Ferin : พี่เจได มีแฟนแล้วเหรอคะ ? Jadai : อืมมม "คำถามที่พี่ถามเฟว่าชอบอะไรที่สุด ตอนที่เรานั่งอยู่บนชิงช้าสวรรค์" ฉันจ้องหน้าพี่เขานิ่งแบบไม่หลบสายตาขณะที่ฉันกำลังให้คำตอบพี่เขา "สำหรับที่นี่ เฟ ชอบ พี่ ที่สุดค่ะ" "เฟรู้ ว่าพี่ไม่คิดอะไรกับเฟ แต่เฟขอเวลาจริงๆค่ะ เฟตัดใจจากพี่ได้เมื่อไหร่ เดี๋ยวเฟจะกลับมาเป็นเพื่อนร่วมงาน ที่ไม่คิดกับพี่เกินคำว่าเพื่อนร่วมงานจริงๆ" ฉันพูดออกมาเสียงเริ่มสั่น การแอบชอบใครสักคนมันต้องปวดใจแบบนี้ด้วยเหรอ นี่แค่เริ่มชอบนะ หรือว่าที่จริงตอนนี้ฉันถลำตัวเกินกว่าคำว่า เริ่มต้นชอบ ไปซะแล้ว มันถึงได้รู้สึกจี๊ดที่หัวใจแบบนี้ "ใครบอกว่าไม่ได้คิด" พี่เขาพูดขึ้นหลังจากที่ฟังฉันระบายความในใจออกมา "ถ้าพี่รู้สึกกับเรา เหมือนที่เรารู้สึกกับพี่ เราทำตัวเหมือนเดิมกันได้มั๊ย" โรมานซ์โรแมนติก18+แอบรักประสบการณ์รัก

อะไรนะ!? ป่าหิมพานต์! ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง!? แล้วฉันจะกลับบ้านได้ยังไง!? ฉันจะทำยังไงดี!? มีนาค ครุฑ ยักษ์ คนธรรพ์ ฉันจะรอดชีวิตไหมนะ? โอ้เอยนางแก้ว เจ้าแก้วกัลยา พาใจไหวหวั่น พันวันคืนค่ำ กรรมก่อนพันผูก ปลูกรักเจ้าเอย

“เดี๋ยวพลอยไปเอาเสื้อผ้ามาให้พี่แล้วกันค่ะ” เขาทำท่าจะตามมา เธอเลยรีบปรามเอาไว้ “พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพลอยดีกว่า ยืนรอตรงนี้มันหนาว” “ไม่ได้ค่ะ” “กลัวพี่เหรอ” “กลัวค่ะ” เธอตอบตามตรง จะไปอวดดีว่าไม่กลัวเขา เดี๋ยวก็เจอดีเข้าหรอก “พี่ไม่ทำอะไรหรอก ถ้าพลอยไม่ยอม” “แน่ใช่ไหม” เธอพูดอย่างไม่ไว้ใจ “แน่ครับ” เขาเอานิ้วไปเกี่ยวไว้ทางด้านหลัง ก่อนจะฉีกยิ้มให้เธออย่างบริสุทธิ์ใจ “พลอยไม่ไว้ใจพี่เจตน์หรอกค่ะ พี่น่ะเสือผู้หญิง รออยู่นี่แหละค่ะ พลอยจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้” เธอรีบตัดบท ไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ พลอยไพลินเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดให้เขา พอหันมาก็ต้องสะดุ้ง “อุ๊ย! พี่เจตน์เข้ามาตอนไหนคะ พลอยบอกว่าให้รออยู่ข้างนอกไง” “ห้องน้องพลอยเรียบร้อยจังเลยครับ หอมด้วย” เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากห้องนอนของเธอ “ชุดพี่เจตน์ค่ะ” เธอยื่นให้เขา เขาก็รับมาถือเอาไว้ “ชุดน้องพลอยหอมจังเลยครับ” เจตน์ยกขึ้นมาดม ก่อนจะยิ้มหวานให้เธอ “เวลาพี่เจตน์จีบผู้หญิงก็ใช้มุขนี้เหรอคะ” “พี่ไม่เคยจีบผู้หญิง” “จะบอกว่าผู้หญิงวิ่งเข้าหาพี่เองเหรอคะ” “น้องพลอยเห็นยังไงก็อย่างนั้นแหละ” “...” เธอเงียบไม่ได้ตอบโต้ “หึงพี่เหรอ” เขาเดินเข้าหา ก่อนจะใช้มือดันไปที่ตู้เสื้อผ้า ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ใครจะไปหึงพี่กันล่ะคะ” “น้องพลอยก็เปียกไปหมดแล้ว เปลี่ยนชุดพร้อมพี่ไหม” “อุ๊ย! อย่ามาลามกกับพลอยนะคะ” เธอยกขึ้นกอดอกเมื่อเขาหลุบสายตามองต่ำลง “ยังไม่ตอบเลยว่าหึงพี่เหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ พลางกระซิบถามตรงริมหู ลมหายใจร้อนแรงของเขาเป่ารดอยู่ตรงพวงแก้มหอมกรุ่น “ไม่ได้หึงค่ะ” เธอตอบเขาออกไป ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด การใกล้ชิดกับผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้ายแบบเขา ทำให้เธอใจสั่น พยายามจะอยู่ให้ไกลจากเขา เพราะรู้ว่าหัวใจตัวเองคงทานทนไม่ไหว แต่ก็เผลอเปิดโอกาสให้เขาเข้ามาในชีวิตอยู่ร่ำไป “อย่าค่ะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง เมื่อเขาทำท่าจะก้มลงมาประทับริมฝีปากกับกลีบปากหวานฉ่ำของเธอ

เขา สำหรับ ฉัน นั้น มันเป็นได้เพียงแค่ฝันเท่านั้น เพราะในโลกความจริง ฉันไม่สามารถยืนเคียงข้างเขาได้เลย "ทำไมไม่คุยกันดีๆ หนีหน้ากันทำไม" "เพราะ..ทำได้แค่นี้ไง" "หมายความว่ายังไง" "ช่างเถอะ สำหรับเราสองคนก็เป็นได้แค่ ผู้จัดการวงกับศิลปินที่ต้องดูแล" "ตอนนี้ผมเป็นแค่เพียงผู้ชายธรรมดาแล้วครับ " "โรสครับ...เรากลับมารักกันเหมือนเดิม...อีกครั้งได้มั้ย" กวินทร์พูดออกไปพร้อมกับกระชับมืออีกฝ่ายที่ยังกุมมือไว้ให้แน่นขึ้นกว่าเดิมอย่างรอคำตอบด้วยหัวใจที่เต้นแรง "แน่ใจแล้วใช่มั้ย" รสาเอ่ยถามคนตรงหน้าแล้วอยู่ๆน้ำในตาของเธอก็คลอเบ้าขึ้นมา "แน่ใจ...ที่สุดในชีวิตเลย" กวินทร์บอกออกไปด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ​ควินน์ กวินทร์ มือคีบอร์ดแห่งวงแบดกาย (BG) หนุ่มพูดน้อย เย็นชา ฉายา เจ้าชายน้ำแข็ง แต่อ่อนโยนและพูดมากกับผู้หญิงเพียงคนเดียว คือ เธอคนที่อยู่ในใจของเขาตลอดเวลา ​โรส รสา ผู้จัดการสาววงแบดกาย (BG) มาเป็นผู้จัดการวงอย่างไม่ตั้งใจเพราะใครบางคนทำให้เธอต้องมาอยู่ตรงนี้ เป็นสาวแกร่ง เก่ง ต่อหน้าคนมากมาย แต่อ่อนไหวง่ายเมื่ออยู่เพียงลำพัง เพราะต่อสู้ดิ้นรนมาตั้งแต่เด็กทำให้มีเกราะหนาไม่ยอมให้ใครเข้ามาง่ายๆ ยกเว้น เขา ผู้ชายคนแรกของเธอ

คิดอยากหยุดเสือ ก็ต้องเป็นเหยื่อที่เด็ด สักวันนายต้องมาแทบเท้าฉันแน่นอน จำไว้..คาสโนว่าตัวพ่อ อยู่กับเขา..ฉันรู้สึกสบายใจ..มากกว่าที่จะอึดอัดใจ อยู่กับเขา..ฉันไม่กลัวอะไร..กลับไว้ใจให้เขาเข้าใกล้ได้ง่าย อยู่กับเขา..ฉันยิ้มออกมาอย่างง่ายดาย..ทั้งที่เขาไม่ใช่คนที่ฉันรู้จักมานาน อยู่กับเขา..ฉันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก..ทั้งที่ผ่านมาฉันไม่เคยอยู่ใกล้ใครแล้วรู้สึกแบบนี้มาก่อน "หน้าผมมีอะไรติดเหรอ" เสียงของคนตรงหน้าทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ความคิดทันที ทำเอาฉันยิ้มออกมาเก้อๆ โดยที่ไม่รู้จะตอบเขาว่าอย่างไรดี "ตกหลุมรักผมแล้วหละสิ" น้ำเสียงที่ฟังดูกึ่ทีเล่นทีจริงของเขาทำเอาฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างที่พูดออกมาหรือเปล่า "ตลก" ฉันตอบกลับไปสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนจะก้มหน้ารับประทานอาหารต่อ โดยไม่กล้าที่จะสบตาเขา คิง ราชันย์ มือกีตาร์วงแบดกายที่ดังไปทั่วเอเชีย เจ้าชู้เป็นนิสัยปกติของผู้ชาย ไม่อยากเป็นตัวเลือกก็ทำตัวให้เด็ดสิ น้ำชา ชาลิดา ลูกสาวเจ้าของไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ฉันปากร้ายใครจะทำไม สวยอย่างฉันหาแฟนได้ไม่ยากหรอก

ไม่รู้ว่า โชคชะตา หรือ ความบังเอิญ ที่ทำให้คนสองคนมาเจอกันในที่แบบที่ไม่ควรเจอกัน และรักกันในเหตุการ์ที่ไม่ควรจะรักกันได้ ทำให้ผู้หญิงธรรมดาอย่างเธอต้องมาเป็น คนรัก ของซุปเปอร์สตาร์ดังระดับเอเชีย แล้วชีวิตของพวกเขาทั้งสองจะต้องเจออะไรกันบ้าง จะผ่านอุปสรรคสำคัญที่เรียกว่า แฟนคลับ ได้หรือไม่ "เมื่อไหร่พายจะเลิกรักลมได้สักที" "พายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของลม" เมื่อฉันตื่นขึ้นมาอยู่บนเตียงซุปเปอร์สตาร์ดังระดับเอเชีย แล้วต้องมาอยู่ในสถานะหวานใจของเขา เราสองคนจะไปกันรอดรึเปล่านะ ลม พายุ นักร้องนำวงแบดกายที่ดังไปทั่วเอเชีย พ่วงด้วยสถานะนักศึกษาแพทย์ปี 4 พาย พระพาย หวานใจของนักร้องนำวงแบดกาย และสถานะนักศึกษาแพทย์ปี 2

อะไรนะ!? ป่าหิมพานต์! ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง!? แล้วฉันจะกลับบ้านได้ยังไง!? ฉันจะทำยังไงดี!? มีนาค ครุฑ ยักษ์ คนธรรพ์ ฉันจะรอดชีวิตไหมนะ? โอ้เอยนางแก้ว เจ้าแก้วกัลยา พาใจไหวหวั่น พันวันคืนค่ำ กรรมก่อนพันผูก ปลูกรักเจ้าเอย

“รับปากผมซิ ไม่งั้นผมจะไม่หยุด ...และจะทำต่อไป แบบนั้น ....แบบคืนนั้น...” เขาไม่หยุดและทำท่าว่าจะทำจริง ๆ ลลันตาเสียงสั่น... “ฉันรับปากค่ะ...ฉันจะไม่ลาออกฉันจะทำ...แต่คุณได้โปรด...อ่ะ...อาส์ หยุดๆ หยุดตอนนี้เลยได้ไหมคะ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กับดวงตาคมเข้ม จ้องมองใบหน้าหวาน ๆ นั้นอย่างรักใคร่ “ตกลง...หยุดก็หยุด” ชายหนุ่มพูดพลางดึงกระโปรงเดรสที่เขาถลกจนถึงเอวหญิงสาวกลับเข้าที่ให้เรียบร้อย... ผมเผ้าของลลันตาดูยุ่งเล็กน้อย “โอเคร..งั้นเรามาคุยรายละเอียดและเริ่มงานกันเลยนะครับ...” ราชันย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ พร้อมดึงร่างแบบบางให้นั่งลงบนเก้าอี้ หน้าโต๊ะทำงานของเขา ลลันตาได้แต่มองตาปริบๆ และสังเกตว่าปากเขามีลิปสติกสีแดงของหล่อนติดอยู่ที่ริมฝีปาก ราชันย์เหมือนจะรู้ หยิบทิชชูมาเช็ดออกเบา ๆ ก่อนจะมองลลันตา ด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “ขอโทษด้วยนะครับที่ผมรู้สึกหิวขึ้นมา เมื่อเวลาที่เห็นหน้าคุณ” ชายหนุ่มบอกอย่างไม่เขินอาย แต่ทำไมลลันตาใจเต้นแรง เกิดอะไร ขึ้น ทำไมใบหน้านั้นช่างดูมีเสน่ห์แม้จะดูเจ้าเล่ห์แต่มันทำให้หล่อนใจสั่นหวั่นไหว... ทำไมมันชอบกับรสสัมผัสนั้น ทำไมหล่อนแทบจะไม่ต่อต้าน แทบจะไม่ปฏิเสธแค่คิดก็โมโหแล้ว ยายลลันตาคนใจง่าย....

จากมหาเศรษฐีหมื่นล้านผู้เกรียงไกร ปิดตำนานชีวิตด้วยการดึงท่อออกซิเจนออกด้วยตัวเอง กลับตื่นมาในร่างของคนอนาถาในยุค 90 นี่ฉันไม่ได้ปล้นฆ่าใครไปใช่ไหม

น้องสาวฝาแฝดของนางต้องตายอย่างไม่เป็นธรรม นางจึงสวมรอยกลับจวนอ๋องเพื่อหาทางแก้แค้นให้น้องสาว โดยมิคิดฝันว่านางจะมีแบ็กอัพดีถึงเพียงนี้!!!

จู่ๆ เธอมีลูกมีสามีแบบไม่ทันตั้งตัว อะไรจะเกิดขึ้นกับความรักครั้งนี้ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "ผมมีงานให้คุณทำ ไม่รู้ว่าคุณจะสนใจหรือเปล่า" "ฉันจบบัญชีมาน่ะค่ะ ถ้ามีงานอะไรในไร่เกี่ยวกับบัญชีฉันทำได้หมดเลยค่ะ แต่ถ้าไม่มี จะให้ไปเป็นคนงานในไร่ก็ได้นะคะ" "ผมไม่ได้จะให้คุณไปเป็นคนงานในไร่ เพราะผมไม่ได้ขาดคนงาน และไม่ได้จะให้คุณไปทำบัญชีด้วยเพราะผมมีพนักงานบัญชีอยู่แล้ว" "อ้าว... แล้วคุณจะให้ฉันไปช่วยทำงานอะไรคะ" เธอถามเขาอย่างสงสัย "คุณเลี้ยงเด็กเป็นไหม" "คะ" เธอหลุดอุทานออกมา "ผมมีลูกอยู่สามคน พี่เลี้ยงคนก่อนก็เพิ่งลาออกไป ถ้าคุณสนใจจะไปเป็นพี่เลี้ยงลูกให้ผม ผมจะรับคุณเข้าทำงานทันที" "เลี้ยงลูกของคุณเหรอคะ" "ใช่" "ลูกของผมไม่มีแม่คอยอบรมสั่งสอน เพราะเธอจากฉันไปหลายปีแล้ว ผมเองก็งานยุ่ง ถ้าได้พี่เลี้ยงที่ไว้ใจได้ไปช่วยดูแล ผมคงเบาใจ" "ได้ค่ะ คุณมีบุญคุณช่วยเหลือฉันเอาไว้ ฉันพร้อมที่จะดูแลลูกของคุณรัณให้เต็มที่เลยค่ะ" "แต่มีงานอีกอย่างหนึ่งที่ผมอยากให้คุณช่วยทำ" คนเจ้าเล่ห์หลุบเปลือกตาลงเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เธอได้เห็นแววตาบางอย่างที่ซุกซ่อนเอาไว้ "อะไรคะ" "เป็นภรรยาของผม" "คะ" เธออุทาน คราวนี้ตกใจเสียยิ่งกว่าอะไร

“พี่ธิชาก็ออกจะน่ารัก ทำไมยังไม่ยอมมีแฟนสักทีคะเนี่ย” หญิงสาวที่ทำงานในแผนกเดียวกับธิชามานานกว่าสองปีถามอย่างสงสัย “ทั้งเก่งและน่ารักขนาดนี้ ต้องมีซุกไว้แน่ๆ ไม่เชื่อหรอกว่าไม่มี แค่ไม่อยากเปิดตัวเท่านั้น ดีไม่ดีอาจจะเป็นเด็กเอาะๆ ที่อย่างพวกเราไม่มีวันได้กิน” หญิงสาวอีกคนคาดเดา และไม่ใช่แค่เธอคนเดียวรวมไปถึงเพื่อนๆ ในแผนกอีกหลายคนต่างก็คิดอย่างนั้น “พอๆ พวกเธอนี่ก็เดาไปเรื่อย ไม่มีก็คือไม่มีจ้ะ พี่มีแค่งานกับเงินก็มีความสุขแล้ว” พูดจบก็แทบอยากจะร้องไห้ เพราะนั่นมันเมื่อก่อน ตอนที่ยังไม่รู้สึกตัว แต่ตอนนี้บอกเลยว่ามาเถอะ จะเด็กจะแก่ลองคุยได้หมดแหละ ถ้าคลิกถูกใจและไปกันได้ ขอแต่งก็จะแต่งเดี๋ยวนั้นเลยค่ะ

เธอขอพรได้ 1 ข้อ ถ้าเป็นไปได้ คุณจะขอพรอะไรเหรอ เมื่อเพียงดาวเจอกับชีวิตครอบครัวที่มีแม่สามีประสาทแดก สามีนอกใจไปเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน เขาดีแต่ดีไม่เกินแม่ของเขา เพียงดาวจึงขอพรหนึ่งข้อให้กับตัวเองในวันปีใหม่ ในวันที่เธอคิดสั้นฆ่าตัวตาย

- รักครั้งนั้นไม่ถึงตาย - นิยายโรแมนติก - นามปากกา B.J.BEN - ราคาปก 70 - ราคาขาย 29 บาท - การแต่งงานไม่ใช่เรื่่องของคนสองคน แต่เป็นเรื่องของครอบครัวเขาและครอบครัวของเรา เหมือนฟ้าถล่มลงตรงหน้าของเพียงฝันเมื่อสามีขอหย่าร้างด้วยเหตุผลที่ว่ามารดาของเขาจะฆ่าตัวตาย เพียงฝันยอมเซ็นใบหย่าให้เขา เมื่อเขาถึงกับคุกเข่าอ้อนวอน "คุณแม่จะฆ่าตัวตาย แล้วคุณแม่ก็ทำจริง ๆ พี่ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เราหย่ากันแค่ชั่วคราว แล้วค่อยแอบจดทะเบียนกันใหม่โดยไม่ให้ท่านรู้ก็ได้นะ" "ค่ะ เดี๋ยวฝันหย่าให้" เธอยิ้มให้กำลังใจเขา ในใจเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอรู้ว่าการหย่าครั้งนี้จะเป็นการหย่าที่จะทำให้เธอกับเขาเลิกกัน

"ใครบอกล่ะว่าฉันจะเอาหลานสาวแม่ช้อยมาให้ตาเขต ฉันจะเอามาเป็นลูกสาวของฉันต่างหาก" เมื่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไม่ยอมหาเมียมาแต่งด้วยสักที คนที่อยากอุ้มหลานก็พาลูกสาวคุณหญิงคุณนายมาให้รู้จัก ทว่าชายหนุ่มผู้แสนเย็นชายังลอยหน้าลอยตาควงดาราสาวไม่ซ้ำหน้ามาให้ปวดหัว ผู้เป็นแม่อย่างคุณนายแขไขจึงตัดสินใจรับ ธัญญาณา หลานสาวแม่บ้านคนสนิทมาเป็นลูกสาวคนเล็กให้ลูกชายอิจฉาเล่น ๆ

เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...

ชีวิตคู่ผู้อื่นเริ่มต้นหลังแต่งงาน แต่นางเริ่มต้นหลังหย่าร้าง อดีตสามีผู้นั้นรูปงามหล่อเหลาและเร่าร้อน ทรงเสน่ห์เปี่ยมพลังเกินต้านขนาดนี้ มูฟออนเป็นวงกลมไปเลยสิคะ!

โปรย “ขอคุยด้วยหน่อยสิ” “ได้สิคะ เชิญเฮียที่สวนหลังบ้านนะคะ” “เฮียภพมีอะไรกับหยกหรือคะ” หยกมณีเอ่ยถามชายหนุ่ม “เรื่องแต่งงานของเราเธอคงรู้แล้ว” “ค่ะ” เธอยกน้ำชาขึ้นมาจิบ ยิ้มให้เขาเหมือนกับว่ารับรู้ทุกอย่าง “ถ้าเธอไม่อยากถูกคลุมถุงชนหรือไม่อยากแต่งเราก็ควรหาวิธียกเลิกมันซะ” “อืม...” เธอครางรับเหมือนเข้าใจ นั่นยิ่งทำให้ภพหน้าตึงยิ่งกว่าฉีดโบท็อก เธอทำเหมือนกับว่าเธอเองก็ไม่อยากแต่งงานกับเขาเช่นกัน “เธอก็คงไม่อยากแต่งงานกับเฮีย งั้นเราก็ใจตรงกัน” คนพูดยอกแสลงในอก “เฮียภพไม่อยากแต่งงานกับหยกเหรอคะ” หยกมณีเอ่ยถามย้ำ พลางมองหน้าเขา “แล้วเธอล่ะอยากแต่งงานกับเฮียหรือเปล่า” “หยกแล้วแต่ป๊ากับม๊าค่ะ” “เธอไม่มีความคิดเห็นเป็นของตัวเองเลยหรือไง” “ชีวิตของหยกเป็นของป๊ากับม๊าค่ะ” “ก็ดี งั้นต่อไปชีวิตของเธอก็เป็นของผัวงั้นใช่ไหม” ภพกระชากร่างของหยกมณีมาหาก่อนจะกอดรัดเธอเอาไว้แนบแน่น “เฮียจะทำอะไรคะ อื้อ...” ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเขาก็บดจูบเธออย่างดุดัน หยกมณีรัวกำปั้นใส่เขาระรัว เธอเป็นลมไปแล้ว บิดามารดาของเธอก็ดันมาเห็นเข้าพอดี ซวยแล้วไงจะมาบอกเลิกกลายเป็นโดนจับแต่งงานเร็วขึ้น!

น้องสาวฝาแฝดของนางต้องตายอย่างไม่เป็นธรรม นางจึงสวมรอยกลับจวนอ๋องเพื่อหาทางแก้แค้นให้น้องสาว โดยมิคิดฝันว่านางจะมีแบ็กอัพดีถึงเพียงนี้!!!

"ฉันหิว...ไม่ได้กินมาหลายวันแล้ว" คำว่า"หิว" ที่ไม่ได้หมายถึงอาหาร ทำให้หญิงสาวยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ เสียงออดอ้อนของมาเฟียหนุ่มเอ่ยกับแม่ของลูก

โปรย ยังคงรักกันอยู่ไหม ความรักที่หวานชื่นจบลงเพราะความหลอกลวง หัวใจเจ็บปวดชอกช้ำเจียนตายเมื่อวันที่เขาเลือกอีกคน เธอกลับรักเขาหมดใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “ทำไมถึงชอบเซ้าซี้ รู้ไหมว่ามันน่ารำคาญ” “พี่ปราบ” พลอยฟ้าสะอึกอึ้ง เพราะปราบไม่เคยพูดจาแบบนี้กับเธอ “พลอยขอโทษค่ะ” “พี่ไปละ อย่าทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญแบบนี้ได้ไหม” “ที่รีบไปเพราะจะรีบไปกินข้าวเช้ากับผู้หญิงในรูปคนนั้นใช่ไหมคะ” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา “นี่อย่างี่เง่าได้ไหม” ปราบเท้าสะเอวมองคนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา “พี่ปราบเคยรักพลอยจริงไหมคะ” “ไม่เอาน่าพลอย” ปราบแพ้น้ำตาผู้หญิง เขาจึงเข้าโอบกอดเธอเอาไว้ “พี่ปราบตอบมาสิคะ” “ถ้าไม่รักพี่จะแต่งงานเหรอคะ แต่พลอยอย่าร้องไห้แบบนี้ได้ไหม พี่รู้สึกแย่” “ขอโทษค่ะที่พลอยทำให้พี่ต้องอึดอัดใจ” ************************************************* ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้” พลอยฟ้าเอ่ยถามเสียงสั่น ทำไมผู้ชายที่เธอรักถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ “พี่ก็คิดว่าจะเลี้ยงดูเธอให้ดี ในฐานะเมียอีกคน เธอก็ไม่น่าไปอาละวาดในงานแบบนั้นเลย” “พลอยอาละวาดตรงไหนคะ พลอยถามดี ๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร พี่ต่างหากที่ไม่ชัดเจน รักพี่เสียดายน้องอยู่ได้” “พี่เปล่า” ปราบปฏิเสธ เพราะเขาไม่ได้ทำแบบนั้นเลย พยายามให้เธอกลับไปก่อนก็แค่นั้นเอง “คนเลวแบบพี่กล้าปฏิเสธหน้าด้าน ๆ” พลอยฟ้าฉุดอารมณ์ไม่อยู่ “นี่จะมากไปแล้วนะ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอที่มาด่าว่าพี่เลว” ปราบบีบแขนของเธอจนจบ ก่อนที่จะเขย่าจนร่างแรง ๆ “โอ๊ย! พลอยเจ็บนะพี่ปราบ” “อย่ามาปากดีกับฉันอีก” ปราบผลักร่างของพลอยฟ้าออกห่างด้วยความโมโห “ทำไมพี่เลวแบบนี้” “ก็เธอยั่วโมโหพี่ก่อน ผู้หญิงจืดชืดแบบเธอได้พี่เป็นผัวก็ดีแค่ไหนแล้ว” “พี่คิดแค่นี้จริงน่ะเหรอ คิดแค่นี้จริง ๆ ใช่ไหม” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา รู้สึกหนักอึ้งไปหมดทั้งอก “หยุดร้องไห้ได้แล้ว” “พี่ปราบเลือกเธอใช่ไหม” “ใคร” “แก้วอัปสร” พลอยฟ้าเอ่ยถามเป็นครั้งสุดท้าย “ต้องการคำตอบแบบไหนล่ะ” เขายังเล่นลิ้น ไม่ชอบให้ใครคาดคั้น ด้วยว่าหล่อเลือกได้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากได้เขาด้วยกันทั้งนั้น “ถ้าพี่เลือกเธอพลอยจะไปค่ะ จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก พลอยจะยอมหย่าให้พี่ดีๆ แบบไม่เรียกร้องอะไร” พลอยฟ้าตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “นี่กล้าท้าเลิกกับผัวเชียวหรือพลอยฟ้า คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถ้าหลุดจากพี่ไปจะมีผู้ชายหน้าโง่คนไหนมาเอาผู้หญิงเชย ๆ แบบเธออีก” “นี่คือสิ่งที่พี่คิดมาตลอดเลยใช่ไหมคะ” เขาเคยทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่รัก มีคุณค่าประดุจดั่งเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของเขา แต่นี่คือเนื้อแท้ก้นบึ้งหัวใจที่เขาคิดอย่างนั้นเหรอ “รู้ไหมว่าตอนนี้เธอน่ารำคาญมาก ถ้าพี่จะเลือกใครก็เป็นสิทธิ์ของพี่ พี่เป็นฝ่ายเลือก เธอเป็นฝ่ายถูกเลือกก็ต้องรอ” “งั้นพลอยไม่รอแล้วค่ะ เราหย่ากันให้เรียบร้อย พลอยคืนอิสรภาพให้พี่ตอนนี้เลย ใบหย่าพลอยจะจัดการส่งไปให้นะคะ” เธอเอ่ยกับเขาเสียงสั่นแต่มุ่งมั่น “เธอเลือกเองนะพลอยฟ้า พี่ให้โอกาสเธอแล้ว เธออยากเป็นแม่หม้ายผัวทิ้งก็ตามใจ” “ค่ะ” พลอยฟ้ารับคำอย่างหนักแน่น หมุนกายพร้อมเดินออกมาจากชีวิตของเขา ม่านน้ำตารินไหล แต่เธอไม่คิดที่จะหันกลับไปมองผู้ชายที่เป็นรักแรกอีก ผู้ชายที่ใจร้ายที่สุด

นางเพิ่งรู้ว่าชะตาคนลิขิตหรือจะสู้ฟ้ากำหนด เขามิใช่เนื้อคู่ของนางต่อให้พยายามมากเท่าใดก็ไร้ค่า ครานี้สวรรค์คงเมตตา 8 ภพ 8 ชาติที่นางได้รับความทรงจำกลับมามันทำให้นางสำนึกแล้ว ชาตินี้ข้าขอเลิกรักท่าน!

เมื่อนักต้มตุ๋นสาว ต้องเกิดใหม่อยู่ในร่างคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวแสนอาภัพ เธอจึงฝืนชะตาลิขิต เปลี่ยนชีวิตให้เป็นคุณแม่สุดแซ่บไปเลยจ้า

"กิตติธร" หนุ่มเมืองกรุงทายาทคนสุดท้องเจ้าของธุรกิจค้าวัสดุก่อสร้างและตกแต่งบ้านผู้มีความฝันอยากสร้างรีสอร์ตเป็นของตัวเอง เขาหมดความอดทนกับพ่อที่มีงานอดิเรกแสนปวดหัว นั่นคือการชอบจับลูกไปดูตัว ปีนี้เขาถูกหลอกไปดูตัวถึงสามครั้งจึงหมดความอดทนขนกระเป๋าออกจากบ้านไปทำตามความฝันของตัวเอง เขาเริ่มต้นจากการไปเป็นผู้จัดการด้านการตลาดชั่วคราวให้กับสวoกุหลาบที่ชื่อว่า สวนไอดิน ครั้งแรกที่เขาเจอเจ้านายของตัวเองก็เผลอเข้าใจผิดคิดว่าเธอคือคนงานใหม่ใช้งานเธอไปตั้งหลายอย่าง "ชมพูสิริน" ลูกสาวคนกลางของสวนไอดิน เจ้านายของกิตติธร เธอเป็นคนที่ดูอ่อนหวานเข้ากับหน้าหวานๆ ของเธอ แต่ที่ไหนได้เธอแกร่งไม่แพ้พี่ชายน้องชายเลยทีเดียว งานอดิเรกนอกจากปลูกดอกไม้แล้วยังชอบกีฬาผาดโผน แต่เรื่องของหัวใจและความรู้สึกนั้นช่างอ่อนแอเหลือเกิน ชมพูสิรินสารภาพรักกับกิตติธร ยังไม่ทันได้ฟังคำตอบจากปากเขาเธอก็เข้าใจผิดคิดว่าเขาปฏิเสธจึงวิ่งหนีไป พ่อของกิตติธรพาคนที่หมายมั่นปั้นมือจะให้แต่งงานกับเขามาเปิดตัวในวันทำบุญรีสอร์ทอีก งานนี้ชมพูสิรินปวดใจอย่างที่สุด จนพาตัวเองหลบไปอยู่ต่างประเทศ แล้วเรื่องนี้จะลงเอยอย่างไรติดตามได้ใน "ไอดินกลิ่นกุหลาบ"