“อันตัวข้า มีนามว่าไป๋ฟางเซียน” ปกติคนอื่นข้ามเวลาคงได้รับมิติ พลังวิเศษ ความเทพทรูต่าง ๆ แล้วนางเล่า ไม่เห็นเป็นเหมือนในนิยายที่เคยอ่านบ้าง เท่านั้นยังไม่พอ! นางยังเข้ามาอยู่ในร่างสาวงามอันดับหนึ่ง มีสถานะเป็นถึงภรรยาของท่านแม่ทัพ ที่สามีหาได้รักใคร่ชมชอบไม่ ออกจะเกลียดแสนเกลียดเสียด้วยซ้ำไป หนำซ้ำสามีหน้าตายผู้นั้นดันมีคนที่ตนพึงใจอยู่แล้ว เช่นนี้นางจะเอาตัวรอดต่อไปในโลกที่ไม่รู้จักได้อย่างไร นอกจากจะต้องปรับตัวอย่างมากแล้ว นางต้องคิดหาวิธีรับมือกับบุรุษผู้เป็นสามีที่จ้องแต่จะกินหัวนางอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอีกด้วย! โอ สวรรค์ ท่านเกลียดชังอะไรข้านักหนา เหตุใดถึงให้ข้าเผชิญชะตากรรมเช่นนี้ ชีวิตสงบสุขที่ใฝ่ฝัน คงได้จบสิ้นกันแล้ว แต่ช่างเถอะ ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่ต้องเจอ ไม่สามารถหลีกหนีได้ นาง! ไป๋ฟางเซียนผู้นี้! จะขอร่วมลงประชันสนามอารมณ์กับเขาเอง! ให้มันรู้กันไปเลยว่า ภรรยาอย่างนาง จะเอาชนะสามีอย่างเขา... ไม่ได้!

++ คำโปรย ++ เมื่อภรรยาอย่าง 'กันสิตา' เกิดตั้งครรภ์ แต่เขาที่เป็นสามีของเธอกลับไม่ใสใจไยดีเธอแม้แต่น้อยหนำซ้ำเขายังพาผู้หญิงเข้าบ้าน และพรอดรักกันต่อหน้าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายเรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร ** เนื้อหาบางส่วน ** “กลิ่นอะไรคะเนี่ยพี่อนันต์” เสียงแหลมเล็กดังมาแต่ไกล ทำเอาหญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นสูง ตามมาด้วยป้าช้อยที่ทำความสะอาดในห้องครัว “ขอโทษค่ะที่ทำให้คุณได้กลิ่นไม่พึ่งประสงค์ พอดีว่าคุณนายกำลังท้องกำลังไส้มีอาการแพ้ท้องอ่อน ๆ จึงต้องทานมะม่วงเปรี้ยวแก้แพ้ท้องค่ะ” เสียงป้าช้อยกล่าว เมื่อเห็นท่าไม่ดี จึงได้แววตาตำหนิของอนันต์ส่งมาให้ จึงทำให้ป้าช้อยหลบสายตาของผู้เป็นนาย “นั่งนี่ใครเหรอค่า” ไม่พูดเปล่า ชี้นิ้วมาที่หญิงสาว ที่นั่งเอกเขนกในชุดคลุมท้องอยู่บนโซฟา “ภรร-ยา-ของ-คุณ-อนันต์ค่ะ” ป้าแม่บ้านแน่นชัดทุกครั้ง เพื่อให้เกียรติผู้หญิงคนนี้ และลงไปนั่งพับเพียบบนพื้น

อารยาคือผู้ป่วยสาวความจำเสื่อมที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาพบว่าตัวเองเป็นเศรษฐีนีพันล้าน หลังจากกลับมาอยู่บ้านอารยาก็ค่อยๆฟื้นความจำกลับคืน เธอพบว่าก่อนหน้านั้นเคยมีสัมพันธ์สวาทกับผู้ชายมากหน้าหลายตา ทั้งลูกน้องที่ร้าน ลูกนายตำรวจข้างบ้าน พี่เขย ทว่าสุดสวยคนนี้ไม่รู้จริงๆว่าคนไหนคือคนที่เธอเคยรักมาก่อน หลังรอดจากความตายเป้าหมายเดียวของอารยาคนใหม่คือการรักเดียวใจเดียว และเธอจะต้องหาคนรักคนเก่าคนนั้นให้เจอจนได้

แม้จะรู้เต็มอกว่าเขาเป็นเสือ แต่ฉันก็อยากจะเป็นเหยื่อให้เขาขย้ำ

จากนางโลมสู่อนุเถ้าแก่ค้าเกลือ ความร่ำรวยที่ปรนเปรอให้ หรือจะสุขเท่าโลกีย์ที่นางโหยหาอย่างไม่สิ้นสุด

ผู้เชี่ยวชาญด้านการทวงหนี้อย่างเธอ เหตุไฉนจึงตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างของภรรยาที่แสนอาภัพนัก สามีก็ไม่รัก แม่สามีก็รังเกียจ ! .................................................................... “ผมยกห้องนอนให้คุณ ส่วนผมจะนอนในห้องหนังสือ เพราะมีบางวันที่ผมต้องทำวิจัยจนดึก” เขาพยายามคิด และทำทุกอย่าง เพื่อให้เธอหย่ากับเขาให้เร็วที่สุด แล้วเขาจะได้แต่งงานกับคนที่เขารัก จื่อชิงเลิกคิ้วสูง “...........” ซุนหมิงจึงรีบพูดต่อว่า “ห้ามคุณเข้าไปในส่วนที่เป็นพื้นที่ของผมโดยเด็ดขาด” “ถ้านายฝันร้ายแล้วเอะอะโวยวาย ฉันก็ควรเข้าไปปลุก” “ไม่ต้อง” เขาตอบกลับแทบจะทันที จื่อชิงเลิกคิ้วสูงถามด้วยเสียงกวน ๆ ว่า “แล้วถ้านายเป็นลมฉันต้องไปช่วยไหม” “ไม่ต้อง” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำอย่างอดทน “แล้วถ้านายหัวใจวายตาย ผีบีบคอตาย ถูกโจร.....” “นี่คุณแช่งผมเหรอ !” เขาโพล่งออกมาอย่างเหลืออด นึกสาปแช่งนรกอยู่ในใจ เหตุใดถึงปล่อยให้เธอหลุดรอดขึ้นมาได้ “เปล๊า” จื่อชิงเสียงสูงหน้าตาย “ฉันไม่ได้แช่งนายเสียหน่อย แค่ถามเผื่อเอาไว้ เวลานายตายขึ้นมาจริง ๆ คนอื่นจะไม่ต้องมาโทษฉันว่า เป็นภรรยาไม่ดูแลสามี” “เธอนี่มัน” ซุนหมิงได้แต่แยกเคี้ยวใส่เธอ หมดปัญญาที่จะโต้ตอบ

"ช่วยพาเราหนีที" "หนีไปไหน?" "ไปเป็นเมียท่านก็ได้" "เมีย!" เขาออกมาช่วยตามหาน้องสาวที่ถูกจับตัวไปแต่กลับได้เมียกลับบ้านแทนเสียนี่ ดวงตะวันในม่านจันทรา เรื่องใหม่ในซีรีส์ "ลิขิตรักแห่งผืนทราย" มาแล้วค่ะ มาช้าไปนิดแต่ก็มานะคะ  เป็นเรื่องราวของภูตะวัน พี่ชายของหยาดฝน นางเอกในเรื่อง "ดั่งหยาดฝนพรมเม็ดทราย" เรื่องสุดท้ายของซีรีส์นี้ค่ะ มีทั้งหมดสามเรื่องด้วยกัน หวามรักในฮาเร็ม (ชีครามิล x วิรสา) ดั่งหยาดฝนพรมเม็ดทราย (ชีคมาคี x หยาดฝน) ดวงตะวันในม่านจันทรา (ภูตะวัน x ลูน่า) ---------------------------------------------------------------------------- ปึก! “โอ๊ย” “ข~ขอโทษครับ” ขณะที่กำลังจะถึงห้องน้ำอยู่รอมร่อก็มีผู้หญิงสวมชุดพื้นเมืองสีเขียวน้ำทะเลมีผ้าคลุมหน้าคลุมผมสีชมพูปกปิดเอาไว้เผยให้เห็นเพียงดวงตากลมโตหวานซึ้งโผล่มาจากไหนไม่รู้ชนเข้ากับร่างใหญ่ของภูตะวันอย่างแรง ชายหนุ่มรีบคว้าร่างอรชรของเธอเอาไว้กล่าวคำขอโทษเป็นภาษาอังกฤษให้อีกฝ่ายที่ไม่ทันได้ระวังตัวทว่าร่างแกร่งของเขาก็ถูกดึงเข้าไปหลบในซอกแคบ ๆ ที่อยู่ไม่ไกลอย่างรวดเร็วจนแทบจะล้มทับกัน “คุณ...” “ชู่ว์” “คุณ…อื้อ” ภูตะวันที่กำลังจะบอกอีกฝ่ายว่าเธอเหยียบเท้าของเขาต้องเบิกตากว้างเมื่อถูกรั้งลำคอตรงท้ายทอยให้โน้มหน้าลงมาปิดปากให้เงียบด้วยริมฝีปากรูปกระจับจิ้มลิ้มที่เขาทันเห็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นตอนที่หญิงสาวดึงผ้าปิดหน้าขึ้นก่อนจะประกบปากจูบขึ้นมา หญิงสาวนิรนามแนบจูบอันเงอะงะลงบนริมฝีปากหยักบางสีกุหลาบของภูตะวันพลางตลบชุดคลุมสีดำของเขาขึ้นมาคลุมทั้งสองร่างเอาไว้ ความเจ็บที่ถูกเหยียบเท้าหายไปปลิดทิ้ง รู้สึกเบาหวิวราวปุยเมฆที่ลอยคว้างกลางอากาศ ตุบ ๆ ตุบ ๆ ตุบ ๆ เสียงหัวใจสองดวงเต้นระบำตุบตับอยู่ในอกของคนทั้งคู่ ภูตะวันได้สติพยายามจะถอนริมฝีปากออกทว่าอีกฝ่ายกลับตรึงท้ายทอยของเขาเอาไว้แน่น ชายหนุ่มรับรู้ถึงอาการมือสั่นตัวสั่นที่แรงขึ้นของคนในอ้อมกอดเมื่อได้ยินเสียงห้าวของกลุ่มชายฉกรรจ์ห้าคนซึ่งคุยกันใกล้ ๆ เขาไม่รู้ว่าพวกนั้นคุยอะไร แต่อาการของคนที่แนบชิดจนร่างแกร่งของเขาแทบระเบิดอยู่นี้สั่นเทาเป็นเจ้าเข้าจึงเดาเอาว่าเจ้าหล่อนน่าจะกำลังหนีกลุ่มผู้ชายพวกนั้นอยู่ “หายไปไหนแล้ว ตามหาให้พบ อย่าให้หลุดหนีไปได้ ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าทุกคนหัวหลุดออกจากบ่าแน่ ๆ” เสียงเหี้ยมของคนที่คาดว่าเป็นหัวหน้าดังขึ้นก่อนที่เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนพวกนั้นจะวิ่งห่างออกไป แรงบีบของคนในอ้อมกอดจึงผ่อนคลายลงก่อนที่อีกฝ่ายจะถอนริมฝีปากออกพลางชะโงกหน้าออกไปมองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังทำให้ทุกส่วนด้านหน้าของร่างกายบดเบียดกับร่างสูงบึกบึนของภูตะวัน “ฟู่ ไปได้เสียที” หญิงนิรนามเปิดผ้าคลุมหน้าออกหลังจากดึงตัวเองกลับมา ภูตะวันตัวแข็งทื่อกะพริบตาปริบ ๆ ยืนนิ่งเป็นก้อนหินให้คนแปลกหน้ากอด ดวงตาคู่คมจับจ้องมองใบหน้าหวานที่เกลี้ยงเกลาปราศจากผ้าคลุมหน้าด้วยหัวใจเต้นถี่รัว รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจนสะท้านไปทั้งร่าง “ช่วยพาเราหนีที” เสียงหวานเสนาะหูดังขึ้นเมื่อเงยหน้ามาสบสายตาคู่คมของคนในอ้อมกอดที่ยังแนบชิดกันจนแทบจะไม่เหลือช่องว่างให้อากาศลอดผ่านมีเพียงเนื้อผ้าของทั้งสองฝ่ายกางกั้นเอาไว้เพียงเท่านั้นทำให้ทั้งคู่รู้สึกร้อนวูบวาบราวกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปทั่วจนจับทิศทางไม่ถูก “หนีไปไหน?” คำอ้อนวอนแว่วหวานนั้นทำให้ภูตะวันถึงกับสะดุดลมหายใจของตัวเองถามออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวคนละเมอ ถ้าหากหญิงสาวตรงหน้าวิ่งหนีโจรหรือคนร้ายกลุ่มเมื่อครู่จนพลัดหลงกับครอบครัวเขาจะให้ทหารองครักษ์ของชีคมาคีช่วยพาเธอไปส่งที่บ้านหรือจุดที่พลัดหลงกับครอบครัวของเธอ ทว่าชายหนุ่มถึงกับอุทานเสียงดังเมื่อได้ยินคำตอบ “ไปเป็นเมียท่านก็ได้” “เมีย!” ภูตะวันอุทานเสียงหลงเมื่อคนตรงหน้าบอกว่าจะไปเป็นเมียของเขาพลางกวาดตามองทั่วดวงหน้าหวานจนหัวใจที่ยืนหยัดแกร่งกล้าต้านทานทุกอารมณ์ยามอยู่ใกล้ผู้หญิงทุกคนอ่อนยวบทันทีเมื่อสบสายตาคู่สวยซึ้งที่กำลังมีน้ำตาคลอ ทำไมเขาถึงเห็นแต่ความร้าวรานในดวงตาคู่นี้ ใบหน้าสวยของเธอเหมาะกับรอยยิ้มพิมพ์ใจประดับไว้มากกว่าความโศกเศร้าโศกาเช่นนี้ “อายุเท่าไหร่?” แม้จะไม่ได้คิดจะเอาคนแปลกหน้าไปเป็นเมียตามที่อีกฝ่ายขอแต่ก็อดที่จะถามไถ่ถึงอายุของเธอไม่ได้ “ท่านถามเราเหรอ?” “อยู่ด้วยกันสองคนจะให้ไปถามใครครับ?” ชายหนุ่มยียวนอย่างไม่รู้ตัวจนอีกฝ่ายหน้ายู่ใส่ “ยี่สิบ” หญิงสาวอ้อมแอ้มตอบพลางก้มหน้างุดบีบมือเข้าหากันแน่นร่างกายเริ่มสั่นเทาขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกกังวลและหวาดกลัว หากผู้ชายตรงหน้าปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเธอคงต้องหนีไปตายเอาดาบหน้าด้วยตัวเอง ส่วนภูตะวันนั้นเมื่อได้รับคำตอบถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจึงนิ่งเงียบใบ้รับประทานไปนาน “เอ่อ ขออภัยเราคงรบกวนท่านมากไป ขอบคุณที่ช่วยเหลือเราเมื่อครู่ ชาตินี้เราจะไม่ลืมพระคุณ” ลูน่า เงยหน้าขึ้นมาสบตาคู่คมของคนที่ช่วยชีวิตและมอบจูบแรกให้เมื่อครู่อย่างพยายามจะจดจำเครื่องหน้าที่หล่อเหลาจนคนครึ่งประเทศอิจฉาเป็นครั้งสุดท้าย เธอจะจดจำเขาไปตลอดชีวิต พลางเอ่ยลาก่อนจะรีบผละออกมาและวิ่งหนีกลุ่มชายฉกรรจ์พวกเดิมที่วิ่งวกกลับมาอีกครั้ง “อยู่ทางนั้นจับตัวมา อย่าให้หนีไปได้ วิ่งเร็วชะมัด” ภูตะวันหัวใจวูบโหวงเมื่อสาวน้อยดวงตาหวานคนนั้นวิ่งหนีออกไปแบบไม่ทันตั้งตัว เสียงเหี้ยมของชายฉกรรจ์คนเดิมนั้นบาดลึกถึงหัวใจที่ด้านชามานานนับสิบปีของภูตะวันก่อนที่พวกนั้นจะวิ่งผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว เธอกำลังถูกตามล่าอย่างนั้นเหรอ ทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บตรงอกข้างซ้าย ก้อนเนื้อข้างในกระหน่ำเต้นแทบหลุดออกมานอกอกเมื่อคิดว่าร่างอรชรนั้นถูกจับตรึงและถูกทำร้าย ชายหนุ่มออกแรงวิ่งตามหลังคนร้ายกลุ่มที่วิ่งตามสาวน้อยที่ทำให้ใจกระตุกสั่นไหวไปอย่างรวดเร็ว ทว่าร่างใหญ่ที่เหนื่อยหอบของเขาต้องหยุดวิ่งรีบโกยลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับทรุดกายนั่งเข่าอ่อนหมดแรงเมื่อเขาตามกลุ่มคนร้ายพวกนั้นไม่ทัน ดวงตาคู่คมร้อนผ่าวเมื่อคิดไปว่าหญิงสาวอาจถูกพวกชายฉกรรจ์ลากตัวไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้ว “โธ่โว้ย” ------------------- โหลดตัวอย่างมาอ่านดูก่อนได้นะคะ IOS ซื้อผ่านหน้าเว็บถูกว่าค่ะแล้วค่อยมาอ่านในแอปทีหลังนะคะ ขอบคุณทุกแรงสนับสนุนค่ะ ด้วยรักจากหัวใจ เพชรรุ้งพราย

ผีเจ้าที่ยุคนี้มีวิธีไล่ผู้อาศัยด้วยวิธีแปลกไปจากยุคก่อน พอเราทนไม่ไหวจนตัดสินใจย้ายออก กลับบอกให้เราอยู่ต่อไม่งั้นจะติดตามไปทุกที่ซะงั้น ตกลงติดใจจนอยากให้อยู่หรืออยากขู่ให้รีบย้ายไปกันแน่

ว่าแต่ว่า น้องอยากจะให้พี่ตรวจฉี่ หรือตรวจกีดีครับ?

เมื่อคุณแม่กับพ่อเลี้ยงเลิกรากันมินตราเลือกที่จะอยู่กับพ่อเลี้ยงเพราะว่าคุณแม่ติดเหล้าและหนีไปมีผัวฝรั่งที่ต่างประเทศ สาวน้อยสนิทสนมกับคุณพ่อที่ไม่ใช้แม้แต่สายเลือดของเธอ นานวันเข้าความหวั่นไหวก็ก่อเกิดขึ้นในใจของเด็กสาว แต่ที่น่าตกใจคือพ่อเลี้ยงของมินตราเป็นสามพี่น้อง นั่นหมายความว่าก่อนหน้านี้คุณแม่ของเธอมีสามผัวนั่นเอง

แนวรักผิดบาป พระเอกหลายคน 3p 4p สุชาดาเป็นสาวมั่นที่จู่ๆก็ตกงานกระทันหัน เธอต้องไปอาศัยบ้านเพื่อนหลับนอนแทนคอนโดที่เพิ่งจะถูกยึด ทุกอย่างดูเหมือนจะดีแต่ความหรรษากลับบังเกิดเมื่อเพื่อนสาวมีลูกชายถึงสามคน แถมแต่ละคนก็ชอบถึงเนื้อถึงตัวน้าสาวอย่างชาดาชนิดที่ไม่เกรงอกเกรงใจ

ที่เขาว่ากันก็คงจะจริงที่ผู้หญิงทะเลาะกันก็ไม่พ้น...ทะเลาะกันเรื่องผู้ชาย ไม่ว่าใครก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น...ต่อให้เป็นเพื่อนรักกันก็ตาม

"ผู้ชายอย่างนาย! เคยรักใครเป็นด้วยเหรอ" "ก็รักเธอไง ยัยบ๊อง!"

หญิงสาวผู้มีหน้าตาสะสวยปานเทพอัปสรทำสารพัดงานเพื่อหาเงินไปช่วยพ่อใช้หนี้ อยู่มาวันหนึ่งคล้ายมีกามเทพสื่อรักนำพาเศรษฐีวัยกลัดมันมาพานพบ เขาตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่แรกพบหน้าห้องน้ำบนเครื่องบิน...

++ คำโปรย ++ เธอ 'เชลซามีน' เป็นเด็กนั่งดริ้ง เขา 'เฮย์เดน' เป็นลูกค้าที่มาใช้บริการ และเธอก็บริการเขา จนเขาต้องวกกลับมาอีกครั้ง แต่แล้วเธอก็ต้องแอบเล่นเสียวกับเพื่อนสาว ซึ่งเธอมีอารมณ์ค้างจากการบริการ ความแซ่บ ความเสียว ระหว่างเขาและเธอและหล่อน จะเป็นอย่างไร สามารถติดตามอ่านกันได้ค่า ** เนื้อหาบางส่วน ** “อึก อ๊อก อ๊อก อึก” เขาซอยแก่นกายเข้าไปในโพรงปากอย่างเร่าร่อน จนหญิงสาวเหลือกตามองเขาและปิดตาลงอีกครั้ง แค่เพียงไม่นาน เชลซามีนก็ได้ย้ายร่างออกมาอีกครั้ง พร้อมกับใบหน้าและแววตาที่ยั่วยวนเขา “ทำหน้าแบบนี้ ต้องการใช่ไหม” กล่าวพลางคว้าคนตัวเล็กเข้ามาในวงแขน จนทำให้แก่นกายของเขาชนเข้ากับหน้าท้อง “ได้เหรอคะ” น้ำเสียงหวานกล่าวอย่างนุ่มนวล นัยน์ตาของคนทั้งสองจ้องกันไปมา และประกบริมฝีปากเข้าหากันอย่างดูดดื่มอีกครั้ง

โล่กำบังที่มีความรู้สึก แต่คุณไม่รู้เลยว่าภายใต้เงื่อนไขทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะ... 'รัก' ___________________ “คุณภรีม” หญิงสาวลืมตาพลางขานชื่อด้วยเสียงหวานมือเล็กยกตะปบใบหน้าเขาแล้วผงกศีรษะขึ้นจุมพิตตรงแก้มเขาเบาๆ หนหนึ่งก่อนนอนลงเช่นเดิมแต่ใบหน้าแต้มรอยยิ้มน่ารัก ยัยบ๊องของเขาเมาแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ ภัทรกรโน้มตัวลงจุมพิตตรงหน้าผากคนลืมตาหากแต่ไม่ใสแจ๋ว ดูคล้ายจะถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เล่นงานอย่างหนักหน่วง “คุณดื่มไปเยอะขนาดไหนเนี่ย” หญิงสาวกะพริบตาเชื่องช้าเหมือนสมองถูกลดความสามารถลงต้องใช้เวลาคิดทบทวนนานกว่าปกติ “4 ค่ะ” “แค่ 4 แก้วก็เมาขนาดนี้แล้วเหรอ” เขาคิดว่าภรรยาคออ่อนแต่ต้องปรับความเข้าใจเสียใหม่ “ไม่ค่ะโซจู 4 ขวด” เธอทำ 4 นิ้วให้เขาดูประกอบ “4 ขวด!” อื้อออ!! คนขี้เมาพยักหน้า น่าตีให้ก้นลายชะมัด ชายหนุ่มพยักหน้าด้วยความเอ็นดู ก่อนกระซิบถามเรื่องที่ยังคาใจด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “ประจำเดือนคุณมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” “อื้อ ไม่รู้” หญิงสาวตอบห้วนๆ พลางสั่นใบหน้าไปมาบนหมอน ผู้หญิงอะไรเนี่ยไม่รู้ว่าประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ “เดือนนี้มาหรือยัง” ปลายเดือนแล้วถ้าตลอดทั้งเดือนยังไม่มาเขาอาจมีลุ้น แต่ก็ลุ้นด้วยความเป็นกังวลเล็กๆ เพราะสาวเจ้าเล่นกระดกเหล้าไปตั้ง 4 ขวดนั่นแหละ กณิกนันท์ทำท่าคิด ...คิดตั้งนาน

เธอคือ ‘หลินเหยาซื่อ’ ที่มีชีวิตอยู่ในปีค.ศ.2023 แต่เพราะอุบัติเหตุรถบัสตกเขาลงไปในแม่น้ำ ทำให้เธอลืมตาอีกครั้งและพบว่าตัวเองอยู่ในร่าง ‘หลินเหยาซื่อ’ อายุยี่สิบสอง และยังเป็นคุณแม่ลูกแฝดที่ใช้ชีวิตอยู่ในปี ค.ศ.1980 เหตุการณ์บางอย่างทำให้ 'กั๋วคังเหริน' หายสาบสูญ เมื่อกลับมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองมีลูกฝาแฝดวัยสามขวบ ผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วยจำสามีตัวเองไม่ได้ “คุณต้องการพูดอะไรกันแน่” “เอ่อ...ก็...ก็...เผื่อคุณอยากจะหย่า...อุ๊บ!” ยังไม่ทันพูดจบประโยค ริมฝีปากของเขาก็ปิดปากเธอไว้สนิท มือข้างหนึ่งประคองท้ายทอยเธอไว้ไม่ให้หลบหนี “ห้ามพูดเรื่องหย่าอีก” เขาทำตาดุใส่แต่สายตามองที่ริมฝีปากหวานที่เพิ่งลิ้มรส “ระหว่างคุณกับผมจะไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน” - จบสุขนิยม Happy ไม่ดราม่า ไม่หน่วง นิยายรักอ่านเพลินๆค่ะ-

หมอจะฉีดยาแก้คันให้ แต่ว่ามันน่าจะจุกนิดนึงนะครับ

"พายุคือลูกของพี่ใช่มั้ย"ร่างสูงย่างกายเข้ามาถาม ทำให้เธอต้องถอยกรู่ไปข้างหลังเพื่อตั้งตัว "ไม่ใช่! บอกแล้วไงว่าพายุไม่ใช่ลูกของพี่!!"

Trigger warning: 3P ++ คำโปรย ++ เมื่อตำรวจซึ่งเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ กลับต้องมาพิสวาทกับผู้ต้องหาที่ทำผิดกฏจราจร แบบนี้ผู้ต้องหาจะโดนล้วง ลึก ไปถึงไหนกันหนอ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “ว้า! แย่จัง” ใบหน้าและน้ำเสียงของธิญาบ่งบอกว่าเสียดายสุด ๆ ก่อนจะขยับร่างไปหาตำรวจสาวทั้งสอง “แบบนี้ผู้ต้องหาควรจะทำยังไงดีค่า ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” กล่าวพลาง ก็ได้ใช้ปลายลิ้นเลียเข้าไปที่หน้าท้องอันแบบราบของยุ้ยและอัญ ซึ่งเธอนั่งอยู่ระหว่างกลางของคนทั้งสอง “ดะ เดี๋ยว ๆ ขอให้ตำรวจพักหายใจก่อนไม่ได้เหรอ” ยุ้ยเปิดปากกล่าว พร้อมกับลมหายใจที่รวยริน ใบหน้ามีเม็ดเหงื่อผุดขึ้น “ชะ ใช่ ๆ เสียวจะแย่แล้ว อืม...” อัญเสริมทัพ และนำฝ่ามือปิด “ถ้าอย่างนั้น เชิญพักกันตามสบายเลยนะคะ เดี๋ยวผู้ต้องหาคนนี้ขอไปทำธุระส่วนตัวก่อนค่ะ” ใบหน้าหื่นกระหาย พลางขยิบตาให้ตำรวจสาวทั้งสอง ก่อนจะสาวเท้าเดินจากไป และไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์ติดตัวมาด้วย เพื่อที่จะขอลางานสักสองถึงสามวัน

ใครๆ ก็อยากเป็นนางเอกในนิยาย แต่ฉันเป็นได้แค่เพื่อนสนิทของนางเอก ที่สุดท้ายดันกลายเป็นแม่ของลูกของพระเอก!? “อย่ากัดริมฝีปากค่ะ” พี่คิงกระซิบริมหู ก่อนจะจูบเม้มลงไป “พี่อยากฟังเสียงเรา”

“นายอย่าโทษฉันนะ นายเองที่เป็นคนยั่วฉันเอง” ชายหนุ่มดึงเกลเข้ามาประกบริมฝีปากแล้วมอบจูบสุดร้อนแรงให้กับเจ้าตัวทันที เสื้อของเขาถูกร่างบางเป็นคนถอดให้ ส่วนเขาก็เป็นคนจัดการกับเสื้อผ้าของคนตรงหน้า ทุกอย่างดำเนินอย่างไม่รีบร้อนนัก ราวกับว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน “นายคืนนี้ทำให้เราลืมความเจ็บปวดจากผู้หญิงเลวๆ คนนั้นจะได้ไหม?” “ได้สิ ฉันจะทำให้คืนนี้ นายมีความสุขที่สุดรับรอง” สิ้นคำพูดซานมอบจูบให้เกลอีกครั้ง มันร้อนแรงกว่าเมื่อตะกี้นี้เสียอีก จนร่างบางเคลิ้มตามรสสัมผัสที่ได้รับ สองมือของร่างหนาเริ่มที่จะหยอกเย้ากับยอดอกอย่างเบามือ ปากของเขาไล่ลงมายังซอกคอระหง กลิ่นกายของเกลช่างยั่วยวนชายหนุ่มมากขึ้น เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีผู้ชายคนใดทำให้คลั่งไคล้ได้ขนาดนี้

“หว้า!” พัณณิตาสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกเรียก “เป็นอะไรหรือเปล่า เห็นลุกมาแต่เช้ามืดหลายวันแล้ว” “เอ่อ...หว้า หว้ารู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ เลยตื่นมาเข้าห้องน้ำแต่เช้าค่ะ หว้าขอโทษนะคะที่ทำให้คุณพลอยตื่นตามไปด้วย” “จะขอโทษทำไม แล้วนี่เป็นอะไร” ปากก็ถามไป มือก็จับหน้าจับตา อังหน้าผากคนตัวเล็กไปด้วย ที่จริงเขาก็สังเกตมาหลายวันแล้ว เห็นเจ้าตัวชอบลุกมาเข้าห้องแต่เช้ามืด มาวันนี้เลยตื่นมาดู “หว้า...หว้ารู้สึกเวียนหัวนิดหน่อยค่ะ” “อย่าปิดบัง แล้วก็ไปเอาของที่ซื้อมาหลายวันก่อน เอามาตรวจด้วย” พัณณิตาถึงเงยหน้ามองคนพูดตาโต “คุณเห็นเหรอคะ” ถามเสียงแผ่วๆ เพราะตอนนี้เธอกำลังกลัวจนมือไม้เย็น “เห็น แต่ไม่อยากถามอะไร เห็นดูเป็นความลับเหลือเกิน เลยไม่อยากไม่ไปเซ้าซี้และอยากให้หว้าบอกด้วยตัวเอง แต่เธอน่ะดื้อ! ไม่ยอมบอก” (***คุณศรัณย์ เป็นเพื่อนคุณนพกรจากเรื่อง แผนร้ายซ่อนเสน่หา***)

จากนิลไสยเวทต้องห้ามถูกนำมาร่ายด้วยความริษยาอาฆาตของเหล่าสนมนาคี เป็นเหตุให้ ‘มณีพชร’ หรือเพชรสายฟ้าของพญานาคิน ต้องแสงอสุนีทำให้ดวงจิตของพระคู่หมั้นต้องดับสูญไปในทันที องค์นาคินตามหาพระนางอย่างยาวนาน