“เราต้องทำงานกันอีกนานนะ เวธกา หากคุณยังทำท่ากลัวผมอยู่แบบนี้ แล้วเราจะทำงานด้วยกันได้ยังไง แล้วอีกอย่าง...”
“ยะ...อย่าพูดถึงอีกเลยค่ะ”
“แล้วรู้หรือว่าผมจะพูดเรื่องอะไร”
“ก็เรื่อง...”
“คืนนั้น” นักรบต่อให้ แล้วใช้มือดันคางมนให้เงยขึ้นมาสบตา “เวธกา เธอไม่คิดถึงคืนนั้นของเราเลยเหรอ” น้ำเสียงเริ่มแหบพร่า เลื่อนมือลงยังสะโพกงามงอน
“มะ...ไม่ค่ะ ฉันกำลังพยายามจะลืมให้หมด”
“แต่ผมคิดถึงมากนะ” นิ้วเรียวยาวเริ่มขยับขึ้นมาไล้ริมฝีปากอิ่ม แล้วดันลำตัวเข้าไปแนบชิดกับกายเล็ก
“คุณ...นักรบ”
“ผมยินดีรับผิดชอบนะ เรา...มาแต่งงานกันไหม” เขาไม่ได้พูดเพื่อหลอกล่อให้สมหวังในสิ่งที่ปรารถนา นั่นก็คือการมีเซ็กส์กับเธอในตอนนี้ ทว่าทุกสิ่งที่เขาพูดออกมานั่นมันผ่านการกลั่นกรองจากใจมาแล้ว เขาชอบเวธกา! ชอบตั้งแต่ได้เป็นชายคนแรกของเธอแล้ว
เวธกาเงยหน้ามองคนตัวโต ยอมรับว่าตกใจกับคำพูดของเขา ทว่าหัวใจของเธอก็เต้นระรัวเร็วจนนับไม่ทัน ด้านนักรบก็รอคอยคำตอบอย่างมีความหวัง
“ผมไม่เร่งรัดนะ แต่ระหว่างรอคำตอบจากคุณ เราสองคนต้องเรียนรู้กันและกัน ทั้งเรื่องนิสัยใจคอ ทั้งเรื่องบนเตียง” คำพูดของนักรบส่งผลให้ผิวหน้าของเวธกาเห่อร้อน
“ตกลงไหม”