เพราะเงื่อนไขบางอย่างทำให้เขาต้องหลับหูหลับตามีเซ็กซ์ในความมืดมิดกับเจ้าสาววัยสิบเจ็ด

หน้าตาเหรอ? ไม่จำเป็นต้องเห็นหรอก แค่ท้องได้ก็หมดภารกิจของเขา

หายหน้าไปนานเกือบหนึ่งปี จนกระทั่งภรรยาคลอดลูกวัยแบเบาะออกมา...ได้เวลาหย่า

เป็นครั้งแรกที่เขาได้มองหน้าหล่อนอย่างชัดๆ

นั่นมันเด็กหญิงอันเป็นรักแรกของเขาไม่ใช่เรอะ!!

แม้ว่าตอนนี้เขาอยากสัมผัสหล่อนมากเพียงใด...อยากจับกดจับมัดให้สมกับความคิดถึง

แต่ตอนนี้ก็ทำได้เพียงมองอย่างหิวโหย

"ถึงเวลาที่ใครบางคนต้องชดใช้กรรม"



------------------------------

"อุแว้" เสียงเล็กๆ ที่แผดจ้าขึ้นทำให้ร่างสูงใหญ่รีบลุกไปอุ้มทารกน้อยเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างเกร็งๆ ลูกเขาคนนี้ช่างตัวเล็กจังวะ!

เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มะลิซ้อนออกมาจากห้องน้ำใบหน้าแตกตื่น ผมยาวยังไม่ทันแห้งดีด้วยซ้ำ ก้าวเข้ามารับลูกจากเขามาอุ้มไว้เสียเองแล้วโยกเบาๆ

"ลูกคงหิวค่ะ คุณเตไปทำงานต่อเถอะ" ว่าแล้วก็เดินมาหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง ทำท่าจะเปิดเสื้อออกตามความเคยชิน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อหางตายังเห็นชายหนุ่มจ้องมองตาไม่กะพริบ

"มะลิจะให้นมลูกค่ะ"

เสียงหวานกึ่งไล่อยู่ในทีทำให้ชายหนุ่มเลิ่กลั่ก แต่ถึงกระนั้นก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"ก็ให้ไปสิ ฉันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"

คนฟังใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ถึงแม้จะเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งทางกายกันมาแล้ว แต่คืนนั้นมันก็มืดไปหมด ไม่เห็นอะไรเลย อีกทั้งก็เป็นครั้งเดียวที่นานมากแล้วด้วย

ถึงแม้จะคิดเช่นนั้นแต่เสียงร้องของเจ้าหนูก็ทำให้มะลิซ้อนเลิกเสื้อขึ้นโดยไม่มองเขาด้วยซ้ำ เผยให้เห็นหน้าอกขาวอวบน่าขย้ำ

เตโชกลืนน้ำลายอึก มองดูลูกตัวจ้อยอ้าปากงับยอดถันสีชมพูระเรื่อเข้าปาก ดูดจ๊วบจ๊าบอย่างเอร็ดอร่อยแล้วร่างกายก็ร้อนผ่าว ดวงตาทั้งคู่มองภาพตรงหน้าตาปรอย

นี่สินะ! เวรกรรมที่เขาทิ้งให้หล่อนอุ้มท้องเพียงลำพังมาเก้าเดือน!!