จิรัชเดินทางมาที่บ้านของโฉมชบาเพียงเพราะบิดามารดาขอให้มาดูตัว และนั่นทำให้เขาได้พบกับหญิงสาวแสนสวยที่ผู้ชายต่างแย่งชิง ตัวอย่างบางช่วงบางตอน จิรัชที่เห็นหญิงสาวคนหนึ่งโบกรถ เขาก็จำได้ว่าเป็นโฉมชบา หญิงสาวที่เขาต้องไปดูตัววันนี้ เขาลังเลว่าระหว่างจะขับผ่านไปหรือจอดรับเธอดี สภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยทำให้เขากัดกรามเข้าหากัน สงสัยจะรำลึกความหลังกับผัวเก่ารุนแรงกันไปหน่อย จิรัชไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องหยุดรถจอดเทียบกับร่างที่ดูกระเซอะกระเซิงนั้น "เปิดประตูหน่อย ช่วยด้วย" เธอตบประตูฝั่งข้างคนขับ สีหน้าแตกตื่น มองไปด้านหลังอย่างลนลาน จิรัชปลดล็อกประตู เธอก็เปิดประตูขึ้นมาบนรถ "ไปเลย ไปเลยค่ะ ฉันขอร้อง" เธอหันไปด้านหลังก็ไม่เห็นเคนออกมาจากรถ หรือว่าเขาจะตายแล้ว ใบหน้าของโฉมชบาซีดเผือด ถ้าเขาตายเธอก็จะมีความผิดและติดคุกด้วย "แล้วผัวคุณล่ะ ไม่กลับด้วยกันเหรอ" เขามองสภาพเธอแล้วเหยียดยิ้ม จิรัชรังเกียจผู้หญิงใจง่ายสำส่อนแบบนี้ที่สุด "เขาไม่ใช่ผัวของฉันค่ะ ฉันขอร้องล่ะคะ พาฉันไปที่ไหนก็ได้ ตอนนี้เลย" เธอยกมือไหว้ กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ถ้าจิรัชลงไปดูเคนในรถ เขาต้องรู้ว่าเธอฆ่าคนตาย โฉมชบารู้สึกสติแตก "พวกคุณสองคนเอากันในรถจนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยยังบอกไม่ใช่ผัวอีก เขาทำรุนแรงไปเหรอคุณเลยหนีมา หรือลีลารักมันไม่ถูกใจ" "ฉันขอร้อง คุณพาฉันไปจากที่นี่หน่อย แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันยอมทุกอย่าง พาฉันไปด้วย ไปเป็นคนใช้ของคุณก็ได้" เธอปล่อยโฮออกมา พลางเขย่าแขนของเขา จิรัชสะบัดออกอย่างรังเกียจก่อนจะเคลื่อนรถจากมาจากจุดนั้น คิดว่าผัวเก่าของเธอคงกำลังนอนมีความสุขเสร็จสมอยู่ในรถ และเผลอทำรุนแรงไปหน่อยเธอเลยต้องหนีมา ท่าทีรังเกียจขอบเขาทำให้โฉมชบาเม้มปากตัวสั่นอย่างนึกน้อยใจ เป็นการดูตัวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต เธอกับเขาเหมือนได้ดูตัวกันแล้ว และเธอก็เหลวแหลก ฉาวโฉ่ อธิบายไปเขาก็คงไม่เชื่อ โฉมชบากอดตัวเองเอาไว้ด้วยความอายเพราะเสื้อผ้าขาดวิ่น เปิดเผยเนื้อกายบางส่วนให้เขาได้เห็น "จะให้ผมส่งคุณที่ไหน" จิรัชถามอย่างเย็นชา สีหน้าของเขากระด้าง "ฉันไม่มีที่ไปค่ะ" "บ้านของคุณไง คุณไม่กลับบ้านเหรอ" เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "ฉันกลัวเคนตามมาก่อกวนอีก" เธอกลัวทุกคนจะมาหาเคนแล้วรู้ว่าเขาตาย เธอก็จะโดนจับติดคุก ใบหน้าของโฉมชบาซีดขาวราวกระดาษ เขาเห็นเธอหน้าซีดก็คิดไปว่าเธอกลัวสามีเก่ามาก่อกวน "เลยจะหนีผัวเก่าว่างั้น แล้วจะหนีไปไหน ก็บอกมาแล้วกัน เดี๋ยวผมไปส่ง" "ไปอยู่กับคุณได้ไหมคะ"

เมื่อแก้วขวัญ สาวโปรไฟล์สวยและรวยมาก แต่กลับปล่อยให้ตัวเองโสดมายาวนานขนาดนี้ถูกที่บ้านคลุมถุงชนให้เธอต้องแต่งงานกับลายสิงห์ ผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเพราะกลัวว่าเธอจะขึ้นคาน แก้วขวัญจึงปลอมตัวเป็นคนใช้ไปทำความรู้จักกับว่าที่เจ้าบ่าวตัวเองจนสงสัยว่าเขาจะเป็นเกย์ แต่กลับตกหลุมพลางคุณหมอหนุ่มเจ้าเล่ห์เข้าอย่างจัง และคุณหมอลายสิงห์ผู้ไม่เคยมีแฟนและไม่มีวี่แววว่าจะหาใครมาเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านสักทีถูกจับให้แต่งงานกับสาวที่ไม่รู้จัก เขาจะหาทางปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้อย่างไรดีนะ. "ทำไมกับข้าววันนี้หน้าตาแปลกว่าทุกวันล่ะลุงเสริม?" ลายสิงห์ถามเมื่อเห็นอาหารเช้าสไตล์ยุโรปวางอยู่ตรงหน้า. "อ่อ อันนี้เป็นฝีมือแม่บ้านใหม่ครับ" ลุงเสริมบอกเขา "แม่บ้านใหม่?" ลายสิงห์ทวนคำพูดของลุงเสริม "ลุงหาได้แล้วหรอ?" ชายหนุ่มแปลกใจ เขายังไม่รู้เรื่องเลย. "มาอยู่สองสามวันแล้วครับ เห็นว่าเป็นญาติของนางส้มจี๊ด ลูกสาวยายแหววที่เปิดร้านยำหน้าปากซอยน่ะครับ" ลุงเสริมบอกเขา "อ๋อ." ชายหนุ่มพยักหน้า "คือผมเห็นว่าช่วงนี้คุณสิงห์ยุ่งอยู่น่ะครับ เลยไม่มีโอกาสได้บอกสักที" ลุงเสริมอธิบายเพราะตนดันรับแม่บ้านคนใหม่มาก่อนเจ้านายจะอนุญาต "ไม่เป็นไรครับ ช่วงนี้ผมเองก็ยุ่งจริงๆ" อีกอย่างเขาก็ค้างที่โรงพยาบาลมาสองคืนแล้วเพราะคนไข้ที่อยู่ในการดูแลของตัวเองอาการไม่ค่อยจะดีนัก "แล้วไหนล่ะครับ แม่บ้านคนใหม่?" ชายหนุ่มมองหา "อยู่ในครัวครับ เดี๋ยวผมไปตามให้" ในขณะเดียวกันตัดภาพมาที่แก้วขวัญซึ่งกำลังล้างจานอยู่ในครัวเงียบๆ "นี่ฉันคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่นะที่ใช้วิธีนี้เข้าใกล้อีตานั่น" แก้วขวัญบ่นเบาๆ พลางมองมือของตัวเอง เธอแพ้น้ำยาล้างจานจนหนังที่ฝ่ามือลอกออกมาแล้วน่ะสิ อยู่บ้านเคยล้างจานเองซะที่ไหน "นังหนู" แต่ในระหว่างที่หญิงสาวมองมือของตัวเองอย่างจิตตกอยู่นั้น ลุงเสริมก็เดินเข้ามาเรียกเธอ "จ้ะลุง มีอะไรจะใช้ฉันหรอจ้ะ" แก้วขวัญรีบถาม วันสองวันมานี้เธอทำตัวสงบเสงี่ยมเรียบร้อยมาก เพื่อจะได้เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ "คุณสิงห์เรียกพบน่ะ เอ็งออกไปรายงานตัวกับเจ้านายหน่อยสิ" ลุงสิงห์บอกเธอและนั่นก็ทำให้คนฟังยืนทื่อไปเลยอยู่ครู่หนึ่ง นี่เธอจะได้เจอกับอีตานั่นแบบจังๆ แล้วจริงๆหรอ? "นังหนู" ลุงเสริมเรียกแก้วขวัญที่กำลังยืนทื่ออยู่อีกครั้ง "จ้ะๆ ลุง ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละจ้ะ" แก้วขวัญรีบล้างมือแล้วก็รีบเดินออกไปที่ห้องโถง แล้วก็พบว่าลายสิงห์นั่งรอตนอยู่แล้ว เขาเพิ่งกลับมาจากออกกำลังกายงั้นหรอ? หญิงสาวสำรวจร่างสูงที่ยังมีหยาดเหงื่อติดอยู่บนใบหน้าคมและชุดที่เขาใส่ บ่งบอกให้รู้ว่าว่าที่สามีตัวเองรักสุขภาพเหมือนตัวเองเพียงใด ความจริงเขาก็หน้าตาดีมากเลยนะ. "เอ่อ.สวัสดีค่ะเจ้านาย" เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วทักทายเขา ลายสิงห์จึงเงยหน้าขึ้นมาจากบทความที่กำลังอ่านอยู่บนจอไอแพด.และชายหนุ่มก็นิ่งไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นหน้าแม่บ้านคนใหม่ "ชื่ออะไร?" เขาถามเธอในเวลาต่อมา "ขวัญค่ะ" แก้วขวัญตอบเขา "อายุ?" เขาถามเธอต่อ "29ค่ะ" "มีครอบครัวรึยัง? บ้านอยู่แถวนี้หรอ?" ลายสิงห์ซักต่อ "ยังค่ะ" แก้วขวัญพลางนึกในใจว่าทำไมอีตานี่ต้องถามเธอลึกขนาดนั้นด้วยนะ "ฉันอยู่อีกจังหวัดนึงกำลังหางานทำ แล้วได้ยินจากส้มจี๊ดว่าว่าคุณกำลังหาแม่บ้านอยู่" หญิงสาวบอกไปตามที่เตรียมกับส้มจี๊ดมา "อ่อ." ลายสิงห์พยักหน้ารับรู้

เพราะการตายของพ่อทำให้เขาได้กลับมาเจอเธอคนนั้นที่หายสาบสูญไปอีกครั้ง แต่การกลับมาครั้งนี้ก็ทำให้เขาได้ค้นพบความจริงซ่อนอยู่เบื้องหลังอีกมากมายที่คาดไม่ถึง. "สวัสดีค่ะ ฉันกานต์ธิดา วรรณเรศ มาสัมภาษณ์งานค่ะ" "พี่ พี่คีริน." ไม่นึกไม่ฝันว่าคนที่อยู่ตรงหน้าก็คือพี่คีริน ใครจะไปนึกว่าวันหนึ่งเธอจะได้เจอกับเขาอีก.แถมยังเป็นผู้ชายที่เธอเคยสารภาพรักเสียด้วย กานพลูไม่อาจบรรยายความรู้สึกมากมายที่เกิดขึ้นในขณะนี้ถูก "สวัสดีครับคุณกานต์ธิดา" คีรินเอ่ยเรียกชื่อจริงของเธอพร้อมกับท่าทีเย็นชาเหมือนเดิมตั้งแต่หกปีก่อนจนถึงตอนนี้ไม่มีผิดเพี้ยน "คุณกานต์ธิดา วรรณเรศ" เขาทวนชื่อกับนามสกุลของเธอเสียเต็มยศ "ค่ะ" กานพลูได้แต่พยักหน้า "เชิญนั่งครับ" คีรีนผายมือให้เธอ กานพลูจึงได้แต่นั่งลงเงียบๆ จากท่าทีและประโยคต่างๆ ที่คุยด้วยนั้นทำให้กานพลูเริ่มเข้าใจความจริงว่าตอนนี้เขาไม่ใช่แค่พี่คีรินรุ่นพี่ที่เคยไปเที่ยวด้วยกันในกลุ่มอีกแล้ว ตอนนี้เขาเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่โต ดังนั้นเธอจึงไม่ควรไปตีสนิทกับคนระดับเขาอีกต่อไป "ผมนั่งอ่านประวัติของคุณแล้ว คุณเพิ่งเรียนจบมา?" คีรินถาม "ค่ะ" กานพลูพยักหน้า นี่คงเป็นการเริ่มสัมภาษณ์ของเขาแล้วสินะ "แต่อายุของคุณในตอนนี้กับปีที่จบการศึกษา." "คุณหยุดเรียนไปสองปี?" หลังจากลาออกไปกานพลูก็หยุดเรียนไปสองปีเลยงั้นหรอ? "ค่ะ" กานพลูได้แต่พยักหน้า "ทำไมครับ ผมขอเหตุผลหน่อย?" ความจริงเขาแค่อยากรู้ว่าเธอไปไหน "เหตุผลส่วนตัว ฉันขอไม่ตอบคำถามนี้นะคะ" แต่ทว่ากานพลูกลับปฏิเสธที่จะตอบ "คุณรู้รึเปล่าว่าลักษณะการตอบคำตอบของคุณมันมีผลต่อการพิจารณาของผม" เขาบอกเธอ "ดิฉันทราบค่ะ" ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะ "แต่การตอบบางคำถามมันมีขอบเขต ในเมื่อผู้ถูกถามไม่สะดวกใจที่จะตอบ คุณไม่คิดบ้างหรอคะว่าบางทีเรื่องที่คุณกำลังถามอยู่มันมีผลกระทบต่อสภาพจิตของคนที่ต้องตอบ" กานพลูย้อนเขา "ให้ตายสิ ตั้งแต่เคยสัมภาษณ์พนักงานมาผมไม่เคยเจอใครตอบคำถามอย่างคุณเลย" ผลกระทบต่อสภาพจิตใจงั้นหรอ? รึยัยนี่จะยังโกรธเขาเรื่องในวันนั้นอยู่กันแน่ถึงได้ตอบคำถามประชดประชันกันเช่นนั้น . "ขอโทษด้วยค่ะ แต่ฉันตอบคำถามนี้ไม่ได้จริงๆ" กานพลูก็ไม่รู้จะตอบยังไงนอกจากขอโทษ เธอแค่ไม่อยากพูดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเท่านั้นเอง ในขณะที่คีรินได้แต่ถอนใจ หกปีก่อนยัยเด็กคนนี้หัวรั้นยังไงก็ยังหัวรั้นแบบเดิมสินะ "จบจากมหาวิทยาลัยในจังหวัด บ้านของคุณอยู่ที่นี่หรอ?" คีรินถามต่อ เขาเห็นทั้งอยู่ปัจจุบันและมหาลัยที่กานพลูจบมาแล้ว ที่หายไปเพราะย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดงั้นหรอ แล้วมีเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องทำตัวลึกลับขนาดนี้ด้วยก็แค่ย้ายที่อยู่? "ค่ะ" กานพลูพยักหน้าอีกเช่นเคย "นี่คุณพูดประโยคอื่นไม่เป็นแล้วงั้นหรอ?" คีรินถาม มันขัดใจอย่างบอกไม่ถูก "ก็.ฉันไม่รู้จะตอบอะไรนี่คะ" กานพลูก็พูดไปตามความจริงพร้อมกับดวงตาใสซื่อที่มองมายังเขา "แล้วที่บ้านของคุณมีกันกี่คน?" คีรินถามต่อ "สามคนค่ะ" "มีใครบ้าง พ่อแม่ลูกแล้วก็คุณงั้นหรอ?" "ไม่ใช่ค่ะ" กานพลูส่ายหน้า "พ่อฉันเสียไปหลายปีแล้วค่ะ" กานพลูบอกเขา "งั้น.คุณอยู่กับแฟนหรอ?"

ก็เขาเองไม่ใช่หรอที่ปฏิเสธความรักของเธอก่อน แล้วทำไมตอนนี้ถึงพยายามที่จะแต่งงานกับเธอให้ได้ เหตุผลที่ว่ามันเป็นเพราะความเห็นชอบของผู้ใหญ่มันฟังไม่ขึ้นสักนิดและคนอย่างเธอก็มีศักดิ์ศรีมากพอ จู่ๆ หมออาทิตย์ ลูกชายของเพื่อนพ่อและยังเป็นคู่หมั้นของเธอบินกลับมาจากเมืองโดยที่ลินินไม่ทันได้ตั้งตัว แต่การกลับมาครั้งนี้ เขาที่ไม่เคยสนใจและยังเคยปฎิเสธความรักของลินินกลับตามตอแยและพยายามจะแต่งงานกับลินินให้ได้ ทั้งที่ยังมีดาราสาวชื่อดังที่หมออาทิตย์เป็นข่าวด้วยคอยปั่นหัวลินินอยู่ แต่โชคดีที่ลินินยังมีเพื่อนรักอีกสามคนคอยช่วยเหลือ คีริน กริชและจันทร์เจ้า โดยเฉพาะจันทร์เพื่อนรักที่เป็นน้องสาวของหมออาทิตย์ก็ดันไปหลงรักพี่มาร์ค เพื่อนสนิทของพี่ชายอีก เรื่องวุ่นวายนี้จะจบลงในรูปแบบไหนก็ไม่รู้ แต่ลินินจะไม่แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักเธอแน่ๆ นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อจากนิยายเรื่อง วิบากรัก ค่ะ ขวัญชนิดาลงไว้ในHongsamutกำลังอยู่ในช่วงรีไรท์และจะทำเล่มลงMebเร็วๆนี้ ปล. ยังมีภาคต่อตอนของคีริน ในเรื่อง "ทวงใจท่านประธาน" และภาคต่อของกริช ในเรื่อง "ในเงาเสน่หา" ฝากติดตามด้วยนะคะ

เพราะถูกน้องสาวแย่งคนรักไป ทำให้คุณหญิงเพ็ญ หม่อมราชวงศ์เพ็ญดาลักษณ์ต้องเตลิดไปรักษาใจ แต่กลับพลาดถำกเพื่อนฉวยโอกาสมอมยาแล้วหลอกขายเธอให้ผู้ชายคนหนึ่งย่ำยีจนท้อง แต่นึกไม่ถึงว่าวันที่เธอจะต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่ในชีวิตเขากลับโผล่มาแสดงความรับผิดชอบ ชีวิตคู่ระหว่างเธอกับคุณชายกีรติจึงเริ่มขึ้น แต่หญิงเพ็ญกลับพบว่าเขาเป็นคาสโนว่าที่มีผู้หญิงมากมายวนเวียนอยู่ในชีวิต

เขาควรเป็นคู่หมั้นคู่หมายของเธอตามที่ผู้ใหญ่แพลนไว้ตั้งแต่แรก แต่กลับถูกหญิงเพ็ญพี่สาวแย่งไปเป็นคนรัก พี่สาวต่างแม่ที่เป็นลูกสาวฆาตกรที่ฆ่าแม่ของเธอ ปริศนาการตายของแม่จึงถูกลบลืมพร้อมกับการหายตัวไปของฆาตกร ทั้งหมดที่ร้ายก็เพราะว่ารัก หญิงลักษณ์จึงยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักจากพี่ชายพันธ์แม้กระทั่งการเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้เขามา แต่หญิงลักษณ์กลับพบว่าพี่ชายพันธ์เกลียดเธอสุดใจ สวัสดีค่ะเพื่อนๆ นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน^^ นิยายเรื่อง "วงเวียนริษยา" เป็นเรื่องของคุณชายอนุพันธ์กับคุณหญิงลักษ์ณาราค่ะ ขวัญชนิดาเขียนเป็นภาคต่อมาจากนิยายเรื่อง "หอมกลิ่นราชาวดี" นะคะ

เพราะความเข้าใจผิดทำให้มุกรดาตัดสินใจพาลูกแฝดกลับมาเมืองไทยเพื่อล่มงานแต่งงานระหว่างปราณต์และไอยเรศ ทำให้ปราณต์ตกใจมากเพราะไม่เคยรู้ว่าก่อนจากไปมุกรดากำลังตั้งท้องลูกตัวเองอยู่ น้องเพชรและน้องพลอย เด็กแฝดชายหญิงที่เกิดจากความสัมพันธ์แบบ FWB ของพ่อและแม่ แต่แผนของมุกรดาต้องการแค่ให้ปราณต์จดทะเบียนสมรสกับตัวเองเท่านั้น เพื่อไม่ให้บริษัทของพ่อตัวเองตกไปอยู่ในมือคนเลวอย่างปราณต์ได้ แต่มุกรดากลับคาดไม่ถึงเลยว่าการกลับมาในครั้งนี้เธอต้องพบกับอะไรที่ซ่อนอยู่บ้างรวมถึงเบื้องหลังที่ทำให้เธอกับปราณต์ต้องเลิกรากันไปในตอนนั้น

หนูตุ่น สาวอ้วนที่เนิร์ดสุดๆ ในรุ่นปีหนึ่งกำลังแอบชอบพี่รหัสตัวเอง แต่เขากลับกำลังตามจีบเพื่อนสนิทของเธอ แต่แล้วจู่ๆ เขาก็เปลี่ยนเป้าหมายมาจีบเธอแทน แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกลับเป็นเรื่องหลอกลวงเมื่อหนูตุ่นตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงกับพี่รหัสเพียงสองคนโดยไม่มีเสื้อผ้าใส่ ความอับอายทำให้หนูตุ่นต้องย้ายมหาลัยไปเรียนต่อเมืองนอก วันเวลาผ่านไปหนูตุ่นกลับมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอคือสาวสวย รวย เก่งที่ทุกคนต่างหมายปอง แล้วโชคชะตาก็ทำให้หนูตุ่นได้กลับมาเจอกับปกรณ์พี่รหัสของเธออีกครั้งในฐานะว่าที่พี่เขยของตัวเอง เธอจะทำอย่างไรดี เธอจะหนีคนเจ้าเล่ห์อย่างปกรณ์ไปได้อีกหรือไม่

เพราะพ่อไม่ยอมรับว่าเป็นลูกเพียงเพราะแม่ของเธอเป็นสาวใช้ในบ้าน กาสะลองจึงถูกเลี้ยงดูมาในสถานะคนใช้ ถูกโขกสับโดยเมียพ่อและพี่สาวต่างแม่ จนกระทั่งผู้ชายที่ชื่อปัณณธรปรากฏตัวขึ้น. "คุณกำลังขาดสติเหมือนคืนนั้น" "ไม่!!! " กาสะลองร้องห้ามจนสุดเสียงเมื่อมือหนากระชากเสื้อชั้นในของเธอออกพร้อมดูดเม้มปรายถันสีชมพูที่ชายหนุ่มรู้สึกว่ามันเอิบอิ่มเต็มไม้เต็มมือกว่าแต่ก่อน ในขณะที่มือหนาอีกข้างกำลังบีบเค้นทรวงอกอิ่ม แต่ทว่า.... "นี่มัน! " ปัณณธรชะงัก แล้วมองสิ่งที่เห็นตรงหน้าด้วยความตกใจเพราะมีน้ำนมไหลออกมาจากเต้าถันที่ตัวเองข่มเหงอยู่. "เธอมีลูก...? " คราวนี้ปัณณธรได้รู้แจ้งเห็นจริงกับตาแล้ว ในขณะที่กาสะลองเมื่อได้โอกาสก็รีบผลักคนใจร้ายออกและเก็บเสื้อที่หลุดลุ่ยของตัวเองมาบดบังท่อนบนที่เปลือยเปล่าไว้โดยฝีมือของเขา. "ก็ฉันบอกคุณไปแล้วนี่คะว่าฉันกำลังมีน้ำนม" กาสะลองพูดย้ำกับเขาอีกครั้งพลางเขยิบตัวหนีเพราะกลัวปัณณธรจะเปลี่ยนใจมาทำอะไรเธออีก . ในขณะที่ปัณณธรยังอึ้งอยู่เรื่องที่หญิงสาวมีลูกน้อยอยู่จริงตามที่หญิงสาวพยายามบอก แล้วจู่ๆ ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นยืนหลังจากที่ตกใจอยู่นานโดยมีสายตาของกาสะลองจ้องมองอยู่ด้วยความระแวงจนกระทั่งปัณณธรใส่เสื้อที่ตัวเองถอดอยู่ออกแล้วโยนใส่ตัวหญิงสาว. "ใส่ซะ" พูดจบเขาก็เดินออกไปจากกระท่อมทันทีโดยไม่ลืมล็อคประตูขังเธอไว้ให้หญิงสาวอาศัยอยู่ในกระท่อมร้างนี้เพียงลำพัง กาสะลองก็ร้องไห้โฮออกมาทันทีเมื่อพ้นหลังคนใจร้ายไป สุดท้ายเธอก็หนีชีวิตที่บัดซบนี้ไม่ได้จริงๆ "ภูผาลูกแม่...." ป่านนี้ลูกของเธอจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้.

เมื่อราเมศร์ตกลงแต่งงานตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่ทำให้ราชาวดีดีใจมาก การแต่งงานระหว่างเขาและเธอเกิดขึ้นส่วนหนึ่งเพราะความมั่นคงทางธุรกิจของราชดำรงและอัศวนัย ส่วนหนึ่งเพราะความรักที่เธอมีต่อราเมศร์และคิดว่าเพราะราเมศร์มีความรู้สึกดีๆ ให้เธอเหมือนกัน แต่แล้วในวันแต่งงานราชาวดีก็พบว่าเหตุผลแท้จริงที่เขายอมแต่งงานกับเธอก็เพื่อประชดมธุรสแฟนเก่าที่กลับมาในฐานะพี่สะใภ้ของตัวเองทำให้ราชาวดีเสียใจมาก แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นหญิงสาวต้องมารู้ความจริงในคืนวันแต่งงานอีกว่าตัวเองเป็นเพียงเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง ไม่ใช่ทายาทที่แท้จริงของตระกูลราชดำรง....

- โปรย ในเมื่ออยากแต่งงาน ได้... เดี๋ยวเขาจัดให้ จัดหนัก... จัดเต็ม... กันไปเลย ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "เฮียทำบ้าอะไร หยุดนะ" ข้อมือโดนมัดอยู่ แต่ท่อนล่างเธอไม่ได้โดนมัด แก้มหอมดิ้นรนเตะถีบ แต่มือหนากดขาของเธอเอาไว้กับเตียงนอนหนานุ่ม "ปล่อยนะ ปล่อย" เธอได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ "ดิ้นรนแบบนี้เห็นไหมว่านมเด้งไปเด้งมา หรือเป็นวิธียั่วผัวแบบใหม่" "แก้มเกลียดเฮีย" "รู้แล้ว" "เกลียด" "รู้แล้ว" "เกลียด อื้อ..." เสียงของเธอหายเข้าไปในลำคอหนา เมื่อเขากระแทกจูบปากของเธอเอาไว้

เธอ 'ฐิยาภา' เป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจสูงมาก รูปร่าง หน้าตา แลดูสละสลวยแบบธรรมชาติ เหมือนนางแบบในหนังสือนิตยสารก็ไม่ปาน ความตั้งใจของเธอคือ การได้พลีกายให้กับบอสที่แสนจะเย็นชา หน้าตาบึ้งตึง

โปรย การแต่งงานของเธอกับเขาเกิดจากการคลุมถุงชน แต่สำหรับเธอแล้ว เธอรักเขาหมดใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "ถ้าคิดแล้วเธอจะทำไม" "พี่แต่งงานแล้วอย่าลืมสิ" "ไม่เคยลืมว่าแต่งงานแล้ว แต่ไม่เคยทำอะไรผิดบาปจนต้องให้ใครมาตราหน้า" "พี่กับยายเนตรไม่เคยทำจริงๆ เหรอคะ" "ถ้าไม่เชื่อใจกันจะหย่าก็ได้นะ" "พี่อยากหย่ากับมุกดาขนาดนั้นเลยเหรอคะ" "ถ้าไม่ไว้ใจกันก็เลิกคุยกัน" เขาหมุนกายเตรียมเดินหนี มณีมุกดารีบโผเข้าไปกอดเขาเอาไว้จากทางด้านหลัง "พี่วี มุกดาขอโทษก็ได้ มุกดาแค่หวงพี่ไม่อยากให้พี่ไปยุ่งกับใคร ยายเนตรรักพี่ มุกดากลัวว่าเขาจะแย่งพี่ไป" เธอซบหน้าที่แผ่นหลังของเขา "..." "มุกดาแค่หึง ไม่อยากให้พี่เห็นความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนนอกจากมุกดา หลายวันที่เราไม่ได้คุยกัน มุกดาทรมานใจมาก มุกดารักพี่นะคะ" เธอทรมานใจเจียนตาย แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกรู้สมอะไร แต่เธอก็อยากยื้อเขาเอาไว้ "พี่แต่งงานแล้ว และไม่เคยคิดที่จะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก นอกจากว่าเราจะหย่าขาดกัน" เขาพูดเสียงเฉียบ

จากสัญญาที่มัดเธอไว้...จำใจต้องมาอยู่ในปราสาทแห่งความเย็นชา

จู่ ๆ ‘เด็กบ้านนอก’ เข้ากรุงอย่างเธอก็ต้องมาเจอเหตุการณ์เฉียดตายตั้งแต่วันแรกที่เท้าเหยียบลงบนเขตแดน ‘แองกัส 22’ เพียงเพราะถูกแก๊งมาเฟียเข้าใจผิดคิดว่าแอบลักลอบเข้ามา อีกทั้งหนึ่งในแก๊งมาเฟียก็ดันมีผู้ชายหน้าคุ้นยืนอยู่ในนั้นด้วย ทำไมคนที่เรียนดีกิจกรรมเด่นและเรียบร้อยอย่าง ‘รุ่นพี่’ คนนั้นถึงได้มี ‘อีกด้าน’ ที่น่ากลัวอย่างนี้ “แน่ใจนะว่าเห็นแถวนี้” เสียงทุ้มใหญ่ติดเย็นชาดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่ฉันนั่งอยู่ พวกเดียวกับคนที่เพิ่งวิ่งไปงั้นเหรอ? “หาพวกมันให้เจอ” “แล้วฆ่าให้หมดอย่าให้หลงเหลือพวกเหลือบไรแม้แต่ตัวเดียว!” - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

เธอถูกจ้างมาเป็นเจ้าสาวแค่เพียงในคืนแรก ตามสัญญาจากชายหนุ่มทายาทของบริษัทที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ด้วยสัญญาที่ให้ไว้เธอจึงจากลาด้วยรอยอาลัยให้เขาถวิลหา ทั้งที่หัวใจอยากสลัดรักออกไปนับแต่คืนแรกนั้น

นับตั้งแต่ที่เธอได้ถูก ฟรานเชสโก อัลแบรโต นักธุรกิจหนุ่มใหญ่วัยสามสิบเก้าปีนำตัวเข้ามาในคฤหาสน์ ก็มีเพียงเขาที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือโอบอุ้มเธอจากความว้าเหว่และโดดเดี่ยวแต่แล้วจากเทพบุตรผู้แสนดีก็เหมือนซาตานร้าย เขาทั้งกักขังและล่อลวงเด็กสาวทำให้เธอตกเป็นทาสบำเรอสวาททั้งๆที่หนุ่มใหญ่นั้นมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ความสัมพันธ์ลับๆของฟรานเชสโกกับมาลินีจึงเกิดขึ้น ----------------------- “คืนนี้ไปที่ห้องอา...อาจะรอ” ฟรานเชสโกสั่งเสียงแหบพร่าชิดริมหูเธอก่อนจะกดจูบหนักๆที่หน้าผากนูนเนียนก่อนจะย้ำอีกครั้ง “ต้องมา” “มิลค์ไม่ไปได้มั้ยคะ” มาลินีถามขึ้นมาอย่างลำบากใจ ฟรานเชสโกมองท่าทางไม่อยากมาหาเขาของเธอแล้วก็หน้าตึง “จะขัดคำสั่งอางั้นเหรอ! ก็เอาสิ มิลค์ไม่อยากมาห้องอา งั้นอาจะไปหาเราที่ห้องอีก” “ไม่นะคะ!...มิลค์...มิลค์หมายถึง มิลค์ไม่อยากทำแบบนั้นอีก” เสียงใสบอกตะกุกตะกักอย่างกล้าๆกลัวๆ ดวงตากลมโตแวววาวคล้ายมีหยาดน้ำมาเอ่อคลอ หัวใจเต้นรัวแล้วก็ลมหายใจสะดุดเมื่อเห็นสีหน้าดุดันขึ้นมาทันทีของฟรานเชสโก “ทำไม?” เสียงราบเรียบต่างจากสีหน้าที่บ่งชัดถึงอารมณ์โกรธของเขา ตาคมดุมองมาลินีนิ่งๆหากเยือกเย็นจนเธอรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมาโดยพลัน ฟรานเชสโกรู้สึกโมโหที่ถูกมาลินีปฏิเสธ

คนอื่นสมัครงานเพื่อหาเงินแต่เธอสมัครงานเพื่ออ่อยผู้ชาย ในเมื่อรวยอยู่แล้วเงินเลยไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป สวย รวย เก่ง คำเหล่านี้บอกเล่าความเป็นเธอได้อย่างถูกต้องและก็ไม่เคยมีใครปฏิเสธเธอมาก่อน ยกเว้นแค่เขาคนนี้ ยิ่งอ่อยยากมากเท่าไร...เธอก็ยิ่งชอบมากเท่านั้น ยิ่งไม่สนใจไยดี เธอก็ยิ่งรุกล้ำอย่างเร่าร้อน “พ่อแม่รู้เรื่องที่มาทำงานไม่สมฐานะหรือเปล่า?” “รู้หรือไม่รู้แล้วมันทำไมเหรอคะ...หรือเฮียอยากแบล็กเมลใหม่?” ฉันแตะมือลงไปบนหน้าอกอีกฝ่ายพลางทำเป็นจัดเสื้อสูทให้เขาแล้วเงยหน้ามองออราความหล่ออย่างใกล้ชิด “อยากให้ใหม่ทำอะไรดีคะ ถ้าไม่เกินความสามารถก็พอทำได้อยู่ อย่างเช่นเป็นเด็กลับไว้คุยแก้เหงาแลกกับที่เฮียไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแม่ใหม่เป็นไง” ฉันออกแรงดึงเนกไทจนอีกฝ่ายต้องก้มหน้าลงมาใกล้กว่าเดิมชนิดที่ลมหายใจร้อนกำลังเป่ารดกันและกัน - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

เมื่อ 'แตงกวา'​ เด็กเอนฯ ที่ยังไม่เคยมีแฟนต้องมาเจอลูกค้าทรงเสี่ยที่เต็มไปด้วยลูกล่อลูกชน งานนี้ก็ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่าจะรอดเงื้อมมือเสี่ยสายเปย์​ที่ถนัดใช้เงินแก้ปัญหาได้ไหม?

"คนเราเมื่อมันรู้ว่ามีคนรักตัวเองมาตลอด มีคนทำเพื่อตัวเอง มันก็ต้องซาบซึ้งใจ จนยากจะหักใจได้ อีกทั้งคนผู้นั้นก็งดงามเป็นอย่างยิ่ง มีทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ มีความดีงามที่หาได้ยากยิ่ง" "ฉันจะมีวาสนาได้ลูกเขยดีขนาดนั้นเลยเหรอคะ ?" "ลูกสาวของโยมจะไม่เหมือนเดิมนะ....."

อคิราห์ มาจากภาษาญี่ปุ่น แปลว่า แสงสว่าง ไอริณ มาจากภาษาอเมริกัน แปลว่า แสงสว่าง อานนท์ มาจากคัมภีร์ไบเบิ้ล แปลว่า แสงสว่าง ความรักของพวกเขาทั้ง 3 คนจะลงเอยอย่างไร "ไอพูดเหมือนไม่รู้จักเรา เราเคยบอกแล้วไง ผู้หญิงคนเดียวที่เราจะเอาไอ้นี่เข้าไปในร่างกายจะมีแค่ไอคนเดียว จนกว่าไอจะมีใครมาดูแลแทนเรา" และคำพูดที่เปล่งออกมาจากปากของฉันที่ทำให้เขาทำหน้าตกใจและดูเหมือนไม่พอใจฉันอย่างมากเมื่อได้ยิน "ถ้าเราบอกว่า...เรา...มีคนนั้นแล้ว...นายจะเลิกเอาเราได้จริงๆใช่มั้ย" "นนท์...รัก...ริน...นะ" อานนท์บอกความรู้สึกกับหญิงสาวตรงหน้าทำให้คนที่ได้ยินประโยคนั้นถึงกับเอามือที่วางบนหน้าผากของเขาถึงกับเอามือลงแล้วก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป "อย่ารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนผิดสิ เรื่องแบบนี้ห้ามกันไม่ได้หรอก ความรักของนนท์ขอแค่เห็นรินมีความสุขก็พอแล้ว" อานนท์เอามือลูบผมหญิงสาวอย่างรักใคร่พร้อมกับพูดขึ้นมาอย่าอ่อนโยน "คินขอดูแลไอจนกว่าจะคลอดได้มั้ย ขอคินได้เห็นหน้าลูกเป็นคนแรกก่อนจะจากเขาไปได้หรือเปล่า" อคิราห์ร้องขอหญิงสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนและสั่นเครือ "อืมม ก็ได้ ถ้าเราคลอดเมื่อไหร่ คินจะต้องออกไปจากชีวิตเราสองคนแม่ลูก ตกลงไหม" ไอริณเอ่ยขึ้นมาอย่างเสียงแข็งและสายตาที่แข็งกร้าว จนชายหนุ่มที่มองมาเจอสายตาคู่นั้นแล้วยิ่งรู้สึกปวดใจ

ความสัมพันธ์ของเพื่อนที่ต่างฝ่ายต่างแอบรักมานาน แต่เพราะคำว่า 'เพื่อน' มันค้ำคอจึงต้องเก็บเป็นความลับ แล้วยังต้องแกล้งทำเป็นเพื่อนที่แสนดี จนเมื่อเธอเมาเรื่องทุกอย่างก็ได้เปลี่ยนไป เมื่อความสัมพันธ์ของทั้งสองกำลังจะเข้าที่ แต่แล้วแฟนเก่าของเขาเข้ามาทำให้เรื่องยุ่งยากขึ้น และสร้างเรื่องในทั้งสองอีกครั้ง ความสัมพันธ์ของทั้งสองจะเดินทางไปทิศทางไหน? จะจบลงอย่างไรกันแน่?

ครั้งแรกที่ได้เจอ 'ธิษณามดี' ไม่ได้สร้างความประทับใจให้กับ 'ธนภูมิ' เลยแม้แต่นิดเดียว ไม่ใช่แค่การแต่งตัวที่ดูขัดหูขัดตา แต่ความสัมพันธ์ของเธอกับว่าที่พี่เขยเขากลับดูขัดหูขัดตามากยิ่งกว่า จนเขาทนไม่ได้ต้องตามเฝ้าจับตาดูหญิงสาวอย่างใกล้ชิด ทว่า... “ฉันรู้นะว่าที่คุณมาใกล้ชิดกับฉันเพราะอะไร” ธนภูมิเลิกคิ้วแล้วถามกลับ “เพราะอะไร” “เพราะคุณอยากเคลมฉันใช่ไหมล่ะ” พูดจบเธอก็ปิดปากหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ “กะทิ พอเถอะเมาหนักมากแล้ว” “ไม่พอ !” “อย่าดื้อน่า ไปพอ ๆ กลับ ๆ” “คุณอยากมีอะไรกับฉันหรือเปล่า” ธนภูมิที่กำลังพยายามเกลี้ยกล่อมหญิงสาวถึงกับชะงัก เขากลืนน้ำลายลงคอ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธและกำลังพยายามไม่ใส่ใจ “กลับบ้านเถอะ” นอกจากไม่ฟัง ธิษณามดียังดึงหน้าชายหนุ่มเข้าหาใกล้ชิดจนรับรู้ถึงลมหายใจของกันและกัน “กะทิ...” ธนภูมิครางไม่อยากเชื่อว่าเมาแล้วหญิงสาวจะห่ามได้ขนาดนี้ และที่ไม่น่าเชื่อยิ่งกว่าคือใจของเขาตอนนี้เต้นแรงมาก “ถ้าไม่ทำตอนนี้คุณจะไม่มีโอกาสอีกแล้วนะ” หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง เผยอปากยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างยั่วยวน “คุณกำลังเมา” ไม่ใช่แค่บอกหญิงสาว แต่ธนภูมิกำลังพยายามบอกตัวเองด้วยเหมือนกัน “รู้ไหมว่าถ้าพี่รามแต่งงานเมื่อไหร่ แม่หมดหวัง ฉันอาจจะโดนแม่จับแต่งงานกับผู้ชายที่คิดว่าดีสักคน และเมื่อถึงตอนนั้น ฉันอาจจะไม่มีเหตุที่จะปฏิเสธท่านแล้วก็ได้” ธิษณามดียิ้มขืน เอียงหน้ามองชายหนุ่มราวกับหลงใหล “คุณ...” ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ธิษณามดีก็กดริมฝีปากลงที่ริมฝีปากของชายหนุ่มทันที ธนภูมินิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะจูบตอบอย่างดูดดื่ม แต่ด้วยสถานที่ไม่อำนวยเขาจึงผละออกอย่างเสียดาย “จูบเก่งจัง ฉันจะจำเอาไว้” ธิษณามดีบอกด้วยสายตาเศร้าสร้อย และกำลังจะหันหนี ธนภูมิก็อดใจไม่ไหวดึงหญิงสาวมาจูบอีกครั้ง และคราวนี้ก็ดูดดื่มเนิ่นนานจนรู้สึกว่าเขาจบมันไม่ลงแน่ถ้าไม่ไปต่อให้สุด ชายหนุ่มจำใจผละออกแต่ยังกอดหญิงสาวเอาไว้พร้อมกับกระซิบบอก “คุณต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น”

บิดาแจ้งว่าให้ เจ้าจอม มาดูแลผู้มีคุณของท่าน ที่เพลานี้กำลังตกอับทุกข์ยากเข็ญใจ นางมิอาจบอกปัดบิดาแม่เมื่อมาถึง ก็มีเรื่องให้ประหลาดใจอยู่มาก ข้อแรก เรือนท่านพระยาผู้หนึ่งซอมซ่อมิต่างจากเรือนบ่าวไพร่ ทั้งไรการดูแล!? ข้อสอง สตรีที่นี่เห็นเจ้าจอมเป็นดั่งคู่อาฆาต นางมาดูแลท่านหมากไยต้องปั่นปึงใส่กันด้วย ท่านหมากก็เป็นเพียงชายแก่ผู้หนึ่ง หามีเหตุอันใดให้ขัดข้องหมองใจกันไม่?