'เป็กซ์' ...มาเฟียที่ได้รับมอบหมายภารกิจจากบอสใหญ่แห่งคาซิบโชล ให้เข้าไปสืบค้นข้อมูลลับจากแก๊งอาเซติค ตอนแรกเขาคิดว่าภารกิจครั้งนี้มันแค่ของกล้วยๆ ถ้าหากว่าเขาไม่ดันไปตกหลุมรักลูกสาวคนเล็กของหัวหน้าแก๊งนั้นเข้าน่ะสิ ไหนจะเรื่องคำสัญญาของยมทูตตนนั้นที่ทำให้เขาต้องปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันอีก ::PEX:: “พี่ขอโทษ... แต่พี่ไม่เคยเสียใจที่ตัวเองทำแบบนั้นลงไป ถ้าย้อนเวลากลับไปได้พี่ก็จะทำแบบเดิมอีก” 'มิลิน' ...สาวน้อยมัธยมปลายที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเสียยิ่งกว่าไข่ในหิน เธอไม่เคยรู้เลยว่าเบื้องหลังธุรกิจบันเทิงของคุณพ่อจะกลายมาเป็นแก๊งมาเฟียสุดน่ากลัว จนกระทั่งวันหนึ่งวันที่เธอถูกใครบางคนตามไล่ล่า เขาก็มาปกป้องเธอไว้ ::MILIN:: “พี่เป็กซ์มาทำงาน แล้วเอาเรื่องส่วนตัวมารวมทำไมคะ... พี่เป็กซ์มายุ่งกับลินตั้งแต่แรกทำไม!” ---------------------------------------------------------------- “น้องลิน อย่าเพิ่งดื้อตอนนี้ได้มั้ย” ผมเอ่ยก่อนจะเอื้อมไปคว้าข้อมือของคนตัวเล็กจนเธอเซถลามาตามแรง ความจริงแล้วผมก็ไม่ได้ใช้แรงเยอะอะไรขนาดนั้น แต่คงจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในร่างกายเธอมากกว่า “อย่ามายุ่ง ลินไม่ไป... พี่เป็กซ์หลอกลิน... พี่เป็กซ์หักหลังคุณพ่อ ลินไม่ไปไหนกับคนใจร้ายแบบนี้!” มิลินโวยวายพลางพยายามสะบัดมือให้หลุดจากการเกาะกุมของผมเป็นพัลวัน “เรื่องนี้เอาไว้ที่หลังได้มั้ยครับ” ผมเอ่ยเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มหน้าซีดเพราะออกแรงเยอะเกินไป แถมไอ้การกระทำของเธอนั้นมันไม่ได้บั่นทอนแรงของผมเลยแม้แต่น้อย ขนาดแรงเธอตอนอยู่ในสภาพปกติดีก็ยังน้อยอย่างกับมด ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็คงไม่ต้องพูดถึง “ไม่! ลินเกลียดพี่เป็กซ์... อย่ามาโดนตัวลินนะ” ร่างบางยังคงไม่เลิกดื้อดึง จนผมเริ่มนิ่งต่อไปไม่ไหว ใช่... ผมไม่โอเคเลยที่เธอบอกว่าเกลียดผม “น้องลิน! อย่าทำให้พี่หงุดหงิดได้มั้ย” ผมขึ้นเสียงใส่มิลินก่อนจะดึงให้เธอขยับเข้ามาใกล้ ใบหน้าหวานตรงหน้าฉายแววเสียใจออกมาอย่างชัดเจนจนผมได้แต่แอบรู้สึกผิดอยู่ในใจ ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำคลอหน่วงน้อยๆ เหมือนกับว่าเจ้าตัวกำลังกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา “ทำไมคะ... พี่เป็กซ์จะทำอะไรลิน จะฆ่าลินทิ้งงั้นหรอ เอาเลยสิคะ... เอาปืนมาจ่อหน้าลินเหมือนที่พี่ทำตอนนั้นเลย” เธอขึ้นเสียงแต่ทว่าน้ำเสียงหวานๆ นั้นกลับสั่นเครืออย่างน่าสงสาร ผมหันหน้าหนีแววตาตัดพ้อของคนตัวเล็กก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด เธอไม่คิดบ้างหรอว่าผมเองก็เสียใจที่ทำแบบนั้นลงไป...

หนึ่งหญิงงาม ทรามวัยอัจฉริยะ หนึ่งอัครเสนาบดี ยอดกุนซือผู้อยู่เหนือผู้คนทั่วทั้งแคว้น ลุ้นไปกับความรักของเขาและเธอ ภายใต้สายลมแห่งกาลเวลา... จั๋วฉิงคือแพทย์หญิงอัจฉริยะอันดับหนึ่งของจีน เธอเด็ดเดี่ยว เยือกเย็น เป็นมืออาชีพ เป็นนิติเวชที่อายุน้อยที่สุด อนาคตรุ่งโรจน์ที่สุดในยุกไซเบอร์ แต่ชีวิตเธอกลับพลิกผันเพราะเรื่องไม่คาดฝันเรื่องหนึ่ง...‘การเดินทางผ่านห้วงเวลา’...ปัจจุบัน... จั๋วฉิงอยู่ในร่างโฉมงามที่ต้องกลายเป็นบรรณาการระหว่างประเทศ ต้องเอาชีวิตรอดอยู่ในโลกที่เพศหญิงเป็นรอง เธอขาดทั้งอิสรภาพ อำนาจ และเงินทอง แต่สิ่งหนึ่งที่ยังอยู่คือความสามารถจากสองมือและสมองอัจฉริยะ...ภายใต้มีดหมอของจั๋วชิง ไม่เคยมีใครต้องตายฟรี!

หนึ่งหญิงงาม ทรามวัยอัจฉริยะ หนึ่งอัครเสนาบดี ยอดกุนซือผู้อยู่เหนือผู้คนทั่วทั้งแคว้น ลุ้นไปกับความรักของเขาและเธอ ภายใต้สายลมแห่งกาลเวลา... จั๋วฉิงคือแพทย์หญิงอัจฉริยะอันดับหนึ่งของจีน เธอเด็ดเดี่ยว เยือกเย็น เป็นมืออาชีพ เป็นนิติเวชที่อายุน้อยที่สุด อนาคตรุ่งโรจน์ที่สุดในยุกไซเบอร์ แต่ชีวิตเธอกลับพลิกผันเพราะเรื่องไม่คาดฝันเรื่องหนึ่ง...‘การเดินทางผ่านห้วงเวลา’...ปัจจุบัน... จั๋วฉิงอยู่ในร่างโฉมงามที่ต้องกลายเป็นบรรณาการระหว่างประเทศ ต้องเอาชีวิตรอดอยู่ในโลกที่เพศหญิงเป็นรอง เธอขาดทั้งอิสรภาพ อำนาจ และเงินทอง แต่สิ่งหนึ่งที่ยังอยู่คือความสามารถจากสองมือและสมองอัจฉริยะ...ภายใต้มีดหมอของจั๋วชิง ไม่เคยมีใครต้องตายฟรี!

เรื่องสาวสะใภ้กับพ่อผัว ยังน่าพิศวง ชวนให้ค้นหาเสมอ

天 上 掉 下 个 美 娇 娘 Author: Nv Wang Bu Zai Jia Chinese edition copyright by 北京晋江原创网络科技有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- ในถุงหนังนั่นมีอะไร?     เขาคิดจะเปิด แต่จู่ ๆ ปากถุงก็คลี่ออกเองเสียอย่างนั้น     จากนั้นศีรษะของใครบางคนก็โผล่ขึ้นมา ถึงตอนนี้    เซียวเถี่ยเฟิงถึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วบนโลกนี้มีปีศาจอยู่จริง     ที่แท้ปีศาจก็ไม่จำเป็นต้องงามหยาดเยิ้มเหมือนชุนเถาเอ๋อผู้งามล้ำในหมู่บ้าน     ไม่จำเป็นต้องมากรักเหมือนแม่ม่ายซิ่วเฟิน     นางเพียงแค่นั่งอยู่ตรงนั้น แล้วมองมาด้วยสายตาเรียบเฉยก็สามารถทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงได้แล้ว เขารู้ว่าตัวเองกำลังจะสูญเสียการควบคุม     ตรงหน้าคือหุบเหวลึก หากยังคงก้าวเดินต่อคงไม่เหลือแม้แต่ซาก    ดังนั้นเขาจะต้องควบคุมตัวเองให้ได้     ทว่าจู่ ๆ นางก็เลียริมฝีปาก...

สวัสดีนักอ่านของสร้อยดอกรักทุกท่าน จากอาญาฅนเถื่อน สู่ เมียบำเรอแค้นฅนเถื่อน เนื่องจากนิยายเรื่องอาญาฅนเถื่อนหมดสัญญากับสนพ. นักเขียนจึงได้นำเรื่องนี้กลับมารีไรท์เพิ่มเนื้อหาบางส่วน และเปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่เป็น “เมียบำเรอแค้นฅนเถื่อน” เรื่องนี้เป็นนิยายแนวโรมานซ์สุดฟินเรื่องแรกที่นักเขียนใช้นามปากกา "สร้อยดอกรัก"ครับ รับประกันความฟินจ้า^^ คำโปรย… เพราะความแค้นในอดีตทำให้ รอนโรเบิร์ต เคคิราวีนเซ่ มาเฟียในคราบนักธุรกิจรูปงามต้องเล่นบทโหดสวมรอยเป็นโจรลักพาตัวสาวน้อย พันธิตรา ดำรงค์เทวะ ลูกสาวของศัตรูมากักขังเอาไว้เพื่อชำระแค้น แต่เชลยสาวก็ดันมีความสวยน่ารัก หุ่นทรงเย้ายวนอันเป็นอาวุธร้ายกาจทำให้โจรหนุ่มเกิดอาการวูบไหวใจสั่นได้ตลอดเวลา สาวน้อยยื่นข้อเสนอใช้ตัวเองเข้าแลก… เพื่อให้เขายอมลามือจากบิดาของเธอ ก่อเกิดเป็นพันธะเสน่หาสัญญาใจระหว่างโจรหนุ่มกับเชลยสาว เรื่องมันคงจบลงด้วยดีถ้าเขาไม่เสียท่าถูกแม่เชลยสาวย้อนรอยขโมยหัวใจไปทั้งดวง เมื่อถึงเวลาที่ต้องคืนเธอให้กลับสู่อ้อมกอดของครอบครัวและคู่หมั้นหนุ่ม …แต่อย่าหวังซะให้ยากว่าเขาจะยอมยก ‘เมีย’ ของตัวเองให้ผู้ชายหน้าไหน!! เชิญโหลดอ่านกันได้เลยจ้า^^

'ครูซ' ...การที่ได้กลับบ้านเกิดอีกครั้งในรอบห้าร้อยปี มันทำให้เขาได้เบาะแสอะไรบางอย่าง เขาต้องตามหาเธอ... ผู้หญิงที่ทรยศความรู้สึกของเขา และคนสำคัญที่เงียบหายไปกว่าห้าร้อยปี ::CRUZ:: "งั้นคุณก็ตอบคำถามผมมาสิ... แคทเธอรีน" 'แคทเธอรีน' ...ชีวิตของเธอไม่เคยปกติตั้งแต่เกิด และยิ่งได้เจอเขาทุกอย่างมันก็ยิ่งพิสดารจนน่ากลัว เธอไม่เชื่อเวลาที่เขายัดเยียดเรื่องบ้าๆ มาให้ แต่มันกลับน่าโมโหเพราะเธอรู้สึกว่ามันเคยเกิดขึ้นจริง ::KATHERINE:: "บอกตามตรงนะ ไม่ว่าคุณจะคิดว่าฉันเป็นใครก็ตาม... มันไม่ใช่" 'เซน' ...เขาตื่นขึ้นจากการหลับไหลหลังถูกพวกสารเลวกักขังเอาไว้ถึงห้าร้อยปี สิ่งแรกที่เขาทำคือการฆ่าพวกมันทุกคน หลังจากนั้นเขาต้องตามหาเธอและเพื่อนคนสำคัญ ตามที่ได้ลั่นวาจาเอาไว้ตั้งแต่เมื่อหนึ่งพันปีก่อน ::ZANE:: "พี่รู้ว่าเธอจำพี่ไม่ได้ แต่พี่ทำตามสัญญาแล้ว... เราได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง" 'ฮันนาห์' ...ตั้งแต่เด็กเธอชอบฝันถึงเรื่องแปลกๆ อยู่เสมอ จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้พบเขา... ผู้ชายที่อยู่ในความฝันของเธอ... คนที่ดูเหมือนปีศาจร้าย ::HANNAH:: "คุณต้องการอะไร"

เรื่องราวประสบการณ์รักอันเร่าร้อนของเพื่อนสาวสามอนงค์นาง ที่แซ่บซี้ดเผ็ดร้อนตามสไตล์นิยายรสจัดจ้านของมาดามรูบี้ รับประกันความแซ่บจนลืมไม่ลง

วันนี้เธอใส่กางเกงในสีอะไร” “…” ผมถามออกไปพร้อมกับจ้องหน้าเหวอๆ ของมินนี่ “เมื่อกี้ นายว่าอะไรนะ?” ใบหน้าขาวๆ ของเธอแดงขึ้นและก็แดงขึ้น “อะ… ไอ้โรคจิต” “เห้ย… ถามก็บอกมาดิ” ผมผิดอะไรวะ? ผมก็แค่ต้องการจะหาคำตอบให้ไอ้พวกหื่นสามตัวที่นั่งจ้องมองเธอ อยู่โต๊ะข้างๆ เพื่อพวกมันจะได้ไม่ต้องลวนลามเธอก็เท่านั้นเอง “ฉันจะใส่กางเกงในสีอะไรมันก็เรื่องของฉัน” สาวน้อยมินนี่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเข้าไปกันใหญ่ เธอบ่นอุบอิบเหรอว่าด่าผมก็ไม่แน่ใจเพราะมันเป็นภาษาที่ผมดันฟังไม่ออก “&!@$&” เธอเดินจากไปก่อนจะหมุนตัวกลับมาแล้วยกนิ้วกลางให้ผม “เชี้ย! ทำดีไม่ได้ดีอีกแล้วไงมึงไอ้แจสเปอร์”

'พิเภก' ...การดูแลเธอมันเป็นหน้าที่ของเขา ทุกอย่างที่เขาทำมันก็เพราะคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้กับใครคนหนึ่ง... มันก็เท่านั้น ::PIPEK:: "โนราห์ ทำไมต้องทำขนาดนี้!" 'โนราห์' ...เธอรู้ว่าทุกอย่างที่เขาทำมันเป็นเพราะคำว่าหน้าที่ แต่ทำไมบางครั้งเขาต้องใช้สายตาแบบนั้นมองมา ทำไมต้องทำเหมือนกำลังมองหาใครอีกคนที่อยู่ในตัวเธอ ::NORAH:: "หนูเกลียดพี่เภกแล้ว หนูเกลียด..." --------------------------------------------------------------- “อย่าไป...” คนตัวโตเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วเอาแต่กอดรัดกันเมื่อฉันพยายามจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเขา การถูกริมฝีปากและลมหายใจอุ่นร้อนซุกไซ้ไปทั่วซอกคอมันทำให้ฉันอยากจะร้องไห้ “นะ... หนูไม่ใช่พี่วันฬานะ!” ฉันเสียงสั่น และพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักพี่พิเภกออกไป แต่เขาก็แรงเยอะมาก... แถมยังพยายามจะปลดเสื้อของฉันออกด้วย ทำไมต้องทำแบบนี้... ทำไมต้องทำเพราะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงคนอื่นด้วย ฉันคิดพร้อมกับน้ำตาไหลพรากด้วยความน้อยใจ ทุกคนเอาแต่พูดว่าฉันหน้าเหมือนพี่วันฬา นั่นโอเค... ฉันรับได้ แต่การถูกมองเหมือนเป็นตัวแทนแบบนี้ฉันไม่โอเคเลย โดยเฉพาะถ้าเป็นพี่พิเภกที่คิดแบบนั้น!

ฟาเบียน แบร์นารด์ คิดไม่ถึงว่าจะมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับเขาเช่นนี้ ใบหน้าหล่อขึ้งโกรธ ขบกรามแน่นเข้าหากันจนเป็นสันนูน นัยน์ตาสีเทาอ่อนมีไฟโทสะพวยพุ่งอยู่ภายใน “รินฤดี!” น้ำเสียงเอ่ยชื่อหญิงสาวออกมาอย่างชิงชัง “ออกไปตามหาให้ทั่ว ต้องได้ตัวผู้หญิงคนนั้นก่อนเริ่มงาน!” น้ำเสียงเปี่ยมพลังสั่งลูกน้องอย่างเกรี้ยวกราด งานแต่งจะเริ่มภายในหนึ่งชั่วโมง ถ้าหาตัวของเจ้าสาวไม่เจอ เขาคงต้องขายขี้หน้าต่อหน้าแขกที่มาร่วมงานทุกคนเป็นแน่ “ครับบอส!” หัวหน้าบอดี้การ์ดโค้งรับคำสั่ง ก่อนจะพาลูกน้องหลายสิบคนกระจายตัวออกตามหาเจ้าสาวที่กำลังหายตัวไป หลังจากนั้นไม่นานเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังอารมณ์เสียเดินไปเปิดประตูห้องอย่างไม่พอใจนัก หญิงสาวชะงักเล็กน้อยเมื่อประตูถูกเปิดออกโดยชาวช่างชาติ ใบหน้าของชายหนุ่มหล่อเหลาราวกับเทพบุตร คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่งตามสไตล์ผู้ชายต่างชาติ แถมตัวยังสูงจนเธอต้องเงยหน้าเวลาพูดคุยด้วย ราวกับตกอยู่ในมนต์สะกด องุ่นมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่กะพริบสายตา เมื่อเรียกสติกลับคืนมาเสียงหวานเอ่ยถามออกไปเป็นภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว "ไม่ทราบว่า ห้องนี้เป็นห้องแต่งตัวของเจ้าสาวที่ชื่อรินฤดีหรือเปล่าคะ" องุ่นถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ ยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า คิ้วหนาเข้มขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย ฟาเบียนมองสำรวจผู้หญิงตรงหน้า เธอช่างดูคล้ายกับว่าที่เจ้าสาวของเขาเหลือเกิน แต่บุคลิกดูแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ใบหน้าสวยหวานช่างมีเสน่ห์ยั่วยวนใจ ดวงตากลมโตกำลังมองมาที่เขาอย่างรอคอยคำตอบ จมูกโด่งเป็นสันเล็กน้อยรับกับริมฝีปากบางกำลังคลี่รอยยิ้มสดใส หญิงสาวแต่งตัวคล้ายกลับมาร่วมงาน ซึ่งงานแต่งในโบสถ์แห่งนี้ก็มีเพียงแต่งานของเขาเท่านั้น แล้วเธอเป็นใครกัน "คุณเป็นใคร" เสียงเข้มเอ่ยถาม "ฉันเป็นพี่สาวของรินฤดีค่ะ" ฟาเบียนยกยิ้มมุมปากอย่างมาดร้าย ดีเหมือนกันถึงน้องสาวจะหายตัวไปแต่ยังมีพี่สาวมาแทน "เชิญเข้ามาข้างในก่อนครับ" ใครจะไปรู้ ว่าการตัดสินใจก้าวเท้าเข้าไปในห้องแต่งตัวเจ้าสาวในวันนั้น มันจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอไปตลอดกาล...

美人谋律 Author: หลิวอั้นฮวาหมิง Translator:  hongsamut Chinese edition copyright by 上海玄霆娱乐信息有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved -------------------------------------------- นางคือ ‘ชุนถูหมี’ หมอความอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ถังผู้ฟาดฟันศัตรูด้วยคำพูด ในสายตาของบิดานางคือบุตรสาวตัวน้อยที่แบกภาระครอบครัวไว้บนบ่า ในสายตาของเพื่อนบ้าน นางคือเด็กสาวกำพร้าแม่ที่แสนจะน่าสงสาร ในสายตาประชาชน นางคือที่พึ่งสุดท้ายของผู้ตกทุกข์ได้ยาก ในสายตาของฮ่องเต้ นางคือแสงทองอันรุ่งโรจน์หนึ่งเดียวที่ราชวงศ์ถังรอคอยมานาน แต่ในสายตาของนางเอง... ชาตินี้ข้าคงต้องขึ้นคานเพราะพูดเก่งเกินไป คงไม่มีใครกล้าจีบแล้ว！ (บทที่ 391-บทที่ 445)

'รามสูร' ...นักร้องประจำผับใต้ดินชื่อดัง หัวใจของเขาปั่นป่วนตั้งแต่ได้เจอหน้าเธอ ยิ่งได้อยู่ใกล้ก็เหมือนจะยิ่งถอนตัวไม่ขึ้น แต่เขามีแฟนแล้ว... และเขาไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนนอกใจแฟน ::RAMASOON:: “ถ้าพยายามเป็นคนดีแล้วต้องทนมองเธอแบบนี้... ฉันขอเป็นคนเลวดีกว่า” 'โมรา' ...เซเลบสาวผู้มีชื่อเสียงในด้านเหวี่ยงวีนจนเป็นที่รู้จักของคนค่อนประเทศ อยู่มาวันหนึ่งเธอได้เจอกับเขา... นักร้องประจำผับใต้ดิน สถานที่ๆ เธอมักมานั่งผ่อนคลายอยู่เป็นประจำ และแน่นอน... เธออยากได้เขาตั้งแต่แรกเห็น แต่มันติดอยู่ที่ว่าเขาดันมีสาวข้างกายอยู่แล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะเธอรู้ดีว่า... ต้องไฝว้ยังไงถึงจะได้แฟน! ::MORA:: “ไหนบอกไม่อยากเจอกันอีกแล้วไง” ---------------------------------------------------------------- “เธอ... ใจเย็น” คนตัวโตเอ่ยเสียงพร่าหลังจากที่ฉันผละริมฝีปากออกและดันเขาให้นอนราบไปบนเตียง ดวงตาคู่คมจับจ้องมาที่ร่างกายเปลือยเปล่าของฉัน ก่อนจะรีบเสไปทางอื่นพร้อมกับแก้มที่ขึ้นสีเรื่อ “มะ... โมราเธอจะทำอะไร” รามสูรหายใจติดขัดตอนที่ฉันลงมือแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา ฝ่ามือหนาไล่ตะครุบมือของฉันเป็นพัลวัน แต่พอโดนจูบปิดปากเข้าหน่อยเขาก็คล้อยตามฉันเหมือนเดิม “ก็ทำแบบที่คนเป็นแฟนเขาทำกันไง... ไม่ได้หรอ” ฉันเอ่ยเมื่อผละห่าง ลมหายใจของเราสองคนปะทะกัน

เขาคือคหบดีหนุ่มรูปงาม เจ้าของวงหน้าหล่อเหลา นามว่าหลี่ชาง[1] ผู้มีรักมั่นคง รักเดียวใจเดียวต่อภรรยานามว่า เฮ่อเหลียน[2] ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ทว่าด้วยเหตุผลหรืออารมณ์พาไปไม่อาจทราบ ทำให้เขาเกิดทำผิดต่อภรรยาครั้งแล้วครั้งเล่า ทรมานนางทั้งกายทั้งใจ จนนางหัวใจแหลกสลายหนีไปไม่หวนกลับมา ทุกอย่างในชีวิตของหลี่ชาง ล้วนสายจนเกินไป ยากแก้ไขในทุกสิ่ง มีเพียงต้องย้อนเวลากลับมาเท่านั้น! หากมีโอกาสในชีวิตอีกสักครา หลี่ชางผู้นี้ขอสัญญาว่า จะรักเพียงเฮ่อเหลียน และจะมีเพียงเฮ่อเหลียน นางเดียวตลอดไป... . . [1]昌อ่านว่าชาง แปลว่ารุ่งเรือง [2]莲 อ่านว่าเหลียน แปลว่าดอกบัว

โลกแบบของเรามีอยู่มากมายในจักรวาล ซึ่งเราเดินทางข้ามผ่านไปมาตลอดเวลา โดยไม่รู้ตัว

แรกคือความไม่เต็มใจ แต่เมื่อได้ใกล้ชิดและรู้จักกันมากขึ้นจึงกลายเป็นความผูกพันอย่างไม่รู้ตัว และปรินทรทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเป็นเมียของเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่เมียคั่นเวลาอีกต่อไป ........ “ยังไงพั้นซ์ก็จะหาเงินมาคืนคุณให้ได้” เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างทรนงในศักดิ์ศรี แม้มันจะน้อยนิดก็ตาม “พั้นซ์ทำงานให้คุณก็ได้นะ” “ทำงาน?” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก “ค่ะ” “งานอะไรก็ได้เหรอ” “เอ่อ...” “ได้ซิ คุณมาทำงานใช้หนี้หกแสนให้ผม” “คุณจะให้พั้นซ์ทำอะไรคะ” พยายามคิดในทางที่ดีปลอบใจตัวเองไว้ก่อน แต่ไม่ชอบรอยยิ้มแบบนั้นของเขาเลย “ก็ทำงานแบบที่เมียทั่วไปเขาทำกันนั้นแหละ” “คุณ!” พิชญนรีอยากร้องกรี๊ดๆ ออกมา “คุณจะเอาอะไรกับพั้นซ์อีกนะ” “ก็ผมยังไม่อิ่มนี่” เขาหัวเราะในลำคอ เรื่องนี้เขาไม่ได้โกหก เขายังไม่อิ่มในตัวเธอจริงๆนั้นแหละ หญิงสาวทั้งโกรธทั้งอายในเวลาเดียวกัน “แล้วฉันต้องเป็นเมียคุณไปถึงเมื่อไหร่กันล่ะ”

เขาหลอกให้เธอ...รักเขาอีกครั้ง ฝังความชิงชังไว้ลึกสุดลึก จองจำเธอไว้ด้วยโซ่...แห่งพิศวาส แท้จริง...เขาต่างหาก...ที่ตกเป็นทาสเสน่หา...นิจนิรันดร์ “เคนคะ...ยะหยาไปหาหมอมาค่ะ...เอ้อ...หมอบอกว่ายะหยาท้องได้เดือนกว่า ๆ แล้วค่ะ” “คุณแน่ใจเหรอว่า...เด็กในท้องของคุณ...เป็นลูกของผม ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะญาญ่า ที่ผมจำเป็นต้องบอกว่าคุณไม่สามารถเป็นอะไรได้มากไปกว่า...ผู้หญิงที่ผมแค่อยากนอนด้วยโดยไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ก็เท่านั้น!”

ผีผาน้อย นางมารสะคราญโฉม เจ้าโอ้โลมชายหนุ่มจนหลงใหล ทำแว่นแคว้นเกิดทุกข์เข็ญจนเป็นภัย ขอสาปแช่งให้ตายไป... พร้อมแผ่นดิน ----------- นางมารผีผา น้องเล็กสุดในบรรดาสามปีศาจงามล่มเมือง รับบัญชาเทพธิดาหนี่ฮวาให้มาล่อลวงโจ้วอ๋องแห่งราชวงศ์อินซาง นางถูกบัณฑิตเจียงจื่อหยาและบรรดานักพรตไล่ล่า ตามทำลายล้าง แต่ด้วยความช่วยเหลือของสองพี่สาว ผีผาหยกขาวจึงถูกนำไปซุกซ่อนอยู่ในที่ที่ไม่มีใครรู้ ท่ามกลางกลียุค และการผลัดเปลี่ยนรัชสมัย ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านวันผ่านคืน ผีผาหยกขาวค่อยๆเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คน ใครจะรู้ว่าพันปีให้หลัง.. ในยุคที่เทพและมารเป็นเพียงความเชื่อ นางจะถูกค้นพบ!

ผีผาน้อย นางมารสะคราญโฉม เจ้าโอ้โลมชายหนุ่มจนหลงใหล ทำแว่นแคว้นเกิดทุกข์เข็ญจนเป็นภัย ขอสาปแช่งให้ตายไป... พร้อมแผ่นดิน ----------- นางมารผีผา น้องเล็กสุดในบรรดาสามปีศาจงามล่มเมือง รับบัญชาเทพธิดาหนี่ฮวาให้มาล่อลวงโจ้วอ๋องแห่งราชวงศ์อินซาง นางถูกบัณฑิตเจียงจื่อหยาและบรรดานักพรตไล่ล่า ตามทำลายล้าง แต่ด้วยความช่วยเหลือของสองพี่สาว ผีผาหยกขาวจึงถูกนำไปซุกซ่อนอยู่ในที่ที่ไม่มีใครรู้ ท่ามกลางกลียุค และการผลัดเปลี่ยนรัชสมัย ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านวันผ่านคืน ผีผาหยกขาวค่อยๆเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คน ใครจะรู้ว่าพันปีให้หลัง.. ในยุคที่เทพและมารเป็นเพียงความเชื่อ นางจะถูกค้นพบ!

“ยัง...มันยังไม่พอหรอกนะสลิน ถ้าฉันยังไม่อิ่มอย่าหวังว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ” ภวินทร์เอ่ยเสียงพร่าขณะกายแกร่งยังคงกระเด็กสาวอย่างหนักหน่วงสาดซัดพายุสวาทเข้าใส่ราวกับไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

“อย่า...”เสียงหวานกรีดร้องพร้อมกับพยายามปัดป้องแรงคุกคามจากคนเอาแต่ใจ “เธอยินยอมขายเรือนร่างขายศักดิ์ศรีให้ฉันแล้ว อย่ามาทำเป็นสะดีดสะดิ้งเล่นตัวให้ฉันต้องเสียอารมณ์หน่อยเลย” อทิตติเค้นเสียงรอดไรฟันข่มขวัญหญิงสาว

บทรักของเขาดุจดังหมาป่ากระหายเหยื่อ กระต่ายน้อยอย่างเธอเป็นได้แค่เพียงเหยื่ออันโอชะ ภายใต้บทรักดิบเถื่อนที่เขาหยิบยื่นให้

“ปล่อยนะ นี่มันในรถนะคุณ” เธอรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาของเขาแฝงประกายแห่งความน่ากลัวออกมาราวกับสัตว์ป่า “ในรถนี่ซิดี จะได้เปลี่ยนบรรยากาศ เขาบอกกันว่าในที่แคบมักเร้าใจมากกว่าในที่โล่ง ผมเลยอยากลองดูสักที” พูดจบชายหนุ่มกดริมฝีปากลงมาปิดปากอิ่มของธารระริน หญิงสาวพยายามขัดขืนเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่นไม่ยอมให้เขารุกรานเข้าไปได้ง่าย ๆ ชายหนุ่มออกแรงกดริมฝีปากมากขึ้นแล้วใช้มือบีบขากรรไกรของเธอเอาไว้แน่น จนเธอต้องเผยอปากออกจากกันเพราะความเจ็บปวด ลิ้นร้ายอันชำนาญรุกล้ำกวาดชิมรสหวานอย่างย่ามใจ

เมื่อโค้ชหนุ่มเกิดติดตาต้องใจผู้จัดการทีมสาวคนใหม่ ความเอาแต่ใจมีหรือจะปล่อยให้เหยื่อชิ้นงามผ่านเลยไป แถมเหยื่อสาวที่พยายามหนีหน้ากลับกลายเป็นน้องสาวบุญธรรมที่ต้องมาอยู่บ้านเดียวกับเขา