก็ตาม คราแล้วคราเล่าที่เขามอบใจให้นาง และคราแล้วคราเล่าเช่นกัน ที่นางทำร้ายเขา ทั้งร่างกายและจิตใจ! ******************************************************** “เอาสิเพ่ยจู ร้องขอยาถอนพิษจากข้า” “ข้ามิได้มาร้องขอ ข้ามาแลก” เอ่ยแล้วแทบหยุดหายใจ พวงแก้มเห่อร้อน อาจเพราะสิ่งที่เพิ่งเอ่ย หรือร้อนเพราะฤทธิ์สุราก็เป็นได้ เพ่ยจูขยับเข้าไปหาชายที่ใต้เพิงมุงหญ้า เขาตบเบาๆ ลงบนเสื้อคลุมที่ปูอยู่ มาดราวกับคุณชายผู้มั่งมีกำลังเรียกนางโลมในหอคณิกา “หากเจ้ากล้าใช้เล่ห์เหลี่ยมกับข้า รับรองว่าเจ้าได้สิ้นลมด้วยมือของข้าแน่” นั่นคือคำขู่ของหยางหลง เพ่ยจูกัดฟันกรอดๆ นั่งลงข้างเขาแล้วปลดเอาผ้าคาดเอวออกจากร่าง หยางหลงไม่รอให้นางได้ถอดอาภรณ์ห่อกาย เขาดึงร่างนางลงไปหาด้วยแรงอันมากมี นางตื่นตระหนกแต่เก็บซ่อนความตื่นกลัวไว้ใต้ร่างอันแข็งทื่อ “เจ้าควรทำให้ข้าพอใจ มิใช่นอนแข็งเป็นท่อนไม้” “ข้าหาใช่นางคณิกาจะได้รู้วิชาเอาใจบุรุษ” คำตอบนั้นทำให้เจ้าหยางหลงยิ้มหวานราวกับพบเจอแท่งทอง นางเอื้อมมือไปยังเชือกที่ผูกผ้าคลุมหน้า แต่เขาไวกว่าจับมือนางไว้มิให้ปลดออก “ข้าบอกหรือว่าอยากเห็นหน้าเจ้า?” มือนางหลุดจากเชือกผ้าคลุมทันใด นางได้ยินผิดไปหรือไม่ “สิ่งที่ข้าต้องการคือของแลกเปลี่ยนกับยาถอนพิษ เจ้าเคยบอกว่ามีใบหน้างดงามจนข้าอาจยอมล่มเมือง หากเจ้าใช้ความงามมาล่อลวงข้า ข้ามิแย่เอาหรือ เช่นนี้…กันไว้ดีกว่าแก้จะดีกว่า หึๆๆ” แล้วหยางหลงก็ดึงชายผ้าคลุมหน้านาง จากปลายคางมนเลิกขึ้นไปกองไว้ด้านบน บัดนี้ตั้งแต่สันจมูกจนถึงหน้าผากนางจึงถูกพรางไว้ เผยริมฝีปากอิ่มงามท้าทายแรงกระหายราคะแห่งบุรุษ “จะทำอะไรก็รีบทำเข้าเถิด ที่นี่คือริมหน้าผาหาใช่ห้องหอของท่าน” “ข้าจะนึกเอาแล้วกัน ว่านี่คือคืนแต่งงานของข้า ”

คู่หนึ่งแต่งงานกันแล้วทำอย่างไรให้รักกันหลังแต่งงาน อีกคู่หนึ่งรักกันแล้วทำอย่างไรให้ได้แต่งงานกัน โปรดติดตามได้ใน 'เซตสุริยาจันทราแดง' ประกอบไปด้วย - บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน - สุริยันเคียงจันทรา

ไรท์จัดโปร 14 วันนะคะ -------------------- ​ “มองข้า” ไฉ่อันเม้มปากแน่นก่อนจะกลั้นใจเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วจนทำให้ส่วนที่นางไม่อยากจะมองนั้นเลือนรางจนไม่อาจจดจำหรือเห็นรูปร่างที่แท้จริงได้ สองตาจ้องมองใบหน้าที่ยามนี้คล้ายกับปีศาจที่ล่อลวงสตรีให้ลุ่มหลง จ้องเขม็งไม่ยอมมองไปส่วนอื่นใดที่นอกเหนือจากใบหน้า “เสี่ยวอันอัน มิใช่อยากรับใช้ข้าหรือ มาลองดู” หรั่นจิ้วซิวมุมปากยกยิ้ม ขยับเปลี่ยนอิริยาบถ แผ่นหลังยืดขึ้นศอกข้างหนึ่งเท้ายันกับหน้าขา ระหว่างขายังคงเว้นระยะพอสำหรับคนหนึ่งคนเช่นเดิม “นายท่านมิใช่ข้าอิดออด แต่ว่าข้า... ยังไม่เคย” “ถึงบอกให้ลองอย่างไรเล่า เสี่ยวอันอันข้ายังอารมณ์ดีพอจะสอนเจ้าอยู่นะ” หรั่นจิ้วซิวมุมปากยังคงกดลึกมองท่าทางลังเลปนด้วยความเขินอายของนางก็รู้สึกยิ่งอยากรังแกมากขึ้น ส่งเสียงยาวในลำคอเปรยออกมาเบาๆ “สตรีในถนนโคมเขียวล้วน...” ไฉ่อันได้ยินเช่นนี้ก็ไม่อิดออดอีก ดวงตาฉายแววเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นคุกเข่าลงระหว่างขาเขา มองดูแก่นกายที่ผงาดชูชันด้วยความเกริ่นเกรง ขนาดใหญ่โต สูงยาวและร้อนผ่าว หากให้กะขนาดก็ประมาณแปดเก้าชุ่น9 ได้... “อ้าปาก แลบลิ้นออกมา” ไฉ่อันถอนหายใจยาวออกมา หลับตาลงริมฝีปากเผยออ้า แลบปลายลิ้นออกมาเล็กน้อย หรั่นจิ้วซิวมือหนึ่งจับลำเอ็นพาดลงบนปลายลิ้นของนางที่แบออกมา “เลีย” ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา ​

หยางอี้ผ่านการทดสอบเข้าสู่สำนักวิหารสวรรค์อย่างงดงามจนชื่อเสียงเลื่องลือ ทว่าในเมื่อมีคนรักก็ย่อมต้องมีคนเกลียด! เมื่อหยางอี้ลงมือจึงเกิดเป็นแรงสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งวิหารสวรรค์!

" นั่นใคร! " รู้ดีว่าเมื่อครู่ตนเสียงดังเกินไปจนทำให้ ' องค์หญิง ' และ ' ต้าอ๋อง ' ต้องตกพระทัยใหญ่หลวง เจี๋ยหลัวจินจับตัวเขาเข้าแนบชิด ขยับกายหันหลังเพื่อบดบังใบหน้าของตนและร่างกายของขันทีน้อยผู้นี้ เมื่อได้ยินเสียงกุกกักที่ชั้นหนังสือจึงเอ่ยตอบโดยไม่หันกลับมอง " บทองค์หญิงกับต้าอ๋องน่าสนใจไม่เลว คราวหน้าข้าต้องนำไปใช้บ้าง " บุรุษผู้นั้นมองดูแผ่นหลังของบุรุษที่อาภรณ์ดูไม่ค่อยเรียบร้อยผ่านช่องว่างของชั้นหนังสือก็โล่งใจ เอ่ยชักชวนพลางชะเง้อคอมองสตรีที่ถูกแผ่นหลังกว้างปิดบังไว้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น " นึกว่าไม่มีใครใช้อยู่เสียอีก หากต้องการเจ้ามาร่วมวงกับพวกเราได้ " " ไม่เป็นไร แม่นางของข้าออกจะเขินอายอยู่บ้าง " เสี่ยวเสวี่ยกลอกตาเป็นวงกลม มองดูดวงตาของต้าอ๋องที่ออกจะดูสนุกสนานไม่น้อย บิดตัวเล็กน้อยเมื่อรับรู้ได้ว่าพวกเขาขยับวางตำรากลับตามเดิม พยายามขืนตัวออกห่างเมื่อสัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งนูนๆ นั้นกำลังทิ่มแทงตนเอง พยายามคิดในแง่ดีว่าสิ่งนั้นอาจจะเป็นด้ามมีดหรือไม่ก็ขวดหยกใส่ยา แต่ยิ่งนางเห็นต้าอ๋องยิ้มพรายพร้อมทั้งเบียดตัวเข้าแนบชิด ทำให้อะไรก็ตามที่ทิ่มแทงนางยิ่งดูเหมือนจะมีรูปร่างที่ชัดเจนมากขึ้น ในที่สุดก็เลิกคิดในแง่ดี ยิ้มแหยๆ ส่งให้ต้าอ๋อง " ต้าอ๋อง ข้าน้อยไม่ใช่แม่นางน้อยนะพ่ะย่ะค่ะ " เสี่ยวเสวี่ยเอ่ยบอก พยายามหลุบตาลงไม่ให้ต้าอ๋องจับได้ว่านางกำลังนินทาเขาอยู่ในใจ ไฉนบุรุษยุคนี้ล้วนอ่อนไหวกันง่ายดายยิ่ง... เจี๋ยหลัวจินยิ้มบางๆ มือหนาจับใบหน้าของเขาด้วยฝ่ามือเพียงข้างเดียว ขยับนิ้วบีบมือมองดูแก้มที่ยับย่น มองยิ่งเห็นเขาดูไม่ค่อยจะตื่นตระหนกก็รู้สึกอยากจะหยอกเย้า ขยับกายเข้าแนบชิด ก้มหน้ากระซิบเสียงพร่าข้างใบหู " เจ้ายังมีปาก... " เสี่ยวเสวี่ยได้ยินเช่นนี้ก็นิ่งค้าง นี่... คงไม่ได้หมายถึง... " ต้าอ๋อง ข้าน้อยปากไม่สะอาดเมื่อครู่เพิ่งกินลูกพลับตากแห้งไปย่อมต้องมีเศษผลไม้ติดอยู่ หากมันเข้าไปติดกับซอกมังกรอันใหญ่จะทำให้สกปรกยิ่งนะพ่ะยะค่ะ... " เสี่ยวเสวี่ยไม่เอ่ยเปล่าพยายามใช้ปลายลิ้นกวาดไปทั่วฟัน ควานหาเศษพลับแห้งที่ติดซอกฟันเพื่อนำออกมาแสดงถึงความสกปรกของตนเองสุดความสามารถ " รู้ได้อย่างไร " " พ่ะย่ะค่ะ? " เสี่ยวเสวี่ยทวนถามเสียงสูง รู้อะไรกัน " รู้ได้อย่างไรว่า... ของข้าใหญ่ " วาจาเช่นนี้ของต้าอ๋องทำให้เสี่ยวเสวี่ยต้องใบ้กิน นี่มันคำถามอะไรกันนะ เป็นเพียงแค่คำประจบประแจงไยต้องถามหาเหตุผลหรือความจริงด้วยเล่า จู่ๆ ก็มาคาดคั้นอะไรกัน หากเอ่ยว่ามังกรของท่านอ๋องทั้งตัวเล็กทั้งผอมแห้งเท่าไส้เดือนก็คงถูกลากไปประหารแล้ว! ------------------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรง,3P

เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง

“จะคบหาใครก็ต้องดูดีๆนะหว่าหวา ส่วนเรื่องแต่งงาน อารอให้หว่าหวาแต่งก่อนดีหรือไม่” “กว่าหว่าหวาจะแต่ง อาฟงก็กลายเป็นตาแก่พอดี” “ถ้าอาแก่ หว่าหวาจะรังเกียจอาหรือ” “ไม่รังเกียจเจ้าค่ะ หากไม่มีใครแต่งงานกับอาฟง หว่าหวาจะแต่งกับอาฟงเอง หว่าหวาจะได้ดูแลอาฟงตลอดไปดีหรือไม่เจ้าคะ”

จะกี่ชาติกี่ภพข้าก็จะไม่ยอมให้เจ้ามีความสุข ข้าจะตามจองล้างจองผลาญเจ้าทุกชาติไป! นังแพศยา! ชาติที่ 1 : หนานกงเยี่ยนร่ำรวยล้นฟ้า แต่ว่าไม่มีแท่งหยก ข้าจะยอมกล้ำกลืนฝืนทนแต่งกับเขาเรอะ! ไม่! ข้าไม่ยอม! ใครจะอยากได้สามีเป็นขันทีกัน!

สำหรับเขาเธอเป็นได้เพียงกาฝากที่ต้องคอยรองรับอารมณ์ของเขาฝ่ายเดียวโดยที่เธอไม่สามารถแสดงความรู้สึกออกมาได้เลย “หึหึ พรุ่งนี้ค่อยไปซื้อยาฉุกเฉินกินแล้วกัน มันนี้ขอมันก่อน” ชายหนุ่มลุกขึ้นพร้อมฉุดร่างของหญิงสาวให้ลุกตามขึ้น แล้วจับจูงไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายก่อนที่จะเริ่มต้นมีเซ็กส์กันอีกครั้ง “อือหือ หุ่นแม่งน่าจริงๆ ดูสิก้นเด้งดีเป็นบ้า จัดในห้องน้ำสักรอบถ้าจะมัน” “ยะอย่าค่ะ เดียร์ยังเจ็บตรงนั้นอยู่เลย” “มันเรื่องของเธอฉันจะเอาใครจะทำไม อ้าขาออกสิ ฉันจะดูว่ามันฉีกเยอะไหม” “คือ เดียร์ คือ”