ท่านเซียนนักษัตรในปีระกา ลูกเจี๊ยบทั้งหกในกลุ่มดาวลูกไก่และท่านขุนพลอสนีผู้เลิศล้ำที่ลงมาผ่านด่านเคราะห์ในภพมนุษย์จนเกิดเรื่องวุ่นๆ ที่พัวพันกันยุ่งเหยิง ...และเรื่องบังเอิญที่แฝงมาด้วยเรื่องราวในอดีต “ละ แล้วด่านเคราะห์นั่นเล่า ผ่านหรือไม่...” หากมีผู้บรรลุ สวรรค์โดยรอบจะสั่นสะเทือนเบาๆ ... แต่นี่เขากลับมาแล้ว แต่นางไม่รับรู้ถึงการสะเทือนเลือนลั่นใดๆ ไม่กระมัง... ก่อนที่จวี๋ฮุ่ยจะได้ขบคิดไตร่ตรอง กลิ่นอายไม่คุ้นเคยและพลังบางอย่างที่เคลื่อนเข้าใกล้ทำให้จวี๋ฮุ่ยกายสั่นสะท้าน กลับคืนร่างเดิมเป็นไก่อวบอ้วนแล้วกระโจนเข้าอ้อมแขนเซียนหลงหนี่ พยายามซุกเข้าไปในแขนเสื้อของสหายอย่างเอาเป็นเอาตายในเวลาเดียวกับที่เงาร่างของบุรุษผู้หนึ่งเดินเข้ามา หลงหนี่กะพริบตาปริบๆ มองขุนพลอสนีโจวอี้ที่เดินหน้าตึงเข้ามา มือช่วยดันตัวจวี๋ฮุ่ยเข้าไปในแขนเสื้อ แต่ติดว่าร่างไก่ของนางนั้นอวบอ้วนมากเกินไปทำให้ส่วนหัวซุกอยู่ในแขนเสื้อแต่ลำตัวและขายังคาอยู่ด้านนอก หนีไม่พ้นแล้ว... ... แนะนำจากนักเขียน เป็นแนวเทพเซียนด่านเคราะห์ ฟีลกู๊ด นุ่มฟูน่ารัก ไม่ดราม่ามาก พระเอกติดหนึบขั้นสุดค่า

"ช่วยพาเราหนีที" "หนีไปไหน?" "ไปเป็นเมียท่านก็ได้" "เมีย!" เขาออกมาช่วยตามหาน้องสาวที่ถูกจับตัวไปแต่กลับได้เมียกลับบ้านแทนเสียนี่ ดวงตะวันในม่านจันทรา เรื่องใหม่ในซีรีส์ "ลิขิตรักแห่งผืนทราย" มาแล้วค่ะ มาช้าไปนิดแต่ก็มานะคะ  เป็นเรื่องราวของภูตะวัน พี่ชายของหยาดฝน นางเอกในเรื่อง "ดั่งหยาดฝนพรมเม็ดทราย" เรื่องสุดท้ายของซีรีส์นี้ค่ะ มีทั้งหมดสามเรื่องด้วยกัน หวามรักในฮาเร็ม (ชีครามิล x วิรสา) ดั่งหยาดฝนพรมเม็ดทราย (ชีคมาคี x หยาดฝน) ดวงตะวันในม่านจันทรา (ภูตะวัน x ลูน่า) ---------------------------------------------------------------------------- ปึก! “โอ๊ย” “ข~ขอโทษครับ” ขณะที่กำลังจะถึงห้องน้ำอยู่รอมร่อก็มีผู้หญิงสวมชุดพื้นเมืองสีเขียวน้ำทะเลมีผ้าคลุมหน้าคลุมผมสีชมพูปกปิดเอาไว้เผยให้เห็นเพียงดวงตากลมโตหวานซึ้งโผล่มาจากไหนไม่รู้ชนเข้ากับร่างใหญ่ของภูตะวันอย่างแรง ชายหนุ่มรีบคว้าร่างอรชรของเธอเอาไว้กล่าวคำขอโทษเป็นภาษาอังกฤษให้อีกฝ่ายที่ไม่ทันได้ระวังตัวทว่าร่างแกร่งของเขาก็ถูกดึงเข้าไปหลบในซอกแคบ ๆ ที่อยู่ไม่ไกลอย่างรวดเร็วจนแทบจะล้มทับกัน “คุณ...” “ชู่ว์” “คุณ…อื้อ” ภูตะวันที่กำลังจะบอกอีกฝ่ายว่าเธอเหยียบเท้าของเขาต้องเบิกตากว้างเมื่อถูกรั้งลำคอตรงท้ายทอยให้โน้มหน้าลงมาปิดปากให้เงียบด้วยริมฝีปากรูปกระจับจิ้มลิ้มที่เขาทันเห็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นตอนที่หญิงสาวดึงผ้าปิดหน้าขึ้นก่อนจะประกบปากจูบขึ้นมา หญิงสาวนิรนามแนบจูบอันเงอะงะลงบนริมฝีปากหยักบางสีกุหลาบของภูตะวันพลางตลบชุดคลุมสีดำของเขาขึ้นมาคลุมทั้งสองร่างเอาไว้ ความเจ็บที่ถูกเหยียบเท้าหายไปปลิดทิ้ง รู้สึกเบาหวิวราวปุยเมฆที่ลอยคว้างกลางอากาศ ตุบ ๆ ตุบ ๆ ตุบ ๆ เสียงหัวใจสองดวงเต้นระบำตุบตับอยู่ในอกของคนทั้งคู่ ภูตะวันได้สติพยายามจะถอนริมฝีปากออกทว่าอีกฝ่ายกลับตรึงท้ายทอยของเขาเอาไว้แน่น ชายหนุ่มรับรู้ถึงอาการมือสั่นตัวสั่นที่แรงขึ้นของคนในอ้อมกอดเมื่อได้ยินเสียงห้าวของกลุ่มชายฉกรรจ์ห้าคนซึ่งคุยกันใกล้ ๆ เขาไม่รู้ว่าพวกนั้นคุยอะไร แต่อาการของคนที่แนบชิดจนร่างแกร่งของเขาแทบระเบิดอยู่นี้สั่นเทาเป็นเจ้าเข้าจึงเดาเอาว่าเจ้าหล่อนน่าจะกำลังหนีกลุ่มผู้ชายพวกนั้นอยู่ “หายไปไหนแล้ว ตามหาให้พบ อย่าให้หลุดหนีไปได้ ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าทุกคนหัวหลุดออกจากบ่าแน่ ๆ” เสียงเหี้ยมของคนที่คาดว่าเป็นหัวหน้าดังขึ้นก่อนที่เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนพวกนั้นจะวิ่งห่างออกไป แรงบีบของคนในอ้อมกอดจึงผ่อนคลายลงก่อนที่อีกฝ่ายจะถอนริมฝีปากออกพลางชะโงกหน้าออกไปมองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังทำให้ทุกส่วนด้านหน้าของร่างกายบดเบียดกับร่างสูงบึกบึนของภูตะวัน “ฟู่ ไปได้เสียที” หญิงนิรนามเปิดผ้าคลุมหน้าออกหลังจากดึงตัวเองกลับมา ภูตะวันตัวแข็งทื่อกะพริบตาปริบ ๆ ยืนนิ่งเป็นก้อนหินให้คนแปลกหน้ากอด ดวงตาคู่คมจับจ้องมองใบหน้าหวานที่เกลี้ยงเกลาปราศจากผ้าคลุมหน้าด้วยหัวใจเต้นถี่รัว รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจนสะท้านไปทั้งร่าง “ช่วยพาเราหนีที” เสียงหวานเสนาะหูดังขึ้นเมื่อเงยหน้ามาสบสายตาคู่คมของคนในอ้อมกอดที่ยังแนบชิดกันจนแทบจะไม่เหลือช่องว่างให้อากาศลอดผ่านมีเพียงเนื้อผ้าของทั้งสองฝ่ายกางกั้นเอาไว้เพียงเท่านั้นทำให้ทั้งคู่รู้สึกร้อนวูบวาบราวกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปทั่วจนจับทิศทางไม่ถูก “หนีไปไหน?” คำอ้อนวอนแว่วหวานนั้นทำให้ภูตะวันถึงกับสะดุดลมหายใจของตัวเองถามออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวคนละเมอ ถ้าหากหญิงสาวตรงหน้าวิ่งหนีโจรหรือคนร้ายกลุ่มเมื่อครู่จนพลัดหลงกับครอบครัวเขาจะให้ทหารองครักษ์ของชีคมาคีช่วยพาเธอไปส่งที่บ้านหรือจุดที่พลัดหลงกับครอบครัวของเธอ ทว่าชายหนุ่มถึงกับอุทานเสียงดังเมื่อได้ยินคำตอบ “ไปเป็นเมียท่านก็ได้” “เมีย!” ภูตะวันอุทานเสียงหลงเมื่อคนตรงหน้าบอกว่าจะไปเป็นเมียของเขาพลางกวาดตามองทั่วดวงหน้าหวานจนหัวใจที่ยืนหยัดแกร่งกล้าต้านทานทุกอารมณ์ยามอยู่ใกล้ผู้หญิงทุกคนอ่อนยวบทันทีเมื่อสบสายตาคู่สวยซึ้งที่กำลังมีน้ำตาคลอ ทำไมเขาถึงเห็นแต่ความร้าวรานในดวงตาคู่นี้ ใบหน้าสวยของเธอเหมาะกับรอยยิ้มพิมพ์ใจประดับไว้มากกว่าความโศกเศร้าโศกาเช่นนี้ “อายุเท่าไหร่?” แม้จะไม่ได้คิดจะเอาคนแปลกหน้าไปเป็นเมียตามที่อีกฝ่ายขอแต่ก็อดที่จะถามไถ่ถึงอายุของเธอไม่ได้ “ท่านถามเราเหรอ?” “อยู่ด้วยกันสองคนจะให้ไปถามใครครับ?” ชายหนุ่มยียวนอย่างไม่รู้ตัวจนอีกฝ่ายหน้ายู่ใส่ “ยี่สิบ” หญิงสาวอ้อมแอ้มตอบพลางก้มหน้างุดบีบมือเข้าหากันแน่นร่างกายเริ่มสั่นเทาขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกกังวลและหวาดกลัว หากผู้ชายตรงหน้าปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเธอคงต้องหนีไปตายเอาดาบหน้าด้วยตัวเอง ส่วนภูตะวันนั้นเมื่อได้รับคำตอบถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจึงนิ่งเงียบใบ้รับประทานไปนาน “เอ่อ ขออภัยเราคงรบกวนท่านมากไป ขอบคุณที่ช่วยเหลือเราเมื่อครู่ ชาตินี้เราจะไม่ลืมพระคุณ” ลูน่า เงยหน้าขึ้นมาสบตาคู่คมของคนที่ช่วยชีวิตและมอบจูบแรกให้เมื่อครู่อย่างพยายามจะจดจำเครื่องหน้าที่หล่อเหลาจนคนครึ่งประเทศอิจฉาเป็นครั้งสุดท้าย เธอจะจดจำเขาไปตลอดชีวิต พลางเอ่ยลาก่อนจะรีบผละออกมาและวิ่งหนีกลุ่มชายฉกรรจ์พวกเดิมที่วิ่งวกกลับมาอีกครั้ง “อยู่ทางนั้นจับตัวมา อย่าให้หนีไปได้ วิ่งเร็วชะมัด” ภูตะวันหัวใจวูบโหวงเมื่อสาวน้อยดวงตาหวานคนนั้นวิ่งหนีออกไปแบบไม่ทันตั้งตัว เสียงเหี้ยมของชายฉกรรจ์คนเดิมนั้นบาดลึกถึงหัวใจที่ด้านชามานานนับสิบปีของภูตะวันก่อนที่พวกนั้นจะวิ่งผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว เธอกำลังถูกตามล่าอย่างนั้นเหรอ ทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บตรงอกข้างซ้าย ก้อนเนื้อข้างในกระหน่ำเต้นแทบหลุดออกมานอกอกเมื่อคิดว่าร่างอรชรนั้นถูกจับตรึงและถูกทำร้าย ชายหนุ่มออกแรงวิ่งตามหลังคนร้ายกลุ่มที่วิ่งตามสาวน้อยที่ทำให้ใจกระตุกสั่นไหวไปอย่างรวดเร็ว ทว่าร่างใหญ่ที่เหนื่อยหอบของเขาต้องหยุดวิ่งรีบโกยลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับทรุดกายนั่งเข่าอ่อนหมดแรงเมื่อเขาตามกลุ่มคนร้ายพวกนั้นไม่ทัน ดวงตาคู่คมร้อนผ่าวเมื่อคิดไปว่าหญิงสาวอาจถูกพวกชายฉกรรจ์ลากตัวไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้ว “โธ่โว้ย” ------------------- โหลดตัวอย่างมาอ่านดูก่อนได้นะคะ IOS ซื้อผ่านหน้าเว็บถูกว่าค่ะแล้วค่อยมาอ่านในแอปทีหลังนะคะ ขอบคุณทุกแรงสนับสนุนค่ะ ด้วยรักจากหัวใจ เพชรรุ้งพราย

เพราะคำว่า "อ้วน อ่านหนังสือไร้สาระ และจน" ของคู่นัดบอด ทำให้พิริยาต้องตายอย่างน่าตลก แต่วิญญาณเจ้ากรรมดันเข้าไปสิงร่างของตัวอิจฉา ในหนังสือไร้สาระ หรือ นิยายจีนเรื่องโปรดที่เธอเอาติดตัวไปด้วยระหว่างรอคู่นัดบอด ตัวอิจฉาผู้นี้มีทุกอย่างเมือนกับเธอ ยกเว้น...ร่ำรวยมหาศาลเพราะเป็นถึงจวิ้นจู่ หลานสาวของไทเฮา แทนที่เธอจะตกหลุมรัก ฮ่องเต้ พระเอกของเรื่อง ดันกลับไปตกหลุมรัก "ตัวร้าย" ของเรื่องเสียนี่ นอกจากจะต้องตามจีบตามตื้อตัวร้าย อย่าง "โค-ตะ-ระ เหนื่อย" เธอยังต้องทำให้ตัวร้ายไม่กลายเป็นตัวร้าย แต่ต้องมาเป็นพระเอกในใจเธอคนเดียวอีกต่างหาก เอาวะ...สู้กันสักตั้ง ข้าจะต้องทำให้ตัวร้ายแบกตุ่มอย่างข้าเข้าหอให้ได้!!!

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 9 (บทที่ 442-504) หลงโม่และเหล่าภูตต้องออกจากเผ่าไปทำภารกิจเสี่ยงอันตรายในป่าลึกลับ เพื่อนำ ‘เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง’ กลับมาให้หลงหลิงเอ๋อ ลูกสาวของเขาและหูเจียวเจียวที่ยังคงหลับใหลไม่ได้สติ ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็พบกับเงาดำปริศนาที่หมายจะเอาชีวิตของเขา มันคือตัวอะไร? แล้วหลงโม่จะรับมือกับศัตรูได้หรือไม่? อีกด้านหนึ่ง จู่ ๆ หูเจียวเจียวก็คิดจะบุกเผ่าหมาป่า เธอคิดอะไรอยู่กันนะ? **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

​เขาร่วมอภิรมย์กับเจ้าสาวในคืนมงคลโดยไม่มองหน้าด้วยซ้ำ ไม่สนใจแม้นางจะตั้งครรภ์บุตรให้เขา... ผ่านมาหกปี เขาเพิ่งจะเห็นหน้าลูกเมียของตัวเองเต็มๆ ตา เห็นทีงานนี้มีคนต้องชดใช้กรรม! ---------------------------------------------------------- นิยายจีนโบราณแนวครอบครัว ปมไม่หนัก อ่านง่ายไม่ซับซ้อน เน้นความสัมพันธ์ตัวละครและกรรมที่ท่านแม่ทัพต้องรับไปอย่างหนัก ทำกับเขาไว้เยอะ เลี้ยวหัวกลับมาคลั่งรักแทบไม่ทัน ---------------------------------------------------------- ❤ แนวสุขนิยม น่ารักและจบดีค่ะ ❤ ---------------------------------------------------------- “บิดาของเหยียนเอ๋อร์ก็คือท่านมิใช่หรือขอรับ ท่านแม่บอกเอาไว้ว่าบิดาของข้าคือแม่ทัพพิชิตประจิมผู้องอาจ วันที่ท่านกลับเข้าเมืองมา ท่านแม่ยังพาเหยียนเอ๋อร์ไปรอรับท่านอยู่เลย” น้ำเสียงที่ไร้เดียงสาเช่นนั้นทำให้คนฟังรู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมา ราวกับมีคนกระชากหัวใจออกมาแรงๆ จนหลุดออกจากร่างไปแล้ว! “พะ...พ่อของเจ้าคือข้า?” เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ซีหย่งเล่อพูดจาออกมาไม่เต็มเสียง แม้กระทั่งใบหน้าก็ยังเต็มไปด้วยความตะลึงงันจนน่าขบขัน “ท่านพ่อมิต้องเป็นกังวลไป เหยียนเอ๋อร์มิโกรธที่ท่านมิยอมเขียนจดหมายตอบเหยียนเอ๋อร์สักฉบับ ท่านแม่บอกว่าท่านกำลังทำงานหนักเพื่อรับใช้แผ่นดิน เหยียนเอ๋อร์จะต้องอดทนรอจนกว่าท่านพ่อจะสะสางหน้าที่เสร็จขอรับ” ซีเหยียนยังคงเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วในขณะที่ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อราวกับก้อนหิวไปแล้ว ภายในสมองระลึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ยามที่อยู่ชายแดน จดหมายมากมายที่เขาทิ้งไปโดยไม่ได้เปิดอ่านเป็นของบุตรชายเขาเอง! ที่สำคัญแต่งงานมาหกปี เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าภรรยาของเขาคือนางที่เขาพยายามตามหามาตลอดระยะเวลาหลายปี โง่เขลาเหลือเกิน! ช่างโง่เขลาเหลือเกิน! ซีหย่งเล่อด่าทอตัวเองอยู่ในใจภายใต้สีหน้าที่ดำคล้ำ มือหยาบกร้านที่ไม่เคยอ่อนข้อให้ศัตรูสั่นคลอนขึ้นมาอย่างไม่อาจห้าม “เหยียนเอ๋อร์รอท่านพ่อมาหลายวัน ในที่สุดก็ได้เจอท่านเสียที” ขวับ! ซีหย่งเล่อคว้าตัวบุตรชายเข้ามาในอ้อมกอดแน่น ซุกใบหน้าลงที่ต้นคอเล็กพร้อมกับพึมพำออกมาเสียงเบา “ข้าขอโทษเจ้า...ขอโทษแม่ของเจ้าด้วย” ซีเหยียนยกมือขึ้นโอบรอบคอแข็งแกร่ง ทิ้งน้ำหนักตัวลงไปทั้งหมด ภาพที่สองพ่อลูกกอดกันอย่างสนิทชิดเชื้อเช่นนั้นทำให้ผู้ที่เห็นเหตุการณ์ต่างปาดน้ำตาด้วยความซาบซึ้งใจ แต่เดี๋ยวก่อน... จู่ๆ ลำตัวสูงใหญ่ก็แข็งทื่อขึ้นมาพร้อมกับกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบากเมื่อคิดอะไรขึ้นมาได้ มีบางอย่างที่เขาตัดสินใจลงมือทำผิดมหันต์ไปแล้ว หนังสือหย่าของเขาอยู่ในห้องนอนของนาง!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

ที่เขาว่ากันก็คงจะจริงที่ผู้หญิงทะเลาะกันก็ไม่พ้น...ทะเลาะกันเรื่องผู้ชาย ไม่ว่าใครก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น...ต่อให้เป็นเพื่อนรักกันก็ตาม

"ผู้ชายอย่างนาย! เคยรักใครเป็นด้วยเหรอ" "ก็รักเธอไง ยัยบ๊อง!"

“แกร่งดั่งเพชร—The Story of HuaZhi” เพราะขัดพระประสงค์ของฮ่องเต้ ครอบครัวจึงต้องโทษยกตระกูล ชายชาตรีทั้งหมดถูกเนรเทศ เหลือเพียงผู้หญิงและเด็กๆ CEO สาวแห่งโลกอนาคตจึงจำเป็นต้องขุดทุกกลยุทธ์ทางการค้าขึ้นมาพยุงครอบครัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยบ่าวไพร่ ศรีสะใภ้และหลานๆ ไม่ให้อดตาย มาดคุณหนูใหญ่ผู้อ่อนแอสลัดทิ้งไปก่อน นางจำเป็นต้องพยุงนาวาลำนี้ให้รอดพ้นจากหายนะ ท่ามกลางสังคมที่ผู้หญิงเป็นรอง！ ** ถูกยกย่องให้เป็นมู่หลานในแวดวงการค้า  ** ยอดขายถล่มทลายทั้งในไต้หวัน จีน และ เกาหลีใต้ ** ถูกซื้อ ลข. ไปทำซีรี่ส์เรียบร้อยแล้ว  ** Kong Liu เขียน Hongsamut แปล

“แกร่งดั่งเพชร—The Story of HuaZhi” เพราะขัดพระประสงค์ของฮ่องเต้ ครอบครัวจึงต้องโทษยกตระกูล ชายชาตรีทั้งหมดถูกเนรเทศ เหลือเพียงผู้หญิงและเด็กๆ CEO สาวแห่งโลกอนาคตจึงจำเป็นต้องขุดทุกกลยุทธ์ทางการค้าขึ้นมาพยุงครอบครัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยบ่าวไพร่ ศรีสะใภ้และหลานๆ ไม่ให้อดตาย มาดคุณหนูใหญ่ผู้อ่อนแอสลัดทิ้งไปก่อน นางจำเป็นต้องพยุงนาวาลำนี้ให้รอดพ้นจากหายนะ ท่ามกลางสังคมที่ผู้หญิงเป็นรอง！ ** ถูกยกย่องให้เป็นมู่หลานในแวดวงการค้า  ** ยอดขายถล่มทลายทั้งในไต้หวัน จีน และ เกาหลีใต้ ** ถูกซื้อ ลข. ไปทำซีรี่ส์เรียบร้อยแล้ว  ** Kong Liu เขียน Hongsamut แปล

“แกร่งดั่งเพชร—The Story of HuaZhi” เพราะขัดพระประสงค์ของฮ่องเต้ ครอบครัวจึงต้องโทษยกตระกูล ชายชาตรีทั้งหมดถูกเนรเทศ เหลือเพียงผู้หญิงและเด็กๆ CEO สาวแห่งโลกอนาคตจึงจำเป็นต้องขุดทุกกลยุทธ์ทางการค้าขึ้นมาพยุงครอบครัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยบ่าวไพร่ ศรีสะใภ้และหลานๆ ไม่ให้อดตาย มาดคุณหนูใหญ่ผู้อ่อนแอสลัดทิ้งไปก่อน นางจำเป็นต้องพยุงนาวาลำนี้ให้รอดพ้นจากหายนะ ท่ามกลางสังคมที่ผู้หญิงเป็นรอง！ ** ถูกยกย่องให้เป็นมู่หลานในแวดวงการค้า  ** ยอดขายถล่มทลายทั้งในไต้หวัน จีน และ เกาหลีใต้ ** ถูกซื้อ ลข. ไปทำซีรี่ส์เรียบร้อยแล้ว  ** Kong Liu เขียน Hongsamut แปล

โล่กำบังที่มีความรู้สึก แต่คุณไม่รู้เลยว่าภายใต้เงื่อนไขทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะ... 'รัก' ___________________ “คุณภรีม” หญิงสาวลืมตาพลางขานชื่อด้วยเสียงหวานมือเล็กยกตะปบใบหน้าเขาแล้วผงกศีรษะขึ้นจุมพิตตรงแก้มเขาเบาๆ หนหนึ่งก่อนนอนลงเช่นเดิมแต่ใบหน้าแต้มรอยยิ้มน่ารัก ยัยบ๊องของเขาเมาแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ ภัทรกรโน้มตัวลงจุมพิตตรงหน้าผากคนลืมตาหากแต่ไม่ใสแจ๋ว ดูคล้ายจะถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เล่นงานอย่างหนักหน่วง “คุณดื่มไปเยอะขนาดไหนเนี่ย” หญิงสาวกะพริบตาเชื่องช้าเหมือนสมองถูกลดความสามารถลงต้องใช้เวลาคิดทบทวนนานกว่าปกติ “4 ค่ะ” “แค่ 4 แก้วก็เมาขนาดนี้แล้วเหรอ” เขาคิดว่าภรรยาคออ่อนแต่ต้องปรับความเข้าใจเสียใหม่ “ไม่ค่ะโซจู 4 ขวด” เธอทำ 4 นิ้วให้เขาดูประกอบ “4 ขวด!” อื้อออ!! คนขี้เมาพยักหน้า น่าตีให้ก้นลายชะมัด ชายหนุ่มพยักหน้าด้วยความเอ็นดู ก่อนกระซิบถามเรื่องที่ยังคาใจด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “ประจำเดือนคุณมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” “อื้อ ไม่รู้” หญิงสาวตอบห้วนๆ พลางสั่นใบหน้าไปมาบนหมอน ผู้หญิงอะไรเนี่ยไม่รู้ว่าประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ “เดือนนี้มาหรือยัง” ปลายเดือนแล้วถ้าตลอดทั้งเดือนยังไม่มาเขาอาจมีลุ้น แต่ก็ลุ้นด้วยความเป็นกังวลเล็กๆ เพราะสาวเจ้าเล่นกระดกเหล้าไปตั้ง 4 ขวดนั่นแหละ กณิกนันท์ทำท่าคิด ...คิดตั้งนาน

สามีก็ชิงชังข้า คนในจวนสามีก็หาเรื่องกลั่นแกล้งปรักปรำข้า ในเมื่ออยู่ให้ดีไม่ได้... เช่นนั้นก็สู้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยจะดีกว่า!!!

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 8 (บทที่ 380-441) เนื่องจากหูเจียวเจียวและหลงโม่ต้องการรักษาตาให้หลงเซียว รักษาแผลเป็นบนใบหน้าของหลงจง และรักษาคอให้หยินชาง เธอจึงวางแผนที่จะให้ ‘เฟิงเฉิง’ ผู้เป็นหมอผีมารักษาลูก ๆ ของตน ทว่านางกลับหลบหนีออกไปจากเผ่า เหตุใดนางถึงทำเช่นนั้น? แท้จริงแล้วนางมีความลับอะไรซ่อนอยู่กันแน่? **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

เรื่อง...อลเวงหัวใจพบรัก คำโปรย รู้ทั้งรู้ว่าเป็นแค่การแสดง แต่ทุกครั้งที่เธอถูกเนื้อต้องตัว นอกจากเขาจะเสียเงิน ยังเหมือนถูกเธอลวนลามอีกด้วย (เรื่องราวจะอลเวงขนาดไหน ใครได้กำไร ใครขาดทุน ติดตามได้ในเรื่องนะคะ) แนะนำตัวละคร ปราโมทย์ (ปราชญ์) อายุ 32 ปี เจ้าของโรงแรมชื่อดังของจังหวัด เขาหล่อ รวย จึงไม่แปลกที่จะมีสาวๆเข้ามามากมาย แต่เขาไม่ต้องการ จึงอยากหาไม้กันหมาสักคน มากันผู้หญิงพวกนั้นออกไป เมธาวี (เมล์) อายุ 22 ปี พนักงานใหม่ที่เพิ่งรับเข้ามาทำงานในโรงแรม เธอสวย น่ารัก ขี้งก ความสามารถเรื่องงานไม่มี แต่เรื่องใช้ปากเธอถนัด @@@@@@ นิยายรัก ฟีลกู๊ด ฟินๆ เหมือนเดิมค่ะ

"พายุคือลูกของพี่ใช่มั้ย"ร่างสูงย่างกายเข้ามาถาม ทำให้เธอต้องถอยกรู่ไปข้างหลังเพื่อตั้งตัว "ไม่ใช่! บอกแล้วไงว่าพายุไม่ใช่ลูกของพี่!!"

ใครๆก็มองว่านางคือสตรีตัวร้ายอันดับ1ของเมืองหลวง แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเบื้องหลังของนิสัยร้ายกาจมาจากคนชั่วกลุ่มหนึ่งซึ่งนางก็มารู้ความจริงเมื่อตอนสิ้นใจไปแล้ว แต่สวรรค์ยังส่งนางย้อนกลับมาเพื่อเอาคืน!