เมื่อหญิงสาวฝาแฝดที่ได้พบกันโดยบังเอิญ แฝดพี่ต้องการที่จะสลับตัวกับแฝดน้องไปสืบหาความจริงเรื่องระหว่างเธอทั้งสองคน และเหตุการณ์ในเรื่องจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามกันได้ในเรื่องนะคะ **เรื่องนี้มีคู่พระนาง 2 คู่ ให้ฟินไปพร้อมๆ กันเลยค่ะ

หญิงสาวที่แอบรักพี่ชายของเพื่อนมานาน ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาเจ้าชู้เพลย์บอยไปทั่ว แต่เธอก็มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาสักครั้ง

เมื่อสวรรค์ให้โอกาส 'เสวี่ยเหมย' ได้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง พร้อมกับทดแทนทุกสิ่งที่นางไม่เคยได้รับ นางก็ขอบคุณมากแล้ว แต่...ต้องรวมถึงชายผู้เย็นชาที่ตามตอแยนางไม่เลิกผู้นี้ด้วยหรือ!!! เอาเถอะ! ใครใช้ให้เขาหยอดคำหวานพร่ำเพ้อบ่อยๆ จนใจนางต้องแอบเอนเอียงไปหาเขาเสียทุกครั้งด้วยเล่า ฉะนั้นนางจะยอมให้โอกาสเขาสักครั้งในชีวิตก็แล้วกัน ชายผู้ได้รับฉายาว่าเย็นชาเสมือนไร้ใจ ไม่สนสตรีนางใดเสมือนไร้รักน่ะรึ เฮอะ! ไม่สนกับผีน่ะสิ รีบเปลี่ยนฉายาให้ชายหื่นกามที่ชอบทำรุ่มร่ามกับนางโดยด่วน!!! --------------------------------------------- คำโปรย อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้ "เธอ" ได้เกิดใหม่นามว่า "เสวี่ยเหมย" ความทรงจำภพเก่าเธออยู่ครบถ้วน ทำให้เธอเติบโตมาพร้อมสติปัญญาฉลาดทันคน เมื่อยามเหมันต์มาเยือนที่งานเลี้ยงชมดอกเหมยกุ้ย ของบรรณาการจากต่างแคว้น ทำให้เธอได้เจอ "เขา" "องค์ชายสาม " --------------------------------------------- ตัวอย่างในเรื่อง เสวี่ยเหมยคิดสักครู่ จากนั้นค่อยๆ เขย่งปลายเท้าทำท่าจะหอมแก้มเขา จนชายหนุ่มอ่อนแรงในทันที เยี่ยม! เป็นไปตามแผนที่นางวางไว้ นางคิดได้จึงรีบสะบัดมือเขาออกแล้ววิ่งไปทางศพนางคณิกา เพื่อเอื้อมมือไปจะถกกระโปรงขึ้นดู “มานี่!” เสียงร้องตามหลังของบุรุษออกมาเสียงเข้มจนดูน่ากลัว หากแต่มีนางผู้เดียวเท่านั้นที่ไม่มองว่ามันน่ากลัวเลย “เหมยเอ๋อร์ มานี่” ชินอ๋องกระโดดไปคว้ามือนางไว้ได้ทันอีกครั้งหนึ่ง ว่าที่พระชายาของเขาไยจึงซุกซนเช่นนี้ ทำเขาปั่นป่วนไปหมดแล้ว “แต่ข้าอยาก...” เสียงออดอ้อนของนางกระซิบเข้าข้างหูเบาๆ จนเขาอดเกร็งขึ้นมาไม่ได้ “ไม่อนุญาต” “ท่านไม่ใช่พ่อข้าเสียหน่อย ทำไมต้องมาอนุญาตไม่อนุญาตด้วยเล่า” ชินอ๋องก้มมองนางด้วยแววตาน่าเอ็นดู ก่อนจะพูดออกมาเพียงลมให้นางเห็นว่า “ข้าไม่ใช่บิดาของเจ้า แต่เป็นว่าที่สามีเจ้าต่างหาก” -------------------------------------------------- ฝากผลงาน E-Book เรื่องแรกด้วยนะคะ นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ด้วยรัก จาก I-KYEOM

โปรย…เธอคือคนที่ผมแอบชอบตอนวัยเด็ก หลังจากที่เรียนจบจากสถาบันนั้นแล้ว ผมก็ไม่เคยเจอเธออีกเลย เพราะผมต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศถึงหกปีเต็ม แล้วผมก็ได้เจอเธออีกครั้ง หลังจากที่ผมเรียนจบแล้วกลับมา...เธอคือผู้หญิงคนนั้น

โปรย...เมื่อความรักไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดเสมอไป แต่มันกลับเป็นความเจ็บปวดและทรมานมาตลอดสองปี เพียงเพราะเธอท้องแต่เขาไม่รู้...

สัญญาที่แพรพลอยไม่ได้เป็นคนยินยอมพร้อมใจ แต่เธอกลับต้องรับหน้าที่ “แม่อุ้มบุญ... เครื่องมือผลิตทายาท” กับซูเปอร์สตาร์หนุ่มที่เคยมีเรื่องบาดหมางกันในอดีต เขาอยากกลั่นแกล้งหญิงสาวโดยการเสนอให้ทั้งคู่ใช้ “วิธีธรรมชาติ” ทำให้ทั้งคู่ต้องใช้ชีวิตด้วยกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ทว่า... เขากลับตกบ่วงที่ตัวเองสร้างขึ้นเสียเอง กลับเป็นฝ่ายตกหลุมรักอย่างไม่ตั้งใจ จากต้องการผลักไสกลับกลายเป็นต้องการอีกฝ่ายชนิดถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น

นางบอบบางดุจดอกแก้ว ทว่าแววตากลับมั่นคงดุจหินผา ทุกการกระทำล้วนมีเจตตนาบางสิ่ง ดังนั้นแม้รังเกียจหญิงมากมารยา แต่เขาก็มิอาจวางนางไว้ไกลตัว สุดท้ายจากการเฝ้ามองเพื่อจับผิดกลับกลายเป็นคะนึงนิจทุกค่ำคืน

เธอจะแต่งงานกับฉันไหม? ตอนนี้เลย ห๊ะ! แต่ฉันจนมากนะ ยังเด็กอยู่เลยแถมยังเรียนไม่จบด้วย ไม่เป็นไร ขอแค่เป็นเธอก็พอแล้ว... ... .. . . โชคชะตาฟ้าลิขิตหรือสวรรค์สาปส่งให้หลินเฉี่ยน—เด็กสาวก๋ากั่นไม่รักดี ดีกรีคุณชายสุดเท่ เรื่องเรียนไม่ยุ่งมุ่งมั่นตั้งใจแต่เรื่องตบตีชกต่อย ต้องมาเจอกับกู้เฉิงเซียว—นายทหารรูปงามฐานะร่ำรวยแถมยังทรงอิทธิพลจนน่ากลัว แต่! ไม่หมดแค่นั้นเพราะเขายังเต็มไปด้วยความซื่อสัตย์สุจริต กล้าหาญและที่สำคัญ..มีอำนาจ! ใครจะไปคิดว่าผู้ชายเฟอร์เฟคแบบกู้เฉิงเซียวจะจัดการจอมวายร้ายอย่างหลินเฉี่ยนให้อยู่หมัดได้ . .. .. ... คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงไปมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอีกแล้วครับ รีบไปสิ เร็วเข้า! ครับ? ไปดูเธอที อย่าปล่อยให้ชกจนเจ็บมือล่ะ

เธอจะแต่งงานกับฉันไหม? ตอนนี้เลย ห๊ะ! แต่ฉันจนมากนะ ยังเด็กอยู่เลยแถมยังเรียนไม่จบด้วย ไม่เป็นไร ขอแค่เป็นเธอก็พอแล้ว... ... .. . . โชคชะตาฟ้าลิขิตหรือสวรรค์สาปส่งให้หลินเฉี่ยน—เด็กสาวก๋ากั่นไม่รักดี ดีกรีคุณชายสุดเท่ เรื่องเรียนไม่ยุ่งมุ่งมั่นตั้งใจแต่เรื่องตบตีชกต่อย ต้องมาเจอกับกู้เฉิงเซียว—นายทหารรูปงามฐานะร่ำรวยแถมยังทรงอิทธิพลจนน่ากลัว แต่! ไม่หมดแค่นั้นเพราะเขายังเต็มไปด้วยความซื่อสัตย์สุจริต กล้าหาญและที่สำคัญ..มีอำนาจ! ใครจะไปคิดว่าผู้ชายเฟอร์เฟคแบบกู้เฉิงเซียวจะจัดการจอมวายร้ายอย่างหลินเฉี่ยนให้อยู่หมัดได้ . .. .. ... คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงไปมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอีกแล้วครับ รีบไปสิ เร็วเข้า! ครับ? ไปดูเธอที อย่าปล่อยให้ชกจนเจ็บมือล่ะ

เธอจะแต่งงานกับฉันไหม? ตอนนี้เลย ห๊ะ! แต่ฉันจนมากนะ ยังเด็กอยู่เลยแถมยังเรียนไม่จบด้วย ไม่เป็นไร ขอแค่เป็นเธอก็พอแล้ว... ... .. . . โชคชะตาฟ้าลิขิตหรือสวรรค์สาปส่งให้หลินเฉี่ยน—เด็กสาวก๋ากั่นไม่รักดี ดีกรีคุณชายสุดเท่ เรื่องเรียนไม่ยุ่งมุ่งมั่นตั้งใจแต่เรื่องตบตีชกต่อย ต้องมาเจอกับกู้เฉิงเซียว—นายทหารรูปงามฐานะร่ำรวยแถมยังทรงอิทธิพลจนน่ากลัว แต่! ไม่หมดแค่นั้นเพราะเขายังเต็มไปด้วยความซื่อสัตย์สุจริต กล้าหาญและที่สำคัญ..มีอำนาจ! ใครจะไปคิดว่าผู้ชายเฟอร์เฟคแบบกู้เฉิงเซียวจะจัดการจอมวายร้ายอย่างหลินเฉี่ยนให้อยู่หมัดได้ . .. .. ... คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงไปมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอีกแล้วครับ รีบไปสิ เร็วเข้า! ครับ? ไปดูเธอที อย่าปล่อยให้ชกจนเจ็บมือล่ะ

เธอจะแต่งงานกับฉันไหม? ตอนนี้เลย ห๊ะ! แต่ฉันจนมากนะ ยังเด็กอยู่เลยแถมยังเรียนไม่จบด้วย ไม่เป็นไร ขอแค่เป็นเธอก็พอแล้ว... ... .. . . โชคชะตาฟ้าลิขิตหรือสวรรค์สาปส่งให้หลินเฉี่ยน—เด็กสาวก๋ากั่นไม่รักดี ดีกรีคุณชายสุดเท่ เรื่องเรียนไม่ยุ่งมุ่งมั่นตั้งใจแต่เรื่องตบตีชกต่อย ต้องมาเจอกับกู้เฉิงเซียว—นายทหารรูปงามฐานะร่ำรวยแถมยังทรงอิทธิพลจนน่ากลัว แต่! ไม่หมดแค่นั้นเพราะเขายังเต็มไปด้วยความซื่อสัตย์สุจริต กล้าหาญและที่สำคัญ..มีอำนาจ! ใครจะไปคิดว่าผู้ชายเฟอร์เฟคแบบกู้เฉิงเซียวจะจัดการจอมวายร้ายอย่างหลินเฉี่ยนให้อยู่หมัดได้ . .. .. ... คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงไปมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอีกแล้วครับ รีบไปสิ เร็วเข้า! ครับ? ไปดูเธอที อย่าปล่อยให้ชกจนเจ็บมือล่ะ

เธอจะแต่งงานกับฉันไหม? ตอนนี้เลย ห๊ะ! แต่ฉันจนมากนะ ยังเด็กอยู่เลยแถมยังเรียนไม่จบด้วย ไม่เป็นไร ขอแค่เป็นเธอก็พอแล้ว... ... .. . . โชคชะตาฟ้าลิขิตหรือสวรรค์สาปส่งให้หลินเฉี่ยน—เด็กสาวก๋ากั่นไม่รักดี ดีกรีคุณชายสุดเท่ เรื่องเรียนไม่ยุ่งมุ่งมั่นตั้งใจแต่เรื่องตบตีชกต่อย ต้องมาเจอกับกู้เฉิงเซียว—นายทหารรูปงามฐานะร่ำรวยแถมยังทรงอิทธิพลจนน่ากลัว แต่! ไม่หมดแค่นั้นเพราะเขายังเต็มไปด้วยความซื่อสัตย์สุจริต กล้าหาญและที่สำคัญ..มีอำนาจ! ใครจะไปคิดว่าผู้ชายเฟอร์เฟคแบบกู้เฉิงเซียวจะจัดการจอมวายร้ายอย่างหลินเฉี่ยนให้อยู่หมัดได้ . .. .. ... คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงไปมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอีกแล้วครับ รีบไปสิ เร็วเข้า! ครับ? ไปดูเธอที อย่าปล่อยให้ชกจนเจ็บมือล่ะ

พอได้โอกาสเริ่มต้นใหม่ไม่เท่าไร หลินซีก็ทำความลับแตกจนถูกฉู่เฉิงจับได้ ความสัมพันธ์ของเธอและเขาจึงพัฒนาไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางเรื่องราวต่าง ๆ ที่ประเดประดังเข้ามาจนเธอตั้งรับแทบไม่ทัน ไม่ว่าจะเป็นญาติที่พลัดพรากจากกันไปของฉู่เฉิง ความฝันและอนาคตของเขาและเธอ ผู้คนรอบข้างที่อยากจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างพวกเธอ รวมไปถึงอัตราความสำเร็จของภารกิจที่เป็นเหมือนนาฬิกานับถอยหลังนั่นด้วย สุดท้ายแล้วหลินซีจะตัดสินใจอย่างไร? ตอนนี้ถึงเวลาที่เธอต้องเลือกแล้ว

หนึ่งบุรุษ ถูกพิษประหลาดจนสิ้นความเป็นชาย จนต้องกลายมาเป็นสตรี กับ หนึ่งสตรี มีความจำเป็นต้องแต่งเป็นบุรุษ คนประหลาดทั้งสองคนได้มาพบกันราวสวรรค์แกล้ง จนต้องร่วมชะตาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ท่านอ๋องป่วยเป็นโรคหมดความเป็นชาย ความวุ่นวายจึงตามมา เขากล่าวหาว่านางเป็นหมอเถื่อนที่เอาแต่ รังแกเขาขณะอยู่ในคราบของดรุณีน้อย ทว่า...ครานี้ไม่รู้ว่าใครที่ฉวยโอกาสกันแน่ แต่อย่างน้อยหมอเถื่อนที่ว่า ใต้เสื้อผ้ามีความเป็นสตรีครบกระทั่งหัวใจก็แล้วกัน ~~~~~~~~~~ตัวอย่าง~~~~~~~~~ ……………… ซวี่เหยาถูกดึงให้มาอยู่มุมตู้ หลบสายตาของคนจะเข้ามา แสงสว่างวาบจากท้องฟ้าสาดกระทบเข้าดาบเล่มหนึ่งในมือผู้บุกรุก มันเข้ามาด้านใน รีบค้นห่อผ้าที่คาดว่าน่าจะมีเงินก้อน ฝ่ามือเรียวยาวปิดทาบปากนางไว้แน่น ตัวแนบชิดระหว่างซอกหลืบ ความหนาวเย็นที่นางมีเริ่มจางหายไป กระนั้น ผู้บุกรุกยังเห็นเงาสองร่างอยู่มุม จึงง้างดาบขึ้นฟันลงไม่ต้องคิด ใบดาบหวดลงผ่ากลางอากาศส่งเสียงดัง ควับ! จื่อถงขยับตัวออกอย่างรวดเร็ว ปลายดาบแยกทั้งคู่ออกห่าง แต่ทันทีที่เขาถอยออกก็หมุนตัวมาประจันหน้า หักศอกกระแทกใส่หัวไหล่ผู้บุกรุก แล้วหมุนกายมาแนบข้างมัน จับแขนข้างที่มันถือดาบไว้ฟันแน่น ไล่ปลายนิ้วกรีดตามเนื้อผ้า ไล่มือกดดึงเส้นเอ็นจนมือมันชาวาบ จากนั้น เข่าจื่อถงกระทั้นขึ้นลำแขน แล้วแย่งดาบมาได้ “อ้าาากกก!!” ผู้บุกรุกแผดเสียงร้องราวกับกระดูกหักลงไปแล้ว มันทิ้งตัวกองกับพื้น จากนั้นเมื่อรู้ว่ากำลังจะเสียท่าหนักกว่าเดิมจึงรีบกระโจนตัวออกหน้าต่าง ถึงกระนั้น จื่อถงไม่ยอมปล่อย จะตามจับมันให้ได้ ทว่าต้องชะงัก มีเสียงกรีดร้องที่แหลมยิ่งกว่าเก่าดังขึ้นรอบสอง “จื่อถงไปเร็ว!” ซวี่เหยาเปิดประตูวิ่งนำหน้า ครั้นจะต่อว่าอยากให้อยู่นิ่งก็ไม่ทันเสียแล้ว นางวิ่งตัวปลิวออกไปก่อนเขาจะอ้าปากส่งเสียงเสียอีก เด็กสาวลูกเจ้าของโรงเตี๊ยมนั่งทรุดลงข้างร่างมารดานาง ปากคอยพร่ำเรียกว่า “ท่านแม่ ท่านแม่” อยู่หลายหน ซวี่เหยาหน้ายุ่งเหยิง รีบเข้าไปจับตรวจชีพจร “เลือดไหลไม่หยุด ไม่ถูกจุดสำคัญ” นางเปิดแผลจากใต้ร่มผ้าดูก็ให้ผลสรุปอย่างนั้น ม่านตาเปิดเพียงน้อยนิด ลมหายใจคล้ายโรยริน “เรียกนางอีกสิ เรียกให้ดังกว่านี้ บอกให้นางลืมตา เร็วเข้า!” หมอเหยาบอกเด็กสาวอย่างหนักแน่น นางทำตามที่บอก ปากเอ่ยย้ำคำเดิมต่อไปอีกหลายครา ซวี่เหยาจึงหันไปหาจื่อถง “มองอะไร เจ้าเป็นหมอนี่” “ข้าต้องการยาห้ามเลือด มืดค่ำป่านนี้ไม่รู้ว่าเกิดอยู่แถวไหน” มือเรียวกดแผลไว้ด้วยแรงพอเหมาะ เห็นเด็กสาวอยู่ตรงหน้าตัวซีด ใบหน้าคล้ำหมอง มือและปากสั่นจนเห็นได้ชัดเจน จะให้มาทำงานอย่างนี้ มารดานางมีแต่จะตายลง “จื่อถง ช่วยกดแผลนางให้ที ข้าจะออกไปหายา” เสียงดังเฮอะหลุดออกจากปาก ดูเฉยชาต่อความเป็นความตาย จื่อถงมองลงมา กล่าวอย่างสบายว่า “มือข้าก็เลอะเทอะสิ ให้ลูกนางกดไว้สิ ไยเจ้าไม่บอกนางแทน” “สภาพเด็กตัวสั่นอย่างนี้คงจะทำอะไรได้หรอก แค่ให้นางมีสติเรียกแม่ก็ยากแล้ว!” ซวี่เหยาเลือดสูบฉีดในกายแรงจนวิ่งพล่านไปทั่วตัว เมื่อวาจาฟังไม่ได้คำอันน่าพิสมัยหลุดจากปากผู้สูงศักดิ์ “เจ้ามาทำ!” “อย่ามาสั่งเชียวนะซวี่เหยา ต่อให้ใครจะเป็นจะตายก็ไม่เกี่ยวกับข้า ชีวิตข้ารื่นรมย์เป็นพอ” ครั้นจื่อถงหันหลังให้ จะก้าวขาออก นางก็เปล่งเสียงสั่นปะปนอารมณ์โกรธขึ้น “เช่นนั้นก็ไป จะหาหมอที่ไหนแก้พิษให้ท่านก็เชิญ เพราะข้าจะไม่ช่วยคนที่ไร้ประโยชน์ต่อผู้อื่น ช่วยไปทำการใดให้ดีไม่ได้ ก็อยู่มันในสภาพนี้แหละ ตายทั้งเป็นเหมือนกับเด็กสาวคนนี้ไง ข้าไม่มีแม่ ท่านก็ไม่มีแม่ แล้วอยากให้นางคนนี้ไม่มีแม่เหมือนเราก็ก้าวขาไป!” จื่อถงกัดฟันกรอด โกรธจัดที่นางกล่าวมาอย่างนี้ ชี้นิ้วให้นาง ดวงตาจ้องเขม็ง พูดอย่างดุดัน “ดี! ชีวิตเจ้าแลกมือข้า จะกล้าต่อรองหรือไม่ หากข้ากดแผลให้นาง ชีวิตเจ้าเป็นของข้าทั้งตัวและความรู้สึก!” “ได้!” นางไม่รั้งรอการใด ตอบไปเพื่อให้คนเจ็บมีทางรอด จื่อถงกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วย่อตัวลงกดแผลให้คนเจ็บอย่างง่ายดาย ซวี่เหยาแปลกใจ แล้วเปลี่ยนจากสีหน้าโกรธจนแดงก่ำกลายเป็นซีดลงฉับพลัน กล่าวออกปากมาหนึ่งประโยคถามขึ้น “นี่เจ้า...หลอกให้ข้ารับปากหรือ!?” “เจ้าเป็นของข้าแล้ว เหยาเอ๋อร์ ตั้งแต่บัดนี้ ไปหายาห้ามเลือดสิ ข้ามิใช่ต้นยาเสียด้วย พอจะวางๆ แปะๆ แล้วเลือดนางจะหยุด”

... คำโปรย.. เมื่อพูดถึงพรหมลิขิต ใครเล่าจะคิดว่ามันจะมีอยู่จริงบนโลกที่บูดเบี้ยวใบนี้ 'เธอ' ที่ไม่เชื่อในพรหมลิขิตที่มันเป็นเพียงแค่ความฝัน และ 'เขา' คือส่วนที่เติมเต็มชีวิตของเธอ ที่มาพร้อมกับคำว่า 'พรหมลิขิต'

คำโปรย... "พี่ชาย...ปากท่านหวานยิ่งนัก" คำพูดเพียงประโยคเดียวได้เปลี่ยนชีวิตของเด็กสาวไปอย่างกะทันหัน บุรุษปริศนาได้ทิ้งเมล็ดพันธุ์ไว้ให้นางเลี้ยงดู ทว่าเมื่อได้รู้ความจริง ชายปริศนาผู้นั้นกลับเป็น....

เรื่องย่อ หลังจากหลินซีได้รับสิทธิ์ในการเป็นผู้ปกครองของฉู่เฉิง เป้าหมายของภารกิจในครั้งนี้คือเธอต้องพยายามทำงานหาเลี้ยงฉู่เฉิงลูกรักของระบบ เพื่อบรรลุภารกิจอย่างยากลำบาก แม้จะเหนื่อยล้าแสนสาหัสกับการใช้แรงงานตามแบบฉบับยุวปัญญาชนในยุค 70 และเรื่องราววุ่นวายต่าง ๆ รอบตัว แม้จะต้องเจอกับความช่วยเหลือของระบบที่เหมือนจะซ้ำเติมกันก็ตาม แต่หลินซีก็ไม่เคยยอมแพ้และยังเอาตัวรอดมาได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง แต่ชีวิตของเธอยคงจะราบรื่นเกินไป สวรรค์จึงส่งภัยพิบัติที่ไม่คาดฝันมาทำลายภารกิจของเธอ แถมยังเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเมื่อเจ้าระบบบัดซบดันมาหายหัวไปในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน และเธอดันต้องการความช่วยเหลือจากมันที่สุดอีก คราวนี้หลินซีเริ่มคิดอย่างจริงจังแล้ว ว่าตกลงเจ้าระบบหน้าเลือดนี่มีไว้เพื่อช่วยให้เธอบรรลุภารกิจอย่างราบรื่น หรือมีไว้เป็นอุปสรรคชิ้นโตในการบรรลุภารกิจของเธอกันแน่...

เรื่องย่อ หลังจากหลินซีถูกระบบผูกมัดก็ถูกส่งมายังหมู่บ้านหลังเขาเล็กๆ แห่งหนึ่งในยุค 70 เพื่อทำภารกิจของระบบให้สำเร็จลุล่วง หลินซีที่ไม่เคยมีแฟนแม้แต่คนเดียวกลับต้องมากลายเป็นผู้ปกครองของพระเอก จากการอยู่ร่วมกันทุกวันหลินซีคิดว่าพ่อพระเอกคนนี้ ว่าง่าย รู้ความ เก่งกาจ ฉลาดเฉลียว ช่างเอาอกเอาใจ สุขุม ใจกว้าง... คนอื่นๆ : เหอๆ! ระบบ : นี่เธอตาบอดเหรอ? หลินซีคิดว่าตัวเองแค่เลี้ยงลูกสุนัขตัวหนึ่ง หลังจากผ่านไปหลายปีเจ้าลูกสุนัขตัวน้อยก็กลายเป็นสุนัขตัวโต และในท้ายที่สุดหลินซีก็ได้รู้ว่าสุนัขตัวโตยังสามารถแปลงร่างเป็นหมาป่าได้อีกด้วย จำนวนเล่ม 3 เล่มจบ

โจวเหิงเป็นบุรุษร่างใหญ่ ไม่ชอบพูดจา แต่อันผิงรู้ว่าเขาเป็นคนใจดีมาก ท่านป้าของนางเห็นเขาเป็นเช่นนี้มานานจึงยอมยกนางให้เขาแต่โดยดี แม้ว่าโจวเหิงจะมีอายุถึงยี่สิบสองปีและฐานะยากจนที่สุดในกลุ่มคนที่มาสู่ขอนางก็ตาม “ข้าสัญญานะอันผิง สัญญาว่าจะมอบชีวิตที่สุขสบายให้เจ้า ให้เจ้าเป็นสตรีที่มีความสุขที่สุด”

เพราะอำนาจ...ทำให้นางต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพตั้งแต่อายุสิบห้า เพราะความรัก...ทำให้นางอดทนทำหน้าที่ฮูหยินเอกถึงสามปี เพราะอนุผู้หนึ่ง...ทำให้นางถือหนังสือหย่าจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์ แล้วมาวันนี้...คนใจร้ายผู้นั้นยังกล้ามาทวงลูกจากนางอีกหรือ! 'จวนนี้เป็นของเจ้า ทรัพย์สมบัติทั้งหมดข้ายกให้เจ้า...ใจของข้า ก็เป็นของเจ้าเช่นกัน' ขอฝากผลงานเรื่องใหม่ของไป๋เหลียนด้วยนะคะ

“สุราดอกท้อ” หญิงสาวเอ่ยอย่างยิ้มๆ พร้อมกัดน่องไก่อย่างอร่อย กระนั้นนางนั่งข้างๆเขา ไม่ว่าจะนางจะเป็นเจียงซูซูหรือเนี่ยซูซินบุรุษผู้นี้ก็ช่วยเหลือนาง นึกถึงตอนอยู่ในวังหลวง เขาช่วยนางโกหกเรื่องที่นางถีบเนี่ยไห่ถัง “รัชทายาท รู้ไหมว่าท่านหล่อที่สุดในใต้หล้า” รัชทายาทที่กินไก่เพิ่งอิ่มหันมามองนาง ดวงหน้าของนางแดงก่ำเพราะฤทธิ์สุรา นางเมาแล้วกระมัง “เจ้าเมาแล้ว” รัชทายาทแย่งถุงสุราจากมือนาง “ข้ามิได้เมา” นางกินแค่สามอึกเองจะเมาได้อย่างไร

ปีกสีขาวที่สยายออก นางตั้งใจมอบสิ่งนี้ให้แก่เขา...

“หยุดประเดี๋ยวนี้แม่ขวัญ” พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศเอ่ยตวาดเสียงลั่นสั่งการ แม่จอมขวัญชะงักเท้าหมุนกายมาสบตาคมด้วยแววตาขุ่นเคือง “เหตุใดมิยอมสนทนากับพี่ ฤาพอได้พบหน้าผัวเก่ายามนี้แม้แต่จักสนทนากับพี่ก็มิได้เสียแล้ว” จอมขวัญเบนสายตาหลบแววตาคมที่วาวโรจน์ด้วยไฟโทสะในใจ พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศขบกรามแน่นย่างสุมเข้าประชิดตัวนาง มือหยาบบีบที่ต้นแขนเล็กทั้งสองข้างจับนางเข้าประชิดอกแกร่งแลเอ่ยเสียงลอดไรฟัน “พี่ถามมิได้ยินรึ” จอมขวัญมองมือหนาที่ลงแรงบีบนางจนปวดร้าวราวกระดูกจักแหลกเสียให้ได้ ทว่าแม้เจ็บปวดจนดวงตาแดงก่ำแต่นางก็ยังมิยอมเอ่ยขอความเมตตาใดๆ “เพคะ” พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศขมวดคิ้วเข้ม ถ้อยคำขานรับนี้หมายความว่าอย่างไรกัน “แม่ขวัญ อย่าได้คิดทดสอบความอดทนของพี่” “เกล้ากระหม่อมฉันมิกล้าเพคะ” มิกล้า หากนางมิกล้าดังปากว่ายามนี้คงมิมองเขาด้วยแววตาเยี่ยงนี้ พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศนั้นอยากจักสั่งคนไปฆ่าพ่อจอมเสียบัดนี้ ดูฤาหากไม่มีมันแล้วแม่ขวัญยังจักเย็นชากับเขาเยี่ยงนี้อีกหรือไม่ "เยี่ยงนั้นพี่จักฆ่ามันเสียดีฤาไม่"

ในวันที่ฝนโปรยปราย นิยายเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นในร้านกาแฟอบอุ่นเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับความทรงจำของวันวาร ‘ชาเลต’ หนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อกับสาว ‘จูน’ ที่แต่เดิมนั้นเป็นพี่น้องร่วมคณะ แต่เพราะความรู้สึกในใจไม่ชัดเจน จึงทำให้ต้องห่างเหินกันไป จนกระทั่งได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ..... “พะ...เพื่อนกัน เขาไม่จูบกันหรอกนะ” ชาเลตยิ้มให้กับท่าทีเก้อเขินของอีกฝ่าย เขายกมือขึ้นประคองใบหน้าของหญิงสาวไว้แล้วประทับริมฝีปากลงอีกครั้ง ขบเม้มริมฝีปากเบาๆ เมื่อริมฝีปากนุ่มยอมเผยอขึ้น จูนไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนต่อโลก แต่เพราะมุ่งมั่นกับการทำงานจนไม่ใส่ใจเรื่องเหล่านี้ เธอทุ่มเทกำลังกายและสมองเพื่อให้คนอื่นยอมรับเธอ ยอมรับความคิดและตัวตนของเธอ จากที่เคยมั่นใจว่าตัวเองสามารถต้านทานกับอารมณ์อ่อนไหวนี้ได้ เวลาเธอรู้แล้วว่าตัวเองพ่ายแพ้อย่างสิ้นท่า ปล่อยให้รสหวานจากปลายลิ้นปลุกเลือดในกาย เขาถอนริมฝีปากแล้วกระซิบ “คิดเกินเพื่อนมานานแล้ว”