วันครบรอบวันเกิด37ปีของท่านประธาน เพื่อนสนิทที่แสนดีจึงคิดแผนส่งของขวัญเป็นสัตว์สองเท้าจากซุ้มแดงเป็นของขวัญสุดพิเศษ เรื่องวุ่นๆ จึงเกิดขึ้น ณ บัดนั้น เป็นต้นมา +++++++++++++++++++ “โห...นั่นๆ ของเล่น” น้องขนุนวิ่งตุ้บตั้บมายืนอยู่ข้างป้าพลอยวิ่งไปแอบอยู่ข้างหลัง แต่อีกครู่เดียวก็โผล่หน้าออกมาใหม่เมื่อของเล่นที่อยากได้ดึงดูดให้สนใจ “อยากได้ไหมครับ” เขาย่อตัวลงเสมอใบหน้าน้อยๆ แล้วถามอย่างเอ็นดู แววตาของผู้เป็นพ่อมองสำรวจร่างจ้ำม่ำเปี่ยมล้นแห่งความรัก “อยากคับ” ตอบแล้วมองเลยไปที่ถุงของเล่นของคนตัวใหญ่ “ถ้าอยากได้ ลุงให้หนูหมดเลย” คำพูดของผู้ชายตัวโตถึงกับทำให้ลูกชายของโรสมองกล่องกระดาษที่มีภาพประกอบอยู่ด้านนอกแววตาเปล่งกระกายยินดี “ของหนุนเหยอคับ” ปากแดงจิ้มลิ้มถามย้ำมาอีก “ใช่ครับ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน” “อาไยเหยอ” น้องขนุนเอียงคอถามแววตาเป็นประกายสุกใส หนูน้อยไม่รูหรอกว่าท่าทางที่ทำไปโดยธรรมชาติเรียกรอยยิ้มจากผู้เป็นพ่อได้มากแค่ไหน “เรียก...ป่ะป๊าก่อนแล้วจะยกให้หมดเลย” “ป่ะป๊า” น้องขนุนพูดตามแล้วยังพูดชัดด้วย คณินยิ้มกว้างหัวใจพองโต เป็นครั้งแรกที่เขายิ้มอย่างมีความสุข ดีใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด “ป่ะป๊า” เด็กขวบกว่าพูดมาอีกกลัวไม่ได้ของเล่น ผิดกับคุณป้าของน้องขนุนกำลังตาโตเท่าไข่ห่าน พอจะเดาอะไรได้ลางๆ มาบ้าง ตอนนี้ก็พอจะนึกออกมาบ้างแล้วว่าเจ้าขนุนหลานรักหน้าตาเหมือนใคร “เอ่อ...ขอโทษนะคะ คุณคือ...” ยังไม่ทันที่จะได้คำตอบประตูหน้าห้องก็เปิดเข้ามาโดยไม่ได้เคาะ หญิงสาวผู้เข้ามาใหม่ยิ้มแป้นมาแต่ไกล “กลับมาแล้วจ้า” โรสส่งเสียงตั้งแต่อยู่หน้าห้องไม่ทันสังเกตว่ามีแขกอยู่ด้วย “โรส...นี่ไงคุณคณินที่ช่วยน้องขนุนเอาไว้” พลอยทองเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบแล้วหันหน้าไปทางเจ้าของชื่อ คนถูกแนะนำมองตามถึงกับยืนตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก หัวใจของเธอเต้นกระหน่ำ ภายในห้องไม่ได้มีเพียงสองป้าหลาน มือถือของอยู่เกิดอาการอ่อนแรงและทุกสิ่งก็ร่วงหล่นกระแทกสู่พื้นกระจัดกระจายอยู่ตรงหน้าประตู ตุ้บบบบ!!!

** แนวเด็ก แนวท้อง คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว นางเอกอายุน้อย *** +++++++++++++++++++ เป็นครั้งแรกที่รุจรู้สึกตื่นเต้นกับการดูแลเด็กเล็ก กว่าจะหมดจานก็ใช้เวลานานเหมือนกัน เมื่ออิ่มแล้วเขาพาไปนั่งเล่นศาลาทรงไทยแปดเหลี่ยมบนหลังคามีเถาไม้เลื้อยกำลังออกดอกบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบริเวณแถวนั้น “น้องไทม์คุณพ่อไปไหนครับ” เขาชวนคุย นัยน์ตาสีน้ำตาลสบตาใสแจ๋วของหนูน้อยตัวกลม “ไม่ยู้ หม่ามี้บอกว่าอยู่บนฉวรรค์โน่น” คำตอบซื่อๆ เล่นเอาคุณพ่อตัวจริงขบกรามแน่น เขายังไม่ตายเสียหน่อยแต่แม่ของน้องไทม์แช่งเขาให้ลูกเข้าใจผิด รุจกำลังคาดโทษเธอไว้ในใจ “ถ้าคุณพ่อมาจากท้องฟ้ามาหา น้องไทม์จะดีใจไหมครับ” “ดีใจจิ แต่ป้ออยู่ไกลมาไม่ได้หยอก” หนูน้อยบอกพร้อมกับส่ายหัวดุกดิก รุจยิ้มอ่อนๆ มองแก้มอิ่มแดงเหมือนชมพู่อย่างเอ็นดู “เอ่อ...ถ้าลุงจะบอกว่าเป็นพ่อ น้องไทม์จะเชื่อหรือเปล่าครับ” “ต้องถามหม่ามี้ก่อนคับ” คุณพ่อตัวจริงถึงกับครางอื้อในลำคอ งานบริหารที่ว่ายากเขายังแก้ไขได้อย่างง่ายดาย ก็แค่ลูกชายไม่กี่ขวบเขาต้องทำได้สิน่า “หนูอยากเล่นคันโน้นไหมครับ” เขาชี้ไปทางจักรยานสีแดงเลือดนกถูกแกะของห่อหุ้มออกหมด อวดโฉมความหล่อเต็มที่หวังว่าลูกจะชอบ “อยากคับ” คนอยากเล่นพยักหน้าหงึกหงัก ยังไม่รู้วิธีเล่นแต่ก็อยากได้ไว้ก่อน “ถ้าอยากเล่นจริงๆ ถ้างั้นเรามาทำข้อตกลงกันก่อนดีไหมครับ” เขายื่นข้อเสนอมาใหม่ “ว้าว...จะให้หนูเล่นจิงๆ เหยอคับ” หนูน้อยดีใจเบิกตาโต ของเล่นก็อยากได้ แต่ก็กลัวคุณแม่จะว่า “จริงสิครับ แต่ต้องเรียก ‘พ่อ’ ก่อนถึงจะให้เล่น” คราวนี้หนูน้อยคิดหนักถึงกับยกมือเกาหัว จำได้ว่าหม่ามี้เคยบอกว่า คุณพ่อจะมาในความฝันแล้วความฝันคืออะไรหนูน้อยไม่เคยรู้จัก “เรียก ‘พ่อ’ สิครับ” รุจพูดแล้วรออย่างจดจ่อ เขาลุ้นคำนี้ยิ่งว่าลุ้นให้กราฟหุ้นขึ้นสูงเสียอีก คำเดียวสั้นๆ หากมีความหมายทางใจตีเป็นมูลค่าไม่ได้เลยสำหรับเขา

เมื่อความเครียดต้องการบำบัด เซ็กส์รุนแรงเท่านั้นที่เขาต้องการ เขาคือหมอซาตานผู้มีรสนิยมทางเพศที่ซาดิสม์ (sadism) เธอคือคุณหนูแห่งตระกูลร่ำรวยผู้หลงรักเขาตั้งแต่แรกเจอ เธอถูกเลี้ยงดูอยู่กับแห่งความกดดัน มีความเครียดกับกรอบของชีวิต เธอระบายมันด้วยการทำความเจ็บปวดให้ร่างกาย (masochism) เขาไม่เห็นเธออยู่ในสายตา มีเพียงคำไร้ค่าและความแคลงใจ เธอไม่มีคำใดจะอธิบายความหวังดีมีเพียงคำว่า “ทำได้ทุกอย่าง” ทว่าสิ่งที่เขาเสนอมานั้นคือ เธอต้องเป็นคนที่รองรับเซ็กส์ของเขา “เซ็กส์แบบซาดิสม์”

“ผมคิดถึงคุณนะ” วาโยกระซิบพร้อมยกมือขึ้นปัดผมที่ตกลงมาปกหน้าของหญิงสาวขึ้นไปทัดที่ใบหู “เพราะอะไรนะทำไมผมลืมคุณไม่ได้” แล้วเลือนมือนั้นมาประคองใบหน้านวลที่แดงระเรื่อชวนมอง “เพราะฉันเป็นคนชวนคุณก่อนมั้งคะ” ชญานินบอกเหตุผลที่พอจะคิดได้เสียงแผ่วพลางหลุบตาต่ำ รู้สึกตัวร้อนผ่าวตั้งแต่หัวจรดเท้า ใจเต้นระรัวแทบจะหลุดออกมานอกอก รุนแรงยิ่งกว่าเจอเขาในลิฟท์เสียอีก “ผู้หญิงหลายคนก็เคยชวน แต่ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้” วาโยสารภาพ “พูดแบบนี้กับผู้หญิงที่เคยชวนคุณทุกคนหรือเปล่าคะ” ชญานินย้อนถามเสียงสั่น เมื่อมือของเขาเริ่มอยู่ไม่สุข “ผมอยากให้คุณเชื่อ” “เป็นคำสั่งของเจ้านายหรือเปล่าคะ” ไม่รู้เพราะอะไรทำให้เธอถามคำถามเหมือนปูทางให้เขา “ถ้ามันจะทำให้คุณยอมเป็นของผม ก็ขอใช้สิทธิ์นั้นได้ไหมล่ะครับ” เหมือนขออนุญาต แต่วาโยไม่คิดจะรอ พูดจบเขาก็ก้มลงไปจุมพิตริมฝีปากอิ่มตรงหน้า บดจูบเบาๆ ละเลียดลิ้มรสความละมุน เมื่ออีกฝ่ายมีปฏิกิริยาตอบรับ ชายหนุ่มจึงเพิ่มความเร่าร้อนดูดดื่มขึ้นเรื่อยๆ

เพราะคำว่า ‘เชื่อใจ’ ที่มอบให้กับคนสนิทเพียงแค่คำเดียว แต่มันกลับมาเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ในพริบตา หากการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีก็โอเค แต่นี่อะไร...ดันไม่ใช่อย่างที่หวังเอาไว้สักนิดเดียว “ถึงมหาวิทยาลัยแล้วค่ะคุณทิน” “ลงไปเปิดประตูสิ” “…” ฉันเม้มปากแน่นพร้อมกับทำหน้าไม่พอใจเขาเป็นอย่างมาก กับไอ้แค่เปิดประตูลงจากรถเองแค่นี้มันทำเองยากมากเลยหรือไงกันไอ้ผู้ชายขี้เกียจเอ๊ย! - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

เพราะเงื่อนไขบางอย่างทำให้เขาต้องหลับหูหลับตามีเซ็กซ์ในความมืดมิดกับเจ้าสาววัยสิบเจ็ด หน้าตาเหรอ? ไม่จำเป็นต้องเห็นหรอก แค่ท้องได้ก็หมดภารกิจของเขา หายหน้าไปนานเกือบหนึ่งปี จนกระทั่งภรรยาคลอดลูกวัยแบเบาะออกมา...ได้เวลาหย่า เป็นครั้งแรกที่เขาได้มองหน้าหล่อนอย่างชัดๆ นั่นมันเด็กหญิงอันเป็นรักแรกของเขาไม่ใช่เรอะ!! แม้ว่าตอนนี้เขาอยากสัมผัสหล่อนมากเพียงใด...อยากจับกดจับมัดให้สมกับความคิดถึง แต่ตอนนี้ก็ทำได้เพียงมองอย่างหิวโหย "ถึงเวลาที่ใครบางคนต้องชดใช้กรรม" ------------------------------ "อุแว้" เสียงเล็กๆ ที่แผดจ้าขึ้นทำให้ร่างสูงใหญ่รีบลุกไปอุ้มทารกน้อยเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างเกร็งๆ ลูกเขาคนนี้ช่างตัวเล็กจังวะ! เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มะลิซ้อนออกมาจากห้องน้ำใบหน้าแตกตื่น ผมยาวยังไม่ทันแห้งดีด้วยซ้ำ ก้าวเข้ามารับลูกจากเขามาอุ้มไว้เสียเองแล้วโยกเบาๆ "ลูกคงหิวค่ะ คุณเตไปทำงานต่อเถอะ" ว่าแล้วก็เดินมาหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง ทำท่าจะเปิดเสื้อออกตามความเคยชิน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อหางตายังเห็นชายหนุ่มจ้องมองตาไม่กะพริบ "มะลิจะให้นมลูกค่ะ" เสียงหวานกึ่งไล่อยู่ในทีทำให้ชายหนุ่มเลิ่กลั่ก แต่ถึงกระนั้นก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ "ก็ให้ไปสิ ฉันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย" คนฟังใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ถึงแม้จะเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งทางกายกันมาแล้ว แต่คืนนั้นมันก็มืดไปหมด ไม่เห็นอะไรเลย อีกทั้งก็เป็นครั้งเดียวที่นานมากแล้วด้วย ถึงแม้จะคิดเช่นนั้นแต่เสียงร้องของเจ้าหนูก็ทำให้มะลิซ้อนเลิกเสื้อขึ้นโดยไม่มองเขาด้วยซ้ำ เผยให้เห็นหน้าอกขาวอวบน่าขย้ำ เตโชกลืนน้ำลายอึก มองดูลูกตัวจ้อยอ้าปากงับยอดถันสีชมพูระเรื่อเข้าปาก ดูดจ๊วบจ๊าบอย่างเอร็ดอร่อยแล้วร่างกายก็ร้อนผ่าว ดวงตาทั้งคู่มองภาพตรงหน้าตาปรอย นี่สินะ! เวรกรรมที่เขาทิ้งให้หล่อนอุ้มท้องเพียงลำพังมาเก้าเดือน!!

เมื่อเธอต้องกลับไปช่วยดูแลงานที่ไร่กับเขาซึ่งเป็นคนที่เธอไม่ชอบแต่เขาดันมาเป็นคู่หมั้นเธอซะ เรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นทำให้ทั้งสองได้มารักกันโดยที่ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้หญิงสาวใสซื่ออย่าง 'แก้ว' มาพบกับ 'ภาคย์' หมอหนุ่มเย็นชา .... เด็กสาวร้องไห้อย่างไม่อาย “เพราะเกิดมาจน จึงต้องก้มหน้ารับความผิดที่ไม่ได้ทำ! ต้องเป็นฝ่ายขอโทษทั้งที่ไม่ผิด! ฉันอยากมาอยู่ตรงนี้เหรอ! ไม่ใช่พวกคุณที่พยายามให้ฉันมาอยู่ที่นี่ แล้วก็ทำให้ฉันได้เห็นธาตุแท้คนรวยๆแบบพวกคุณ ฉันกลายเป็นตัวตลก เป็นไอ้ขี้ขโมย มันคงสาแก่ใจพวกคุณมาก บอกให้รู้ไว้เลยนะ ชั่วชีวิตของฉันยากจนแค่ไหนก็ไม่เคยขโมยของใคร! ไม่เคยใช้วิธีสกปรกแกล้งคนอื่น คนในสลัมอย่างเรา แม้จะจนด้อยโอกาสทางการศึกษา แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเหลี่ยมจัดเหมือนพวกคุณ ที่หน้ายิ้มแย้มแต่เอามีดแทงคนข้างหลังได้” เธอเอ่ยประชดประชันด้วยความเจ็บปวด “แก้ว!” ภาคย์ครางเสียงอ่อน เขาเอื้อมมือไปเกลี่ยหยาดน้ำตาบนแก้มเด็กสาว

กลางดึกบนถนนสายเปลี่ยว ระหว่างทางที่ภูผา นักดนตรีหนุ่มขับมอเตอร์ไซค์ผ่านมาพบหญิงสาวคนหนึ่งเข้า เธอประสบอุบัติเหตุ เขาจำเป็นต้องช่วยเหลือ เมื่อถึงโรงพยาบาล และหญิงสาวได้สติ กลับพบว่าเธอจำอะไรไม่ได้เลย แม้แต่ชื่อของตนเอง ด้วยความสงสาร เขาจึงให้เธอมาอยู่กับเขาเป็นการชั่วคราว ทว่า... ความอ่อนหวานและรอยยิ้มที่มีให้เสมอทุกครั้งที่เขามองไปที่เธอ สั่นคลอนหัวใจที่ปิดตายของชายหนุ่ม เขาไม่อยากจะรักใครอีก แต่หัวใจกลับเรียกร้องให้ 'รัก' เธอ .... ชายหนุ่มเองก็ใช่จะทานทนไหว เขาไม่เคยมีอารมณ์รุนแรงมากมายขนาดนี้มาก่อนกับผู้หญิงคนไหน ไม่นึกว่าภายนอกที่ดูบอบบางไร้เดียงสา หากพอเสื้อผ้าหลุดจากเรือนกาย เธอก็เหมือนเชื้อเพลิงชั้นดีที่จุดไฟอารมณ์ของเขาให้คุโชน “ให้เราเถอะนะ” เขาเอ่ยของ่ายดาย และไม่ทันฟังคำอนุญาตของอีกฝ่าย ร่างที่หนาแข็งแรงกว่าก็ทาบทับลงบนกายของหญิงสาว....

หลังล้อรถกระแทกลงไปบนแอ่งน้ำเต็มแรง เด็กนั่นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เสื้อผ้าเปียกปอนน้ำโคลนที่กระเซ็นใส่ ไม่เว้นแม้แต่ใบหน้าผมเผ้าของเธอ ยิ่งกว่าลูกหมาตกน้ำ โทษทีโว้ย อีหนู...คนขับนึก พี่ไม่ได้ตั้งใจ คนมันรีบจริงๆ “ชะลอรถ” ธามสั่ง คนทำหน้าที่ขับรถทำหน้างง แต่ก็รีบทำตาม ฉับพลัน! เขาเห็นเจ้านายน้อยของตัวเอง หยิบเงินออกจากกระเป๋าปึกหนึ่ง กดกระจกลง เหลียวมองเด็กสาว สบตากันเพียงชั่ววินาที ก่อนที่เงินในมือของธามจะถูกโยนลงไปตรงหน้าเด็กสาว “ไปได้แล้ว” เขาหันกลับมา อย่างไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น คนขับรีบเหยียบคันเร่งเลี้ยวหายเข้าไปในประตูรั้วโรงแรมหรู ธามเหลือบมองกระจกหลัง ยังเห็นเด็กสาวยืนนิ่งงันอยู่ตรงนั้น....

พลอยดาว-พราวมุก สองสาวฝาแฝดที่มีใบหน้าและรูปร่างคล้ายกันจนเรียกได้ว่าเป็นพิมพ์เดียวกัน "ราคีหวามรัก" เป็นเรื่องของพลอยดาวและท่านประธานกวิวัชร์ "ราคีซ่านสวาท" เป็นเรื่องราวของพราวมุกและอาจารย์คิมหันต์ “แล้วเรื่องเมื่อคืนมันคืออะไร น้องมุกแค่มีอารมณ์ก็ลากพี่ขึ้นเตียงเหรอ เห็นพี่เป็นเซ็กส์เฟรนด์หรือไง” “เซ็กส์เฟรนด์...” เธอกะพริบตาปริบๆ SEX friend? สถานะแบบนี้ก็ไม่แย่นะ เมื่อคืนมันก็อารมณ์พาไปจริงๆ นั้นแหละ เพราะเป็นเขา... ถึงเธอยอมให้มันเกิดขึ้น แต่สิ่งที่หญิงสาวไม่รู้คือ...เขาไม่ยอมมีสถานะเป็นแค่SEX friend เพราะเขาต้องการครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ

ว่ากันว่า... เหล่าปีศาจจะกิน ‘พลังชีวิต’จากมนุษย์เพื่อให้ตนมีชีวิตอยู่ได้ แต่ถ้าได้เสพ ‘พลังหยาง’จากบุรุษจะเพิ่มอิทธิฤทธิ์ให้ตน แต่การทำเช่นนั้นจะทำให้มนุษย์ผู้นั้นอายุไขสั้นลงหรือตายได้ ในขณะเดียวกัน ‘หัวใจ’ของปีศาจจิ้งจอกแดงเป็นตัวยาหายากชนิดหนึ่ง ว่ากันว่าสามารถรักษาได้ทุกโรค ปีศาจจิ้งจอกแดงจึงเป็นทั้งผู้ล่าและผู้ถูกล่าเช่นกัน กุนซือหนุ่มนาม 'หานหรงเหยา' หลบมารักษาแผลใจไกลถึงชายแดน สายลมแห่งโชคชะตานำพาให้เขาได้พบกับ 'หลิวเข่อซิง' ปีศาจจิ้งจอกแดงตัวน้อยที่เข้าใจผิดคิดว่าชายหนุ่มกำลังจะฆ่าตัวตาย แต่กลายเป็นว่า หานหรงเหยายื่นมือเข้าช่วยปีศาจสาวเสียเอง เรื่องวุ่นของหนึ่งคนและปีศาจหนึ่งตนจึงเริ่มขึ้น “ข้าช่วยเจ้า เจ้าไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณข้าบ้างหรือ” “ตอบแทนบุญคุณ?” นางทำเป็นไม่เข้าใจ จะว่าไปเขาก็พูดถูก พลังชีวิตของเขาช่วยให้นางคืนร่างมนุษย์ จากที่บรรดาศิษย์พี่เล่าให้ฟัง แต่พวกมนุษย์หาดีไม่ได้สักคน หรือว่าเขาเห็นนางในร่างจิ้งจอกแดงแล้วอยากได้หนังของนาง! หานหรงเหยาเลิกคิ้วประหลาดใจ จู่ๆ จิ้งจอกตัวน้อยก็หน้าซีดกอดห่อผ้าแน่น กลายเป็นนางที่แสดงท่าทีหวาดกลัวเขา “แม่นาง...เอ่อ เข่อซิง...เจ้า...” “เจ้า...เจ้าเห็นตัวตนของข้าแล้ว” นางกอดห่อผ้าแน่นขึ้นข่มกายไม่ให้สั่นเทา ชายหนุ่มเพิ่งนึกได้ว่า เป็นตนเองที่เห็นร่างกายเปลือยเปล่าของนาง หากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ต้องเป็นเขาที่รับผิดชอบต่อนาง “เจ้าคงไม่คิดจะถลกหนังข้าหรอกนะ” “ถลงหนัง?”

'เกวลิน' หญิงสาววัย22ปี สาวหน้าหวานผิวขาวสมกับชื่อเล่น 'กะทิ' เพิ่งเรียนจบและยังไม่มีงานทำจึงช่วยงานพี่ชาย ‘ตะโก้’หรือ การันต์ ที่ดูแลกิจการร้านอาหารต่อจากแม่ที่เสียชีวิตไปห้าปีแล้ว ส่วนพ่อนั้นทอดทิ้งทั้งสามคนไปตั้งแต่การันต์อายุได้เพียง 10 ขวบ ‘หมออิฐ’ หรือ ‘นายแพทย์อิทธิพล’ หมอหนุ่มวัย 34 ปี หน้าตาก็ไม่ได้แย่ ฐานะการเงินและการงานก็ดีเลิศ แต่กลับอกหักซ้ำซากจจน่าสงสาร (กระซิกๆ) เกวลินเคยพบหมออิฐตั้งแต่เธออยู่ ม.5 ในตอนนั้นหมออิฐมาที่โรงเรียนในฐานะศิษย์เก่า เขามาพูดแนะแนวเรื่องการสอบเข้าคณะแพทย์ เกวลินชอบเขามาตั้งแต่ตอนนั้น แต่ก็รู้ดีว่าตัวเองไม่มีความสามารถที่จะสอบคณะแพทย์ เธอเรียนคณะบริหาร ช่วยงานที่บ้านซึ่งเป็นร้านอาหาร ซึ่งอยู่ใกล้โรงพยาบาลที่หมออิฐทำงานอยู่ เขาไม่รู้จักเธอ แต่เธอรู้จักเขาและมีความสุขดีกับการแอบรักข้างเดียว หญิงสาวขับมอเตอร์ไซค์ส่งอาหารให้หมอ-พยาบาลที่โทรสั่งเป็นประจำ และแล้วกามเทพก็ทำงานให้เธอต้องมาใกล้ชิดกับคนที่แอบรักเข้าจนได้! .... “ก็เมื่อก่อนพี่มีแฟน พี่จะมองคนอื่นได้ไง” เขาพูดไปตามตรงเพราะมันเป็นเรื่องในอดีต “ก็จริงนะ” เกวลินพยักหน้ารับ ตอนนั้นเขามีแฟนอยู่แล้ว ไม่เคยเห็นหมออิฐนอกใจแฟนเลย การที่เธอไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และตอนที่เขามองเธอก็คือตอนที่เขาโสดสนิทด้วย “ขอบคุณนะคะ” “เรื่องอะไรครับ?” “ขอบคุณที่หันมามองกะทิไงคะ” ‘ขอบคุณที่ทำให้ความรักของกะทิสมหวังด้วยค่ะ’ ชายหนุ่มนิ่งงันไปทันที ทำไมรู้สึกเหมือนถูกบอกรักโดยไม่ต้องมีคำว่ารัก ใบหน้าหมอหนุ่มจึงแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ หรือมีแฟนเด็กมันดีแบบนี้เอง.

เมื่อเขาและเธอต่างมีแนวทางในการใช้ชีวิตที่แตกต่างกันแต่กลับกลายเป็นว่ามีบางอย่างทำให้คนใดคนหนึ่งต้องมาพบกันในฐานะ ‘เหยื่อ’ ของอีกฝ่ายอย่างช่วยไม่ได้ โดยที่หนึ่งคนใช้ชีวิตแบบธรรมดาทั่วไปส่วนอีกหนึ่งคนกลับใช้ชีวิตในแบบที่สังคมรังเกียจและไม่เป็นที่ต้องการ… - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

พวกคุณเคยมีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถลืมกันได้บ้างไหม ? ไม่ว่าจะเป็นตอนที่มีความสุขหรือมีความทุกข์ก็ตามแต่ แล้วถ้าเรื่องที่ทำให้คุณลืมไม่ได้มันมีทั้งความสุขและความทุกปะปนกันล่ะ ควรจะจัดการอย่างไร ? ความสุขของฉันคือการที่ได้อยู่กับเขา ส่วนความทุกข์ของฉันคือการที่พวกเราต้องลงเอยด้วยการแยกจากกัน… หากคุณต้องมาเจอผู้ชายที่หน้าตาเหมือนแฟนเก่าราวกับฝาแฝด แล้วเกิดโดนเขาข่มขู่ขึ้นมา เป็นพวกคุณจะทำยังไง ? ถ้าหากยังหาคำตอบกันไม่ได้...ลองมาติดตามเรื่องราวหลังจากนี้ของฉันดูก่อนไหมเผื่อจะมีไอเดียช่วยฉันขึ้นมาได้บ้าง งั้นพวกเราไปเริ่มต้นเรื่องราวกันเลยดีกว่า! - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

เคยเป็นกันไหม? รักใครสักคนมากแต่ความจำเป็นบางอย่างทำให้เราสองคนต้องจบความสัมพันธ์ลงอย่างช่วยไม่ได้ ฉันเอง... ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องเดินออกมาทั้งที่ใจมันยังรักเขาอยู่มาก แต่ถ้าในเมื่อจบกันไปแล้วมันคงจะดีถ้าเราไม่ต้องกลับมาเจอกันอีกครั้งแบบนี้ เพราะตอนจบของเราสองคนมันดันจบไม่เหมือนกัน “สะ...สวัสดีค่ะ พี่ราเดล” “ไม่ทราบว่า...ผมรู้จักคุณด้วยเหรอครับ?” อีกคน... ยังรัก ส่วนอีกคน... มีแต่ความเกลียดชัง - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

ทุกคนบนโลกอาจจะมองว่า ‘ความรัก’ คือสิ่งสำคัญพอ ๆ กับเรื่องเงิน แต่มันคงไม่ใช่สำหรับฉัน... เพราะความรักมันไม่ได้มีความสำคัญหรือความหมายกับชีวิตของฉันขนาดนั้นเลย ฉันว่านะฉันคงเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ไม่ต้องการมีความรักเลยมากกว่า “ฉันไม่ใช่แกนะที่จะเห็นผู้ชายเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตบนโลกเท่านั้น” “ถามจริงเถอะแกจะปิดกั้นตัวเองไปถึงเมื่อไหร่กัน ผู้ชายมันไม่ได้เป็นเหมือนกันทุกคนหรอกนะ” “ถ้าแกกินเสร็จแล้วก็ตามออกมาแล้วกัน ฉันขอไปทำงานต่อก่อน” “สีน้ำฉันขอโทษ ฉัน...” - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

หลังจากผ่านค่ำคืนที่สุดแสนจะเร่าร้อนโดยไม่ทันได้ตั้งตัว นิรินก็รู้สึกตัวและพบว่า ข้างกายของเธอมีชายวัยกลางคน ลักษณะเหมือนหมอรักษาโรค และหญิงชรารูปร่างท้วมคนหนึ่ง พูดคุยกันอยู่เกี่ยวกับตัวของเธอ ทั้งสองแต่งกายไม่เหมือนกับยุคสมัยที่เธออยู่เลยแม้แต่น้อย เมื่อทั้งหมดกลับออกไปจากห้องที่เธอนอนพักอยู่ หญิงสาวก็พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งเพื่อคิดทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้ใช่ว่าเธอยังอยู่ดีในโลกที่ทันสมัยกว่านี้เป็นร้อยเท่านักหรือ..... ------------------------------------------- นิรินรอองศากลับมาด้วยสภาพจิตใจที่ห่อเหี่ยวไร้ชีวิตชีวา เวลาล่วงเลย ผ่านไปนานนับสัปดาห์ แต่เธอก็ไม่เห็นแม้เงาของชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก ไม่มีข่าวคราวใดๆ และดูคล้ายกับว่าไม่มีวี่แววที่เขาผู้นั้นจะกลับมาหาเธออีกเลย “ชายในฝันผู้นั้น...เขาอยู่ไหน ความคิดถึงฉันลอยไป...ในอากาศ รักของเขาที่มีให้...ไม่เอื้อมอาจ เจ็บห้วงใจแทบขาด...พลาดเชยชม” ................... แต่ใครเล่าจะรู้ได้ ว่าความรักที่ชายหนุ่มมีให้กับเธอนั้น .... แม้ชีวิตก็ยอมสละได้...... ******************************************* ****หมายเหตุ**** เรื่องนี้ เป็นความรักของชายหญิงที่ได้ข้ามภพมาเจอกัน เพราะคำมั่นสัญญาที่เคยลั่นวาจาให้ไว้เมื่อครั้งอดีตชาติ นักอ่านสามารถเลือกอ่านเฉพาะตอนที่ชอบได้เลยค่ะ เพราะผู้เขียนจะแยกแต่ละประเด็นออกเป็นแต่ละบท อย่างชัดเจน ขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาสนับสนุนผลงานของผู้เขียนนะคะ

“ผมมีข้อแม้” พิชญาภัคเงยหน้ามองคนพูดทันที “ข้อแม้อะไรเหรอคะ” “คุณต้องอยู่เป็นผู้หญิงของผมจนกว่าผมจะไม่ต้องการ” “นานกว่าหนึ่งเดือนเหรอคะ” “ใช่” “แล้ว...” “อย่าถามเรื่องเวลาตอนนี้เลยทูนหัว ผมยังบอกไม่ได้ แล้วบ้างทีผมอาจต้องการคุณตลอดไป หรือไม่ ผมก็อาจจะไม่ต้องการคุณเร็วกว่าหนึ่งเดือน” พิชญาภัคเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมขยับเปลือกตาไปมาสองสามครั้ง ที่เธอก็รู้สึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องไปรู้สึกกับคำพูดของเขาด้วย “ตกลงค่ะ พีชจะอยู่กับคุณไปจนกว่าคุณ...จะเบื่อพีช” “งั้นข้อตกลงใหม่ของเราก็เริ่มขึ้นแล้ว นับตั้งแต่วินาทีนี่”

พ่อสื่อ [เข็มทิศ-พอใจ] [ลมหนาว-กะรัต] . "อืออออ!" เสียงครางประท้วงในลำคอของพอใจทำให้เข็มทิศค่อยๆ ผละปากออกอย่างจำใจ เขาไม่อยากปล่อยเธอไปอย่างนี้เลย เขาอยากจะทำอะไรๆ ที่มันมากกว่านี้ แต่! เขาว่ากันว่าอย่าทำให้กระต่ายตื่นตัว เขาจึงจำต้องผละริมฝีปากออกจากเธอ และทิ้งท้ายด้วยการดูดปากเธอดัง 'จ๊วบ' "คุณ คุณสอดลิ้นเข้ามา" "ใช่" "แต่คุณบอกหนูว่าแค่เอาปากแตะๆ แล้วคุณก็จะฆ่าหนูด้วย หนูหายใจไม่ออก" "ก็ฉันคิดค่าย่อตัว ค่าก้มตัวลงไปหาเธอไง" ใบหน้าของเธอแดงแจ๋ อย่างน่ารัก นี่เธอไม่รู้เลยหรือไงว่าตัวเองกำลังจะโดน 'เคลม' "แล้วคุณก็.. " "เอ่อ… ก็ เบียดหนูเข้ามา" "ก็ฉันไม่ถนัด" มือของเธอยังดันอยู่ที่แผงอกของเขา ส่วนเขาเองก็ยังคงเลียริมฝีปากของตัวเองเพราะยังติดใจในรสชาติของเธออยู่ เพื่อไม่ให้พอใจแตกตื่นแล้วหนีเขาไปเสียก่อน เขาจำต้องเบี่ยงเบนความสนใจ "ไปทำงานได้แล้ว" "หนู ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้มั้ยคะ" "ไปสิ" ปากบอกให้เธอไป แต่เขายังคร่อมร่างของเธออยู่ คล้ายกับว่าต้องการกักขังเธอเอาไว้ในอ้อมแขน พอใจก็มองจ้องเขาบอกให้เขารู้ตัว ร่างกายเธอยังสั่นๆ อยู่เลย และเธอก็มีความรู้สึกว่าใบหน้าของเธอมันร้อนจนแทบระเบิด "คุณ หลบหนูสิคะ" "ปิดตาด้วยนะคะ" เข็มทิศยอมทำตามอย่างว่าง่าย เขาหลีกทางให้เธอ พร้อมกับปิดเปลือกตาลง เพราะว่าตอนที่เขายกเธอขึ้นมาแล้วแทรกตัวเขามาตรงรอยผ่าของกระโปรงเธอมันขาดนิดหน่อย เลยส่งผลให้กระโปรงเธอร่นขึ้นมา พอใจรีบกระโดดลงมาจากเคาน์เตอร์เตรียมอาหาร แล้วจัดแจงกับร่างกายของตัวเองจนเรียบรอยเธอรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องคิดค้นสูตรนี้โดยมีสายตาของเข็มทิศที่คอยมองดูเธออยู่ตลอดเวลาเลย เข็มทิศยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นแล้วเกลี่ยกลีบปากของตัวเอง เขาอยากทำอีก และเขาต้องได้ทำอีก . แนะนำอ่าน Set นี้ . • พ่อทูนหัว - ชานนท์ vs พลอยไพลิน • พ่อบุญทุ่ม - ไทก้า vs พาเพลิน • พ่อปลาไหล - การันต์ vs เตยหอม • พ่อสื่อ - เข็มทิศ vs พอใจ / ลมหนาว vs กะรัต _______________________________ โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจกดซื้อนะคะ _______________________________ แนะนำซื้อผ่านเว็บราคาจะถูกกว่าซื้อผ่าน apple. _______________________________ ฝากติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ของหมูด้วยนะคะ Thk for support. - นังหมูปีศาจ -

บงการรัก (สิงโต vs พิมพ์มาดา) . "ฉันชื่อสิงโต" "แล้ว? " "คุณคนสวยชื่ออะไรครับ" "ฉันไม่นิยมบอกชื่อกับคนที่ไม่รู้จัก และที่สำคัญคนที่ไม่รู้จักดันเป็นคนไม่มีมารยาทกับฉัน!" "หึ" สิงโตยังจ้องเธออยู่ มือยังไม่ปล่อย ยกยิ้มมุมปากเพียงข้างเดียวอย่างร้ายกาจ "ปากแซ่บไม่เบานิ" พิมพ์มาดายกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเชิดหน้ายอมรับ "แต่ถ้าจะให้ดี ฉันต้องรู้ด้วยว่าอย่างอื่นแซ่บเหมือนปากเธอรึเปล่า" ความอดทนของเขาใกล้หมดขีดจำกัดแล้ว เขาอารมณ์ไม่ดีมาจากบ้านด้วยเรื่องบ้าบอคอแตกนั่น แล้วดันมาเจอผู้หญิงอย่างเธออีก มันทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีมากกว่าเดิม "ปล่อยฉัน" "ปล่อยก็ปล่อย" สิงโตคลายมือที่กำข้อมือของพิมพ์มาดาออก หญิงสาวคว้าเงินในกระเป๋าสะพายข้างของตัวเองแล้ววางลงที่โต๊ะ สะบัดตัวเดินออกมาผ่านหน้าชายหนุ่มไป แต่เธอหารู้ไม่ ว่าชายหนุ่มคนนั้นกำลังมองและเดินตามเธอไปเงียบๆ <>::<>::<> ❤ แนะนำการอ่าน Set นี้นะคะ❤ 1. ถ้าฉันเป็นเขา (เขมทัต vs พลอยนภัส) 2. บงการรัก (สิงโต vs พิมพ์มาดา) 3. ผู้หญิงกินผัว 3P (อาชา vs เอวา vs ลีโอ) _______________________________ โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจกดซื้อนะคะ _______________________________ แนะนำซื้อผ่านเว็บราคาจะถูกกว่าซื้อผ่าน apple. _______________________________ ฝากติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ของหมูด้วยนะคะ Thk for support. - นังหมูปีศาจ -

“คุณทินคะ!” “ว่าไงครับ” “คือเมื่อกี้ฉันพูดผิด ฉันจะบอกว่าฉันยังไม่มีใคร” พอรู้ตัวว่าพูดผิดตาลิกาก็รีบแก้ต่าง “แล้วคุณพร้อมจะมีผมหรือเปล่า” “เอ่อ...”ตาลิกายกมือขึ้นเกาคอตัวเองไปมาแก้อาการเขิน “ว่าไงครับ” “ฉะ...ฉันรู้สึกง่วง ฉันขอเข้าห้องดีกว่าค่ะ” คนที่หน้าเห่อร้อนหาทางเลี่ยง “แต่ผมอยากได้คำตอบจากคุณ ผมอยากมีเมีย” “เอ่อ...” ตาลิกาอายหนักกว่าเดิมกับคำพูดเถรตรงของคนตรงหน้า ที่ตอนนี้ยังจับมือเธอไว้ไม่ยอมปล่อย “งั้นผมให้เวลาคิดหนึ่งวันพอไหม” “วะ...วันเดียวเหรอคะ” “ครับ พอดีผมรีบ อยากมีเมีย” ตาลิกาเอาแต่ยิ้มอีกครั้งและก็นึกดีใจเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา แต่ไม่ใช่เสียงโทรศัพท์จากเธอ “คุณคุยโทรศัพท์เถอะค่ะ ฉันจะเข้าห้อง”

อนามิกา หญิงสาวที่ถูกเลิกจ้างงานต้องการแค่ไปเที่ยวพักผ่อนที่ลาสเวกัสตามคำชักชวนของเพื่อนรักไม่นานก็จะกลับ แต่ก็ดันเกิดเรื่องไม่คาดฝันทำให้เธอจำเป็นต้องทำงานที่นั่นต่อ แล้วจะทำอย่างไรเมื่อเธออยากอยู่และทำงานที่ลาสเวกัสแบบถูกกฏหมาย กรีนการ์ดคือสิ่งที่เธอต้องการ และวิธีที่จะได้มันมาเธอกับเพื่อนคิดไม่ออกนอกจากการจ้างใครสักคนมาจดทะเบียนสมรส และผู้ชายที่ อนามิกา หาได้คือผู้ชายมอซอ หิวโซ ไม่มีกระทั่งเงินซื้อขนมปังกินเพราะเสียพนันจนหมดตัว แต่...ใครจะรู้ละว่าผู้ชายมอซอ หิวโซคนนั้นคือ เคเลอร์ วิล ดาเวนพอร์ต เจ้าของคาสิโนชื่อดังในลาสเวกัส

“จะกลัวอะไรฉัน ต่อให้มีอะไรกันตอนนี้ หรือหลังแต่งงานมันก็ต้องมีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ มา ๆ มาทำลูกด้วยกัน” ใบหน้าหื่นกระหาย ฝ่ามือหนาตบลงไปที่เตียงหนานุ่มเพื่อเชื้อเชิญอีกฝ่าย “มะ ไม่!” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง ก่อนจะคว้าหมอนหนุนมาบังร่างของตนเอาไว้ “คะ คุณรู้ได้ยังไงว่าหนูอยู่ที่นี่” น้ำเสียงสั่นเครือบ่งบอกว่าเธอกลัวผู้ชายตรงหน้าเป็นอย่างมาก กลัวว่าเขาจะเกินเลยกับเธอจริง ๆ ตามคำกล่าวที่เขาเอ่ยมา