“รสชาติดีเหมือนเดิม เขางึมงำตาวาว”

“หม่อมฉันเหนียวตัวเพคะ...หม่อมฉันอยากอาบน้ำ” พอได้สติหว่านผิงก็พูดด้วยสีหน้าคล้ายจะร้องไห้ นางพยายามยื้อเวลาไม่ให้เขาสานต่อ

“แบบนี้แหละได้อารมณ์ ข้าชอบ...ทั้งเจ้าและข้าสกปรกไปด้วยกัน” หลี่เจิ้งพูดอย่างโรคจิต ดวงตาคมกริบจ้องมองฮูหยินแม่ลูกอ่อนอย่างหิวโหย

“ท่าน!” หว่านผิงรู้ดีว่าเขากำลังใช้วาจาเสียดสีนาง เขาจงใจพูดให้นางอับอาย