คุณอา (ที่รัก) ของหลาน
คุณอา (ที่รัก) ของหลาน
มะนาวเปรี้ยวจี๊ดหวานซ่า
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
** คำโปรย ** เมื่อเด็กสาวอย่างอลิส พยายามจะอ่อยอาของตนเอง ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของบิดาของตน แล้วแบบนี้สุรวัฒน์จะทำตัวอย่างไร เมื่อหลานสาวคิดเกินเลยกับเขา ความรัก ความสวาท พร้อมกับไฟราคะ จึงบังเกิดขึ้น ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "อาพิชญ์เป็นของอลิสแล้วนะคะ ห้ามนอกใจและมีสาวอื่นนอกจากอลิสโดยเด็ดขาด" นิ้วเรียวส่ายไปส่ายมา พร้อมกับน้ำเสียงคาดโทษอีกฝ่าย ว่าห้ามทำในสิ่งที่ตัวเองกล่าว "จ้า ๆ นี่ก็เย็นมากแล้ว แต่งตัวกลับบ้านซะ เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง" เขาดันร่างของเด็กสาวให้ลุกขึ้น พร้อมกับหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาให้สวมใส่ เมื่อเห็นเวลาตรงฝาผนัง พร้อมกับบรรยากาศด้านนอกที่เริ่มจะมืดเข้าไปทุกที "งั้นพรุ่งนี้อลิสมาหาใหม่นะคะ" เจ้าตัวฉีกยิ้มกว้าง "จะเตรียมตัวมาให้อาพิชญ์กินอีกรอบ พรุ่งนี้รับรองว่าอลิสจะไม่เจ็บเหมือนวันนี้อีก" เจ้าตัวกล่าวอย่างใสซื่อ พลางใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะหันมาฉีกยิ้มเอาเขาอีกครั้ง
เสน่หา...สะใภ้บุญธรรม
เสน่หา...สะใภ้บุญธรรม
白富 ไป๋ฟู่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เมื่อสะใภ้บุญธรรมอย่าง 'เหย่าอี้' ทอดสะพานพ่อบุญธรรมของสามี ความสนุกสนานของพวกเขา จึงบังเกิต ความเสียว ความร่าน ความอยากของคนทั้งคู่ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "หากเจ้าตั้งครรภ์ลูกของข้าจริง ข้าจะดูแลเจ้าและลูกของข้า เจ้าไม่ต้องกังวลไป หากกลัวว่าบุตรชายของข้ารู้เข้า" ว่าพลางก็ลงข้างกายหญิงสาว แขนข้างที่ถนัดโอบเข้าไปที่ไหล่ ส่วนมืออีกฝ่ายประสานมือกับนาง "ตะ แต่พ่อบุญธรรมอายุมากเช่นนี้ จะดูแลข้ากับลูกในท้องไหวหรือเจ้าคะ" กล่าวพลาง นำฝ่ามืออีกข้างมาลูบตรงท้องน้อย แม้ว่าจะยังไม่ท้องก็ตาม "เจ้าก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือ ว่าข้ามีแรงพอที่จะทำให้เจ้าท้องได้ แล้วเหตุใดข้าจะดูแลเจ้าไม่ได้ แต่ตอนนี้เจ้ารีบใส่อาภรณ์เสียเถิด เดี๋ยวข้าจะกลับไปดูเมียของข้า ไว้ยามห้าย ข้าจะไปหาเจ้าที่ห้อง" กล่าวพลาง ขยับร่างออก เช่นเดียวกับนางที่แต่งอาภรณ์ แม้ว่าในยามนี้จะเป็นยามซวีแล้วก็ตาม
หลอกเด็กมาเป็นเมีย
หลอกเด็กมาเป็นเมีย
ปุยปุ้ย
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เพราะความจำเสื่อม ทำให้สาวน้อยน่ารักแต่หุ่นอวบอึ๋มอย่าง มิกิ ดุจดาวเดือน คุณหนูตกยาก ถูก ชาร์ล ฝรั่งหนุ่มใหญ่ซึ่งเป็นเจ้าของไร่องุ่นอ้างว่าเธอคือเมีย-ของเขาแล้วหลอกพาไปอึ๊บ ******************************************** “อย่าลืมที่เราตกลงกันล่ะมิกิจัง” “มิกิไม่ลืมอยู่แล้ว” เด็กน้อยตอบแถมยังบอกให้เขามั่นใจ “คุณลุงสบายใจได้เลยค่ะ” หนุ่มใหญ่ฟังคำว่า ‘คุณลุง’ ก็รู้สึกระคายหู “มีอีกอย่างนะที่เราต้องคุยกัน” ชาร์ลเอ่ยขณะจ้องสบตาสาวน้อย “อะไรอะ?” ดุจดาวเดือนถามพลางกระพริบตาปริบๆ “ห้ามเรียกฉันว่าคุณลุง แต่ให้เรียก พี่ชาร์ล แทน” ชายแก่เอ่ยอย่างไม่อายที่จะให้เด็กรุ่นลูกรุ่นหลานเรียกตัวว่า พี่ เด็กสาวทำหน้าลังเลนิดนึงเพราะไม่อยากขัดคำสั่งของคุณป้า “ถ้าไม่อยากเรียก ก็กลับห้องไปนอนคนเดียวเลยมิกิ” ชาร์ลไล่ “พี่ชาร์ล” ในที่สุดความกลัวผีก็ชนะทุกสิ่ง หนูน้อยมิกิยอมเรียก “ต้องแบบนี้สิคะเด็กดีของพี่ชาร์ล” ชาร์ลบีบพวงแก้มขาวนุ่มราวซาลาเปาของมิกิเบาๆก่อนจะหาเรื่องเอาเปรียบเด็ก
นายท่านต้อนรัก
นายท่านต้อนรัก
ปุยปุ้ย
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เสี่ยวชิง ยืนหยุดอยู่หน้าประตู และเนื่องจากประตูไม่ได้ปิดจึงทำให้สาวใช้ตัวน้อยมองเห็น หยางเฉิน กำลังนั่งกินข้าว เขากำลังใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาสามรสเข้าปาก "เข้ามา" หยางเฉินพูดโดยไม่ได้มองเสี่ยวชิง สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องก่อนจะสยองหูกับประโยคถัดมาของเขา "ปิดประตูลงดาล" พอเสี่ยวชิงไม่ตอบ หยางเฉินก็จ้องมองสบตาของนาง "เจ้ายืนนิ่งทำไม ข้าสั่งให้ปิดประตูลงดาลให้เรียบร้อย" "นายท่าน...เรียกข้ามาทำไมหรือเจ้าคะ" เสี่ยวชิงถามปากคอสั่น ดวงตากลมโตสุกใสของนางมีแววตื่นกลัว "หึหึ" หยางเฉินหัวเราะในลำคอด้วยสายตาเป็นประกายขณะจ้องเสี่ยวชิงตาไม่กระพริบ ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาหานาง ขณะที่เสี่ยวชิงก้าวเท้าถอยหลังอย่างหวาดหวั่น หยางเฉินไม่ได้หยุดอยู่ตรงหน้านางแต่ว่าเขาเดินเลยไปปิดประตูบานคู่แล้วลงดาล เสี่ยวชิงรีบหันไปมองอย่างขวัญเสียก่อนจะถูกเขาจับแขนแล้วดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด "ยังไม่ชินกับข้าอีกเหรอ" หยางเฉินถามเสียงแหบพร่าขณะสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากหน้าผากโหนกนูน เสี่ยวชิงพยายามดิ้นหนีอ้อมกอดของหยางเฉิน แต่เขากอดนางแนบแน่นจนนางแทบขยับไม่ได้ "ปล่อยข้านะเจ้าคะนายท่าน!" เสี่ยวชิงร้อง ท่าทางราวกับคนจะร้องไห้ นอกจากนางก็ไม่มีผู้ใดรู้หรอกว่า พ่อพระประจำเมืองไป๋หนาน แท้ที่จริงแล้วเขาก็แค่ปีศาจราคะ