บ้าเอ๊ย ! จู่ ๆ ก็ทะลุมิติเข้าไปในนิยายปัญญาอ่อน เพราะเพื่อนเฮงซวยแท้ ๆ
แต่เอาเถอะ อย่างน้อยองครักษ์พิทักษ์ตัวข้าก็หล่อน่ากินเหลือเกิน
---------------------------------------------------------------------------------------
"เจ้าไม่ได้น่ารังเกียจเสียหน่อย ออกจะรูปงามด้วยซ้ำ"
หวังฮ่าวฉีชมออกมาจากใจจริง ดวงตาของเขาเป็นประกาย
ทำเอาคนที่ถูกจับจ้องเรือนร่างรู้สึกขวยเขินขึ้นมาทันใด จนก็ยกมือขึ้นปิดยอดอกที่เปล่าเปลือยของตนเอาไว้
"ท่านเทพ... ทะ ท่านหมายความว่าอะไร"
หวังฮ่าวฉีได้ยินเช่นนั้นก็ชะงัก รีบสลัดความคิดลามกออกจากหัว
"ข้าก็หมายความตามที่พูด ตอนนี้เจ้าไม่ได้ตัวสกปรกแล้ว
ไหน ๆ เจ้าก็ตามข้าลงมาในโลกมนุษย์แล้ว เจ้าก็อยู่ข้างกายคอยช่วยข้ารักษาตำรายาวิเศษที่นี่เถิด"
"ขอรับ !"
โอวหยางฮุ่ยรับคำอย่างยินดี "ขอบคุณท่านเทพมากๆ เลยนะขอรับ"
หวังฮ่าวฉีกำลังจะพูดอะไรต่อ จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้
"เจ้าห้ามเรียกข้าว่าท่านเทพ ตอนนี้ข้าอยู่ในฐานะหมอ หลานชายคนโตของหมอเทวดาหวัง"
โอวหยางฮุ่ยลุกขึ้นยืน ตอบอย่างแข็งขัน "ขอรับ" เขาลืมไปว่าตัวเองไม่ได้สวมใส่อะไรเลย
"เฮ้ย !"
หวังฮ่าวฉีตาโต หน้าแดงจัด รีบหันหลัง
"เจ้าโอวหยาง ! รีบไปใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้"
ภาพแท่งหยกขององครักษ์เทพโทงเทงยังติดอยู่ในตา
มันยิ่งใหญ่อลังการกว่าบุรุษทั่วไปยิ่งนัก
ทำเอาเขาเสียวท้องน้อยวูบวาบ ใจสั่นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

................................................................

*****ซื้อในระบบปกติถูกกว่า ISO *****