“คุณทินคะ!”
“ว่าไงครับ”
“คือเมื่อกี้ฉันพูดผิด ฉันจะบอกว่าฉันยังไม่มีใคร” พอรู้ตัวว่าพูดผิดตาลิกาก็รีบแก้ต่าง
“แล้วคุณพร้อมจะมีผมหรือเปล่า”
“เอ่อ...”ตาลิกายกมือขึ้นเกาคอตัวเองไปมาแก้อาการเขิน
“ว่าไงครับ”
“ฉะ...ฉันรู้สึกง่วง ฉันขอเข้าห้องดีกว่าค่ะ” คนที่หน้าเห่อร้อนหาทางเลี่ยง
“แต่ผมอยากได้คำตอบจากคุณ ผมอยากมีเมีย”
“เอ่อ...” ตาลิกาอายหนักกว่าเดิมกับคำพูดเถรตรงของคนตรงหน้า ที่ตอนนี้ยังจับมือเธอไว้ไม่ยอมปล่อย
“งั้นผมให้เวลาคิดหนึ่งวันพอไหม”
“วะ...วันเดียวเหรอคะ”
“ครับ พอดีผมรีบ อยากมีเมีย”
ตาลิกาเอาแต่ยิ้มอีกครั้งและก็นึกดีใจเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา แต่ไม่ใช่เสียงโทรศัพท์จากเธอ
“คุณคุยโทรศัพท์เถอะค่ะ ฉันจะเข้าห้อง”