ฤดูเก็บเกี่ยวมาเยือน การเก็บเกี่ยวในครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ผลผลิตภายในนี้มีเพิ่มมากขึ้น และทำให้เหล่าสมาชิกของชุมชนการผลิตหงซินได้รับเสบียงอาหารเพิ่มขึ้นเล็กน้อย คราวนี้พวกเขาต้องขอบคุณคนจากคอกวัวและซูเสี่ยวเถียนเสียแล้ว นอกจากนี้พวกเขาหมายมั่นปั่นมือจะคว้าอันดับหนึ่งในการจ่ายปันส่วนสาธารณะ เพื่อแย่งชิงรางวัลอันยิ่งใหญ่มาครอบครองอีกด้วย! ชาวชุมชนการผลิตหงซินจะคว้าชัยชนะนี้ได้หรือไม่ติดตามได้ใน ‘เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ’ เล่ม 2

ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบฝีมือขั้นเทพก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่ดันมีพวกมารผจญ...เอ๊ย...บุรุษเข้ามาเป็นแมงหวี่แมลงวัน ให้น่ารำคาญใจ ข้าไม่ใช่กระโถนนะจะบอกให้!!! ไหนจะนางเอก นางรองที่เปลี๋ยนไป๋??? ยิ่งไทเฮา...ก็ดันมาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับข้า เซียนอาลักษณ์...ท่านหาเรื่องให้ข้าปวดเฮดชัดๆ!!!

น้ำขิงสาวมัณฑนากรสุดสวย อาชีพเสริมของเธอคือเป็นหมอดู  เพราะเธอได้ยินเสียงความคิดของคนอื่น แต่มีเขาคนเดียวที่เธอไม่ได้ยินเสียงความคิดเลย ผู้ชายจอมเย็นชาผู้กุมบังเหียนของตระกูลเทวราช ก็คือ ราช เทวราช เธอถูกจ้างให้มาออกแบบบ้านเก่าในตัวคฤหาสน์เทวราช นึกว่าจะได้ออกแบบเฉยๆ มันไม่ใช่  และมีเหตุเธอตัองไปพัวพันกับลูกชายคนโตของบ้าน เพื่อตามหาตัวคนบงการที่ปล่อยข้อมูลบริษัทให้รั่วไหล ความใกล้ชิดจึงทำให้ทั้งสองจากที่เคยพูดร้ายๆใส่กัน แปรเปลี่ยนเป็นรักที่หอมหวาน

คำโปรย………. เรื่องราวของเพียงรัก เด็กสาวที่ถูกอุปการะโดยครอบครัวดำรงเกียรติ เธอและลูกชายของผู้มีพระคุณอายุเท่ากัน และเขามักกลั่นแกล้งเธอเสมอ นพนัยเป็นคนเรียนเก่งมากซึ่งต่างจากเพียงรัก เพราะความอยากรู้อยากลอง ทำให้คนทั้งสองพลาดมีอะไรกันในวัยเรียนม.ปลาย มันทำให้นพนัยแตกต่างไปจากเดิม จากที่เคยเย็นชา ก็ขี้หึง ขี้หวงมากขึ้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนไม่มีใครรู้ และเพียงรักไม่อยากอยู่ในความสัมพันธ์นี้ เธอจึงแอบไปสอบชิงทุนเรียนต่อต่างประเทศ โดยที่ไม่ได้บอกใคร เมื่อเธอได้ดั่งหวัง ใช่แล้วเธอสอบได้ทุน มีผู้หญิงแค่คนเดียวที่เธอบอกให้รู้คือคุณหญิงสินี ผู้ที่อุปการะเธอ จากนั้นแอบเธอบินลัดฟ้าไปเรียนต่อโดยที่ไม่ได้บอกนพนัย แต่ความลับไม่มีในโลก เขาเค้นถามคุณหญิงสินี และขับรถตามเพียงรักไปที่สนามบิน วันนั้นฝนตกทำให้รถของนพนัยพลิกควำชนเสาไฟฟ้า เขาความจำเสือม จำใครไม่ได้และที่ร้ายแรงกว่านั้นคือเขาแพ้สัมผัสกับผู้คนที่ไม่คุ้นเคยและไม่สนิทใจ ทำให้เขาต้องใส่เสื้อแขนยาวแต่ถุงมือตลอดเวลา แต่อาการของเขาไม่สามารถหยุดความเก่งของเขาได้ เขาเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงโด่งดัง คนมากมายรู้จักเขา และเเล้ว 6 ปีก็ผ่านไป เพียงรักเธอกลับมาเพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไปในอดีต แต่เขากับจำเธอไม่ได้ แต่น่าอัศจรรย์คือนพนัยสามารถสัมผัสตัวเธอได้โดยไม่มีปฏิกิริยาของการแพ้ เขาไม่เคยมีเซ็กส์มาตลอด6ปี และความจำเขาก็ค่อยๆ กลับมา ถึงเวลาที่เธอต้องชดใช้ให้ฉัน เพียงรัก

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของพิมาน ที่มีกำไลวิเศษสามารถข้ามกาลเวลาได้ซึ่งเป็นกาลเวลาเดียวกัน ทุกครั้งที่เธอเข้านอน นาฬิกาตรงเวลา 23.00 น. กำไลวิเศษได้นำพาเธอได้ไปพบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ลาสเวกัส เขาชื่อว่า ชาโต้ มาเบริน นักธุรกิจหนุ่มหล่อ ในช่วงเวลาที่เธออยู่กับเขานั้น เธอมีความสุขเป็นอย่างมากจนก่อเกิดเป็นความรักขึ้น แต่เมื่อเธอตื่นนอนขึ้นในอีกช่วงเวลาหนึ่ง เธอไม่สามารถจำเหตุการณ์เล่านั้นที่เกิดขึ้นกับเธอได้ และวันหนึ่งเธอหายไปในช่วงเวลาอย่างไร้สาเหตุ จึงทำชาโต้ ออกตามหาเธอสุดขอบฟ้า เขาโทษว่าเธอทิ้งเขาไปอย่างไร้เยื่อใย และแล้วโชคชะตาก็นำพาให้ทั้งสองได้มาเจอกัน แต่เธอกลับจำเขาไม่ได้ จำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเราไม่ได้แม้แต่น้อย

ฉินเย่จื่อจึงยอมทุ่มสุดตัวเพื่อปกป้องกู้เสี่ยวหวานพ้นจากภยันอันตราย และไม่ต้องเป็นข้อครหาของชาวบ้าน เรื่องราวเลวร้ายยังไม่จบสิ้นเมื่อกู้ฉวนลู่ยังพยายามหาหนทางใส่ร้ายหลานสาวของตน! และต้องการทำร้ายหลานสาวของตนให้สิ้นซาก กู้เสี่ยวหวานจะหนีรอดพ้นการคนเลวร้ายพวกนี้ได้หรือไม่? มาเอาใจช่วยกู้เสี่ยวหวานและเหล่าน้อง ๆ ได้ใน ‘ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย’ เล่ม 11

เรื่องราวของตระกูลกุ้ยดูเหมือนว่าจะไม่ยอมจบลงง่าย ๆ กุ้ยซื่อแสนเจ้าเล่ห์ยอมทิ้งชื่อเสียงของลูกสาวเพื่อบีบบังคับหลี่ฝาน โป้ดปดหมดเท็จหาหนทางเหยียบหัวผู้มีพระคุณขึ้นสู่ความร่ำรวย ทั้งยังรวมมือกับหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงจอมโลภมากใส่ร้ายผู้อื่นเพื่อหวังกอบโกยเงินทอง การกระทำของอันเลวร้ายของพวกจะสำเร็จหรือไม่? ติดตามรอความวุ่นวายของตระกูลกุ้ยได้ใน ‘ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย’ เล่ม 10

หนทางการสร้างรายได้ของกู้เสี่ยวหวานยังไม่จบลง เด็กหญิงจึงรังสรรค์เมนูใหม่ขึ้นมาให้แก่ร้านจิ่นฝู หลี่ฝานคิดว่าร่านจิ่นฝูสามารถเปิดตัวอาหารจานใหม่เอาใจลูกค้าได้ ทั้งหมดล้วนเกิดจากกู้เสี่ยวหวานจึงคิดมอบกำไรจากอาหารจานใหม่ส่วนหนึ่งแก่เด็กหญิง นางควรจะรับเงินนี้ไว้ และถูกตราหน้าว่าเป็นคนขี้เหนียวหหรือไม่? หนทางการร่ำรวยของกู้เสี่ยวหวานยังอีกยาวไกลติดตามได้ใน ‘ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย’ เล่ม 9

ในที่สุดเหยียนซีก็พอได้มีเวลาหายใจหายคอบ้าง! หลังจากออกจาก OLE พร้อมพิสูจน์ความบริสุทธิ์จากข่าวฉาวที่ทาง OLE จงใจปั้นแต่งมาใส่ร้ายเธอ ทำให้เจียงโม่เฉินตัดสินใจอย่างเด็ดขาดให้เธอเข้าสู่ต้าฮวาเพื่อที่สามีอย่างเขาจะสามารถปกป้องเธอได้ ซึ่งนั่นก็ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น ทว่าขณะเดียวกัน คนในวงการบันเทิงบางส่วนที่ยังคงข้องใจในความสามารถของเธอ ไหนจะพวกปาปารัสซี่ไร้จรรญาบรรณที่จ้องคุ้ยหาข่าวฉาวมาเล่นงานเธอกำลังซุกซ่อนลอบกัดเธอกับเจียงโม่เฉินลับหลัง เธอจะทำอย่างไร โปรดติดตามได้ใน แต่งก่อนค่อยรักกัน เล่ม 5 ทาง EnjoyBook!

สงครามอยู่ใต้พรมใกล้จะถูกรื้อขึ้นมาทุกที! อาณาจักรทั้งสามสานพันธไมตรี หารู้ไม่ว่าการมาเยือนของจี้ชิงเฟิงจะทำให้วังหลวงย้อมไปด้วยเลือด เหยียนอี้ที่เดิมทีไม่อยากเข้าไปยุ่งสุดท้ายก็ถูกเพ่งเล็งในฐานะจุดอ่อนของรัชทายาทจนได้ การลอบฆ่าเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ต่างฝ่ายต่างแผนซ้อนแผน ศัตรูอยู่ทุกทิศทาง หากไม่ระวังตัว เกรงว่าชีวิตนี้ก็ไม่อาจได้กลับเมืองอวิ๋นเจี้ยนอีกแล้วกระมัง

จับพลัดจับพลูเข้ามาในวังหลวงจนได้ นึกว่าเข้ามาแล้วจะสบาย แต่เหยียนอี้กลับโดนกลั่นแกล้งสารพัด กระนั้นฝีมืออันโอชะก็ได้พาเหยียนอี้ไปพบพานกับรัชทายาทผู้งามสง่า เข้าวังแล้วย่อมมีเรื่องวุ่นวาย หากไม่ระวังตัวก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงการถูกใส่ร้ายป้ายสีได้ หลบเรื่องแก่งแย่งชิงดียังไม่ได้ นับประสาอะไรกับเรื่องความรักต้องห้ามที่เบ่งบานในรั้ววังหลวง ดูท่าจะต้องอยู่ห่างๆรัชทายาทและเฉินฟู่เซินเสียแล้ว

"ไม่พอใจที่รู้ว่าข้าสั่งฮองเฮาไม่ให้เรียกเจ้าเข้าพบหรือ" "หม่อมฉันคิดว่าเราสองคนควรต้องยุติความรู้สึกไม่ดีต่อกันลงได้แล้วนะเพคะ หม่อมฉันทำให้พระองค์ทรงสูญเสียความมั่นใจ พระองค์เองก็ทอดทิ้งหม่อมฉันให้อยู่ใต้ฝ่าเท้าของคนในวังมาหลายปี หรือหากพระองค์จะทรมานหม่อมฉันต่อไปอีกก็ทรงทำได้" "นั่นไม่ถูก ข้าไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับเจ้า...ก็บอกตั้งแต่แรกแล้วอย่างไรว่าขอบใจที่บอกให้รู้ว่าข้าไม่ดีตรงไหน ข้ารู้สึกเช่นที่กล่าวกับเจ้าโดยไร้นัยแฝง ไยจึงคิดไปว่าข้าโกรธเคืองเจ้า หลิวอี้...เจ้ากับข้า เราพูดคุยกันอยู่บ่อยครั้งเจ้าจดจำข้าไม่ได้เลยหรือ" น้ำเสียงแฝงความน้อยใจทำให้หลิวอี้นิ่งคิดใคร่ครวญอย่างหนัก เขาหมายความว่าอย่างไรที่กล่าวเช่นนั้น

สามีมิรัก…ก็หาได้หวาดหวั่น สามีมิสนใจ…ก็หาได้โกรธเคือง แต่สตรีใดมาเกาะแกะเขา…อย่าหาว่านางไม่เตือน! นับหนึ่งถึงสาม จะไปดีๆ หรือต้องให้ยอดภรรยาอย่างข้าจัดการ? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - "ท่านเป็นอะไรไป" เฉินเซียงเหยาถามออกมาอย่างตื่นตระหนก ไม่คิดว่าคืนนี้เขาจะกลับมาด้วยสภาพราวกับคนจรจัด ผมเผ้าฟูฟ่องยุ่งเหยิง เสื้อผ้าหลุดรุ่ย ดวงตาดูเลื่อนลอย อีกทั้งยังขบกัดริมฝีปากด้วยความทรมาน แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นจ้าวสบตานาง หอบหายใจเค้นเสียงต่ำ "ข้าถูกน้ำตาสลายวิญญาณ" "สตรีชั่วช้า!" หญิงสาวกล่าวเสียงลอดไรฟัน นางดูคนไม่ผิด หญิงผู้นั้นยั่วยวนสามีนาง หน็อยแน่…คิดจะเข้ามาเป็นอนุภรรยาเขาจริงๆ ด้วย คิดจะท้าทายนางเรอะ! "ไปเถอะ...ข้าจะพาท่านไปที่หอคณิกา" น้ำตาสลายวิญญาณ คือยาปลุกกำหนัดที่มีฤทธิ์รุนแรง หากมิได้รับการถอนพิษภายในหนึ่งขั่วยาม ร่างกายเขาแย่แน่ เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง "เหตุใดจะต้องไปที่นั่น" คราวนี้นอกจากน้ำเสียงแล้ว สายตาเขายังดุดันไม่แพ้กันด้วย "ท่านต้องถอนพิษเดี๋ยวนี้" "ข้าถอนที่นี่ได้" "ท่านหมายถึงให้ข้าไปตามพวกนางมาที่นี่หรือ" หญิงโง่งมผู้นี้คิดอะไรอยู่ นางเป็นภรรยาของเขาแท้ๆ แต่กลับจะให้เขาไปร่วมเตียงกับสตรีอื่น วันนี้แหละเขาจะทำให้นางเป็นยอดภรรยาแม่ทัพอย่างแท้จริง! "เจ้าเอ่ยปากมาเองว่าเจ้าเป็นยอดภรรยาของข้า เรื่องง่ายดายเช่นนี้เจ้าต้องยืมมือผู้อื่นมาจัดการหรือ!"

ข้าพยายามหาทางสังหารเขา... แต่เขาพยายามปกป้องข้าตลอดเวลา ข้าบอกไม่ถูกว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี ป.ล. สองเล่มจบ ค่ะ

โปรย เขาหายไปจากชีวิตของเธอ และกลับมาอีกครั้งในวันที่เธอมีลูกน้อยให้เขา ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “เวมีลูกแล้วเหรอ” สิบทิศเอ่ยถาม พลางรั้งแขนของหญิงสาวเอาไว้ เขามองเด็กน้อยแล้วหัวใจกระตุก เด็กคนนี้หน้าเหมือนใครสักคนที่เขาเห็นมาแต่เกิด สิบทิศไม่รอให้ตัวเองต้องสงสัยนาน เขาหันไปมองกระจกทางด้านหลังของห้างสรรพสินค้าก่อนที่จะตาโต เด็กคนนี้หน้าเหมือนเขาราวกับแกะ คงไม่หรอกมั้ง อย่าบอกนะว่า!!! “กรุณาปล่อยแขนของดิฉันด้วยค่ะ” ประโยคห่างเหินนั้นทำให้สิบทิศได้สติ รีบเอ่ยถามในสิ่งที่เขาอยากรู้ทันที “เด็กคนนี้ลูกของใครเว ตอบพี่มา” “ต้นกล้าเป็นลูกของเวค่ะ ลูกของเวคนเดียว ไม่ใช่ลูกของผู้ชายเห็นแก่ตัวที่ไหน” “พี่ไม่เชื่อ” สิบทิศพูดออกมาอย่างมั่นใจ

ในโลกนี้มีคนหลายแบบ แบบที่ชอบใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ไปวันๆ อย่างที่สังคมเรียกว่าพวก ‘ปลาเค็ม’ ก็มีเยอะ ‘โจวเยี่ยน’ เป็นหนึ่งในนั้น ปลาเค็มตัวนี้ไม่ปรารถนาอะไรมาก แค่กินอิ่มนอนหลับ เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน ได้หายใจอย่างสงบสุขบนโลกใบนี้ก็พอ แต่ชีวิตไหนเลยจะง่ายดาย วันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตนอยู่ในร่างของ ‘เลี่ยนถิงเยี่ยน’ ศิษย์สาวแห่งสำนักบำเพ็ญเพียร เลี่ยนถิงเยี่ยนเป็นหนึ่งในร้อยสาวงามที่ถูกคัดเลือกให้ไปปรนนิบัติ ‘ท่านปรมาจารย์ซือหม่าเจียว’ ซึ่งกำลังจะออกจากการบำเพ็ญเพียรห้าร้อยปีอันยาวนาน ความจริงงานดูแลคนแก่ก็ไม่น่าจะหวือหวาอะไร พอจะกล้ำกลืนฝืนทำได้ ทว่า... ปรมาจารย์ขี้รำคาญนั่นดันชอบฆ่าคนเป็นงานอดิเรกเสียนี่ เอาไงดี ชีวิตแบบนี้มันไม่ใช่วิถีของปลาเค็มแล้ว!

ในโลกนี้มีคนหลายแบบ แบบที่ชอบใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ไปวันๆ อย่างที่สังคมเรียกว่าพวก ‘ปลาเค็ม’ ก็มีเยอะ ‘โจวเยี่ยน’ เป็นหนึ่งในนั้น ปลาเค็มตัวนี้ไม่ปรารถนาอะไรมาก แค่กินอิ่มนอนหลับ เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน ได้หายใจอย่างสงบสุขบนโลกใบนี้ก็พอ แต่ชีวิตไหนเลยจะง่ายดาย วันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตนอยู่ในร่างของ ‘เลี่ยนถิงเยี่ยน’ ศิษย์สาวแห่งสำนักบำเพ็ญเพียร เลี่ยนถิงเยี่ยนเป็นหนึ่งในร้อยสาวงามที่ถูกคัดเลือกให้ไปปรนนิบัติ ‘ท่านปรมาจารย์ซือหม่าเจียว’ ซึ่งกำลังจะออกจากการบำเพ็ญเพียรห้าร้อยปีอันยาวนาน ความจริงงานดูแลคนแก่ก็ไม่น่าจะหวือหวาอะไร พอจะกล้ำกลืนฝืนทำได้ ทว่า... ปรมาจารย์ขี้รำคาญนั่นดันชอบฆ่าคนเป็นงานอดิเรกเสียนี่ เอาไงดี ชีวิตแบบนี้มันไม่ใช่วิถีของปลาเค็มแล้ว!

ในโลกนี้มีคนหลายแบบ แบบที่ชอบใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ไปวันๆ อย่างที่สังคมเรียกว่าพวก ‘ปลาเค็ม’ ก็มีเยอะ ‘โจวเยี่ยน’ เป็นหนึ่งในนั้น ปลาเค็มตัวนี้ไม่ปรารถนาอะไรมาก แค่กินอิ่มนอนหลับ เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน ได้หายใจอย่างสงบสุขบนโลกใบนี้ก็พอ แต่ชีวิตไหนเลยจะง่ายดาย วันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตนอยู่ในร่างของ ‘เลี่ยนถิงเยี่ยน’ ศิษย์สาวแห่งสำนักบำเพ็ญเพียร เลี่ยนถิงเยี่ยนเป็นหนึ่งในร้อยสาวงามที่ถูกคัดเลือกให้ไปปรนนิบัติ ‘ท่านปรมาจารย์ซือหม่าเจียว’ ซึ่งกำลังจะออกจากการบำเพ็ญเพียรห้าร้อยปีอันยาวนาน ความจริงงานดูแลคนแก่ก็ไม่น่าจะหวือหวาอะไร พอจะกล้ำกลืนฝืนทำได้ ทว่า... ปรมาจารย์ขี้รำคาญนั่นดันชอบฆ่าคนเป็นงานอดิเรกเสียนี่ เอาไงดี ชีวิตแบบนี้มันไม่ใช่วิถีของปลาเค็มแล้ว!

เพราะเธอหลงรักชายที่เป็นพระรองในนิยายเรื่องหนึ่งเข้าเต็มเปา ร้องไห้เสียใจเมื่อเขาต้องพบกับความสูญเสีย ดังนั้นเมื่อมีปาฏิหารย์ที่ส่งเธอไปยังโลกที่เขาอยู่ เธอก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครองคู่กับเขา!

เพราะคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาทำให้เขาและเธอต้องร่วมมือกันปฏิบัติภารกิจลับอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อภารกิจสิ้นสุดลง ทำไมความรู้สึกของทั้งคู่ถึงไม่สิ้นสุดตาม?

โปรยปกหน้า ความรักที่ไม่ได้เริ่มจากรัก...ความใคร่ที่นำไปสู่ความรัก... สุดท้ายเราจะใช้หัวใจเป็นตัวลิขิต... โปรยปกหลัง เพราะอกหัก...ทำให้เธอต้องหาที่พึ่ง... เพราะน้ำเมาทำให้เธอต้องเสียความสาว... ความสัมพันธ์ชั่วคืนทำให้เขาอยากผูกมัดและครอบครอง ผิดกับอีกคนที่ต้องการถอยห่างและจากหาย... จีรณานางแบบสาวสวยพราวเสนห์ต้องผิดหวังจากรักแรกและยังต้องมาพ่ายแพ้ให้กับหนุ่มกะล่อนอย่างกันต์อีกต่างหาก สถานะที่เคยมีเลยต้องเปลี่ยนไป...จากเพื่อนรักต้องกลายมาเป็นเมีย!!

คำโปรยด้านหน้าปก: เพราะว่ารักโดยแท้ จึงทำในสิ่งที่หัวใจปรารถนาเพื่อคว้าหัวใจจ้าวเมืองหนุ่มรูปงามผู้สุดแสนเย็นชา คำโปรยด้านหลังปก: ฟ่งชิงยีบุตรีเจ้าของตลาดประจำเมืองแสนมั่งคั่งถูกเลี้ยงดูมาอย่างไร้ซึ่งกรอบบังคับ ดรุณีน้อยหมายเคียงครองขุนนางหนุ่มอันสตรีทั้งสิบหกดินแดนใฝ่ฝัน ทว่าเขากลับแสดงออกแจ้งชัดว่าไม่ต้องการผูกสัมพันธ์อันใดด้วย แต่ถึงอย่างนั้น เจ้าคนรั้นก็หาได้ถอดใจไม่ ยังคงเดินหน้าเต็มกำลัง แม้จะถูกชาวบ้านชาวเมืองครหานินทา แม้ต้องถูกถากถางก่นด่าว่าก็ไม่คิดหวาดหวั่น ครั้นเมื่อกิจการตลาดของครอบครัวประสบปัญหาบางอย่าง ข้อต่อรองเพื่อชีวิตเล็กๆของตนก็ลดน้อยถอยลง ถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม ต้องเรียนรู้ที่จะยืนหยัดอย่างที่ไม่เคยมาก่อน กระทั่งมีโอกาสได้ใช้พรสวรรค์ในการเขียนภาพและดันต้องพระราชหฤทัยฮ่องเต้เข้า เจ้าคนพริ้มเพรากลับยิ่งห่างไกลความรักอันสุดแสนยากเย็นที่จะได้มา ดรุณีน้อยวัยสิบห้าจะทำเช่นไร

ข้าพยายามหาทางสังหารเขา... แต่เขาพยายามปกป้องข้าตลอดเวลา ข้าบอกไม่ถูกว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี ป.ล. สองเล่มจบ ค่ะ

“หย่ากัน!” เฉินเซินหลับตา กำใบหย่าไว้แน่น ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองภรรยาแม้แต่น้อบ สุดท้ายก็เอ่ย “ถ้าที่ผมทำยังไม่ดีพอ แล้วคุณทนไม่ไหวจริงๆ ยังต้องการจะหย่ากัน ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเคารพการตัดสินใจของคุณ” เฉินเซินคลายเนกไทออกก่อนมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉย “แต่หมิงซู หลังหย่ากันแล้ว คุณคงไม่มีโอกาสได้เก็บสะสมพวกกระเป๋าหายากราคาแพงพวกนั้นอีก ไม่ได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปดูแฟชั่นโชว์ถึงปารีส หรือประมูลไพลินปัทมาของศรีลังกาอีกแล้วนะ” “เดี๋ยวก่อน...” อาการหัวร้อนของจี้หมิงซูหายวับไปในพริบตา สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงความรู้สึกว่าตัวเองนั้นเล่นใหญ่เกินไปแล้ว! “ลองมาคิดดู ที่ผ่านก็แค่สีสันในชีวิต ฉันว่าพอรับมือได้อยู่นะ” เฉินเซิน: ‘คุณนายบ้านนี้ เอาใจยากจริงๆ’