‘มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่จะมีเมียน้อย’ “อย่าอ้างแต่เรื่องพวกนั้นได้มั้ย มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่จะมีกิ๊กมีกั๊ก มีเล็กมีน้อย” ประโยคนี้อีกแล้ว! แอมฟังแล้วกัดฟันอย่างเจ็บใจ ตาวาววับจับจ้องหน้าคนเคยรัก “งั้นมันคงเป็นความจำเป็นแล้ว ที่ผู้หญิงอย่างแอมจะต้องเปลี่ยนมุมมอง หาหนุ่ม หาผัวสำรองเอาไว้ใช้งานเวลาผัวที่บ้านมันอยากจะเปลี่ยนรสชาติเปลี่ยนกลิ่นใหม่” “แอม! อย่ามาหาข้ออ้างลบล้างความผิดตัวเอง ผู้หญิงกับผู้ชายมันเหมือนกันที่ไหน” *********** เมื่อสามีขยันนอกกาย แล้วผิดมากไหม? หากเธอจะเผลอมีใจให้ชายคนอื่น “พี่เสก...ปละ ปล่อยแอมเถอะจ้ะ” แอมสะดุ้ง พยายามขืนตัวลุกออกห่าง ลมเย็นๆ พัดกรูผ่านร่าง เธอใจไหววาบ มันช่างคล้ายกับเหตุการณ์ในคืนนั้น เสกชะงักมือ มองสบตาตื่นๆ อีกครั้งก่อนจะยอมปล่อยให้เธอหยัดตัวยืน “เอ่อ แอมกลับบ้านก่อนนะจ๊ะ” แอมรีบบอก หมุนตัวเดินไปหาประตูกระจกที่อยู่ห่างแค่สามก้าว ยังไม่ทันได้ก้าวผ่านธรณีประตูออกไป ร่างกายก็ถูกดึงจนหมุนกลับอีกครั้ง คราวนี้ไม่ล้ม และกายสูงใหญ่ของเสกก็ยืนอยู่ข้างหน้า เธอเงยหน้ามองอย่างตกใจและแปลกใจ เขาก้มลงมา แววตาหื่นหิวบางอย่างไม่ปิดบัง เธอใจสะท้าน เขาเอื้อมมือไปจับประตูดึงรูดปิด เสียงหมุนปิดล็อกดังคลิก ใจดวงน้อยกระตุกวาบ “พี่ทนไม่ไหวแล้วแอม...”

“ มือทั้งคู่ของเมย์ค้ำยันพื้นไว้ หัวห้อยลง นมอวบใหญ่หลามตกลง ป่าดำพกหญ้าทะมึนถูกยกขึ้นไปหาการสวนแทงเข้าใส่ การตอกลงมาของดับเบิ้ลไซค์ สังวาสบูชายัญ กลีบสาวถูกเสียบแทงตรงริมหน้าต่างห้องนอนชั้น2 นี่เป็นมุมอันเบื้องบนเห็นได้ชัดเจนที่สุดแล้ว ยวงเนื้อยัยยู่ย่นตามการรูดเข้าและออกของดับเบิ้ลไซค์กันขนาดไหน เลือดคั่งจนเป็นสีแดงเลือดขนาดไหน ทุกอาการของการยับยู่ย่น ทุกความชอกช้ำคั่งเลือด ต้องเห็นชัดเจนที่สุด ไม่เหลือความสงสัยกัน”

ความรักไม่เคยตาย แม้ร่างกายสิ้นลมหายใจ

“ครับ” เขารับคำในขณะที่เธอหันไปมอง คนตาโตเหมือนนึกอะไรออก รีบกัดปากเสไปมองทางอื่น “อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อเขาขยับเข้ามาหา จับมือเธอเอาไว้ ช่อเพชรมองตาปริบๆ แก้มร้อนผ่าว “คืออาก็ยังไม่มีเมีย” “ค่ะ ยังไม่มีเมียแล้วเกี่ยวอะไรกับช่อละคะ” เธอดึงมือหนี เดินไปคนพะโล้ ภามลูบท้ายทอยตัวเองไปมา เออ... เขายังไม่มีเมียแล้วไปบอกเด็กมันทำไมกัน “คือจริงๆ อาก็อยากมีเมียนะครับ” *** “คิดถึงอาหรือเปล่า ไหนบอกให้ชื่นใจหน่อยสิครับ” “ไม่เห็นจะคิดถึงเลย” เธอเสมองไปที่บึงบัว ตักไอติมกินแก้เขิน “แต่อาคิดถึงช่อแทบขาดใจ” “คุณอา” เธออุทาน มองเขาตาโต คนบ้ามาสารภาพอะไรตอนนี้ ช่อเพชรแก้มร้อนผ่าว สบตาแล้วเขินจนมือไม้ไม่รู้จะพาไปไว้ตรงไหนดี สุดท้ายก็ถือไอศกรีมขนมปังกรอบเอาไว้แน่นเหมือนเดิม “ไอติมติดปากอีกแล้วครับ” เขายิ้มที่มุมปากของตัวเองเพื่อบอกเธอ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหา ทำท่าจะเช็ดให้ด้วยปากร้อนๆ อีกครั้ง ช่อเพชรรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที ภามเลยจุมพิตลงมาที่หลังมือของเธอแทน เธอมองสบตากับเขาในระยะกระชั้นชิด ปากร้อนบดจูบลงมาเบาๆ กับหลังมือนิ่มขาวจัด พอเขาเลื่อนใบหน้าออกห่าง เธอก็เอามือออกจากปากของตัวเอง แต่เขาขยับหน้ามาหาอีกรอบ เธอเลยเอาไอติมขนมปังกรอบยัดปากเขาแทน

เป็นจักพรรดิโอสถกลับเกิดใหม่งั้นหรือ ? เป็นการผสานจิตวิญญาณกันหรือ ? หลงเฉิน เด็กหนุ่มที่ช่วงชิงรากปราณ โลหิตปราณ กระดูกปราณทั้งสามสิ่งไป ได้หยิบยืมวิชาการหลอมโอสถระดับเทวะภายใต้ความทรงจำ ฝึกปรือวิชาเคล็ดกายานวดาราอันลี้ลับ แหวกม่านหมอกที่หนาทึบออก ปลดปล่อยโชคชะตาครอบครองพลังวงแหวนเทวะแห่งฟ้าดิน เหยียบย่างชั้นดาราตะวันจันทรา พบพานสาวงามต่างๆ กำราบมารร้ายเทพแห่งความชั่วจนกลายเป็นที่เลื่องลือก้องแดนเจียงหนาน : หลงเฉินมาถึง สวรรค์คำรนพสุธาคำราม หลงเฉินไปจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพร่ำไรจนเป็นที่ตำนานแห่งยุทธ์ภพ : หลงเฉินปรากฎ ฟ้าดินสั่นสะเทือน หลงเฉินเดินจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพยดาร้ำไห้

เซียนจิ้งจอกผู้งดงามเฝ้าตามหาบุรุษผู้มีดวงชะตาเกี่ยวพันนานนับพันปีจนได้พบกับจิ้งจอกแปลงหนุ่ม

ภัยร้ายที่กำลังพุ่งตรงเข้าหาราชันย์วิถีมังกรแดงถูกหยุดไว้ได้อย่างง่ายดาย ทว่าความจริงเบื้องหลังภัยนี้คือสิ่งใดกันแน่? ใช่มีเทพเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่ ...แล้วการเดินทางของซูอี้ต่อจากนั้นจะเป็นเช่นไร จะมีศัตรูใดรอคอยเขาอยู่เบื้องหน้ากัน? หากอยากรู้กัน ก็ขอเชิญทุกท่านไปร่วมลุ่นพร้อมกันได้ใน บันทึกตำนานราชันอหังการ เล่ม 31!

แนวอีโรติกสายบาป นางเอกเป็นชู้กับผัวคนใหม่ของยาย นางเอกอกหักและเป็นโรคซึมเศร้าจึงลาออกจากมหาลัยไปรักษาตัวที่บ้านเกิด วันนึงเธอเมาและพลาดท่าให้กับสามีใหม่ของยายตัวเอง นับแต่นั้นมาเธอจึงกลายเป็นเมียน้อยแบบลับๆของผัวคุณยาย...

“อยาก! ไม่ใช่เหรอ” “มันไม่ถูกต้อง น้าภูมิอย่าทำอย่างนี้” เธอส่ายหน้ายิก ผมเผ้าสะบัดกระจาย แววตาตื่นตระหนก ใช่ว่าไม่เข้าใจความหมายที่เขาพูด ตรงกันข้าม เธอเข้าใจดีทีเดียว ภาคภูมิกำลังพูดถึงเรื่องอะไร “อะไรที่ไม่ถูก ผู้ชายผู้หญิงเวลามีอารมณ์ เขาก็เรียกแบบนี้ทั้งนี้ จะ ‘อยาก’ ‘เสี้ยน’ ‘งุ่นง่าน’ พูดให้สวยหรูดูดียังไง มันก็แค่อยากระบายความเงี่_นทั้งนั้นแหละ” เสียงห้าวต่ำ น้ำเสียงหยันเยาะ แววตาจับจ้องดวงหน้าใสของสาวน้อยวัยหวานไม่วางตา ภาคภูมิใช้มือตะปบปลายคางมนจับตรึงให้เชิดหน้าสบตา “แล้วนี่ก็ถูกต้องที่สุดแล้ว เธอเป็นผู้หญิง ฉันเป็นผู้ชาย ทำเรื่องอย่างนั้นได้ใครจะว่า” “แต่ๆ แต่ว่านุสเป็นเพื่อนกับหลานน้าภูมิ พูดไปก็เหมือนลูกเหมือนหลานคนนึง” “ก็แค่เพื่อนของหลาน อีกอย่าง...” ภูมิเลิกคิ้วยียวน มองหน้ายุ่งเหยิงของสาวน้อยอย่างเห็นเป็นเรื่องขำ “ความอยากมันไม่เลือกญาติพี่น้องหรอก”

“เซ็กส์ไม่มีจุดจบมีแต่มากขึ้น และรุนแรงขึ้น ในที่สุดแล้วก็โดนลงโทษ จงอย่าเชื่อความจริงมันก็แค่ความพยายามสร้าง”

ภูผาสานุศิษย์รุ่นสุดท้ายของวัดวารุณ ที่มีความฝันเพียงการเป็นครู แต่เนื่องด้วยอดีตที่เกี่ยวข้องกับเวทย์อาคม มันย้อนกลับมาหาเขาทำให้ชีวิตเขามีแต่เรื่องยุ่งๆ

เธอครางเสียงหลง ส่ายหน้าไปมา ยามเมื่อเขากระแทกลงมาหา ปากร้อนดูดรวบยอดอกของเธอจนแข็งเป็นไต ขนในกายของพลอยใสลุกซู่ด้วยความกระสันเสียวเจ็บแปลบปนเปกันไปหมด เขาช้อนสะโพกของเธอขึ้นให้รับการกดคลึง เธอหอบหายใจรุนแรง จิกมือกับแผ่นหลังของเขาแน่น ปากน้อยที่เผยออ้าค้าง ทำให้เขาต้องบดจูบหนักๆ เสียงครวญครางของสาวน้อยดังสะท้านอยู่บนเตียงนอนใหญ่เกือบค่อนคืน เธอถึงได้ถูกปล่อยตัวจากอ้อมแขนแกร่งของเขา “จะไปไหน” เขาเกี่ยวเอวบางเอาไว้ พลอยใสไม่ตอบ เธอจะหนีลงจากเตียงท่าเดียว “ฉันถามว่าเธอจะไปไหน” “พลอยจะกลับห้องค่ะ” “ยังไม่ให้ไป” เขารั้งร่างน้อยมากอด บดจูบแก้มนวลอย่างหนักหน่วง “อุ๊ย! คุณนัส” เธอลูบแก้มตัวเองเบาๆ ซุกหน้าเข้าหาหมอนอย่างเขินอาย ไม่กล้าหันไปมองเขา “ฉันชอบหมอนข้างดิ้นได้ ถ้ายังไม่อนุญาตให้ไป เธอก็ไปไหนไม่ได้” คนเผด็จการสั่ง รัดเอวบางเอาไว้แน่นขึ้น เธอเลยหยุดดิ้น เพราะรู้สึกว่ายิ่งดิ้นยิ่งเสียดสีกับสัดส่วนที่ไม่สมควรมากขึ้น นิยายชุด 1. เล่ห์หวาม 2. เล่ห์สวาท

เป็นจักพรรดิโอสถกลับเกิดใหม่งั้นหรือ ? เป็นการผสานจิตวิญญาณกันหรือ ? หลงเฉิน เด็กหนุ่มที่ช่วงชิงรากปราณ โลหิตปราณ กระดูกปราณทั้งสามสิ่งไป ได้หยิบยืมวิชาการหลอมโอสถระดับเทวะภายใต้ความทรงจำ ฝึกปรือวิชาเคล็ดกายานวดาราอันลี้ลับ แหวกม่านหมอกที่หนาทึบออก ปลดปล่อยโชคชะตาครอบครองพลังวงแหวนเทวะแห่งฟ้าดิน เหยียบย่างชั้นดาราตะวันจันทรา พบพานสาวงามต่างๆ กำราบมารร้ายเทพแห่งความชั่วจนกลายเป็นที่เลื่องลือก้องแดนเจียงหนาน : หลงเฉินมาถึง สวรรค์คำรนพสุธาคำราม หลงเฉินไปจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพร่ำไรจนเป็นที่ตำนานแห่งยุทธ์ภพ : หลงเฉินปรากฎ ฟ้าดินสั่นสะเทือน หลงเฉินเดินจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพยดาร้ำไห้

นายท่านหานเฟิงหลางผู้เย็นชายอมยื่นมือเข้าช่วยสตรีที่เติบโตในหอคณิกาเช่นซู่อัน เพียงเพราะนางมีใบหน้าคล้ายอดีตภรรยา นางจึงตอบแทนเขาด้วยเรือนร่างตนเอง

ภายในเขาซากวิญญาณเต็มไปด้วยเศษซากอาคารผุผังมากมาย หากทว่าเมื่อสถานที่แห่งนี้เกี่ยวพันกับชาติที่ห้าของซูอี้ มันย่อมมีของไม่ธรรมดาอยู่มากมาย ยกตัวอย่างเช่นอนุสรณ์ศิลา! หากทว่านั่นหาใช่สาระสำคัญของการเข้ามาภายใน ณ ชั่วยามนี้ไม่ ที่สำคัญ คือคุกเทพที่อยู่ภายในนี้ต่างหาก! ทว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นไร? เขาจะสามารถหลอมรวมกรรมวิถีของชาติที่ห้าได้หรือไม่ ขอเชิญทุกท่านไปร่วมลุ้นพร้อมกันได้ใน บันทึกตำนานราชันอหังการ เล่ม 32!

“Sex Note บันทึกเสียวของเราสอง” กับเรื่องราวและประสบการณ์อันน่าตื่นเต้นในชีวิตคู่ระหว่างผมกับแฟน ที่จะมาผลัดกันเล่าให้พวกคุณได้อ่านกัน

“ทำไมแกไม่แต่งตัว” เสี่ยเหิมถามลูกชายเสียงกร้าว เมื่อลูกชายตัวดียังไม่ใส่เสื้อผ้าที่ตนเตรียมไว้ให้ “แต่งไปทำไม ในเมื่อผมไม่ได้มาร่วมงานแต่งของพ่อ” “แล้วแกมาทำไม” “ผมจะมาพังงานแต่งของพ่อ พ่อ! ยกเลิกงานแต่งกับผู้หญิงคนนั้นเถอะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รักพ่อ” เนติใช้ไม้อ่อนด้วยการขอร้องบิดา แต่หากไม่เชื่อกัน เขาจะบุกเข้าไปพังงานจริงๆ พังแบบไม่สนหน้าใครทั้งนั้น! “ฉันรู้ดีว่าเจ้าสาวคนนี้ไม่ได้รักฉัน” “แล้วพ่อจะแต่งไปทำไม หรือโดนครอบครัวผู้หญิงคนนั้นรวมหัวกันวางแผนจับพ่อ พ่อเลยจำใจแต่ง” เนติคิดเองเออเองเป็นตุเป็นตะ “คนอย่างเสี่ยเหิมไม่ยอมให้ใครหลอกง่ายๆ หรอกโว้ย” จะมีก็แต่ลูกชายตัวดีคนนี้ ที่หลอกว่าจะกลับบ้านหลายครั้ง แต่ก็ไม่ยอมกลับซะที จนต้องใช้แผนขั้นเด็ดขาด “แล้วพ่อแต่งทำไม หรือพ่อรักผู้หญิงคนนั้น” “ฉันไม่ได้รัก” “แล้วพ่อจะแต่งทำไม” ยิ่งพูดคุยกันยิ่งทำให้เนติไม่เข้าใจบิดาว่าจะจัดงานแต่งขึ้นมาทำไม ในเมื่อต่างก็ไม่ได้รักกัน “คนที่แต่งคือแก ไม่ใช่ฉัน!” “พ่อ!” เนติตะโกนเรียกเสียงดัง หน้าตาก็เหมือนคนโดนผีหลอก “จะมัวเรียกพ่อหาพระแสงอะไร รีบไปแต่งตัว เดี๋ยวจะไม่ทันฤกษ์” เสี่ยเหิมออกคำสั่งก่อนจะเดินไปหยิบชุดมาส่งให้ลูกชาย “รับไปสิว่ะ!” “ผมโตแล้ว พ่อจะมาจับผมแต่งงานไม่ได้” “แกแน่ใจว่าไม่แต่ง” “ผมไม่แต่ง!” เนติยืนยันคำเดิม “งั้นฉันแต่งเอง!”

“เปียกซกขนาดนี้ยังปฏิเสธอีกนะ อยากตั้งแต่เห็นเขาเอากันแล้วสิท่า” “พี่ธิว...” ทองธิวกระแทกปากบดปากอิ่มแรงๆ ดูดรัดลิ้นหวานรูดเลีย หงายฝ่ามือประกบช่อเนื้อกลางหว่างขาสาวบีบย้ำเป็นจังหวะ “อยากให้ฉันหยุด งั้นก็เลือกทางตายใช่ไหม” “พี่ธิว...” เธออยากร้องไห้ขณะที่หอบกระเส่าอย่างมีอารมณ์ร่วม แต่ความรู้สึกผิดครอบงำจิตใจ ทำแบบนี้ก็เท่ากับเธอเป็นชู้กับเขา แต่ถ้าไม่ทำพวกเธอก็อาจถูกฆ่าตายหมด

ในเมื่อเซ๊กส์แนวดิ่งเรามีไม่ได้ เราก็ต้องทำให้ทวารหนักของหล่อนบานๆซะ นิ้วกลางอาร์ตแทกเข้าล้วงออกเป็นการใหญ่ โอ้เข้าและออกเป็นการใหญ่เยี่ยงนี้ ความรุนแรงทัดเทียมกัน เนื้อเล็กๆแสนบอบบางนี้ จะได้ฉีกๆขาดๆ แรงบืบ อย่าใช่คำนี้ แต่เป็นความพยายามหักความเป็ยชายของอาร์ตต่างหาก โรสตาเหลือกปากกว้าง เม็ดเหงื่อรีดเร้นออกมา พยายามหักกลางความเป็นชาย ก็ใช่ที่หล่อนเกร็ง เพราะนิ้วกลางอาร์ตจ้วงแทงหุบเหวเนื้อ พยายามจะแหกทวารหนักของหล่อนให้มันฉีกขาดไปซะ ความเกร็งของยวงเนื้อพยายามหักความเป็นชาย นิ้วฉันก็เป็นนี่เลย เครื่องจักรหัวสว่าน กระแทกเข้ากระชากออก หุบเหวเนื้อต้องฉีกขาด ตั้งใจยิ่ง พยายามแล้ว แรงเป็นที่สุดกระแทกใส่ทวารหนักหล่อน หล่อนก็บีบแรง แข็งเกร็งเป็นที่สุด พยายามยิ่งเป็นที่สุด หักความเป็นชายให้ขาดในนาทีนี้ ความเสียวซ่านก็ปฏิเสธมาตลอด ความพยายามหักนี่ โอ้หัวใจอาร์ตรับไม่ไหวแล้ว หัวใจนี้แตกสลาย การเบ่งพ่นให้แรงให้พุ่งใส่ภายในความพยายามหัก โอ้อาร์ตใกล้จะตายอยู่แล้ว อาร์ตเต็มใจ ตายๆซะเถอะ หัวใจระเบิดเปรี้ยงปร้าง ตายๆในการเสียบค้างคานี่แหละ ความต้องการ

เมื่อตระหนักได้ว่าตนยังไม่มีที่ไปอื่นนอกจากตระกูลฉู่ ซึ่งเป็นตระกูลของภรรยาแสนสวยของเขา ซูอันจึงจำต้องยอมกลืนศักดิ์ศรีตนเองแล้วเข้าเรียนที่สถาบันจันทร์กระจ่าง และจะต้องพยายามหาทางทำภารกิจในการคืนความเป็นชายของเขากลับคืนมาเสียที ไหนจะต้องมารับมือกับพวกไม่หวังดีจากที่อื่น ๆ ที่ยังคงไม่ละความพยายามในการจะสังหารเขาให้ได้อีก แบบนี้พระเอกของเราจะรอดไปด้่วยวิธีไหนกัน ไปติดตามกันได้ในเซียนคีย์บอร์ดเล่ม 2 กันเล๊ย!

ร่างสูงเดินเข้าหาอย่างคุกคาม มองหญิงสาวเหมือนเสือร้ายรอตะครุบเหยื่อ ไม่เคยมีผู้หญิงสวยๆ คนไหนหลุดรอดเงื้อมมือของเขาไปได้ และตอนนี้เขาก็จะไม่ปล่อยเธอเด็ดขาด ผู้หญิงที่หยามเขาครั้งแล้วครั้งเล่า “ท่าทางคุณจะพูดไม่รู้เรื่อง ฉันขอตัวก่อน” มุกอันดาก้าวถอยหนี ไม่ใช่เพราะหวาดกลัว แต่เพราะเธอรังเกียจท่าทางหยาบคายของเขาต่างหาก “จะไปไหนเล่า คุณหนูมุกคนสวย” “ว้าย!!!” มุกอันดาร้องอย่างตกใจเมื่อโดนกระชากแขนเอาไว้ ไฟฉายหล่นลงไปกองกับพื้นใต้แคร่ แสงสว่างยังส่องให้มองเห็นทั่วเพิงพัก สายฟ้าที่แลบแปลบปลาบทำให้เธอมองเห็นสายตากระหายของเขาอย่างชัดเจน “ปล่อยนะ ว้าย!!!” เพราะไม่ทันตั้งตัวเธอเลยโดนกระชากอีกรอบเข้าไปอยู่ในอ้อมแขน แต่เพราะวิชาการป้องกันตัวทำให้เธอยกเข่าขึ้นกระแทกเข้าที่หว่างขาเขาจนจุก “โอ๊ย!” ภครัฐร้องเสียงหลง ยอมปล่อยหญิงสาวเพราะความเจ็บจุก “สมน้ำหน้าอยากหื่นดีนัก” เธอว่าใส่หน้า ก่อนจะหันไปหยิบร่มและไฟฉาย แต่ช้ากว่าร่างสูงที่ดีดตัวขึ้นมา กัดฟันข่มความเจ็บปวดเอาไว้อย่างที่สุด เธอหยามเขากี่รอบแล้วนะ เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำร้ายเขาขนาดนี้มาก่อน “ว้าย!!!”

เป็นจักพรรดิโอสถกลับเกิดใหม่งั้นหรือ ? เป็นการผสานจิตวิญญาณกันหรือ ? หลงเฉิน เด็กหนุ่มที่ช่วงชิงรากปราณ โลหิตปราณ กระดูกปราณทั้งสามสิ่งไป ได้หยิบยืมวิชาการหลอมโอสถระดับเทวะภายใต้ความทรงจำ ฝึกปรือวิชาเคล็ดกายานวดาราอันลี้ลับ แหวกม่านหมอกที่หนาทึบออก ปลดปล่อยโชคชะตาครอบครองพลังวงแหวนเทวะแห่งฟ้าดิน เหยียบย่างชั้นดาราตะวันจันทรา พบพานสาวงามต่างๆ กำราบมารร้ายเทพแห่งความชั่วจนกลายเป็นที่เลื่องลือก้องแดนเจียงหนาน : หลงเฉินมาถึง สวรรค์คำรนพสุธาคำราม หลงเฉินไปจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพร่ำไรจนเป็นที่ตำนานแห่งยุทธ์ภพ : หลงเฉินปรากฎ ฟ้าดินสั่นสะเทือน หลงเฉินเดินจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพยดาร้ำไห้

เรื่องราวเร้าอารมณ์ของนุ่นและเน จากหนุ่มสาวมหาลัยวัยอยากลอง สู่เส้นทางเสียวเกินจินตนาการ กับเพื่อนร่วมทางมากมายที่จะมาเติมเต็มความรู้สึกส่วนลึกของพวกเขา เพื่อไฟเจอน้ำมัน ผลที่ได้มันจึงเป็นความร้อนแรงเกินคาดเดา ... ใครชอบนิยายแนวสวิงที่ปูพื้นฐานอารมณ์ไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ต้น จนเข้าสู่ความร้อนฉ่าที่ยากควบคุม เรื่องนี้น่าจะโดนใจ

เก้าเผ่ามารนอกแดนร่วมมือกันบุกเก้าด่านสวรรค์ ข่าวนี้มาอย่างกระทันหันยิ่ง แล้วเช่นนี้ซูอี้จะรับมือกับพวกมันอย่างไรดี? ด้วยแม้เขาจะเก่งกาจมากฝืมิอ แต่หากหมู่มารมีมากมายเกินนับไหว การมีเพียงสองหมัดย่อมยากต้านท่านสี่ฝ่ามือไหว! และหากอยากรู้กันแล้วว่าเรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นเช่นไร ก็ขอทุกคนไปร่วมลุ้นพร้อมกันได้ใน บันทึกตำนานราชันอหังการ เล่ม 33!