จ้าวอี้ถังมองสบตาจื่อลู่ แววตาของเขาหวานระยับจนนางขวยเขิน
"เจ้างดงามน่ารักมากขึ้นทุกครั้งที่ข้าเห็น"
ไม่เพียงมองนางด้วยสายตาหวานเยิ้ม แต่คำพูดของเขายังหวานอีกด้วย ผู้ชายปากหวานเชื่อถือได้หรือไม่หนอ
จื่อลู่ก้มหน้างุด เขินจนพวงแก้มแดงซ่าน
จ้าวอี้ถังยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะเลื่อนสายตามองลงไปที่มือซ้ายของนางก็เห็นแหวนหยกสีเขียวใสสวมที่นิ้วนางซ้ายเหมือนเดิม
"ตามข้ามาทางนี้สิ" จ้าวอี้ถังเดินนำจื่อลู่ไปที่ด้านหลังร้าน
จื่อลู่เดินตามเขามาอย่างงงๆ ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นว่าด้านหลังร้านเป็นสวนสวยงาม มีต้นไม้และดอกไม้นานาพันธุ์ มีนกโบยบินหยอกล้อกัน ผีเสื้อสีสวยดอมดมดอกไม้งาม กระต่ายตัวน้อยวิ่งเล่นกันไปมาหลายตัว
"ที่นี่คือสถานที่ที่ข้าชอบมาพักผ่อน ผ่อนคลายจากการดูแลร้าน"
เขาพูดกับนางเหมือนชวนคุย
จื่อลู่แทบไม่ได้สนใจเขาเลยเพราะมัวแต่มองนั่นมองนี่เพลินๆ ดังนั้นนางจึงไม่ได้รู้เลยว่าบัดนี้ คุณชายเจ้าของร้านกำลังค่อยๆเอื้อมมือมาลูบสะโพกของนาง
"อุ๊ย!" สาวน้อยถึงกับสะดุ้งก่อนจะถอยห่างจากเขา ดวงตากลมโตมองคุณชายมือไวอย่างตกใจ
จ้าวอี้ถังมองสาวน้อยน่ารักอย่างหลงใหล
"ข้าชอบเจ้า"
"ท่านช่างลามกยิ่งนัก" สาวใช้ตัวน้อยว่าเขาพลางหน้าแดง มองเขาอย่างขุ่นเคือง แต่ว่าในใจแอบตื่นเต้นอยากให้เขาจับอีกบ่อยๆ
จ้าวอี้ถังก้าวเท้ามาหานาง ต้อนนางให้จนมุมก่อนจะกักร่างเล็กบางของนางไว้จนร่างของเขากับนางแนบชิดกัน รับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
"ท่าน...จะทำอะไรเจ้าคะ?" จื่อลู่หวาดหวั่นและตื่นเต้น ทั้งยังเขินอายจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว