เมื่อคนหนึ่งเย็นชา... ส่วนอีกคนหนึ่งแอบรัก... ความรู้สึกที่ก่อเกิดมาเนิ่นนาน จะสามารถก้าวผ่านคำว่าเพื่อนไปได้อย่างไร...

เมื่อแม่ของเขาและพ่อของเธอแต่งงานกัน พวกเราทั้งสี่ก็คือครอบครัวเดียวกัน? “ซักเสร็จแล้วมาตามนะ เดี๋ยวจะไปช่วยตาก” ต้าเซียนบอกก่อนที่สุ่ยถิงจะเดินแยกไป ซึ่งเธอแค่พยักหน้าและยิ้มเพียงเล็กน้อย การซักผ้าเธอบอกว่าจะเป็นคนทำเอง แต่เรื่องการทำความสะอาด ก็ผลัดกันทำ แล้วแต่ว่าใครจะอยู่บ้านช่วงไหน แต่ฉันขอไว้ว่าห้องนอนฉันเขาไม่ต้องทำ แต่ห้องนอนเขาฉันเข้าไปทำความสะอาดได้ เขาพยักหน้ารับข้อตกลงแต่...“ ขอเรื่องการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนไว้แล้วกันจะช่วยเปลี่ยนให้” เขาว่าแบบนั้นในตอนนั้น จะว่าไปตลอดหนึ่งปีที่อยู่ด้วยกันเพียงลำพังก็ราบรื่นดี เพราะเราสองคนต้องระมัดระวังตัว ถ้าต้องการอยู่แบบนี้ไม่ง่ายกว่าจะได้มา เพราะฉะนั้นเราสองคนต้องเป็นเด็กดีกันมากๆเลย

“เจ้าบุกมาหาเช่นนี้ต้องการอะไร เงินทองงั้นหรือ” นางยังคงงดงามน่าเอ็นดูดังเดิม แม้ตนจะไม่ได้ใกล้ชิดนางดั่งคนทั้งสาม แต่สำหรับสัญญาห้าปีที่เขาหมังซานตนก็แอบขึ้นมาเช่นกัน ทำได้แต่มองนางอยู่ห่างๆ เท่านั้น เมื่อเห็นนางยังคงจ้องมองตนไม่ว่าตา ก็โน้มใบหน้าเข้าใกล้จนใบหน้าแทบชิดติดกัน ถามเสียงแหบพร่า “หรือต้องการ...ปล้นสวาท” จิวเฟยได้ยินเช่นนี้ก็เหมือนจะตั้งสติได้ มองเถียนหวาผู้นี้อย่างดุดัน เขาถึงกับใช้แผนชายงามกับนางหรือ ร้ายกาจยิ่ง! สมกับเป็นหนึ่งในสี่บุรุษงามในใต้หล้า ไม่อาจดูเบาได้จริงๆ นางพยายามขยับข้อมือที่ถูกเขากดไว้ ดิ้นไปมาสุดแรงแต่ก็เหมือนถูกขุนเขาลูกใหญ่ทับไว้ นางเม้มริมฝีปากแน่น เชิดคางขึ้นเอ่ยออกมาอย่างดุดัน “เถียนหวาเจ้าก็ยอมแต่โดยดีเถอะ เจ้าไม่ได้ท่องเที่ยวในยุทธภพย่อมต้องไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเงาพรายเป็นแน่ แต่เอาเถอะ! ข้าจะยอมเจ้ายังสักคราเลิกดิ้นรนเสียเถอะ” “ข้าน่ะหรือดิ้นรน” เขาเอ่ยพลางกวาดตามองสตรีใต้ร่างยิ้มๆ นางมองท่วงท่าที่สลับบทบาทเหงื่อก็ผุดซึมออกมา โดนจับได้ว่าย่ำแย่แล้ว นี้กลับโดนจับตัวไว้ด้วย! นางเลียริมฝีปากยังคงเอ่ยออกมาอย่างผ่อนคลายแต่ในใจกลับมีเปลวเพลิงสุม “เถียนหวานะเถียนหวา หากเจ้าไม่ใช่บุรุษที่หล่อเหลาที่สตรีทั่วหล้าต่างชื่นชอบ ข้าก็คงไม่ยั้งมือไว้ไมตรีแล้ว ให้ความร่วมมือกับข้าสักเล็กน้อยข้าจะปล่อยเจ้าไป รับรองว่าไม่เจ็บแม้แต่น้อย” เถียนหวาเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ เอ่ยถามออกมา “ต้องการให้ข้าทำอะไรเล่า แล้วหากข้าไม่ยอมร่วมมือเจ้าจะทำอะไรข้า” “ถ้าเจ้ายอมรวมมือเพียงแค่นอนเฉยๆ ให้ข้าลูบคลำสักเล็กน้อยก็เพียงพอ แต่หากเจ้ายังไม่ยอมข้าก็คงต้องขืนใจเจ้า!” จิวเฟยเอ่ยออกมาอย่างดุดัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้ายและการข่มขู่ นางมองเถียนหวาที่ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึงก็ลอบยินดี แม้การร่วมรักนั้นต่างสุขสมกันทั้งสองฝ่ายแต่หากมีผู้ใดผู้หนึ่งไม่ยินยอมก็นับว่าเป็นการทรมาณอย่างหนึ่ง เถียนหวาหน้าตาหล่อเหลางดงาม แม้แต่สตรีเช่นนางก็ยังไม่งดงามเท่าเขา เขาคงไม่ยินดีมอบกายให้กับสตรีที่หน้าตาก็ยังไม่เทียบเคียงเขากระมัง จิวเฟยใจลอยเพียงครู่ก็รับรู้ได้ว่าเขาปล่อยมือนางให้เป็นอิสระก็ลอบยินดี เถียนหวาผู้นี้เข้าใจอะไรง่ายยิ่ง สบายใจจริงๆ ยินดีได้ไม่ถึงเสี้ยววิก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาคลายสาดรัดเอวของนางออกก็แตกตื่นไม่ได้ พยายามรั้งสายรัดเอวตนเองไว้อย่างเหนียวแน่น มองเขาอย่างตกตะลึง “เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือหากข้าไม่ยอมร่วมมือเจ้าจะขืนใจข้า เช่นนั้น...ข้าไม่ยินยอม มาเถอะ..ขืนใจข้าเถอะ!” --------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและมีฮาเร็ม

"ทำอะไรคะ" เงยหน้าขึ้นถาม พลางยิ้มยียวนส่งไปให้ แต่กลับได้รสจูบที่ร้อนแรงคืนกลับมา ร่างหนาอุ้มร่างบางมานอนลงที่โซฟาตัวใหญ่ส่วนตัวเองอยู่ด้านบนทั้งที่ปากยังประกบกับอยู่ จากที่ร้อนแรงอยู่แล้ว ยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อหญิงสาวลูบไล้ไปตามอกแกร่ง ปากหนาพรมจูบลงมาเรื่อยๆ จากปลายคาง ลำคอ มาหยุดอยู่ที่ดอกบัวตูมคู่ใหญ่ "อืมม ใหญ่มาก" ราวกับเสียงละเมอแต่เพียงไม่นานก็รีบซุกหน้าลงกับเต้านมตรงหน้าแล้วเกี่ยวเอาสายเดรสสายเดี่ยวลงมากองไว้ที่เอวก้มลงสูดดมความหอมจากเต้านมอย่างกับแม่วัวพันธุ์ดีจูบซับไปเรื่อยแล้วดึงจุกหัวนมออกแล้วงับเอาตุ่มไตแข็งขึงเข้าปากไปทันที "อืมม อ่าส์ อ่าา เสี่ยขา เสียววว" คิดได้ดังนั้นเธอก็ไม่ยอมแพ้เลื่อนมือลงไปบีบลูกชายสุดรักสุดหวงของเขาทันที ทั้งใหญ่ทั้งยาว ร้อนมาก ลูบขึ้นลูบลง ทั้งบีบทั้งขย้ำ "อืมม เสียวลำอีหนู อ่าๆ อ่า" แม่งมาเล่นบีบเล่นคลำแบบนี้เดี๋ยวก็ได้แตกก่อนหรอก "ไปต่อกันพี่เพนเฮาส์เสี่ยดีกว่า" เงยหน้าไปสบตากับกวางน้อยที่นอนมองเขาตาเยิ้ม ตัวละคร มาติโน่ อินวาสกี้ เสี่ยใหญ่วัย 40 ปี เจ้าของกิจการสายการบิน และธุรกิจธนาคารทั่วทุกมุมโลก เงียบขรึม ไม่ว่าจะย่างกายไปที่ไหนมีลูกน้องล้อมหน้าล้อมหลัง "แม่งนมหรือลูกสมโอว่ะนั้น ใหญ่ชิบ" เสียงสบทดังขึ้นเมื่อเผลอมองไปยังนักศึกษาสาว ฮันนี่ เอวานอฟ สาวสวยในตาสีฟ้า อายุ 21 ปี นักศึกษาปี 3 ของมหาลัยเอกชนชื่อดังในนิวยอร์ก เวลาว่างชอบรับงานถ่ายแบบ ถือเป็นงานอดิเรกก็ว่าได้ "อืม..หล่อขนาดนี้ต้องอ่อยให้สยบแทบเท้าหน่อยแล้ว" ** ไม่มีอิมเมจนะคะ ไรท์อยากให้ทุกๆคนจินตนาการตามเลยค่ะว่าพระนางในอุดมคติมีลักษณะอย่างไร และที่สำคัญไรท์คิดว่ามันคงไม่เหมาะสมที่เราจะเอารูปคนอื่นมาทำในเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาต. ติดตามไรท์ด้วยนะคะ สัญญาจะแต่งให้ได้อารมณ์ **เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป

ไฟแห่งความปรารถนาอันร้อนแรงได้ลุกโชนขึ้น เมื่อสาวน้อยวัยแรกแย้มนามว่า ‘มินตรา’ ต้องย้ายมาอยู่กับเพื่อนรักของพ่อที่เธอเรียกว่า ‘อาธร’ เธอแอบชอบเขามาตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย เมื่อมีโอกาสจึงใช้มารยาหญิงอันไร้เดียงสายั่วยวนให้เขาหลงใหล พลีกายให้อาหนุ่มใหญ่คนนี้จนเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว ooooooooooo “จะกินเค้กหรือกินมินเนี่ย” “อาไม่ค่อยหิวเค้กแล้วอ่ะ อยากกินคนที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า” ว่าพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ “ก่อนจะกินต้องให้ของขวัญมินก่อนนะคะ” “ได้สิ ไปตอนนี้เลยไหม” “จะรออะไรล่ะคะ”

เพราะความเข้าใจผิด ทำให้ 'ชวกร' ตั้งแง่และมีอคติกับ 'ปัถยา' จนนำไปสู่ปัญหาเรื่องงาน และเขาก็คิดว่าการไม่มีเธอมาคอยป้วนเปี้ยนให้ขวางหูขวางตา มันจะทำให้เขาทำงานอย่างมีความสุข แต่พอเอาเข้าจริง ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด แล้วก็เป็นเขาเองที่ยื่นมือเข้าไปช่วย เพื่อให้เธอได้ทำงานต่อไป . “คุณมาที่นี่ได้ยังไง” เขาพยายามบังคับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด เพราะตอนนี้เขาต้องต่อสู้กับอารมณ์ภายในกายตนเองอย่างสุดความสามารถ “มีคนงานโทร.ไปบอกรุ้งว่านายช่างไม่สบายมาก แต่ไม่ยอมไปหาหมอ เขาเลยให้รุ้งมาช่วยพูดกับนายช่างและให้พานายช่างไปหาหมอค่ะ” เมื่อทราบเหตุผลของการมาปรากฏตัวของหญิงสาวเขาก็ประมวลผลได้ทันทีว่าคนที่โทร. ไปบอกเธอจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากวิภา คนที่ทำให้เขาต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ “ผมไม่ได้เป็นอะไร คุณกลับไปเถอะ” เขาบอกพร้อมกับผลักประตูจะปิด หากเธออยู่นานกว่านี้เขาไม่มั่นใจว่าเธอจะปลอดภัยจากความต้องการที่กำลังจู่โจมเขาอย่างหนักในตอนนี้ไหม ยังไม่ทันที่ประตูจะปิดสนิท หญิงสาวก็ใช้มือยันมันไว้สุดแรงพร้อมกับแทรกตัวเข้าไปในห้องชายหนุ่ม “ไม่เป็นที่ไหนกันคะ ดูสิหน้าแดงขนาดนี้ ตัวก็รุมๆ ด้วย” คนตัวเล็กว่าพลางเขย่งปลายเท้าขึ้น เอื้อมมือไปแตะหน้าผากและแก้มของเขาเพื่อดูว่าเขายังมีไข้อยู่ไหม “คุณรู้ตัวรึเปล่าว่าคุณกำลังทำให้ผมทนไม่ไหว” ตัวเขาสั่นเทา ดวงตาเป็นประกายจ้องมองคนตรงหน้าด้วยแรงปรารถนาที่อัดแน่นในกาย “ตกลงนายช่างเป็นอะไรกันแน่คะ บอกรุ้งมาสิคะ” หญิงสาวยังงงกับพฤติกรรมของเขา ไม่เข้าใจที่เขาพูด “ถ้าไม่อยากเสียใจภายหลังก็เอามือคุณออกไปจากตัวผม” เขาบอกตะกุกตะกักอย่างพยายามสกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้นอย่างรุนแรง “ยิ่งนายช่างพูดรุ้งยิ่งงง” ปัถยาไม่ได้ทำตามที่ชายหนุ่มบอก มิหนำซ้ำยังขยับเข้าไปใกล้พร้อมกับวางมือที่หน้าผากและตามเนื้อตัวชายหนุ่มอีกครั้งอย่างห่วงใย “ผมทนไม่ไหวแล้วรุ้ง คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม” เขาก้มลงกระซิบชิดริมฝีปากมองเธอด้วยสายตาเว้าวอน พร้อมกับช้อนอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาอยู่ในวงแขนก่อนจะก้าวยาวๆ ไปที่เตียงนอนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล “ช่วย ช่วยอะไร แล้วช่วยยังไงเหรอคะ” คนถูกขอให้ช่วยเอ่ยถามเขาเสียงสั่น ดวงตากลมโตฉายแววตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด ทั้งยังรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว ในใจก็เต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ ชวกรก้มลงกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างหู ทำเอาคนฟังขนลุกซู่ไปทั้งตัวเมื่อเข้าใจความหมายของเขา พร้อมกับเบิกตาโพลง ทำอะไรไม่ถูก

นางตกเป็นทาสความใคร่ของเขา ความสุขสุดหฤหรรษ์ทำให้นางไม่คิดถึงสิ่งอื่นใดนอกจากการตอบสนองและรองรับอารมณ์ตัณหาจากชายอันเป็นที่รัก ในทุกค่ำเช้า เขาครอบครองนางที่มีสติรางเลือนด้วยความเสน่หาแสนป่าเถื่อนแบบที่ไม่เคยกระทำกับหญิงอื่น ราวกับต้องการความแน่ใจว่าทุกลมหายใจของนางมีเพียงเขา... ฮั่วเฟยเฟยไม่ล่วงรู้สักนิดว่า เฉียนฟานเหวินได้ใช้ความหอมหวานล่อลวงให้นางร่วงหล่นสู่หลุมพรางของการแก้แค้น!

ด้วยฐานะคุณหนูผู้สูงศักดิ์กับคนเลี้ยงม้าไร้หัวนอนปลายเท้าที่มีพื้นฐานทางสังคมต่างกันราวฟ้ากับเหว ทำให้ ‘ว่านฮวาเจิ้น’ ใช้แผนชิงสุกก่อนห่ามเพื่อให้ตัวเองได้สมรักกับ ‘เหวินซู่' ทว่าเขากลับปฏิเสธนางอย่างไร้เยื่อใย ว่านฮวาเจิ้นจำเป็นต้องป้ายมลทินให้เหวินซู่เพื่อรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล ความรักระหว่างนางกับเขาจึงกลายเป็นความแค้นที่ต้องชำระ!

‘เขาอยากจะรักเธอแทบขาดใจ แต่ด้วยเงื่อนไขผูกมัด จึงไม่สามารถทำอย่างใจปรารถนา’ +++++ ทัดดาวกับแอนนายกแขนกอดอกด้วยท่าทางมั่นใจในความสวยของตัวเองราวนางแบบ รูปร่างทั้งคู่เพรียวบางและอวบอัดในสัดส่วนที่ควรจะมีเหมือนกัน ระหว่างทั้งคู่มีแป้งซึ่งตัวเล็กคล้ายสาวรุ่นมัธยมต้นยืนคั่นกลาง “ฉันไม่ได้เป็นคนเริ่ม” ทัดดาวพูดอย่างถือตัว “ใครเริ่มก็ไม่สำคัญหรอก เพราะยังไงฉันก็ต้องได้สิ่งที่ฉันอยากได้!” +++++ “เมื่อกี้นี้แอนนาเห็นอะไรบ้าง” ชาคริตยิงคำถามทันที ที่ลากหญิงสาวออกมาพ้นจากพื้นที่เสี่ยง “ก็... ไม่ได้เห็นอย่างเดียวนะคะ แต่แอนนายังบันทึกเหตุการณ์ไว้ด้วย” เธอชูมือถือขึ้นมาอวด “พี่คริตอยากดูไหมคะ” ชาคริตส่ายหน้า “พี่ไม่อยากดู แต่อยากขอร้องให้แอนนาลบภาพหรือวิดีโอที่บันทึกไว้ให้หมด” “ทำไมแอนนาต้องลบคะ” เธอถาม ปรายตามองเขาอย่างท้าทาย “แอนนาจะเก็บไว้เพื่ออะไร” เขาถามกลับ พยายามควบคุมอารมณ์เต็มที่ “เพื่อใช้ต่อรองค่ะ” / “ต่อรอง ? ” “พี่คริตต้องเป็นแฟนกับแอนนาแลกกับการทำลายหลักฐานพวกนั้น” คำตอบที่ได้ยินทำให้ชาคริตมีสีหน้าผะอิืดผะอม รู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูกที่สาวรุ่นน้องพยายามแบล็คเมล แต่ก็จำใจต้องตอบตกลง เพราะหากแอนนานำหลักฐานพวกนั้นไปเผยแพร่ ไม่ใช่เพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่จะซวย อำพล กานดา และโจ๊ก ทุกคนจะติดร่างแหไปด้วย +++++ “ถ้าพี่โจ๊กไม่อยากให้พี่กานรู้ว่าถูกพี่โจ๊กถ้ำมอง พี่โจ๊กต้องช่วยแป้ง” เธอขู่ “แป้งอยากให้พี่ช่วยอะไร” ท่าทางผิดปกติของแป้งทำให้โจ๊กรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ “แป้งโดนวางยาเซ็กซ์ พี่โจ๊กต้องช่วยทำให้แป้งหายอยาก” ชายหนุ่มอ้าปากหวอด้วยความคาดไม่ถึงว่าส้มเข่งใหญ่จะหล่นลงบนหัวแบบเต็มๆ เพราะน้องรหัสของเขาไม่ใช่คนหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ ทว่าตรงกันข้ามและแม้แป้งจะรูปร่างเล็กเหมือนเด็กสาววัยมัธยมต้น แต่นมต้มก็ดูเต็มไม้เต็มมือไม่แบนราบเป็นไม้กระดาน +++++ ชาคริตรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกตอนหันไปมองน้องรหัสที่มีสีหน้างุนงงไม่เข้าใจ เขาอุตส่าห์เลือกข้อความที่ง่ายกว่าให้ทีมของทัดดาว เพราะไม่ต้องการให้หญิงสาวถูกทำโทษให้เล่นเกมส่งลูกอมต่อด้วยปากและไม่อยากเห็นนักศึกษาชายคนอื่นฉวยโอกาสสัมผัสริมฝีปากของเธอ แต่แอนนากลับมาเหนือเมฆกว่า และฉวยโอกาสนี้แบล็คเมลเขาอีกครั้ง ถ้าหากเขาปฏิเสธตอนนี้ ผลลัพธ์มีแต่เสียกับเสีย เอาไว้อธิบายให้ทัดดาวเข้าใจภายหลังคงไม่สายเกินแก้ ... ทัดดาวรอฟังคำตอบของชาคริตด้วยใจจดจ่อ ชาคริตหลบสายตาทุกคน เขากลืนน้ำลายลงคอ แล้วพูดโกหกคำโตด้วยความรู้สึกลำบากใจ “ถูกครับ” ราวกับว่าโลกทั้งใบหยุดหมุน ทัดดาวหน้าเผือดสี หญิงสาวทั้งผิดหวังและเสียหน้า ในคณะทัศนศิลป์มีใครบ้างจะไม่รู้ว่า ชาคริตกำลังตามจีบเธออยู่ แล้วจู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นมาป่าวประกาศว่า รักแอนนา อย่างเป็นทางการ +++++ “แอนนาไม่ได้ตั้งใจ แอนนาแค่อยากแก้แค้นที่ดาวเคยพูดจาดูถูก ตะ แต่ถ้าท็อปไม่ชอบใจ แอนนาก็จะเลิกยุ่งกับดาว” ท็อปมีสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมและเค่นเสียงพูดข่มขู่ “ถ้าไม่อยากถูกลูกน้องพ่อกูรุมโทรม มึงต้องเอาคีย์การ์ดห้องพักของดาวมาให้กู!”

"คนหนึ่ง" ไม่อยากเจ็บเพราะความรัก จึงเลือกปกป้องหัวใจตัวเองโดยไม่ยอมเปิดใจรับใครเข้ามา ส่วน "อีกคน" ไม่อยากให้มีปัญหาแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยง จึงเลือกที่จะเลี้ยงลูกเองเพียงลำพัง...แต่แล้วโชคชะตาก็นำพาคนทั้งสองคนให้มารู้จักกัน และกำแพงที่ทั้งสองเคยตั้งไว้ก็ค่อยๆสั่นคลอนลง สุดท้ายพวกเขาจะเลือกอะไร ระหว่าง "ทำตามความตั้งใจเดิม" กับ "ทำตามเสียงหัวใจเรียกร้อง" . . “คุณพ่อขาหนูอยากมีน้องสาวค่ะ” เด็กหญิงกิ่งกาญจน์โพล่งขึ้นหลังสาธยายเรื่องของแม่ตองจบ ส่งผลให้ผู้เป็นพ่อเหยียบเบรกหัวแทบหัวคะมำเมื่อได้ยินความประสงค์ของลูกสาว “ทำไมอยู่ๆ หนูถึงอยากมีน้องล่ะคะ” “เห็นตรัยมีน้องสาวแล้วหนูอยากมีบ้างค่ะ เวลาอยู่บ้านหนูจะได้มีเพื่อนเล่นด้วย คุณพ่อมีน้องสาวให้หนูสักคนนะคะ” เด็กหญิงหันไปมองหน้าบิดาอย่างมีความหวัง ด้านผู้เป็นพ่อถึงกับคิดหนัก ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ลูกสาวเข้าใจ “หนูจะมีน้องได้หนูก็ต้องมีคุณแม่ก่อนนะคะ” “แม่ตองไงคะ แม่ของน้องกิ่ง” ลูกสาวตอบกลับทันควัน “เอ่อ ไม่ใช่แม่แบบนั้นน่ะสิ พ่อจะอธิบายยังไงดีล่ะ” กรวีร์จนปัญญาที่จะอธิบายให้ลูกสาวตัวน้อยเข้าใจ หากลูกสาวเขาโตกว่านี้อีกสักหน่อยคงจะเข้าใจอะไรได้ง่ายกว่านี้ “พ่อกับแม่ตองของหนูต้องแต่งงานกันก่อนค่ะ ถึงจะมีน้องให้หนูได้” “งั้นคุณพ่อก็รีบแต่งงานกับแม่ตองสิคะ จะได้มีน้องสาวให้น้องกิ่งไวๆ” คนเป็นพ่อแทบกุมขมับกับความไร้เดียงสาของลูกสาว “มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นน่ะสิลูก ขืนพ่อทำแบบนั้นพ่อน้องตรัยได้ฆ่าพ่อทิ้งแน่” แม้หนูน้อยจะยังไม่ค่อยเข้าใจที่คุณพ่ออธิบายสักเท่าไร แต่ก็ไม่ลืมที่จะย้ำความประสงค์ของตนอีกรอบ “หนูอยากมีน้องสาวจริงๆ นะคะคุณพ่อ” ว่าพลางมองหน้าพ่อตาแป๋ว “ถึงโรงเรียนแล้ว เรารีบไปหาแม่ตองของหนูกันดีกว่า” กรวีร์ตัดบท เมื่อขับรถมาถึงหน้าโรงเรียนของลูกสาวพอดี เขาจอดรถชิดทางเท้าก่อนลงจากรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่งและอุ้มลูกสาวตัวน้อยลงจากรถ

เทพสาวผู้เผาดินแดนบุปผาวอดวาย จึงได้ถูกลงโทษให้มาทำความดีในโลกมนนุษย์โดยการเข้าร่างองค์หญิงสิบสองผู้ที่กระทำแต่ความชั่วมาตลอด..... นางต้องทำความดีเพื่อจะกลับไปเป็นเทพบนดวงจันทร์ ในระหว่างนั้นก็ได้พระราชทานสมรสกับคังหยางกวางคนสนิทรัชทายาท เอาละที่นี้ นางจะเลือกระหว่าง กลับไปเป็นเทพหรือใช้ชีวิตเฉดเช่นมนุษย์............................................................. “องค์หญิงก่อนที่องค์หญิงจะสังหารกระหม่อม กระหม่อมขอสังหารองค์หญิงก่อนแล้วกัน” เยว่เล่อไม่ทันระวังตัวถูกเขากระโจนใส่อาภรณ์ขาดหมด เขาทำรุนแรงกับนางอีกแล้ว นางเพิ่งจะหายดี สายสายลมโบกสะบัดไปมาอย่างรุนแรงไม่นานฝนห่าใหญ่ก็ตกลงมาเสียงครวญครางอย่าทรมานไม่มีใครได้ยินเสียงคราง เพราะเสียงฝนได้กลบเกลื่อนไปหมดแล้ว

“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” ใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยถามว่าที่พระชายา “ข้าขอบคุณท่านยิ่งนัก ท่านช่วยข้าไว้ครั้งนี้ ครั้งที่สามแล้ว” หลี่อวี้หลันพลันยิ้มให้กับเขา แต่ทว่าเมื่อหวนคิดถึงว่าตนได้เป็นพระชายาขององค์รัชทายาท รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้างามพลันหุบยิ้มทันที “คุณหนูรองเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ” เสี่ยวฉีที่หลบอยู่มุมเสารีบวิ่งเข้ามาหาเจ้านายทันที หลี่อวี้หลันรีบหันมาบอกสาวใช้ “ข้าไม่เป็นอะไรมาก” แต่ทว่าเมื่อนางหันกลับมาเขาก็ไปเสียแล้ว “เมื่อกี้คุณหนูรองคุยกับใครเจ้าคะ”

ฉู่อวี๋-- วีรสตรีสองชาติ ชาติที่แล้วนางไล่ตามความรักไปไกลสุดหล้า ละทิ้งทั้งเกียรติยศ ศักดิ์ศรี และคู่หมั้นผู้องอาจจากตระกูลแม่ทัพใหญ่ ไปเป็นเพียงภรรยาไร้ศักดินาของนายอำเภอตัวเล็ก ๆ ใช้เลือดเนื้อและหยาดเหงื่อของตน ผลักดันจนเขาคนนั้นกลายเป็นมหาเสนาบดีอันดับหนึ่ง แต่สุดท้ายเขากลับทอดทิ้งนาง กู้ฉู่เซิง-- มหาเสนาบดีคู่บัลลังก์ หลังจากที่นางสิ้นลมหายใจ เขาเพิ่งตระหนักถึงความรู้สึกที่แท้จริงของตน เขารักนาง! ชีวิตที่เหลืออีกสามสิบปีต่อจากนั้นช่างว่างเปล่าเมื่อไม่มีดวงตะวันดวงนั้นอีก หากความตายเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยปลดปล่อยเขาจากความทุกข์... เขาก็ยอม ขอเพียงได้เจอนางอีกครั้ง ได้บอกรักนางอีกหนก็พอ! เว่ยอวิ้น แม่ทัพของแผ่นดิน นางเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้าน เป็นภรรยาของพี่ชายที่เขาไม่ควรใกล้ชิดด้วย แต่วันเวลากลับผลักดันให้เขาเข้าใกล้นาง ร่วมเป็นร่วมตายกับนาง พอรู้สึกตัวอีกที... เขาก็อยู่ในโลกที่ไม่มีนางไม่ได้อีก ถ้ารักนี้ผิดนัก ก็ขอให้ความผิดบาปทั้งหมดตกอยู่ที่เขาคนเดียวเถอะ!

เมื่อมาเฟียตัวร้ายต้องกลายมาเป็นพ่อลูกอ่อนความน่ารักมุ้งมิ้งจึงเกิดขึ้น ชื่อของเขาคือ ดิมิทรี ซีร์ยานอฟ อายุ33ปี ผู้คนทั่วไปรู้จักเขาในฐานะซีอีโอของ Ultra engineering plant บริษัทผู้ผลิตและพัฒนาอาวุธชั้นนำของรัสเซีย ศัตรูต่างให้ฉายาเขาว่าจิ้งจอกแห่งมอสโคว และบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ทั้งหลายต่างยกให้เขาเป็นชายหนุ่มที่เพอร์แฟคที่สุด ชื่อของเธอคือ แอนิต้า เกรแฮม อายุ25ปี นางแบบสาวสุดฮอต ลูกครึ่ง ไทย-อังกฤษ ทายาทเจ้าของโรงแรมชื่อดังในประเทศไทย เธอสวย น่ารัก อ่อนหวาน จนได้รับเลือกให้เป็นนางแบบของวิคตอเรีย ซีเคร็ทในปีล่าสุด สายลมแห่งโชคชะตาพาพัดทั้งคู่มาพบกัน… เกี่ยวโยงผูกพันเอาไว้ด้วยเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู กามเทพตัวน้อยซึ่งเป็นตัวแทนของความรัก…ที่พลัดพรากจากไป

เมื่อพรานสาววัยเจริญพันธ์โคจรมาพบกับชายหนุ่มกลัดมัน ความใกล้ชิดระหว่างเพศตรงข้าม และสิเน่หาอันเย้ายวนของแม่พรานสาวชาวป่าแสนสวยทำให้หนุ่มชาวกรุงเกิดอาการเลือดลมพุ่งพล่าน แม้นจะรู้ดีว่าเธอมีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว ทว่าเขาก็ไม่อาจฝืนตัณหาร้ายในหัวใจเอาไว้ได้ ผืนป่ากว้างเลยกลายเป็นสังเวียนสวาทของเขาและเธอ

ข้าก็เป็นคนหนึ่งที่ทะลุมิติจากโลกยุคปัจจุบันหลงย้อนมาในอดีตเหมือนกับนิยายหลายร้อยเล่มที่ข้าบ้าอ่านตอนอยู่ที่โลกเดิมนั่นล่ะ นิยายที่ซึ่งออกมา 100 เล่ม จะมีสัก 80 เล่มเป็นแนวย้อนเวลา แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็ชอบอยู่ดี ประสบการณ์ของข้าอ่านมาแล้วไม่ต่ำกว่าร้อยเล่มและจะอ่านต่อไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่มันควรจะเป็นเช่นนั้น แต่สวรรค์คงเห็นแก่ความชอบของข้าในการอ่านนิยายแนวๆนี้ จึงได้ส่งข้าให้มาสัมผัสประสบการณ์ด้วยตนเอง… แต่ทว่า เหตุใดท่านจึงมิให้พรใดๆกับข้าเลยเล่า! แม้แต่ทักษะภาษาจีนท่านยังมิให้ข้าเลย แล้วข้าจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน!! เหมือนข้าจะด่าว่าสวรรค์มากเกินไป สุดท้ายข้าจึงได้อาจารย์ผู้งดงามดั่งนางงามล่มเมืองมาสอนหนังสือให้ข้า แต่...เหตุใดอาจารย์ผู้งดงามของข้าจึงได้กลายเป็นบุรษที่จ้องแต่จะจับข้ากินไปได้เล่า! สวรรค์ นี่ท่านเล่นตลกอันใดกัน!

ลิปดา คุณหมอคนหล่อจอมเย็นชา ถึงคราวตกที่นั่งลำบาก เพราะความมึนอันแสนใสซื่อที่สุดจะกวนประสาทของ จริงใจ เด็กสาวกำพร้าที่เขาเคยรักษา เธอ...บอกกับเขาว่าจะยกเขาเป็นผู้มีพระคุณหนึ่งเดียว จะรักและเทิดทูลเขา จะใช้ความรักตอบแทนที่เขาช่วยชีวิตเธอ ...ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการ... เขา...ถึงแม้จะผลักไสไล่ส่ง ทั้งด่า ทั้งทิ้งขว้าง และเกลียดเธอแค่ไหน...แต่พอได้เห็นแววตาใส่ซื่่อนั้นหม่นหมอง...หัวใจที่ด้านชามันกลับเจ็บปวดขึ้นมา ...สุดท้าย สิ่งที่เขาทำได้ก็มีเพียงการรับเลี้ยงเธอเอาไว้อย่างจำยอม... แต่ การเลี้ยงเด็กมันไม่ง่ายเลย ยิ่งเด็กคนนี้นั้นช่างซื่อจนบื้อ แถมยังซนและกินเก่ง พอโดนดุก็อ้อนเสียจนขาไปไม่เป็น แล้วแบบนี้เขาจะทำใจแข็งอยู่ได้ยังไง จากที่คิดว่าคงรักใครไม่ได้อีก...บางทีเขาอาจจะไม่รู้ตัวว่าหัวใจของเขาได้หลอมละลายให้กับเธอจนไม่อาจถอนตัวขึ้นอีกแล้ว

เพราะสะใภ้คนนี้... บุตรสาวของนางจึงต้องตาย เพราะสะใภ้คนนี้... บุตรชายที่เคยดีกลับหลงใหลภรรยา ถึงขั้นขับไล่มารดาแก่ ๆ ไปให้พ้นหูพ้นตา เพราะสะใภ้คนนี้... แม่สามีผู้พ่ายแพ้อย่างนางจึงต้องจบชีวิตลงในศาลบรรพชน เพราะตรอมใจตาย! ชาติที่แล้วนางเป็นเสมือน ‘ตัวประกอบอดทน’ ที่ต้องกรีดร้องไปตามบทบาท ออกท่าทางใส่จริตจะก้านให้เยอะเข้าไว้ เพื่อช่วยส่งเสริมให้นางเอกดูน่าทะนุถนอมยิ่งกว่าเดิม ใครจะไปสนเล่าว่านางจะมีจุดจบแบบไหน ในเมื่อเป็นแค่ตัวประกอบ! ชาตินี้... เมื่อนางมีโอกาสย้อนกลับมาเล่นบทเดิมซ้ำเป็นรอบสอง ได้กลับมาตอนที่บุตรชายยังเยาว์วัย บุตรสาวยังมีชีวิตและตัวนางยังไม่แก่เฒ่า ใครจะยอมตายโง่ ๆ ครั้งที่สองเล่า โจวหวั่นหนิง สะใภ้ใหญ่สุดที่รัก มาเลย... แม่จะลับมีดรอ!

'ลูก' ของขวัญจากพระเจ้า...แต่หากมาในเวลาที่ไม่สมควรล่ะ? มันคือหายนะ!! เพราะอนาคตที่แสนงดงามจะจบลง ปูชิดา...ผู้หญิงสุดอาภัพเธอ 'เลือก' ที่จะปิดบัง... เพราะหากหญิงสาวเลือกอีกทาง...หนึ่งชีวิต อาจถูกทำลาย.... 'ซ่อน' จึงเป็นหนทางเดียวที่เธอจะปิดบังไว้จากสายตาคนรอบตัว ยอมถูกตราหน้าว่าเป็น 'หญิงชั่ว' แต่ไม่คิดทำร้ายสายเลือดในอุทร เหมือนชะตาลิขิต พระพรหมขีดเส้นทางไว้ คนที่ไม่ควรย้อนกลับมาเจอกัน กลับได้เจอกันจนได้ 'ปม' ที่เธอพยามปิดบังไว้ ถูกเปิดเผย ความลับที่แอบซ่อนไว้แตกโผ๊วะ!! แม้จะถูกขัดขวาง...แต่ใครล่ะจะกั้นขวางหัตถาของพระพรหมได้

‘นีชา’ หรือ ‘นีรนาท’ เกิดมาพร้อมกับคำว่าอาภัพ เธอใช้ชีวิตหาเช้ากินค่ำเพื่อเลี้ยงตัวเองกับพ่อขี้เมาไปวันๆ และโชคชะตาของหญิงสาวมันคงถึงคราวตกอับสุดขีด เมื่อพ่อของเธอกลายเป็นผู้ร้ายในคดีขู่วางระเบิดห้างในเครือเบนิคอฟ นั่นทำให้ ‘ดิมิทรี’ ซึ่งเป็นผู้ควบคุมกิจการของเบนิคอฟโกรธจัด เขาจะจับพ่อของเธอเข้าคุก นีรนาทต้องเข้าไปขอร้องให้ชายหนุ่มไม่เอาเรื่อง โดยมีข้อเสนอว่าจะยอมเขาทุกอย่าง เดิมทีดิมิทรีไม่คิดจะสนใจคนอย่างเธอมากนัก แต่พอดูๆ ไป ผู้หญิงอย่างนีรนาทก็จัดว่ารูปร่างหน้าตาใช้ได้ เขาจึงเสนอให้เธอเอาตัวเข้าแลก ซึ่งหญิงสาวก็ยอมแต่โดยดีเพราะต้องการช่วยเหลือพ่อ และหลังจากเสร็จกิจ นีรนาทก็จากมาโดยไม่รับค่าตอบแทนใดๆ ทั้งสิ้น ทว่าดิมิทรีกลับไม่รู้สึกพอ เขายังมีความต้องการเธออีกเรื่อยๆ จึงให้ลูกน้องไปจับตัวหญิงสาวมา โดยไม่รู้ว่าหลังจากที่ตกเป็นของเขาตั้งแต่คราวแรกนั้น มันได้เกิดความเปลี่ยนแปลงกับหญิงสาวขึ้นอย่างใหญ่หลวง... “ในห้องที่ปิดสนิท มีแค่เธอกับฉัน จะสมยอมหรือฝืนใจ สุดท้ายก็จบลงที่เดิม” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็น ยายนี่อวดดีเกินไป เขาต้องสั่งสอนเธอเสียบ้าง จะได้รู้สำนึกว่าใครยิ่งใหญ่และใครควรอ่อนข้อ “คนเห็นแก่ตัว คนใจร้าย นีชาจะจำวันนี้ไปจนตายว่าคนอย่างคุณไม่มีศักดิ์ศรี และไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ” หญิงสาวต่อว่าเสียงเคร่ง เธอจ้องหน้าเขาตาวาว จดจำความเลวร้ายของผู้ชายที่ชื่อดิมิทรีไว้ในใจ ผู้ชายที่เป็นดั่งจอมมาร...

เพราะความโชคร้าย อลิชาเลยกลายเป็น...สาวขายบริการ ความสัมพันธ์ครั้งนั้นมี ‘ของฝาก’ ติดท้องมาด้วย ญาติกลุ่มสุดท้ายที่เลี้ยงดูเธอแทนบุพการีที่เสียชีวิต ป้ายรอยราคีนั้นด้วยการ ‘ขาย’ เธอ อลิชาหนีหัวซุกหัวซุนจากขุมนรกที่เคยคิดว่าคือสถานที่ปลอดภัย เธอโผบินออกจากรัง ไม่ต่างอะไรกับนกปีกหัก ความเสียใจทำร้ายจนแทบหมดหวัง แต่แล้ววันหนึ่ง เธอก็กลับมีกำลังใจขึ้น ‘ของฝาก’ มีชีวิตกระตุ้นให้เธอลุกขึ้นสู้ ความเป็นแม่ทำให้อลิชากัดฟันสู้ ความสำเร็จคืบคลานเข้ามาในชีวิต พร้อมเค้าลางหายนะ!! ผู้ชายคนเดิม คนที่ใช้ ‘เงิน’ ซื้อตัวเธอ เขากลับมาและเขาจำเธอได้ อลิชาจะทำยังไงดีกับความลับที่เก็บไว้ เธอคิดจะหนี แต่ดูเหมือนสถานการณ์ไม่เป็นใจ

คนสองคนที่เป็นเพื่อนกันมา20ปี และยังคงสถานะการเป็นเพื่อนไว้ตลอด จะทำยังไงกันดีล่ะ?!! หากอีกคนความรู้สึกเปลี่ยนไป หวานตาเริ่มมีความรัก จนทำให้ตัวเองห่างเหินจากเพื่อนสนิท จวบจนวันหนึ่ง ความรักที่ตัวเองทึกทักไปเองจบลง...หวานตารู้สึกเคว้งคว้าง เธอเลยหันมาปรึกษาเพื่อนใกล้ตัว ภูมิเป็นที่ปรึกษาที่ดี เขาช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น แต่แล้ว...ไอ้ความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้น ตอนที่ภูมิมีผู้หญิงมาสนใจนี่ล่ะ มันคืออะไรอีกหะ? หวานตาไม่ใคร่เข้าใจตัวเองนักหรอก เธอไม่พอใจอะไร? หากเพื่อนของเธอจะทดลองมีความรักบ้าง...มันไม่ใช่เพราะเธอแอนตี้ความรู้สึกแบบนั้นเพราะตัวเองไม่สมหวังหรอกนะ แต่มันเป็นเพราะเธอ...รัก เพื่อนที่ยังคงเป็นเพื่อนอยู่นั่นเอง เธอจะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ครั้นจะบอกภูมิตรงๆ เธอก็กลัวว่าความเป็นเพื่อนที่มีมายาวนานจะจบลง หากในอนาคต ไม่มีภูมิในชีวิต หวานตาแน่ใจ...เธอคงเฟลไปตลอดชีวิตเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะความหวังดีของบิดา เรื่องแย่ๆ เลยเริ่มต้นขึ้นในชีวิตภูมิ การดึงผู้หญิงอีกคนเข้ามาในชีวิต เพื่อให้หวานตาสะดุดใจ ผู้หญิงคนใหม่ของเพื่อนสนิท เปลี่ยนแปลงความเป็นเธอในร้านกาแฟที่เธอสิงสถิตอยู่ ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนความชอบของเธอ โดยที่เพื่อนของเธอให้ความร่วมมือเสียด้วย หวานตาเสียเซลฟ์ เธอไม่ใช่คนสำคัญอันดับหนึ่งของภูมิอีกต่อไปแล้ว เธอเลยรีบมูฟออนออกมาจากจุดที่เคยอยู่ประจำ เธอไม่อยากเป็นแค่เพื่อน...แต่อยากเป็นคนสำคัญของเขา

กุมาริกา กัลปพฤกษ์ เด็กสาวตัวอ้อนแอ้นเอวเล็กเอวบาง เธอพรางกายอยู่ใต้เสื้อโค้ทตัวใหญ่ กับแว่นสายตาหนาเตอะ สเตฟานจึงรับไว้ดูแลอย่างเสียไม่ได้...เขาแทบจะไม่ไสนใจเธอเลย หนุ่มเจ้าเสน่ห์มีนางแบบชั้นนำเป็นคู่ควงอยู่เป็นระยะ ที่สำคัญคือ...เขาไม่ค่อยได้กลับไปนอนที่คฤหาสน์ดียองตูว์ แต่แล้วก็เกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝัน ก่อความสัมพันธ์ทางกายที่ไม่ตั้งใจ ก่อกำเนิดชีวิตใหม่เพราะความผิดพลาด...แต่...กุมาริกาไม่ต้องการความรับผิดชอบ จากชายที่พรากพรหมจรรย์ของเธอไป เธอจึงจงใจปิดบังไว้ และหนีไปโดยไม่คิดจะบอกใคร สเตฟาน ดียองตูว์ 1ใน10มหาเศรษฐีของประเทศฝรั่งเศส เขามีอายุ35ปี และกำลังตามหาสาวนิรนามอย่างคุ้มคลั่ง!! เขาไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นเลย... มันเหมือนควานหาใครสักคนท่ามกลางความมืด... ทว่า...เหมือนโชคชะตากำหนดไว้ เขาและเธอจึงย้อนกลับมาเจอกันอีกครั้ง...

แมทธิว ดีแลนผู้ชายที่คิดว่าตัวเองเป็นแกนโลก และโลกใบใหญ่นี่มักจะหมุนตามความต้องการของเขาด้วยสิ!! มหาเศรษฐีหนุ่มที่หล่อเหลาระดับพระเอกฮอลลีวูด มีผู้หญิงมากมายยินดีเดินขึ้นเตียงเขา เพียงแค่ชายหนุ่มขยิบตาให้ ชีวิตของแมทธิวไม่มีใครกล้าขัดใจ...แต่...ผู้หญิงคนหนึ่งกล้าแหกกฎเขา หล่อนทำตัวไม่ต่างอะไรกับนักตกทอง ทิพยอาภา เลียม เด็กกำพร้าที่ชายหนุ่มรับอุปการะไว้ เขาพลาด!! พลาดที่ไม่ได้ป้องกันตัว...หลังความสัมพันธ์ลึกซึ้งครั้งนั้น ชีวิตแสนสุขของเขาผกผันก็เพราะผู้หญิงคนเดียว... หล่อนจงใจให้กำเนิด ‘ลูกนอกสมรส’ หวังจะให้เขารับผิดชอบ แต่ไม่มีวัน...ที่เขาจะยอมก้มหัวให้หล่อน ลูก...แมทธิวจะรับ...แต่หล่อนเชิญไสหัวไป!! แต่ที่ทิพยอาภาต้องการ มันสวนทางกับความต้องการของแมทธิว สาวสุดอาภัพหลงรักบิดาของลูก หล่อนสะเออะไปหลงรักเขาเอง เธอตัดสินใจหลบหนี แต่ทิ้งสายเลือดในอกไว้ให้คนเป็นพ่อดูแล แมทธิวเดือดจัด เขาเหมือนถูกมัดมือชก...สัญญากับตัวเอง หากเจอหน้าหล่อน เขาจะบีบคอหล่อนให้ตายคามือ พอเอาเข้าจริงๆ เมื่อชายหนุ่มจอมโอหังรู้ความลับของหล่อนเขา เขาไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ แมทธิวลงทัณฑ์หญิงสาว ด้วยบทพิศวาสหวานฉ่ำแทน เขาตราตรึงหล่อนไว้ด้วยบทรักเร่าร้อน แทนที่จะบีบคอหล่อนให้ตายเหมือนที่เคยป่าวประกาศเอาไว้...