ถ้าอยากเป็นเมียฉันนัก ก็จงทำหน้าที่เมียอย่าง ‘สาสม!’ มรดกมหาศาลมาพร้อมกับเจ้าบ่าวรูปงาม เมื่อเงื่อนไขนั้นคือ ‘วรรณรดา’ ต้องแต่งงานกับ ‘หม่อมราชวงศ์ธีรดนย์ วรเวชเดชากร’ ชายรูปงามราวเทพบุตรที่มองเธอด้วยสายตาเย็นชา ทว่ากลับแฝงไว้ด้วยความร้อนแรงดุจ ‘พญามาร’ ที่พร้อมจะฉีกร่างเธอกัดกิน “แล้วทำไมไม่ปฏิเสธเล่า ยอมจดทะเบียนสมรสกับฉันทำไม หึ! สุดท้ายก็ปลิงนั่นแหละ มรดกที่ตกทอดทางสายเลือดไง อาเธอเป็นปลิงตัวโตที่ ‘ดูด’ พ่อฉันจนตาย ตอนนี้เธอก็ปลิงอีกตัวที่จะเข้ามา ‘ดูด’ ฉัน”

#สวาทรักสลักใจ #แผ่นภพ #อิงฟ้า #น้องรุ้ง +++++++++ "รอวันที่ 'รุ้งอ้วน' จะเชื่อมแผ่นดินและผืนฟ้าไว้ด้วยรัก" ‘แผ่นภพ เคลย์ วิลคินสัน’ ฝันว่าได้ร่วมรักกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างถึงพริกถึงขิง เมื่อตื่นก็พบว่าฝันเป็นจริง เธอคือ ‘อิงฟ้า’ เด็กในปกครองของเขาเอง ไฟโกรธโชนแสงพร้อมกับไฟราคะโลดแล่น เมื่ออิงฟ้าทำงานแต่งของเขาล่มไม่เป็นท่า วางแผนให้คู่หมั้นของเขามาเห็นฉากร่วมรักอัปยศ เธอต้องชดใช้อย่างสาสม! อยากเป็นเมียฉันนักใช่มั้ย! ได้!! ‘เมียเก็บ’ เท่านั้นที่เธอจะได้เป็น อิงฟ้าจะได้รู้ว่าอย่าคิดมาเล่นกับไฟ คนอย่างเขา ดีมาดีตอบ แต่ถ้าร้ายมา เขาจะร้ายกลับไปเป็นร้อยเท่า “ปล่อยฟ้านะ! ปล่อย!” “ทำไม! ทีอยู่กับผัวทำสะดีดสะดิ้ง ทีอยู่กับชู้ สั่นสู้ไม่ถอย ร่าน!” “ใช่! ฟ้าร่าน! รู้อย่างนี้แล้วอาภพจะมายุ่งกับฟ้าทำไม ปล่อยฟ้า! อย่ามายุ่งกับฟ้าอีก ปล่อย! อยากมากก็ไปหาผู้หญิงไม่ร่านของอาภพ อย่ามายุ่งกับผู้หญิงร่านๆ อย่างฟ้า ปล่อยนะ! ปล่อย! ปล่อยฟ้า!” “ทำไมล่ะ คันมากฉันก็จะช่วยยังไงล่ะ เธอจะได้ไม่ไปเสนอให้ใครเกาซ้ำอีก และอย่าหวังว่าจะมีไอ้เด็กเวรนั่นออกมาด้วย เพราะฉันไม่มีวันมีลูกกับผู้หญิงร่านอย่างเธอแน่ เธอก็จะไม่มีวันท้อง! จำเอาไว้อิงฟ้า! เธอจะไม่มีวันท้องกับฉัน ไม่มีวัน!” +++++++++ *ยังไม่เคยจำหน่ายในรูปแบบอีบุ๊ค* #เด็กในปกครองกลายเป็นเมีย #ไม่รักแต่ขาดไม่ได้ #ตบจูบ

#เจ้าสาวขายฝาก นิยายชุด ‘จำเลยรัก’ นิยายโรมานซ์ฉบับสั้นแต่หวานฉ่ำหยาดเยิ้ม ที่นี่ไม่มีเจ้าบ่าวแสนดี มีแต่เจ้าหนี้ที่จะเก็บดอกทุกเม็ด ++++ เข็มอัปสร + คุณชายเอกบุรุษ ทรัพย์สินที่ฉันจะขายฝากคือ ‘ความสาว’ เมื่อครบกำหนด ฉันจะไถ่อิสรภาพของตัวเองคืน ‘เข็มอัปสร’ ต้องหาเงินเพื่อพยุงธุรกิจของครอบครัว เมื่อ ‘คุณชายเอกบุรุษ’ เจ้าหนี้รายใหญ่ ยื่นข้อเสนอให้หล่อนแต่งงานกับเขา เข็มอัปสรจึงไม่รีรอ แค่ 1 ปีเท่านั้นที่หล่อนจะอดทนเป็นเมียของคนที่ไม่รัก ทว่า... เขาไม่ใช่ชายชราอย่างที่หล่อนเข้าใจ เอกบุรุษช่างสมชื่อ และเจ้าบ่าวสุภาพบุรุษที่ปล่อยเจ้าสาวให้บริสุทธิ์ผุดผ่องหลังคืนวิวาห์ก็ไม่มีอยู่จริง เขาต้องได้หล่อนเดี๋ยวนี้!! ‘ผมสัญญาว่าผมจะอ่อนโยน’ ++++++ ‘ครบหนึ่งปีแล้ว หนูเข็มยังไม่ใช้หนี้ผมเลยนะ งั้นผมให้นุกูลทำสัญญาต่อเลยละกัน ตามกฎหมายแล้วทำได้ไม่เกินสิบปี ต่อสัญญาครั้งละปี ก็คงได้อีกแค่เก้าครั้ง ผมว่า... หนูเข็มขายขาดเลยดีกว่า’ ‘ต่อสัญญาแล้วเข็มได้อะไร หรือถ้าขายขาดเข็มจะได้อะไรคะ’ ‘ก็ไม่ว่าจะเลือกแบบไหน หนูเข็มก็ได้ทั้งตัวและหัวใจของผม’ ‘แต่รอบนี้ต้องทำสัญญาต่อหน้านายทะเบียนนะคะ’ ‘ไร้ปัญหาที่รัก นุกูลเตรียมเอกสารไว้พร้อม’

ซีรีส์ชุด พ่ายรักภรรยาสัญญาจ้าง ลำดับที่ 2 (ทุกเรื่องจบในเล่มค่ะ) ++++++++++++++ “ถ้าคุณลำบากใจกับข้อเสนอของผม ผมก็มีอีกข้อเสนอมาให้คุณลองพิจารณาดู ถ้าคุณสนใจ เราก็มาทำสัญญากันได้เลย” “ฉันขอถามได้ไหมว่าข้อเสนอที่สองของคุณคืออะไร” “เป็นนางบำเรอของผม” “คุณ!” “ผมว่าตำแหน่งนี้ก็น่าสนใจมากเลยนะ คุณไม่สนใจบ้างหรือไง” “น่าสนใจตรงไหนเหรอคะ” คริษฐาย้อนถามเสียงขุ่น “ก็น่าสนใจตรงที่ตำแหน่งนางบำเรอไม่ต้องอุ้มท้อง เพราะเราจะเน้นแค่สนุกกันอย่างเดียว” ไบรอันย้ำคำว่าสนุก และมุมปากก็ขยับยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้เห็นสีหน้าของเอกสาวเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

"คุณกำลังจะบอกหลินว่า การแต่งงานครั้งนี้จะไม่มีการหย่าขาดงั้นหรอ" "ใช่" "บ้าหรอ แล้วถ้าคุณผิดต่อฉัน ไปมีเมียน้อย ไปติดการพนัน ไปทำสิ่งที่ฉันไม่ชอบฉันต้องทนคุณไปจนตายเลยหรือไง" บ้าไปแล้ว ถ้าเธอตกลงละก็ เธอต้องบ้าแน่ๆ "ผมไม่มีวันทำผิดต่อภรรยาของผมด้วยการมีเมียน้อย ผมไม่ชอบการพนัน ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ส่วนเรื่องที่คุณไม่ชอบ ผมจะพยายามปรับตัว" บ้าไปแล้ว บ้าแน่ๆ ทำไมจู่ๆเธอก็มองว่าเขาดูหล่อ มีเสน่ห์ น่ารัก น่าฟัด น่าจับมัดไปปู้ยี่ปู้ยำขนาดนี้ "ถ้าคุณทำได้แบบนั้นฉันก็โอเค แต่ถ้าไปกันไม่รอดจริงๆ เราก็อยู่กันแบบเพื่อนก็ได้เนาะ" อย่างน้อยก็ขอต่อรองให้ตัวเองหน่อยเถอะ ถ้าไปไม่รอดจริงๆเธอก็ไม่อยากฝืน "เสียใจด้วย ผมต้องการภรรยา ไม่ใช่เพื่อน"

เรือนไผ่ริมธารอันเร่าร้อน สู่วังหลวงอันหนาวเย็น อบอวลอุ่นไอรักที่ซ่อนเร้น นางผู้ปรากฏกายให้เห็น พร้อมบุตรสาวของเขา *** นางคืออดีตจอมยุทธ์หญิงฝีมือฉกาจในร่างหญิงสาวอ่อนแอไร้ค่า เขาคือองค์รัชทายาทหนุ่มรูปงาม ในคราบชายอัปลักษณ์ การแต่งงานเกิดขึ้นที่ริมธาร ความเร่าร้อนในค่ำคืนหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง *** มิใช่เพียงเพราะสัญญาหมั้นหมาย หากแต่เป็นเพราะเขากับนางรักกันมาก รักกันมานาน ทว่าภาพที่เห็นคืออันใด น้องสาวแสนดีกับชายคนรักกำลังเดินจูงมือกันอย่างหวานชื่น และหายไปทางเรือนแห่งหนึ่ง หลังจากลอบติดตามและแอบมองเนิ่นนาน เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ก็ยิ่งไม่เข้าใจ พวกเขาทำอะไร? นั่นคือคู่หมั้นอันเป็นที่รักของนางกับน้องสาวผู้แสนดี พวกเขาคงเจอกันโดยบังเอิญ แล้วทักทายกันตามประสา นางมิอาจคิดการไม่บังควรกับพวกเขา... “ช้าก่อน!” ซานซานตวาดก้อง “นี่ข้าต้องเป็นวิญญาณสิงร่างนางโง่งมผู้นี้อย่างนั้นหรือ? คู่หมั้นตัวเองกำลังขย่มกับน้องสาวก็ยังไม่เข้าใจ ข้าจะบ้าตาย ขอลงนรกแทนได้ไหม?” “ไม่ได้!” “...!?”

นางมิใช่สตรีดีงาม ชอบใช้ชีวิตตามอารมณ์ ความเหมาะสมรึ? ปัดออกไป! ขนบธรรมเนียม จารีตอันใด? ไม่เข้าใจ! ตระกูลยิ่งใหญ่อะไร? ไม่มีทั้งนั้น! "ข้ารักแค่ลูกและสามี เข้าใจไหม?" *** สตรีในเมืองหลวงล้วนงดงามหมดจด ยามออกงานเลี้ยงยิ่งแย่งชิงกันโดดเด่นเบ่งบาน อวดโฉมความสามารถศาสตร์สตรี มีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้าม พวกนางสงบนิ่งสง่างามราวนางพญา สร้างภาพความทรงจำอันตราตรึงลึกซึ้งแก่สายตาบุรุษ แต่เจ้าย่อมมีดีเหนือใคร เพราะเจ้าคือดวงใจ...

มิใช่เพียงเพราะสัญญาหมั้นหมาย หากแต่เป็นเพราะเขากับนางรักกันมาก รักกันมานาน ทว่าภาพที่เห็นคืออันใด น้องสาวแสนดีกับชายคนรักกำลังเดินจูงมือกันอย่างหวานชื่น และหายไปทางเรือนแห่งหนึ่ง หลังจากลอบติดตามและแอบมองเนิ่นนาน เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ก็ยิ่งไม่เข้าใจ พวกเขาทำอะไร? นั่นคือคู่หมั้นอันเป็นที่รักของนางกับน้องสาวผู้แสนดี พวกเขาคงเจอกันโดยบังเอิญ แล้วทักทายกันตามประสา นางมิอาจคิดการไม่บังควรกับพวกเขา... “ช้าก่อน!” ซานซานตวาดก้อง “นี่ข้าต้องเป็นวิญญาณสิงร่างนางโง่งมผู้นี้อย่างนั้นหรือ? คู่หมั้นตัวเองกำลังขย่มกับน้องสาวก็ยังไม่เข้าใจ ข้าจะบ้าตาย ขอลงนรกแทนได้ไหม?” “ไม่ได้!” “...!?”

เรือนไผ่ริมธารอันเร่าร้อน สู่วังหลวงอันหนาวเย็น อบอวลอุ่นไอรักที่ซ่อนเร้น นางผู้ปรากฏกายให้เห็น พร้อมบุตรสาวของเขา

ผลั๊วะ “ขอโทษค่ะ ณิชาไม่หิว ณิชาขอตัวค่ะ” ณิชาไม่รอคำอนุญาตเธอเดินออกจากห้องอาหารมาทันที ตึกตึกตึก หัวใจเธอเต้นแรงมาก มันก็แค่ภาพที่เธอคนนั้นจับมือพี่เหนือ กอบกุมมือพี่เหนือ พวกเขาใกล้ชิดกันมาก พึ่บ! !!! ณิชาตกใจเมื่อเธอวิ่งกลับมายังห้องของตน แต่ประตูกลับปิดไม่ได้ ภีมะตามเธอมาตอนไหนกัน “นี่!!!” ณิชาร้องและพยายามผลักประตู แต่ภีมะแรงมากกว่า เขาแทรกตัวเข้ามาและปิดประตูให้ตามที่เธอต้องการ “เป็นอะไร” “เป็นอะไร...นี่คุณไม่รู้หรือแกล้งกัน” “ฉันไปแกล้งอะไรเธอ” “คุณ...คุณแบล็คเมล์พี่เหนือใช่มั้ย คุณบังคับเขาใช่มั้ย...ใช่แล้วเมื่อกี้เขาจะตอบคำถามฉันก็ต่อเมื่อคุณให้เขาตอบ...คุณ...” ณิชาเหมือนจะเข้าใจทุกอย่างเธอชี้นิ้วไปที่เขา ใบหน้าเธอแดงจัดเพราะความโกรธ เธอแทบจะร้องไห้อยู่แล้วทั้งๆที่ตอนแรกเธอกะจะเข้ามาร้องไห้ในห้องอยู่แล้ว “คิดได้เป็นเรื่องเป็นราวเก่งขนาดนี้ ดีจังเลยนะ เธอมันนางเอก เหนือ-สมุทรเป็นพระเอกสินะ ส่วนฉันก็เป็นวายร้าย ลงตัวจริงๆ ถ้าอย่างงั้นเธอก็รอตอนจบแบบแฮปปี้แล้วกัน” “นี่! อย่ามาประชดนะ” “วิเศษอะไรมาจากไหนไม่ทราบ” “ห้องนี้เป็นห้องของฉัน คุณออกไปเดี๋ยวนี้...โอ้ย!” ณิชาร้องออกมาเมื่อภีมะคว้าไหล่เธอและออกแรงบีบด้วยความลืมตัว “ฉันไปแน่ แต่ก่อนไปฉันขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่เลิกทำตัวกระดี๊กระด๊าไม่วางตัว ไม่สำนึกว่าตัวเองมีสถานะอะไรต่อหน้าผู้ชายอื่น ครั้งต่อไปฉันจะจัดการเธอแน่” “ผู้ชายอื่นอะไรกัน นั่นพี่เหนือผู้ชายที่ฉันรัก คุณลืมไปแล้วเหรอว่าความรักระหว่างฉันกับพี่เหนือเกิดขึ้นได้เพราะใคร”

“ถ้าไม่ลง ผมจะจัดการคุณบนรถ” พายุโน้มใบหน้าเข้าซุกไซ้ซอกคอ ล้อมเดือนดิ้นพล่านราวกับถูกของร้อนทาบไปทั่วร่าง ปากก็ร้องห้ามชายหนุ่ม “คุณพายุ หยุดนะ” “จะไปมั้ย” เขาถามย้ำ มือหนาเริ่มรุกรานกายเล็ก “ไปก็ได้ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ดีแต่บังคับข่มเหงคนอื่น คุณมันบ้า! บ้าที่สุด ไอ้คนสารเลว” ด่ากราดด้วยความคับแค้นใจหลังจากเธอทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากทำตามคำสั่งของคนเอาแต่ใจ “แต่ไอ้สารเลวคนนี้ก็เป็นผัวของคุณ แล้วอย่าได้คิดหนีไอ้ผัวเลวๆ คนนี้ไปไหน ไม่งั้นเราจะได้เห็นดีกัน” เขาบอกเสียงลอดไรฟัน “ฉันไม่เคยยอมรับคุณเป็นสามีของฉัน” “แต่เรานอนด้วยกันทุกคืน แบบนี้ไม่เรียกผัวเมียแล้วจะให้เรียกว่าอะไร” “มันก็แค่วิธีแก้อาการเบื่อของผู้หญิงขึ้นคานอย่างฉันต่างหาก!” ตอบกลับจบแล้วล้อมเดือนก็หันไปเปิดประตูรถ ก้าวขาออกจากรถไปได้ข้างหนึ่งแล้วแต่ก็ต้องถลากลับเข้ามาอีกครั้งด้วยแรงกระชาก “แล้วอยากแก้เบื่อในรถหรือเปล่า ผมจะได้สนองให้หายเบื่อ!” (งานหมดสัญญานะคะ ชื่อเดิม ทัณฑ์ร้ายสามีเถื่อน) ***ภาคต่อเรื่อง ไฟพยาบาทจอมมาร*** (อ่านตัวอย่างก่อนนะคะ เรื่องนี้ไม่เน้นสาระจ้า เน้นแต่ความหื่นมึนของตัวละคร)

เมื่อเสืออย่างเขาเจอลูกอ้อนแบบนี้ไหนเลยจะถึงไหว แหมก็ของสวยๆ งามๆ แบบนี้มันก็อดใจไม่ไหวนะ เขาเปล่าคิดไม่ดีกับเด็กนะ แต่สมองของเขามันคิดไปแล้วกู่ไม่กลับแล้วด้วยตอนนี้ หลงเด็กคำๆ นี้คงจะใช่กับเขาได้ในตอนนี้ หรืออาจจะตลอดไปเลยก็ได้

เมื่อณัฐภัทรสูญเสียคนรักก่อนวันแต่งงานจึงปักใจว่าไม่รักใครอีก ไม่ว่าเวลาผ่านมาห้าปีแล้วก็ตาม จนกระทั่งเเผนของย่าก็ทำให้ใจสั่นไหวอีกครั้ง เพราะต้องมาเจอกับ “จิรภาณินท์” เข้ามาเพื่ออ่อย ยั่ว นัว จูบ เพื่อให้ลืมคนรักที่จากไป... แล้ววันหนึ่ง หญิงสาวหน้าตาเหมือนคนรักที่จากไปปรากฏขึ้น ...?! “พี่ภัทรขอกินณินท์ได้ไหมครับ”

“มาเรียสจะไม่เป็นอะไร เขาจะไม่บาดเจ็บอาการสาหัสและต้องตายถ้าคนที่ขับรถพาเขาไปคืนนั้น ไม่ใช่คุณ!” เบน คริสเตียนเซน จะไม่ยอมสูญเสียน้องชายฝาแฝดของเขาไปโดยไม่ได้ลากตัวคนผิดมาลงโทษ เขาล่อหลอก พลอยพิชญา มายังสกรูวา แห่งหมู่เกาะโลโฟเตน เพื่อจองจำเธอไว้กับอเวจีชั่วนิรันดร์ในสวรรค์ของชาวไวกิ้ง เขาคือมัจจุราชที่จะลากเธอลงสู่ห้วงลึกที่สุดของมหาสมุทรแห่งความสิ้นหวัง ทว่าเธอกลับยินดีชดใช้ความผิดแม้แลกด้วยวิญญาณที่ถูกร้อยรัดจากความชิงชัง หากแต่พิศวาสเถื่อนนั้นคือการลงทัณฑ์หรือเสน่หาที่พันธนาการตัวเขาไว้จนดิ้นไม่หลุด

“ตัวเธอหอมดีจัง” เขาว่าแล้วก็กดปากหอมดังฟอด “ปละ…ปล่อยฉันนะพี่หมอ” “เธอน่ารักน่ากินขนาดนี้จะให้พี่ปล่อยได้ไง” “แต่พี่จะทำกับฉันแบบนี้ไม่…ไม่ได้นะ” “ทำได้ เพราะพี่ขอเธอเป็นเมียแล้ว” “แต่…แต่ฉันไม่ได้ตกลงด้วยซะหน่อย แล้วถ้าพี่…พี่อยากได้เรื่องแบบนั้น พี่ก็ไป…ไปหาที่ระบายที่อื่นสิ หรือไปหาแม่รินดาอะไรนั่นก็ได้ ฉันว่าเธอต้องเต็มใจแน่ๆ” กว่าวาริสาจะพูดจบก็ทำเอาเธอเหนื่อยและระแวงอย่างที่สุด เพราะมือหนาอยู่ไม่สุข เผลอเป็นแตะนั่นแตะนี่ “ไม่เอา ไม่ใช่สเปก” “ยังจะเลือกสเปกอีกหรือไง ไอ้พี่หมอบ้า” “ก็ถ้าไม่ใช่สเปก แล้วจะฟินได้ไงล่ะ” “งั้นก็เรื่องของพี่เถอะ ปล่อยฉันได้แล้ว” ปารวียิ้มกรุ้มกริ่ม สายตาก็กวาดมองตั้งแต่ใบหน้าแดงระเรื่อมายังหน้าอกหน้าใจที่สะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจ “ให้พี่นะ”

ลัคณาต้องทำหน้าที่แฟนจำเป็นให้กับ จอมทัพ รุ่นพี่สุดหล่อ สาวกรี๊ดของมหาวิทยาลัย มันเป็นความไม่ตั้งใจแต่เธอ ตกหลุมรักเขาจริง ๆ ส่วนเขาล่ะจะรู้หรือเปล่าว่าเธออยากเป็นของเขาสุดหัวใจ ฝากนิยายขนาดสั้นเร่าร้อนถึงใจ ของ กรัชเพชร ด้วยนะคะ

'สิบรถ' ... เขาถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็นจนอยากจะเข้าไปทักทายทำความรู้จัก แต่มันเป็นเพราะสายตามองแรงของเธอนั่นแหละ... หรือว่าเธอไม่ได้ชอบผู้ชาย? ::SIBROT:: "ไม่ได้ชอบผู้ชายเราก็คุยกันได้นะ" 'มาร์วา' ... เธอเห็นเขาหว่านเสน่ห์ไปทั่ว จนตอนนี้เริ่มลามมาถึงเธอและเพื่อนๆ ให้ตาย ผู้ชายแบบนี้มันน่ารำคาญชะมัด ::MARWA:: "ฉันไม่ได้ไม่ชอบผู้ชายค่ะ ฉันแค่ไม่ชอบพี่"

เขาพร้อมช่วยเหลือใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่น้องสาวของแฟนเก่าที่หักหลังเขาปางตาย!! คีตภัทร – แม็กซิมัส เมื่อน้องสาวของแฟนเก่ามาร้องขอความเห็นใจ เขาก็ไม่รั้งรอที่จะช่วยอย่างเต็มที่ แต่...อย่าคิดเลยว่ามันจะเป็นความหวังดี เพราะมันคืออาญาเสน่หาของราชสีห์ที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อแสนหวานให้แหลกคาเตียง!!

ซีรีส์ชุด พ่ายรักภรรยาสัญญาจ้าง ลำดับที่ 1 (ทุกเรื่องจบในเล่มค่ะ) ++++++++++++++ “คุณหมอ! นี่ดื่มมาด้วยเหรอคะ” พอเข้ามาใกล้ๆ หมอแล้วอรพินท์ถึงกับหน้าเบ้ เพราะกลิ่นเหล้าฉุนมากๆ ไม่รู้หมอดื่มหรืออาบมากันแน่ “ผมดื่มแค่นิดหน่อยครับ แต่ผมไม่ได้ขับรถกลับมาเองนะครับ” “พินเห็นแล้วค่ะ แต่คุณหมอเข้าบ้านก่อนนะคะ เปียกหมดแล้ว” คนพูดก็ช่วยพยุงและกางร่มบังฝน แต่ด้วยร่มที่ไม่ได้ใหญ่มากและฝนก็ตกหนักเลยทำให้เปียกทั้งคนมารับและหมอ “บรรยากาศดีมากเลยว่ามั้ย” “หมอว่าอะไรนะคะ” “เปล่าครับ” บุพกรปฏิเสธแต่ซ่อนรอยยิ้มไว้ ทว่าอีกคนไม่ทันเห็นเพราะหันมาดูของในมือ ด้านอรพินท์ก็คิดว่าตัวเองอาจหูฟาดไป เพราะตอนนี้มีทั้งฝนทั้งฟ้าร้อง เลยไม่ไม่ได้ถามเซ้าซี้ แล้วหันมาสนใจกับร่มในมือ “ว้าย! หมอทำอะไรคะ”

'อัคคี' ... ผมทำให้เธอรัก แล้วก็ผลักไสเธออย่างเลือดเย็น ::AKKEE:: "ไปเถอะ" 'ดาริน' ... เขาให้ชีวิตใหม่ แล้วก็ฆ่าฉันให้ตายอีกรอบ ::DARIN:: "พี่รู้มั้ย... ว่าพี่กำลังส่งรินไปนรก"

'เฟยไฮ่' ...ลูกชายคนโตแห่งตระกูลหวัง หนึ่งในตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในฮ่องกง ใครๆ ต่างก็อิจฉาชีวิตที่แสนเพอร์เฟ็กซ์ของเขา มีทั้งเงิน อำนาจ และผู้หญิงไม่เคยขาดมือ แต่คงไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด... เขาไม่เคยได้มันมาเลย ::FEIHAI:: “ทำไมชอบทำตัวให้เป็นห่วง เห็นเฮียหัวหมุนสนุกมากมั้ย” 'จินลี่' ...เด็กสาวธรรมดาๆ ที่หลงเข้ามาในสถานการณ์อันป่าเถื่อน เธออุตส่าห์พยายามจะช่วยชีวิตเขา แต่กลับถูกลากเข้าไปพัวพันกับเรื่องน่ากลัวซะอย่างนั้น ::JINLY:: “ฉันไม่เคยทำแบบนั้นสักหน่อยค่ะ”

จากซีรีย์ชื่อดัง Bloody Romance ที่มียอดติดตามหลายล้านในจีน ชีวิตที่เปรียบดั่งดอกไม้สีขาวของ ‘ลั่วเสวี่ย’ พลิกผันในวันที่ถูกแม่รองขายให้กับหอนางโลม หลังจากฟื้นขึ้นในสุสานไร้ญาติ นางก็หันหน้าเข้าสู่เส้นทางของมือสังหารในนาม ‘หว่านเม่ย’ แห่งพรรคปีศาจ ความโหดร้ายที่พบเจอเปลี่ยนจิตใจแสนอ่อนโยนให้ตายด้าน นางไม่วิงวอนต่อสวรรค์แต่จดจำหนี้แค้นไว้ในบัญชีมรณะ บนเส้นทางที่โรยด้วยกลิ่นคาวเลือด ผิดพลาดคือความตาย เข้มแข็งเท่านั้นจึงอยู่รอด ‘เสี่ยวซาน’ เงาที่แสนจงรักภักดีคอยช่วยเหลือนางตั้งแต่อาบน้ำยันสอนชั้นเชิงบนเตียงให้ เพราะภารกิจที่ได้รับล้วนอาศัยเรือนร่างเป็นหลัก สุดท้ายแล้วนางจะเลือกสิ่งใด ระหว่างความรัก ความยิ่งใหญ่ที่ถูกหล่อหลอมโดยคุณชายในเงามืด หรืออิสระในชีวิต...

“คุณ…” ไอศิกาขยับปากจะเรียกขานผู้เป็นย่า ทว่าไม่ทันได้เรียกก็ต้องหน้าหันไปตามแรงตบของผู้เป็นย่า “งามหน้าจริงๆ แกนี่สารเลวเหมือนแม่แกไม่มีผิด” คนเป็นย่าเค้นเสียงต่อว่าด้วยใบหน้าที่โกรธจัด ขณะที่ศานต์ก็งง เมื่อจู่ๆ ย่าของคนรักก็ปรี่เข้าไปตบไอศิกา ครั้นพอจะโดนรอบสองเขาเลยต้องเข้าห้าม “นี่ถึงกับโดดเข้าปกป้องกันเลยรึ” คุณย่าศิริภาหันไปต่อว่าคนรักของหลานสาวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ผมไม่ทราบนะครับว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ที่ผมต้องเข้าปกป้องไอศิกา เพราะผมไม่ชอบการกระทำของคุณย่า” “หลงมันเข้าแล้วสิ!” “คุณย่ากำลังเข้าใจผิดนะครับ” “นับจากนี้เธอย่ามาเรียกฉันว่าย่า ส่วนแก นับจากวันนี้ฉันจะถือว่าแกไม่ใช่คนในตระกูลวงศ์ศุลีรักษ์อีกต่อไป แกไปเปลี่ยนใช้นามสกุลของแม่แกซะ ตี้! กลับกับย่า แล้วก็เลิกกับผู้ชายคนนี้ซะ!” คนเป็นย่าหันไปหาหลานสาวอีกคนแล้วพร้อมคำสั่งเด็ดขาด “คุณย่าขา คุณย่าใจเย็นๆ ก่อนนะคะ แล้วฟังพี่ไอพูดบ้าง ดูเหมือนพี่ไออยากพูดอะไรกับคุณย่านะคะ” อติญาจับมือผู้เป็นย่า แล้วพยายามร้องขอให้ผู้เป็นย่าฟังพี่สาวต่างแม่ได้อธิบายบ้าง “ตี้! เมื่อครู่คุณเรียกไอศิกาว่าพี่งั้นเหรอ” ศานต์ที่กำลังสงสัยว่าคนทั้งสามเกี่ยวข้องกันอย่างไรหันไปถามคนรัก “ค่ะ พี่ไอเป็นพี่สาวของตี้เอง แต่คนละแม่นะคะ”

“เธอ” อกหักรักผู้ชายคนนี้แค่ครั้งเดียวก็เกินพออยู่แล้ว ซ้ำยังมาตายเพราะอุบัติเหตุเหนือคาด แต่ทำไมต้องจะอกหักซ้ำซ้อนอีก หรือว่านี่คือความเมตตาจากสวรรค์ที่ให้วิญญาณเธอย้อนเวลามา เพื่อพบกับ “คุณเผิง” ป๊ะป๋าสายอ่อย และ “ลูกชายตัวน้อย” ในฐานะพี่เลี้ยงเด็ก(สาวใช้)อีกครั้ง แค่หน้าที่พี่เลี้ยงเด็กทำได้อยู่แล้ว แต่หน้าที่พี่เลี้ยง(ใจ)คุณป๊ะป๋าน่ะ เธอไม่ไหวหรอกนะ...ก็เพราะเขาดันพูดขึ้นว่า “มาเป็นหม่าม้าของอาหยูได้ไหม ?” เธอจะตอบเต็มปากได้อย่างไร ในเมื่อมีผู้หญิงอีกคนมาบอกว่า “ขอร้องนะคะ คืนสามีให้ฉันเถอะค่ะ !” นี่ป็นบทลงทัณฑ์จากสวรรค์หรือยังไงกัน—!?