ของขวัญใดที่คนสกุลเสวี่ยจะได้รับจากซูอี้... แล้วความลับเบื้องหลังการหายไปเขาโอฬารยุทธ์คือสิ่งใดกัน ใช่มีเหล่าทวยเทพมาข่องเกี่ยวด้วยหรือไม่? และหากใช่ เช่นนั้นซูอี้จะรับมือพวกมันเหล่านั้นอย่างไร แล้วเทพเหล่านั้นมีเจตนาใดกันแน่ เหตุใดจึงต้องทำเช่นนี้? หากอยากรู้กันแล้ว ก็ขอเชิญทุกท่านร่วมลุ้นพร้อมกันได้ใน บันทึกตำนานราชันอหังการ เล่ม 28!

หลี่ซีเหวินนักธุรกิจอัจฉริยะผู้มีทรัพย์สินมูลค่าหลายหมื่นล้าน ต้องจบตำนานในชีวิตเพราะโรคร้าย ด้วยการดึงท่อออกซิเจนออกด้วยตัวเอง เขากลับฟื้นขึ้นในปี 1990 และอยู่ในร่างของชายอีกคนหนึ่งที่ชื่อ แซ่เดียวกัน ทว่าคนคนนี้กลับเป็นเพียงขยะสังคมคนหนึ่งเท่านั้น ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาสเขาได้มาเกิดใหม่ เขาจึงตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่และตั้งใจจะดูแลภรรยาและลูกสาวที่น่ารักของเขาให้ดี หลังจากที่ก่อตั้งไซอิ๋วกรุ๊ปและบริษัทต้าถังอิเล็กทรอนิกส์ เขาเจอคลื่นลมทางธุรกิจมากมาย หากพูดถึงเทคโนโลยีต้าถังย่อมทุ่มเทงบประมาณอยู่แล้ว ทว่าหากสามารถได้รับการอนุมัติจากโครงการของรัฐบาลให้สามารถกู้ยืมได้นับพันล้านได้จะดีสักแค่ไหน แน่นอนว่าตัวเลือกของรัฐบาลไม่ได้มีเพียงต้าถังเท่านั้น แต่หลี่ซีเหวินจะสามารถครอบครองได้ไหม ทั้งยังมีเทคโนโลยี VCD ที่เขาสนใจลงทุน เพียงแต่เรื่องนี้ยังจะต้องต่อสู้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งในประเทศและต่างประเทศ เป็นเช่นนี้แล้วกลยุทธ์ที่มีจะเพียงพอที่จะสู้รบหรือไม่ สามารถติดตามได้ในเล่ม 14 นี้ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน นิยายเรื่องสืบลับ สัญญารักเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของหญิงสาวและชายหนุ่มคู่หนึ่งที่เริ่มต้นด้วยข้อตกลงบางอย่างจนค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์กันเป็นความรักค่ะ เลน่า หญิงสาวที่เสียครอบครัวไปจากอุบัติเหตุในขณะที่ตัวเธอเองนั้นเรียนจบจากเมืองนอกพอดี การกลับมาร่วมงานศพวันสุดท้ายของพ่อแม่พร้อมกับรู้ข่าวเรื่องที่ครอบครัวของเธอนั้นล้มละลายสร้างความสงสัยขึ้นมาในใจเธออย่างเต็มเปี่ยม วินเทอร์ ชายหนุ่มนักธุรกิจที่กำลังถูกพ่อบังคับให้แต่งงานเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง ได้มาเจอกับเลน่า น้องสาวในวัยเด็กของเขาอีกครั้งและได้ยื่นข้อเสนอบางอย่างให้กับเธอเพื่อแลกเปลี่ยนกับการแกล้งเป็นคนรักของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการแต่งงานที่ตนเองไม่ต้องการ สัญญาที่เกิดจากคนทั้งคู่สร้างขึ้นร่วมกัน จะจบลงอย่างไร ข้อตกลงและผลประโยชน์ที่พวกเขาได้หวังเอาไว้จะบรรลุเป้าหมายทั้งหมดหรือไม่ มาร่วมเอาใจช่วยไปกับเลน่าและวินเทอร์ไปพร้อม ๆ กันนะคะ เนื่องจากเรื่องนี้เป็นนิยายรักเรื่องแรกที่ไรต์เขียนขึ้นมาอย่างจริง ๆ จัง ๆ ค่ะ (ก่อนหน้านี้เขียนแฟนตาซีแนวเทพเซียนกับยุคปัจจุบัน) ( ´͈ ᵕ `͈ ) หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยเอาไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ (˃ᴗ˂) ด้วยรัก Evaria (เอวาเรีย)

เขายัดเยียด กล่าวหา มอบสถานะจำเลยให้ พร้อมบทพิพากษาลงทัณฑ์ที่แสนหยาบหยาม “อย่าบ้านะ!” “ร้องสิ!” โตมรเลิกคิ้วยียวน สุ้มเสียงท้าทาย “แหกปากดังๆ คนเขาจะได้รู้ทั้งโรงแรมไปเลย เจ้าสาวคนสวยแอบมาเย่อกับชู้สวมเขาให้ผัวตั้งแต่คืนแรกแต่งงาน” เพลงนาราอ้าปากค้าง ตาเบิกกว้างมองสีหน้าสะใจของคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ ใจเธอเต้นระรัวเพราะความตกใจและตื่นกลัว เขาจะทำอย่างที่พูดออกมาจริงหรือ... “คุณมัน! มัน! สารเลว!”

‘ตระกูลหลงเคยเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้จริงๆ หรือ?’ ด้วยหยกมังกรลึกลับที่บิดาทิ้งไว้ให้ เขาจำต้องแบกรับและสานต่อภารกิจอันยิ่งใหญ่ของบิดา เด็กหนุ่มหลงเฉินค่อยๆ ค้นพบปริศนาแห่งการสูญพันธุ์ของเผ่าของมังกร ….จนในที่สุดก็ได้กลายเป็น ‘นักรบมังกร’ คนแรกในรอบหนึ่งร้อยล้านปี!

“เฮีย! ขึ้นมาทำไม ทำไมไม่ไปนอนที่ห้องตัวเอง” “ทีเมื่อกี้เรียกร้องจะให้นอนด้วย” “นั่นมันเมื่อก่อนนะ แต่ตอนนี้ไม่อยากให้นอน” “ใจร้าย...” เขาบ่นอุบ ซุกหน้าเข้าหาอกอวบๆ ของเมีย “เฮีย... จะมาซงมาซุกทำไมนี่” “พอได้เฮียเป็นผัวก็จะไล่ใช่ไหม เห็นเฮียเป็นของตาย” “ไม่ใช่ อัญกลัวเฮียจะลักหลับอัญ” เธอนิ่วหน้ายังเจ็บตรงหว่างขาอยู่เลย “เฮียไม่ลักหลับหรอก ชอบแบบดิ้นได้มากกว่า โอ๊ย! หยิกทำไมนี่ ยัยเด็กซาดิสม์” “ถ้าจะนอนด้วยกันก็อย่าลามกนะคะ” อัญชัญอ้าปากหาวอีก ซุกหน้าเข้าหาหมอน แต่เขาดึงศีรษะของเธอให้มาซุกหน้าเข้าหาอกกว้างของเขาแทน “ซุกตรงนี้” “เฮียไม่ใช่หมอนเสียหน่อย” เธอบ่นเสียงอู้อี้อยู่ที่อกเขา ตาปรือด้วยความง่วง ตะกายมือกับเขากอดเขาเหมือนเขาเป็นหมอนข้าง นิยายชุด 1. แดนตะวัน 2. สุริยันต์

เป็นจักพรรดิโอสถกลับเกิดใหม่งั้นหรือ ? เป็นการผสานจิตวิญญาณกันหรือ ? หลงเฉิน เด็กหนุ่มที่ช่วงชิงรากปราณ โลหิตปราณ กระดูกปราณทั้งสามสิ่งไป ได้หยิบยืมวิชาการหลอมโอสถระดับเทวะภายใต้ความทรงจำ ฝึกปรือวิชาเคล็ดกายานวดาราอันลี้ลับ แหวกม่านหมอกที่หนาทึบออก ปลดปล่อยโชคชะตาครอบครองพลังวงแหวนเทวะแห่งฟ้าดิน เหยียบย่างชั้นดาราตะวันจันทรา พบพานสาวงามต่างๆ กำราบมารร้ายเทพแห่งความชั่วจนกลายเป็นที่เลื่องลือก้องแดนเจียงหนาน : หลงเฉินมาถึง สวรรค์คำรนพสุธาคำราม หลงเฉินไปจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพร่ำไรจนเป็นที่ตำนานแห่งยุทธ์ภพ : หลงเฉินปรากฎ ฟ้าดินสั่นสะเทือน หลงเฉินเดินจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพยดาร้ำไห้

สองชาติภพของซูซิ่วหลานล้วนหนีไม่พ้นหอคณิกา เล่ห์กลใดก็ต้องงัดเอาออกมาใช้ใต่เต้าขึ้นสูง สตรีเอยจงแย่งชิงเถิด

ศึกในงานประกวดล่าเวหาเป็นไปอย่างดุเดือด หากทว่ามีหรือที่ราชันเซียนทั้งหลายจะรับมือกับซูอี้ไหว? ผลสุดท้ายคงจบลงที่ชัยชนะของชายหนุ่มเป็นแน่แท้ ...แต่ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ ที่สำคัญคือของล้ำค่าในยุคสุดวิเวกชิ้นนั้น ว่าที่แท้จริงมันคือสิ่งใด และสามารถทำอันใดได้กันแน่! ซึ่งหากนักอ่านทุกท่านอยากรู้กันแล้ว เช่นนั้นก็ขอเชิญทุกท่านไปร่วมลุ้นพร้อมกันได้ใน บันทึกตำนานราชันอหังการ เล่ม 29!

หลี่ซีเหวินนักธุรกิจอัจฉริยะผู้มีทรัพย์สินมูลค่าหลายหมื่นล้าน ต้องจบตำนานในชีวิตเพราะโรคร้าย ด้วยการดึงท่อออกซิเจนออกด้วยตัวเอง เขากลับฟื้นขึ้นในปี 1990 และอยู่ในร่างของชายอีกคนหนึ่งที่ชื่อ แซ่เดียวกัน ทว่าคนคนนี้กลับเป็นเพียงขยะสังคมคนหนึ่งเท่านั้น ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาสเขาได้มาเกิดใหม่ เขาจึงตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่และตั้งใจจะดูแลภรรยาและลูกสาวที่น่ารักของเขาให้ดี หลังจากที่ก่อตั้งไซอิ๋วกรุ๊ปและบริษัทต้าถังอิเล็กทรอนิกส์ เขาเจอคลื่นลมทางธุรกิจมากมาย และครั้งนี้กลับมีคนมาวางแผนร้ายกับภรรยาและลูกสาวของเขา เป็นแบบนี้แล้วหลี่ซีเหวินจะจัดการกับคนผู้นั้นอย่างไร ไม่เพียงเท่านั้นยังมีบริษัทร่วมทุนของต่างชาติกับทางภาครัฐที่ต้องการมาแย่งชิงผลประโยชน์จากเขาอีก แล้วคนอย่างหลี่ซีเหวินมีหรือจะยินยอมให้พวกเขาใช้อำนาจจากทางภาครัฐมาบีบบังคับได้ หลี่ซีเหวินจะแก้เกมอย่างไร สามารถติดตามได้ในเล่ม 13 นี้ได้เลยค่ะ

ชื่อเรื่อง : Dog Person คนสวยขาเจ้าของหมาเปรต (Yaoi) คำโปรย : หมาเด็กนิสัยเปรตนิดหน่อย ตัวไม่เล็กแม่น้อยแต่อุ้มง่ายมาก นามปากกา : เราพิมพ์ #หมากินแตงโม #รุกรับสลับโพ #นิยายBoyLove #Yaoi #นิยายวาย คุณเคยมองใครสักคนแล้วรู้สึกเหมือนกับมีฟิลเตอร์ลูกหมาฉาบทับเอาไว้ตลอดเวลาบ้างหรือเปล่า หูหางโบกสะบัดเป็นวรรคเป็นเวรเวลาที่ดีอกดีใจเหมือนจะเกินเบอร์ไปนิดหน่อยแต่เจ้าตัวเขาก็มีนิสัยเป็นแบบนั้นจริงๆ และถึงใครๆ จะมองว่าเจ้าลูกหมาที่กำลังพันแข้งพันขาตัวเขาอยู่ยังเป็นแค่เด็กนักศึกษาไม่มีความมั่นคงและไม่ค่อยจะน่ารักเท่าไหร่เพราะติดนิสัยปากแซ่บช่างเถียงแต่เขารัชชานนท์กลับคิดว่าแบบนี้แหละที่ทำให้เจ้าหมาเด็กของเขานั้นน่ารักที่สุดในโลก แจ้งให้ทราบ นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงรสนิยมทางเพศแบบอิสระไม่จำเพาะเจาะจง รบกวนนักอ่านปล่อยใจปล่อยจอยไม่ยึดติดกับโพใดๆ เน้นเอาใจคนสวยขาและหมาเด็กเป็นหลักนะคะ

การกลับมาในครั้งนี้เพื่อเรียกร้องสิทธิผู้ชายคนแรกของเธอ ขาเรียวที่เหมือนจะไร้เรี่ยวแรงก้าวเดินออกจากตัวบ้านเพื่อไปปิดประตูรั้วให้แน่นหนา และคิดว่าคงจะพยายามข่มตาหลับให้ได้แม้ว่าหญิงสาวจะคิดถึงเขาจนหลับไม่ลงก็ตาม แต่ป่านนี้เขาคงมีความสุขกับลลิตาไปแล้ว แต่แล้วมือของหล่อนก็ต้องชะงัก เมื่อรถเก๋งของเขาวิ่งเข้ามาจอด พร้อมกับร่างสูงที่เดินลงมาจากรถเพียงคนเดียว ชายหนุ่มไม่รอให้หล่อนตั้งสติได้ เขาจัดการเปิดประตูรั้วเหล็กเล็กๆ และแทรกตัวเข้ามาทันที “คุณพชร!” “เข้าบ้าน!” เขาออกคำสั่งพร้อมทั้งอุ้มเอาคนที่ตะลึงงันไว้ในอ้อมกอด “ปล่อยนะคะ” หล่อนทุบไปตามอกเขาอย่างไม่เข้าใจ จู่ๆ เขาจะมาอุ้มหล่อนทำไม ถึงหล่อนจะเหนื่อยแค่ไหน แต่ก็เดินเองได้ เขาวางหล่อนลงไปยังโซฟาและนั่งลงตามไปด้วย ไม่สนใจกับคนที่ปั้นหน้ายักษ์และแววตาที่ส่งมาให้อย่างไม่ชอบใจเลยสักนิดเดียว “คุณมาทำไม?” “มาหาคุณกับลูก” เขารั้งเอาเอวของหล่อนเข้ามาหาอีก หล่อนยังคงขืนตัวไว้ หากแต่เขาสังเกตได้ถึงใบหน้าอันแดงซ่านและความต้องการที่หล่อนมีต่อเขา “ฉันเคยบอกคุณแล้วไง...ว่าไม่ใช่ลูกคุณ!” ชายหนุ่มคว้าหมับที่ต้นแขนด้วยความไม่พอใจที่หญิงสาวไม่ยอมรับความจริงและพยายามผลักไสเขาออกไปจากชีวิตของหล่อนเสียให้ได้ “งั้นบอกผมมาสิกษมา...บอกมาสักชื่อหนึ่ง ถ้ามันเป็นไอ้คนที่มีปัญญาจ่ายให้ได้ระดับเดียวกับผม ผมคิดว่าผมก็น่าจะรู้จักบ้างละ ไหนว่ามาสิ...แล้วผมจะไปถอนชื่อออกจากการเป็นพ่อซะ มันง่ายมาก!”

‘แพศยา’ คำพิพากษานี้ถูกต้องแล้วหรือ??? “อย่าล้อเล่นบ้าๆ นะ” เนยได้สติ ดิ้นรนผลักไสกายแกร่ง แต่นั่นกลับเป็นเหมือนสัญญาณการเปิดศึก ปกรณ์ไม่คิดถอยห่าง เขาไม่สนแล้วว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นใคร เขาต้องการเธอตามสัญชาตญาณของเพศผู้ เรือนร่าง กลิ่นกาย ความสวยงามน่ารักของเนยทำให้เขามีอารมณ์ต้องการจนเกินจะควบคุม “ใครว่าล้อเล่น” จมูกและปากรุมร้อนกดไปตามนวลแก้ม เธอเบี่ยงหน้าหนีไปทางซ้ายเขาซุกไซ้ด้านขวา เธอหลบขวา เขาระรานด้านซ้าย พยายามที่จะประกบปากจิ้มลิ้มนั้น แต่เนยไม่ยอมง่ายๆ ผลักดัน ทุบตี จิกข่วนสารพัดที่เธอคิดออกเพื่อให้พ้นจากความน่าอับอายตรงหน้า “อย่าทำบ้าๆ นะกร ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะ” นี่มันผิด! มันไม่ควรเกิดขึ้น ปกรณ์เกิดบ้าอะไร ปกรณ์หยุดการระราน เงยหน้าขึ้นยิ้มใส่ตาตื่นๆ “ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ ถ้าเธอจะเพิ่มตำแหน่งเมียของฉันเข้าไปด้วย”

ฉู่ชวิ๋นพยายามที่จะกลับไปดินแดนสวรรค์เพื่อตามหาวัตถุในตำนานมาช่วยชีวิตลูกชายและภรรยาสุดที่รัก ความโกรธแค้นและความสิ้นหวังทำให้เขาทะลวงพลังไปได้อีกขั้น!

ความรักบริสุทธิ์ส่งผลให้ทั้งตระกูลต้องล่มสลาย เด็กชายชนชั้นสูงแห่งเอโดะต้องผันตัวมาเป็นโสเภณีชาย ก่อนจะได้ล่วงรู้บางสิ่งที่ทำให้ไฟโทสะสุมไหม้ ตัดสินใจแก้แค้นเอาคืน . 'มาซาโตะ' พ่อบ้านผู้ตกหลุมรักนายน้อย 'คิโยชิ' จนหมดหัวใจ เด็กน้อยที่เขาเห็นมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย เขาพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้หลงรักเด็กคนนี้มาตลอดแต่ไม่เป็นผล แต่ทว่า 'เคนตะ' องครักษ์ประจำตัวของคิโยชิกลับได้ทั้งตัวและหัวใจของคิโยชิไปแทน ด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจ มาซาโตะจึงวางแผนทำบางสิ่ง และสิ่งนั้นก็ได้เปลี่ยนเส้นทางชีวิตของทุกคนไปตลอดกาล… 'โช' น้องชายของคิโยชิ สนิทสนมกับ 'ชิเงรุ' ลูกชายคนเดียวของมาซาโตะ ทั้งสองโตมาด้วยกัน ชิเงรุเป็นดั่งโลกทั้งใบของโช และโชคือดวงดาวที่ส่องสว่างที่สุดในใจของชิเงรุ แต่ชะตาชีวิตกลับพลิกผัน โชต้องหนีจากบ้านเกิดของตัวเองเพื่อมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ในเมืองหลวง การพลัดพรากทำให้ดวงใจด้านชา แต่แล้วในที่สุด ความลับเกี่ยวกับตระกูลของตัวเองที่ถูกปิดบังมาตลอดหลายปีก็ได้ถูกเปิดเผยออกมา… มันเป็นความลับที่ทำให้ดวงใจของโชถูกกรีดลงด้วยหอกดาบแหลมคม เจ็บปวดร้าวรานไปถึงดวงวิญญาณ แม้จะต้องกลับไปเผชิญหน้ากับชิเงรุผู้ที่เคยเป็นดั่งโลกทั้งใบ แต่ในเมื่อไฟโทสะสุมไหม้ เขาก็ตัดสินใจแก้แค้นเอาคืน… . . . เลือดสีสดไหลพบบรรจบหนึ่ง หวนคำนึงพึงพิจข้างสุสาน สุดสิ้นแล้วความแค้นแสนยาวนาน พญามารหวนคืนอเวจี . น้ำตาใสไหลหยดลงภพหล้า กายอ่อนล้าพร่ำเพ้อไม่หายหนี รอยยิ้มงามแอบแสร้งอยู่ในที สิ้นชีวียกคนดีขึ้นบัลลังก์ . . . คำเตือน -นิยายเรื่องนี้มีความรุนแรงในการใช้ภาษา พฤติกรรม คำพูด -มีฉาก Non - consent หรือการบังคับขืนใจให้ร่วมมีเพศสัมพันธ์ด้วยโดยที่ฝ่ายหนึ่งไม่ยินยอม -มีฉากแสดงพฤติกรรมใคร่เด็กของตัวละคร -มีฉาก Underage Sex หรือการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยบรรลุนิติภาวะ -มีฉากบรรยายเลือด สภาพศพ และการนองเลือดอย่างชัดเจน .

ความรักที่เกิดขึ้น จากความไม่รู้จัก รักแรกพบ ทำได้ทุกอย่างเพื่อได้เธอมาครอบครอง ถึงแม้สิ่งที่ทำมันจะอยากลำบากแต่เขาพร้อมสู้ เพื่อเธอและลูก

“น้องกูไม่อยากเจอมึง” “บอกไปว่าผัวมาหา” “ไอ้!” สุรเชษฐ์สบถลั่นบ้าน ด่าเป็นชุด “กูไม่ได้ป้องกันเอาไปหลายที เผื่อท้องขึ้นมา ไปตามมาคุยกันให้รู้เรื่อง” “ไอ้นนท์มึง มึง!” สุรเชษฐ์ชี้หน้าเพื่อนมือไม้สั่น อยากจะชักปืนลูกซองมายิงกบาลเพื่อนให้กระจุย แต่เขาไม่อยากติดคุก ได้แต่โกรธหน้าดำหน้าแดง “ซื้อของมาฝากบำรุงจะได้หายป่วย ฤกษ์แต่งงานให้ผู้ใหญ่หาให้แล้ว ลดาตกลงแล้วใช่ไหม” “ตกลงบ้านป้ามึงเหรอ น้องกูไม่เอามึง” “งั้นกูฉุด” “มึงกล้าเหรอ กูยิงไส้พรุน” “กูจะคุย” รัชชานท์เท้าสะเอวมองขึ้นไปบนห้องนอนของเมียเด็ก สุรเชษฐ์ขยี้หัวตัวเอง เขารู้นิสัยเพื่อนดี ไอ้หมอนี่มันบ้า เคยมีใครขวางอะไรมันได้ “ลดาไม่อยากคุยกับมึง” “แต่กูจะคุย” “มึงกลับไปก่อน” สุรเชษฐ์เสียงอ่อนลง “ไม่ไป อีกไม่กี่วันปิดเทอม แต่งงานกันเลยกูจะได้วางใจว่าไม่มีผู้ชายที่ไหนมาเกาะแกะอีก” “มึงฟังภาษาคนรู้เรื่องไหมวะไอ้นนท์” “ฟังรู้เรื่องแต่กูไม่ไป หน้าที่ไปไม่ใช่หน้าที่กู” “เออวะ! กูเพิ่งเห็นคนหน้าด้าน” “ห้องเมียกูอยู่ไหน จะขึ้นไปคุย” “ปัดโธ่เว้ย! บอกว่าไม่ได้” รัชชานนท์ทรุดนั่งลงไปปักหลักไม่ไปไหน ถ้าเป็นคนอื่นสุรเชษฐ์คงไปตามลูกน้องมาลากมันออกไปทิ้งหน้าบ้าน แต่กับเพื่อนคนนี้เขาได้แต่ส่ายหน้าไปมา “น้องมึงท้องกูเลี้ยงเอง ไม่ต้องกลัวว่าจะเสียการเรียน มีลูกกี่คนกูก็เลี้ยง น้องมึงแต่งกับกูไม่ต้องทำงานทำการอะไร จะเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี รักไปจนวันตาย ไม่ชายตาแลใคร ส่งเสียให้เรียนอีก จะเรียนจนจบปริญญาเอกก็ได้นะ” “กูอ่อนใจกับมึง” สุรเชษฐ์ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับเพื่อน “กูจะไม่เจ้าชู้” “ก็น้องกูไม่เอามึง” “มึงให้กูฉุดลดาไปกกสักอาทิตย์รับรองว่าต้องใจอ่อนแน่ๆ” “ไอ้เพื่อนห่า จะฉุดน้องกูท่าเดียว มึงเป็นเด็กมีปัญหาหรือไงวะ” “ตอนนี้กูเป็นคนแก่มีปัญหา เด็กมันไม่เอาทำผัว” สุรเชษฐ์ไม่รู้จะขำหรือจะด่าเพื่อนยังไงดี ดูมันพูดแต่ละอย่าง

เพราะความผิดพลาดทำให้เขาได้เธอมาเป็นเมีย เพราะแผนการทำให้เธอมาเป็นเมียรักของเขาชั่วนิรันดร์

การแข่งขันชิงตำแหน่งหัวหน้าครั้งใหญ่ระดับห้วงดวงดาวได้มาถึงแล้ว! นอกจากจะเตรียมการเป็นเจ้าภาพที่ดีแล้ว สวี่หลิงอวิ๋นยังแสดงฝีมือการคิดสูตรอาหาร และได้โชว์เมนูใหม่มาอวดคนจักรวรรดิอื่น ๆ ทำให้สวี่หลิงอวิ๋นโดดเด่นยิ่งกว่าใคร ถึงขนาดมีคนลอบส่งคนมาหมายจะล่วงเกินเธอ ดังนั้นแล้วสวี่หลิงอวิ๋นจะทำอย่างไร? และโอคาซีที่เป็นแฟนหนุ่มของเธอจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง? โปรดติดตามได้ใน สตรีมเมอร์สาวกินพิชิตอวกาศ เล่ม 6 ทาง EnjoyBook!

เป็นจักพรรดิโอสถกลับเกิดใหม่งั้นหรือ ? เป็นการผสานจิตวิญญาณกันหรือ ? หลงเฉิน เด็กหนุ่มที่ช่วงชิงรากปราณ โลหิตปราณ กระดูกปราณทั้งสามสิ่งไป ได้หยิบยืมวิชาการหลอมโอสถระดับเทวะภายใต้ความทรงจำ ฝึกปรือวิชาเคล็ดกายานวดาราอันลี้ลับ แหวกม่านหมอกที่หนาทึบออก ปลดปล่อยโชคชะตาครอบครองพลังวงแหวนเทวะแห่งฟ้าดิน เหยียบย่างชั้นดาราตะวันจันทรา พบพานสาวงามต่างๆ กำราบมารร้ายเทพแห่งความชั่วจนกลายเป็นที่เลื่องลือก้องแดนเจียงหนาน : หลงเฉินมาถึง สวรรค์คำรนพสุธาคำราม หลงเฉินไปจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพร่ำไรจนเป็นที่ตำนานแห่งยุทธ์ภพ : หลงเฉินปรากฎ ฟ้าดินสั่นสะเทือน หลงเฉินเดินจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพยดาร้ำไห้

โคตรน้ำยาปรับสภาพยีน เล่ม 3 (ตอนที่ 141-216) 'เซี่ยเฟย' ได้กลับมาจากดินแดนอันลึกลับและทำให้เขาพัฒนาความสามารถไปได้ไกลกว่าเดิม แต่เขาก็ได้พบว่าช่วงเวลาที่เขาได้หายไปได้เกิดเรื่องต่าง ๆ ขึ้นอย่างมากมาย เขาจึงจำเป็นต้องออกเดินทางไปยังดินแดนอันห่างไกลเพื่อช่วยเหลือคนสำคัญ! สุดท้ายในช่วง 1 ปีที่หายไปเซี่ยเฟยได้เจอกับอะไรบ้าง? เขาจะต้องเดินทางไปไหน? ไปช่วยเหลือใคร? เชิญติดตามได้ภายในเล่ม!! **Trigger Warning** - การใช้ถ้อยคำหยาบคาย - การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเพศ - มีฉากฆาตกรรม

ลัทธิหมื่นวิญญาณถูกบุกทะลวงโดยตรงจากฝีมือของซูอี้ และมีหรือที่ยอดขุนเขามหาราชวังสวรรค์จะต้านรับพลังของชายหนุ่มไหว? หากทว่าส่วนนี้หาใ่ช่สาระสำคัญไม่ เพราะเหตุการณ์สำคัญกำลังเกิดขึ้นภายในที่แห่งอื่น ...และหายซูอี้เข้าระงับมันไม่ทันละก็ ต่อจากนั้นมันจะเกิดสิ่งใดขึ้น? หากทุกท่านอยากรู้กันแล้ว ก็ขอเชิญทุกคนร่วมลุ้นพร้อมกันได้ใน บันทึกตำนานราชันอหังการ เล่มที่ 30!

มิ้นนักศึกษาจบใหม่ ด้วยความสวยและเป็นคนมั่นใจในตัวเอง มาทำงานเป็นพนักงานธนาคาร แต่เธอต้องเจอลูกค้า หัวหน้างาน และเพื่อนร่วมงาน ที่ต้องการมีอะไรกับเธอ เรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตามได้ในสาวน้อยร้อยน้ำ

เกิดใหม่เป็นองค์หญิงน้อยจอมป่วน & ก๊วนสัตว์อลเวง เล่ม 6 (บทที่ 256-309) 12 ปีต่อมา มู่ไป๋ไป่จากเด็กน้อยจอมป่วน บัดนี้ได้เติบโตกลายเป็นสาวสะพรั่ง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา หญิงสาวได้เขียนจดหมายหาเซียวถังอี้ ทว่าเขากลับไม่ตอบจดหมายเธอเลยแม้แต่ฉบับเดียว แต่แล้วเหตุการณ์บางอย่างก็ทำให้ พวกเขาบังเอิญได้พบกันอีกครั้ง…