เธอมาเพื่อปอกลอกคุณพ่อเลี้ยงสุดหล่อผู้ที่เคยถูกหมั้นหมายไว้ตั้งแต่วัยเด็ก จึงทำทุกวิถีทางให้เขาหลงรัก เพื่อเป็นสะพานที่จะได้เงินก้อนโตไปใช้หนี้ ทว่ากลับเป็นเธอเสียเองที่หวั่นไหว...มอบหัวใจให้ผู้ชายเย็นชาคนนั้น ภารกิจหลอกให้รัก...จึงเปลี่ยนเป็นรักที่ไม่ได้หลอกลวง ท้ายที่สุดแล้วเธอจะเลือกสิ่งไหน...ระหว่าง “เงินตรา” หรือ “หัวใจ” “คุณใหญ่หยุดเดี๋ยวนี้นะ กลางแจ้งขนาดนี้คุณกล้าทำไปได้ยังไง ถ้ามีใครเข้ามาเห็นล่ะ” “ผมไม่สน! ใครจะมาเห็นก็ช่างหัวมัน” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า จ้องมองเนินเนื้อเต่งตึงพลางกลืนน้ำลายลงคอ วินาทีนี้ไม่มีอะไรจะมาห้ามความคิดเขาได้เลย “หน้าด้านหน้าทนที่สุด ฉันไม่เล่นด้วยหรอกนะ” มือเรียวพยายามดันอกแกร่งให้ออกห่าง ทว่าเขากลับยกยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน มิหนำซ้ำยังเลื้อยมือขึ้นมาเกลี่ยเส้นผมบนใบหน้าออกให้พ้นทาง ทำเอาความเขินพุ่งปรี๊ดทะลุปรอทเลยทีเดียว “นี่คือวิธีลงโทษของผม ถ้ายังทำตัวไม่น่ารักอีก คราวหน้าผมจะพาคุณไปลงโทษในที่ที่มันน่าตื่นเต้นกว่านี้อีกรู้ไว้ซะ”

ห้องนี้เป็นของใคร? จงอิง นิติเวชสาวมือฉกาจของยุค 2015 ต้องปวดหัวกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ที่จู่ๆ ก็มาอ้างสิทธิ์ในอะพาร์ตเมนต์ซึ่งเธอได้รับการตกทอดมาจากครอบครัว และตอนนี้เธอก็กำลังอาศัยอยู่เสียด้วย เขาคนนั้นมีสัญญาเช่าห้องที่ถูกต้อง ตามกฏหมายทุกประการ เสียอย่างเดียว มันเป็นสัญญาที่ทำตั้งแต่ปี 1932! เชิ่งชิงลั่ง ทนายหนุ่มหล่อไฟแรงในยุคสงครามโลกครั้งที่สอง ต้องวิ่งวุ่นกับ ภารกิจของประเทศชาติ ทั้งหลบกระสุนและต่อกรกับการรุกรานของทหารญี่ปุ่น เท่านั้นยังไม่พอ เขายังต้องรับมือกับสาวสวยที่มีภูมิหลังแสนประหลาด ซึ่งมา อ้างสิทธิ์เป็นเจ้าของห้องพักที่เขาพักอยู่หลายปีแล้ว! ทุกสี่ทุ่มตรง โลกของเขาและเธอจะซ้อนทับกัน ทุกอย่างเลยต้องแชร์ แน่ล่ะ เมื่อห้วงของกาลเวลาเวียนมาบรรจบ อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น...

"รักก็คือรักไม่ว่าอดีตนางจะมีสามีหรือไม่มีก็ตาม แต่ในยามนี้นางเป็นภรรยาข้าแล้วนางล้วนเสียหายด้วยน้ำมือข้านางยากที่จะหวนคืนแม้นหากนางอยากหวนข้าก็จะบั่นคอคนในอดีตของนางเสียให้สิ้น"

แม้แต่แบดบอยผู้ทรงอิทธิพลในยุโรปอย่าง ดานิเอล ลิมเบอร์สกี ยังหนีการคลุมถุงชนเพื่อการลงทุนของมารดาจอมเผด็จการไม่พ้น การว่าจ้างภรรยาจัดฉากจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด โดยเธอต้องเป็นสาวไทยหุ่นสบึมอวบอึ๋มกระชากใจ ที่สำคัญคือมีกลิ่นหอมหวานรัญจวน และอัญญ์มาลีก็อยู่ถูกที่ถูกทางพอดี แถมคุณสมบัติยังตรงกับที่ดานิเอลต้องการ เธอจึงกลายเป็นผู้ถูกเลือกแบบตกกระไดพลอยโจน แต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่า...เธอต้องแสดงบทคู่รักอย่างดูดดื่มกับเขาตั้งหลายฉาก กว่าจะรู้ตัวว่าทำหน้าที่เกินค่าจ้างก็ศิโรราบให้เขาจนยากจะถอนตัว

สามปีก่อนเธอจากไปโดยไม่มีคำล่ำลา แต่วันนี้เธอกลับมาพร้อมกับหนูน้อยอีกคนที่บอกว่า ‘เป็นลูกเขา “โอ้พระเจ้า!” หนุ่มโสดอยู่ในโหมดคาสโนวา อยากจะบ้าตายวันละหลายๆ รอบ “ลูกพี่ภีมค่ะ ชื่อน้องเกี่ยวก้อย” เก็ตถวาแนะนำเด็กน้อยวันกระเตาะให้เขาได้รู้จักอย่างแสนธรรมดา ราวกับว่ากำลังแนะนำให้รู้จักเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น แต่นี่มัน.. ลูก ลูก ลูก! “นี่จ้อจี้ใช่ไหมแก้ม” ไม่ใช่ว่าไม่ยอมรับ แต่มันยังเร็วเกินไปสำหรับการทำใจเป็นพ่อคนแบบปุ๊บปั๊บ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้ “เรื่องจริงค่ะ ช่วยกันทำมา ก็ต้องช่วยแก้มเลี้ยงด้วย” ให้ตายเถอะ! หมดกันชีวิตโสดที่กวินทร์หวงแหน คนที่กำลังจะร้องไห้หันไปมองเด็กหญิงแก้มป่องที่ยิ้มแฉ่งให้เขา สายตาของแม่หนูเหมือนกับกำลังบอกว่า.. ‘พ่อจ๋าๆ มาเล่นกันเถอะ’ สองมือของกวินทร์ยกขึ้นปิดหน้า ก่อนที่ชายหนุ่มจะตะโกนร้องในใจว่า ‘กูจะบ้าตายยยย’

ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีจุดสิ้นสุดของมัน ความรักก็เช่นกัน.. “ตอนที่ฉันทำหน้าที่เป็นภรรยาที่แสนดีให้คุณ ไม่มีวันไหนเลยที่แก้มของฉันจะไม่อาบน้ำตา คุณทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง... แล้ววันนี้ยังมีหน้ากลับมาทวง ‘ลูก’ ที่คุณไม่เคยรู้ว่ามีพวกเขาเลยด้วยซ้ำ” ++++++++++++++++++++++ “ฉันต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงลูก และลูกต้องไปอยู่กับฉัน” “เฮอะ! เลี้ยงลูกยังไงมิทราบ? ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ฉันจะไม่ยอมให้ตาเมฆกับยัยฟ้าต้องไปรับรู้ว่าตัวเองมีแม่เลี้ยงมากมายจนนับ หนึ่งถึงร้อยยังไม่หมดแน่” คนที่นั่งอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมองอดีตภรรยา มือข้างหนึ่งของเจ้าหล่อนยืนเท้าสะเอว ส่วนอีกข้างก็ชี้หน้าด่าเขาฉอดๆ แบบไม่มีการยั้งเลยสักนิด “นี่! เธอจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะหมอก” “ก็ใช่ไง ฉันน่ะดูคุณ ‘ถูก’ ไม่ได้ดูผิดเลยสักนิด หรือว่าจะปฏิเสธว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยมีพฤติกรรมเปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยแบบไม่ซ้ำหน้า?” “ฉันไม่ปฏิเสธ แต่ตอนนั้นฉันยังไม่มีลูกและไม่มีใคร แล้วจะควงคนอื่นมันผิดตรงไหนมิทราบ” ฮึ! ตอนนั้นฉันไม่มีใคร แล้วผู้หญิงที่นั่งหน้าสลอนรอเปิดประตู ให้แกจนดึกดื่นน่ะมันใครกัน.. ฉันไง! มณีมันตราหน้าโง่คนนี้ หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มทำให้เธอเสียใจ แต่เธอเลือกที่จะทนเพราะคำว่ารักที่มันไม่มีอยู่จริงของเขา เมื่อนึกย้อนกลับไป แล้วอยากจะหัวเราะให้กับความโง่เง่าและน่าสมเพชของตัวเองเหลือเกิน “ฉันไม่เชื่อ! คนแบบคุณมันเชื่อถือไม่ได้” “ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ แต่ที่ฉันสนคือลูก!” “คุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรตอนนี้ ในเมื่อสี่ปีที่ผ่านมาคุณไม่รู้ว่า มีพวกแกอยู่บนโลก ก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไรเลยนี่คะ คุณก็ยังหายใจต่อไปได้ ไม่ได้ตายซะหน่อย! ปล่อยฉันกับเด็กๆไป ให้พวกเขาเข้าใจว่าพ่อได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วเหมือนเดิมดีกว่านะคะ”

"อย่ามาเล่นตัวหน่อยเลย ฉันจ่ายให้แม่เธอไปตั้งครึ่งล้าน คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะเพิ่มค่าตัวให้หรอ !" ความสาวที่มนสิชาเฝ้าทะนุถนอมมันมาเกือบยี่สิบปี ถูก ‘ดนย์’ ย่ำยีอย่างไม่เหลือชิ้นดี เขาเลี้ยงดูเธอเหมือนดั่งนกน้อยในกรงทอง โดยระบุสถานะ 'นางบำเรอ' ให้เธอ ++++++++++++++++ แต่ใครจะรู้ว่าจากเมีย (ร้าย) จะกลายเป็นเมีย (รัก) เพราะความรักความผูกพันและสายใยที่ก่อกำเนิดขึ้น ทำให้ชายหนุ่มหญิงสาวที่โคจรมาพบกันด้วยความร้ายกลับกลายมาเป็นความรัก ที่ไม่มีใครจะสามารถแยกหัวใจที่หลอมรวมเป็นหนึ่งออกจากกันได้

จาก ‘เลขา ‘ ขยับสถานะขึ้นมาเป็น ‘ว่าที่เมีย’ เพราะคนอื่นคิดว่าได้เสียเป็นเมียผัวกัน แล้วเลขาหน้าใสจะทนได้อย่างไรเมื่อต้องอยู่ใกล้ๆกับบอสที่มีเลเวลความขี้อ่อยสูงแทบจะทะเลุเพดาน +++++++++++++++++++++++++++++++ “ตายซะเถอะ!” เลขาสาวที่เปลี่ยนสถานะมาเป็น ‘ว่าที่เมีย’ ตวัดสายตามามองคนที่นั่งประจำตำแหน่งคนขับก่อนจะยกมือขึ้นแล้วบีบคอว่าที่เจ้าบ่าวของตนเองอย่างแค้นใจที่ชายหนุ่มไม่ได้พยายามอธิบายให้ผู้ใหญ่เข้าใจไปทางที่เธอต้องการให้เป็น แต่กลับมาขอเธอแต่งงานแบบหน้าด้านๆ “โอ๊ย! ถ้าผมตายคุณจะเป็นหม้ายขันหมากนะคุณจันทร์” “อย่างงั้นยิ่งสมควรตายเป็นที่สุดเลยบอส!” “ถ้าผมตายขึ้นมาจริงๆผมจะเป็นผีมาปล้ำคุณ” เพลงจันทร์มองหน้าที่จะตายแล้วอยู่ยังไม่สำนึก เพราะเขาทำหน้าตาล้อเลียนแถมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เธออีก ยิ่งเห็นมันก็ยิ่งแค้น! “เป็นผีแล้วยังจะหื่นอีก” มือเล็กของหญิงสาวเปลี่ยนตำแหน่งจากลำคอมาเป็นเอวสอบของชายหนุ่ม ก่อนจะใช้นิ้วจิ้มเพื่อแก้แค้น “ฮ่าๆ โอ๊ย! จันทร์พอแล้ว ผมจั๊กจี้” คีรีพยายามดิ้นหนีแต่เพราะที่นั่งมันแคบเขาจึงขยับตัวไปไหนไม่ได้ มือที่พยายามปัดป่ายมือของหญิงสาวก็เหมือนจะไม่ได้ผล “นี่คุณ! ไม่หยุดผมจะแสดงฉากเลิฟซีนบนรถจริงๆนะ” หญิงสาวที่กำลังจิ้มเอวของเขาอย่างเมามันรีบชักมือกลับทันที เพราะกลัวว่าเขาจะบ้าจี้แล้วพาเธอฮันนีมูนในรถขึ้นมาจริงๆ “ออกรถสิคะ พวกแม่ของเราไปถึงกรุงเทพแล้วมั้ง” “แหม! ไม่ทันไรก็ออกคำสั่งกับผัวแล้วนะครับคุณว่าที่เมีย” “บอส! อย่าเรียกฉันแบบนี้อีกนะ จะไม่มีเมียไม่มีผัวอะไรทั้งนั้นเพราะงานแต่งงานของเราจะไม่มีวันเกิดขึ้น” “อ้าว แต่คุณรับปากแม่ผมไปแล้วนะ” “ฉันแค่ขายผ้าเอาหน้ารอดแค่นั้นแหละค่ะ แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าบอสคงไม่อยากเอาเชือกรัดคอตัวเองโดยการมาแต่งงานกับฉันหรอกใช่ไหมคะ” “ใครว่า ผมอยากจะแต่งงานกับคุณจริงๆนะจันทร์ ก็ไม่รู้ทำไมรู้แค่ว่าอยากแต่ง แล้วก็…” “แล้วก็อะไรคะบอส” คิ้วของหญิงสาวแทบจะผูกเป็นโบ เพราะความเครียดที่ต้องมานั่งเสวนากับคีรี “ก็อยากเข้าหอนะสิครับ” หมอนใบเล็กที่เพลงจันทร์ใช้อิงหลัง ถูกเปลี่ยนมาเป็นอาวุธชั้นดีในการโจมตีบุคคลที่มีความหื่นสูงชนิดที่ใครก็ไม่สามารถเทียบได้ “พอแล้วจันทร์ โอ๊ย!ทำไมคุณซาดิสท์แบบนี้นะ” คีรีเหลือบมองคนที่นั่งหน้ามุ้ยอยู่ข้างๆอยากจะขำก็สงสาร เพราะนอกจากจะโดนบังคับให้แต่งงานกับเขาแล้วยังโดนแม่ๆบังคับให้นั่งรถกลับเป็นเพื่อนเขาอีก ไม่ว่าชายหนุ่มพยายามจะชวนคุยแค่ไหนแต่สาวเจ้าก็ทำแค่สองอย่างคือพยักหน้ากับส่ายหน้า “จันทร์ คุณไม่อยากแต่งงานกับผมจริงๆ หรอ” “ไม่ค่ะ” “ผมเสียใจนะเนี่ยที่ยินคุณตอบแบบนี้” “บอสจะเสียใจทำไมคะ ในเมื่อเราไม่ได้รักกันจะแต่งงานกันได้ยังไง” “ตอนนี้ยัง แต่ต่อไปเดี๋ยวเราก็รักกันเองแหละน่า” “ไม่มีทางค่ะ” “ทำไม ผมไม่ดีตรงไหน” “บอสขี้หลี มีชะนีในลิสต์เป็นสิบๆคน เจ้าชู้ประตูดินแถมไปจิ้มใครบ้างก็ไม่รู้ ฉันไม่อยากติดโรคตายก่อนแก่” อึ้งสิครับ! ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนว่าเขาแบบนี้มาก่อน ยัยนี้คนแรกเลย “นั่นมันแต่ก่อน ผมสัญญาน่าผมจะเลิกทุกอย่างแล้วหันมาจิ้มคุณคนเดียว” “บอส!”

แม้สูงเทียมฟ้าก็จะโน้มตัวลงมาหา ‘หญ้า’ อย่างเธอ "ไหนบอกแค่แกล้งเป็นแฟนปลอมๆ แต่นี่มันจะไม่ปลอมแล้วนะคะคุณดิน" อย่าให้ผู้หญิงชื่อตมิสาอยู่ใกล้ต้นไม้ ใบจะไม่เหลือ เพราะเธอ 'เด็ด' +++++++++++++ “เพราะคุณมันเป็นดอกฟ้า แต่ฉันมันแค่กอหญ้าบนดิน” “แล้วถ้าดอกฟ้าจะโน้มตัวลงมาหากอหญ้าล่ะ หญ้าน้อยต้นนี้จะว่ายังไง” เจ้าของดวงตาแป๋วที่แอบร้ายลึกอยู่บ้างในบางทีมองช้อนขึ้นมาอย่างพยายามค้นหาว่าสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้มันเป็นความจริงหรือความฝันกันแน่ นี่หล่อนไม่ได้กำลังละเมออยู่ใช่ไหม.. “คุณดินหมายความว่าอะไรคะ” ริมฝีปากบางวางทาบลงบนปากอิ่มที่มันเผยอหลอกล้อให้เขาแทบจะเป็นบ้ามาหลายวัน สัมผัสในตอนแรกร้อนแรงจนแทบจะแผดเผาตมิสาให้แหลกคาอ้อมกอดที่มันรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆของชายหนุ่ม แต่ทว่าเมื่อไฟร้อนมอดดับลงก็เหลือไว้เพียงไฟรักที่มันทั้งหวาบหวามและนุ่มนวลอยู่ในที ปฐพีถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะมองไปที่ตาหวานฉ่ำของเจ้าตัวเล็ก “ผมคงเป็นควายเพราะตอนนี้รู้สึกอยากกินหญ้าหนักมาก”

“โม… จิ” ผมเรียกชื่อเธอออกไป “เจย์” โมจิผละออกจากผู้ชายคนนั้นแล้วหันมามองผม หัวใจของผมหล่นวูบลงมากองอยู่กับพื้นดินมันเป็นความรู้สึกเหมือนเราถูกกระชากจนตกวูบลงมาจากที่สูง ภายใต้แสงดาวบนท้องฟ้าผมเห็นคราบน้ำตาของเธอไหลรินอาบแก้มเป็นสาย ในหัวสมองของผมมันบอกโดยอัตโนมัติว่าผู้ชายคนนั้นคงเป็นแฟนเก่าของเธอนั่นเอง “นี่คือ…” “เจย์แค่ออกมาดู กลัวว่าโมจิจะเป็นอันตราย ตามสบายนะเจย์ไม่กวนแล้ว” เชี้ยยย! มึงจะทำตัวแมนไปไหนไอ้เจย์

เด็กสาววัยสิบแปดกะรัตผู้ซึ่งไม่สามารถกำหนดชะตาชีวิตเองได้ ถูกพ่อกับแม่นำไปขายเพื่อใช้หนี้ให้กับมาเฟียหนุ่มหล่อ เขาคนนั้นทำให้หัวใจเต้นแรงทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้ กลายเป็นผู้ปกครองคนใหม่ที่มอบชีวิตดี ๆ ให้แก่เธอ ทว่าไม่นานหลังจากนั้นไม่นานเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ทำให้เขาและเธอเป็นเหมือนดั่งเส้นขนาน ไม่มีทางมาบรรจบกันได้ ความรักอันบริสุทธิ์จะนำพาให้คนทั้งสองได้มีโอกาสกลับมาครองคู่กันอีกหรือไม่ ต้องมาลุ้นไปพร้อม ๆ กัน

. ฉันตกหลุมรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น . . เขาบอกให้เธอเลิกรักตั้งแต่แรกที่เจอ . . เธอรักเขาทั้งที่เขาพยายามไล่ . . เขาจะทนได้อย่างไร เมื่อเธอมาให้เจอทุกวัน . . เธอจะมัดใจคุณชายเย็นชาได้ในรูปแบบไหน . . ติดตามได้ใน Love X หลงรัก..คุณชายเย็นชา (FIFA x NICHA)

เธอแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้บ้านนี้เพราะต้องการใช้หนี้ให้ครอบครัว จึงถูกสามีมองเป็นแค่ผู้หญิงหิวเงิน โดนพูดจาดูถูกสารพัด เธอจึงต้องท่องคำว่าอดทนในใจมาโดยตลอด เมื่อต้องกลายมาเป็นเมียผู้ชายเจ้าอารมณ์อย่างเขา .......... “คุณคิดจะทำอะไร” เธอมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ “ผัวเมียจะเดินด้วยกันมันแปลกนักเหรอ หรือกลัวว่าถ้าฉันเดินโอบไหล่ไปอย่างนี้จะทำให้เหยื่อไม่ติดกับ” “คุณศรัณย์!” “คืนนี้ค้างที่นี่ ฉันอยากจะมาเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เดี๋ยวจ้องห้องที่มันมีระเบียงเห็นวิวทะเล เวลามีอะไรกันจะได้รู้สึกตื่นเต้น” เขาทำหน้าทะเล้นจนเจ้าหล่อนนึกหมั่นไส้ ทำได้เพียงมองค้อนแล้วฟาดมือที่แผงอกกำยำเบา ๆ “คุณมันบ้าไปแล้ว ใครจะกล้าไปทำเรื่องอย่างนั้น ฉันไม่เอาด้วยหรอก” “แต่ฉันจะเอามีอะไรข้องใจไหม เดินไปทำหน้าให้มันดี ๆ ด้วย เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าฉันบังคับเมียมาเที่ยว”

'อินทิรา' สาวสวยที่เพิ่งจบกฏหมายมาหมาดๆ ต้องจนมุมกับชีวิตเมื่อรู้ว่ามารดาป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ แต่เธอกลับไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้ จึงจำยอมรับจ้างเป็นแม่อุ้มให้กับนักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกันนามว่า 'บาสเตียน’ เพื่อแลกกับเงินสิบล้านบาท แต่หารู้ไม่ว่าเมื่อไปถึงที่นั่นแล้วเธอจะต้องเจอกับหนุ่มหล่อในคราบซาตานร้าย ผู้ซึ่งมีความแค้นฝังใจกับสาวไทยคนรักเก่าที่เคยทิ้งไปแต่งงานกับชายอื่นอย่างไม่ใยดี และอินทิราคือสาวไทยที่เขาเลือกมาเพื่อระบายความแค้น นั่นเพราะเธอมีใบหน้าละม้ายคล้ายผู้หญิงแพศยาคนนั้นนั่นเอง ++++++++++++++ “คุณพูดบ้าอะไร! ฉันมาที่นี่เพื่อเป็นแม่อุ้มบุญไม่ได้มาเป็นเมียคุณนะ” อินทิราขึ้นเสียงใส่เขาทันที ยิ่งได้คุยกันยิ่งทำให้เธอไม่ไว้ใจผู้ชายคนนี้ “อ้าวเหรอ! ฉันไม่เคยบอกเธอเลยสักคำว่าจะให้มาเป็นแม่อุ้มบุญ” บาสเตียนตีมึนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

ห้องนี้เป็นของใคร? จงอิง นิติเวชสาวมือฉกาจของยุค 2015 ต้องปวดหัวกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ที่จู่ๆ ก็มาอ้างสิทธิ์ในอะพาร์ตเมนต์ซึ่งเธอได้รับการตกทอดมาจากครอบครัว และตอนนี้เธอก็กำลังอาศัยอยู่เสียด้วย เขาคนนั้นมีสัญญาเช่าห้องที่ถูกต้อง ตามกฏหมายทุกประการ เสียอย่างเดียว มันเป็นสัญญาที่ทำตั้งแต่ปี 1932! เชิ่งชิงลั่ง ทนายหนุ่มหล่อไฟแรงในยุคสงครามโลกครั้งที่สอง ต้องวิ่งวุ่นกับ ภารกิจของประเทศชาติ ทั้งหลบกระสุนและต่อกรกับการรุกรานของทหารญี่ปุ่น เท่านั้นยังไม่พอ เขายังต้องรับมือกับสาวสวยที่มีภูมิหลังแสนประหลาด ซึ่งมา อ้างสิทธิ์เป็นเจ้าของห้องพักที่เขาพักอยู่หลายปีแล้ว! ทุกสี่ทุ่มตรง โลกของเขาและเธอจะซ้อนทับกัน ทุกอย่างเลยต้องแชร์ แน่ล่ะ เมื่อห้วงของกาลเวลาเวียนมาบรรจบ อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น...

เมื่อกลิ่นหอมอ่อนๆที่เธอได้กลิ่นทีไร ความอ่อนระทวยก็เข้ามาแทนที่สติทั้งหมดทันที บ้านใหม่หลังนี้ ยาหยีจะได้อยู่อย่างสงบสุขมั้ยนะ

เรื่องราวความรักระหว่างคู่ปรับตลอดกาล พ่อเลี้ยงผกายและสาวน้อยดวงยี่หวา ที่เจอหน้ากับทีไรต้องได้มีการปะทะคารมกันตลอด แต่แล้วพรหมลิขิตก็ชักพาให้ทั้งสองต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในฐานะคู่หมั้น เรื่องราวจะเผ็ดร้อนแซ่บซี้ดขนาดไหน ขอเชิญติดตามอ่านได้ในเนื้อเรื่องเลยจ้า

เธอถูกลากเข้ามาในแผนการแก้แค้นของผู้ชายสองคน โดยที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ระหว่างคนรักและเพื่อนเก่าของคนรัก เธอควรเชื่อใจใคร

ความชิงชัง รังเกียจ ที่เขามีให้เธอและแม่ของเธอ มันทำให้เขาต้องทำทุกอย่าง อย่างไม่เลือกวิธีการเพื่อแย่งชิงสิ่งที่เขาต้องสูญเสียไปกลับคืนมาทั้งหมด แต่เมื่อวันหนึ่งที่หญิงสาวคนเขาเกลียดชังมาชั่วชีวิตเดินจากไป หัวใจกลับเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เขาเพิ่งรู้ว่ารักผู้หญิงคนนั้นมากแค่ไหน แต่ต้องทำอย่างไร? ถึงจะได้ผู้หญิงที่รักที่สุดในชีวิตกลับคืนมา

.... หลายคนให้คำนิยามคำว่า "รัก" คือ สุข สมหวัง หวานชื่น แต่สำหรับเอริค และ น้ำใส นิยามรักของคนทั้งคู่ มี ความถูกต้อง ความกตัญญู ร่วมด้วย ทำให้เขาและเธอ จึงต้องเลือก ว่าจะ "รัก" อย่างไร?... ... รักต้องห้าม ระหว่าง "เอริค" ชายหนุ่มผู้มีชีวิต อยู่ในเงามืด กับ "น้ำใส" สาวน้อยผู้รักและห่วงใยทุกคนที่อยู่รอบตัวเธอ ณ เกาะใหญ่กลางทะเล ที่ซึ่งมีความลับอันน่า "สะพรึง" รออยู่ ทั้งเขาและเธอ จะผ่านมันไปได้หรือไม่ จะสมหวังในรักหรือไม่ ...

หลายร้อยเหตุผลที่ทำให้ หนุ่มคราวพ่อที่เพิ่งหย่ากับภรรยา เมื่อเจอเด็กสาวทำท่าทางอ่อยใส่เขา ยิ่งเป็นคนที่ตามหาอยู่แล้ว เพื่อให้ยอมเล่นอะไรๆกับเขา แล้วเธอ หญิงสาวเป็นหลานของแม่บ้านที่อาศัยบ้านของเขาอยู่ เพราะต้องมาเรียน เรื่องราวตอนเด็กๆ ที่เธอกับเขาเคยเล่นด้วยกัน มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเวลาเขาอยู่ใกล้ แล้วจะรอดไปได้ยังไงเมื่อเธอเองก็ยินยอมให้มันเป็นแบบนั้น

ถ้าเธอชอบผู้ชายรวยๆ แล้วเจ้าชายแห่งคีวาอย่างผมรวยพอให้เธอรักได้ไหม

หากเป็นเมื่อก่อนความรู้สึกที่ฉันมีให้กับพี่พายุมันเหมือนปลื้มดารานักร้องมากกว่าการชอบผู้ชายสักคน แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ตัวว่ายิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งได้พูดคุยกับเขา มันทำให้ฉันชอบเขาขึ้นมาจริงๆ เสียแล้ว!!! ****************************** ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! หืม...สงสัยชมพู่จะกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า "แกจะกลับมาอาบน้ำก่อน...เอ๋อ" เอาอีกแล้วฉัน เปิดประตูโดยไม่ส่องดูก่อนว่าใครเคาะเฮ้อ... "พี่อาบน้ำแล้วครับ..." ไม่ได้ถามค่ะ "อ้าว...เงียบเลย พี่ขอเข้าไปได้มั้ย" ถามเหมือนจะขออนุญาต แต่ไม่เลย ตอนนี้พี่พายุดันประตูให้เปิดกว้างพอที่จะเข้ามาได้ "มาหาน้ำขิงแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่าคะ" "คิดถึง" "..." "อ้าวเงียบอีกแล้ว ใจคอน้ำขิงจะให้พี่พูดอยู่คนเดียวเหรอ" ก็ถ้าพี่พูดกับหนูเหมือนเมื่อก่อนก็คงจะดีกว่านี้ แต่จะบอกแบบนั้นได้ไง "น้ำขิงไม่รู้จะพูดอะไรนี่คะ"  "บอกว่าคิดถึงพี่เหมือนกันก็ยังดีนะครับ" ไม่พูดเปล่าเมื่อเขารั้งตัวฉันให้นั่งลงบนตักของตัวเอง "พี่พายุรัดแน่นไปแล้วนะ น้ำขิงหายใจไม่ออก" นั่นแหละเขาถึงคลายอ้อมกอด แต่ยังคงไม่ปล่อยให้ฉันลุกออกจากตักเขาได้ "พี่ขออยู่แบบนี้สักพักนะ คิดถึงจะแย่”

“เพ่ยฟางได้เวลาอาบน้ำของเราแล้วละ” บ้านท่านสิอาบน้ำสามเวลาหลังอาหารในฤดูตงเทียน เยี่ยงนี้บุรุษหน้าหนา ใช่ว่าท่านจะแอบกินเต้าหู้ข้าใช่หรือไม่ เพ่ยฟางแอบคิดอย่างไม่พอใจ