"เป๋า ๆ เป่าเป้ยขอเป่าเป้ยลูกนี้นะเจ้ามะฮะ เป๋าๆ" เสียงแจ้ว ๆ ของเด็กน้อยวัยห้าหนาว ในมือถือซาลาเปาร้อน ๆ พวงแก้มป่อง ๆ หน้าหยิก ได้กล่าวกับพี่สาวของตน ซึ่งหน้าตาเหมือนเป่าเป้ยอย่างกับแกะ "เป่าเป้ย เจ้าจะเรียกเปา ๆ ทุกลูกที่เจ้ากินว่าเป่าเป้ยไม่ได้นะ" เด็กน้อยอีกคนที่มีนามว่าเป๋า ๆ หรือเป๋าเปา เป็นพี่สาวของเป๋าเป้ย ที่เกิดก่อนเจ้าตัวดีแค่เพียงเสียววินาทีเท่านั้น

‘จินต์ศุจี’ คือหญิงสาวผู้กลายเป็นมือที่สามโดยไม่รู้ตัว เธอถูกประจานเป็นกระแสดังไปทั่วโซเชียลจนมารดาต้องสั่งให้ไปเก็บตัวในต่างจังหวัดเพื่อหลบหน้าผู้คน หาก ณ บ้านหลังนั้นเอง เพียงแค่หญิงสาวหลับตาลงจะได้ยินเสียงซอแว่วหวาน จินต์ศุจีได้ก้าวเข้าไปสู่อีกโลกหนึ่งซึ่งงดงามราวเมืองลับแลในตำนาน และได้พบกับ ‘เขา’ ผู้นำเอาความรู้สึกแปลกประหลาดมาฝากไว้ในหัวใจ มาลองลุ้นกันดูว่าเหตุการณ์ทั้งหมดจะเป็นอย่างไร และใครกันที่เธอได้พบเจอ...

เป็นเด็กเสิร์ฟในผับอยู่ดี ๆ ก็โดนผู้จัดการสั่งให้ไปทำหน้าที่นั่งดริงก์ด้วยเฉย หากไม่ใช่เพราะต้องการเงินมารักษาน้องชายที่กำลังป่วยหนัก เธอคงไม่มีทางยอมละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองไป ทั้งที่คิดว่าอดทนแป๊บเดียวเดี๋ยวก็จบ แต่เหมือนว่าเธอจะคิดผิดไปซะแล้วสิ... #เธอ... “หนูต้องทำอะไรบ้างคะ” “เพื่อตอบแทนเรื่องที่เฮียช่วย” #เขา... “วันนี้หนูออกไปกับเฮียได้ไหมล่ะคะ” “แต่ว่าจะเป็นที่ไหน...เฮียคงไม่ต้องบอกหรอกใช่ไหม” - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

การเป็นฮูหยินใหญ่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่การอยู่อย่างไรให้ตนเองมีความสุขมันคือเรื่องยาก จนนางต้องเผลอไผลไปกับบุรุษอื่นที่ไม่ใช่สามี แต่เขากลับทำให้นางมีความสุข มากกว่าสามีของตนเสียอีก

เมื่อเธอต้องตกอยู่ในสถานะเมียเก็บของพระรองที่รักเพียงนางเอกของเรื่อง

โปรย เขารักเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่เพราะความเข้าใจผิดทำให้เขาร้ายกาจกับเธอ

เมื่อสาวสกิลปากลูกแม่ค้าขายข้าวต้องมาพบความจริงว่าครอบครัวมีหนี้หลักล้านซ่อนไว้ มันคงดีกว่านี้ถ้าเจ้าหนี้ไม่ใช่คนจากเขตแดนไร้กฎหมาย เธอจึงตัดสินใจทำสัญญากับแก๊งมาเฟียเขตแดน ‘เฟานัส 26’ เพื่อความปลอดภัยของครอบครัว แม้ในสัญญาจะโดนเอาเปรียบแค่ไหนก็ต้องยอมทน สุดท้ายแล้วการช่วยเหลือ (?) ของคู่สัญญาที่ต้องแลกมาด้วยเหตุการณ์ไม่คาดฝันจะทำให้เธอใช้หนี้ได้สำเร็จหรือไม่ไปติดตามกันในเรื่องได้เลย~ พี่ไนซัส : “ถ้ารีบมากนักคราวหน้าก็ออกมาตั้งแต่เช้าเลยดิ” น้องหวาน : “ก็อยากทำอย่างที่รุ่นพี่แนะนำนะคะ แต่พอดีติดเรียนแล้วก็ไม่ได้ว่างเหมือนรุ่นพี่อะค่ะ” - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

ถ้าเกิดว่าแอบทุบหลังคุณชายแล้วบ่าวอย่างข้าน้อยจะถูกโบยจนหลังลายหรือไม่เจ้าคะ

"ปะ เปล่าจ้ะยาย ขะ ข้าหลงมาจากที่ไกลแสนไกลจ้า" กล่าวพลาง สาวเท้าไปข้างหน้า ในขณะที่เว้นระยะห่างระหว่างเธอและหญิงชรา "ไกลขนาดนั้นเชียวรึ อีกอย่างอาภรณ์ของเจ้าก็ไม่คุ้นตา กลับไปที่เรือนข้าจะหาอาภรณ์ให้เจ้าได้สวมใส่ แค่นี้ชาวบ้านก็มองเจ้าเหมือนตัวประหลาด" ค้อนสายตามาที่ร่างของลีลาวดี ที่ยังใส่ชุดเดิม พร้อมกับแฟ้มที่เธอถือไว้ตลอดเวลา

โจวเหม่ยหลิน นักวิจัยอัจฉริยะทางด้านพิษวิทยา ประสบอุบัติเหตุพร้อมกับเพื่อนสนิทจนหลงยุคมาอยู่ในร่างของชิงหลิน บุตรีของหมออันดับหนึ่งของแผ่นดิน ด้วยความที่ชื่นชอบพิษ เธอจึงหมั่นศึกษาจนกระทั่งวันหนึ่งได้ทำการรักษาให้กับมู่หรงเทียน ซึ่งถูกพิษจนหมอทุกคนต่างส่ายหน้าปฏิเสธที่จะให้การรักษา ชิงหลินใช้เวลากว่าสามเดือนในการรักษาให้กับมู่หรงเทียนจนหายดี และเขายังมาหายตัวไปโดยไม่ล่ำลา ทิ้งไว้เพียงหยกพกลายมังกรห้าเล็บสลักอักษรคำว่า 'เทียน' ให้แก่นาง แต่น่าเสียดายที่นางมองไม่ออกว่าหยกชิ้นนี้เป็นลายอะไรระหว่างมังกรกับงูยักษ์ นางจึงไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของเขา หลังจากสองปีผ่านไป ชิงหลินถูกบิดามารดาส่งให้มาทำงานอยู่ที่สำนักหมอหลวง ด้วยความที่นางเป็นคนไม่อยู่สุขจึงแอบไปปลูกสมุนไพรไว้ในตำหนักร้างที่เขตวังหลัง คืนหนึ่งที่ตำหนักร้างนางบังเอิญไปเจอแมวสีขาวอ้วนกลมที่ได้รับบาดเจ็บเข้า นางสงสารจึงทำการรักษาให้แก่มัน และเพราะเรื่องนี้ทำให้นางได้ไปพบกับ 'อาเหยียน' เด็กหนุ่มอายุสิบหกปีที่แต่งกายด้วยชุดขันที ชิงหลินถูกอาเหยียนข่มขู่ให้มาเป็นเพื่อนคุยที่ตำหนักร้างทุกๆ สองวัน ตอนแรกเหมือนถูกบังคับแต่พอเวลาผ่านไปทั้งสองคนจึงกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน เพราะความสนิทสนมจนรู้ใจกัน อาเหยียนจึงแนะนำให้ชิงหลินไปสอบเป็นนักทดสอบพิษ และนางก็ทำสำเร็จ กลายเป็นนักทดสอบพิษชั้นสูง แต่เพราะก่อนมาที่วังหลวงนางได้ทำให้ตนเองมีใบหน้าอัปลักษณ์จนเกินไป ดังนั้นจึงไม่มีใครเรียกใช้งานนาง จนกระทั่งวันหนึ่ง อาเหยียน ปรากฏตัวออกมาเรียกใช้งานนางในอีกฐานะหนึ่ง แท้จริงแล้วเขาคือ มู่หรงเหยียน พระอนุชาร่วมอุทรเพียงคนเดียวของ มู่หรงเทียน ฮ่องเต้แห่งแคว้นเยว่เทียน ความต้องการของมู่หรงเหยียน คือการให้ชิงหลินไปทำการปกป้องหวงกุ้ยเฟยจากคนร้ายที่ลอบวางยาพิษทำร้ายนาง...

โจวเหม่ยหลิน นักวิจัยอัจฉริยะทางด้านพิษวิทยา ประสบอุบัติเหตุพร้อมกับเพื่อนสนิทจนหลงยุคมาอยู่ในร่างของชิงหลิน บุตรีของหมออันดับหนึ่งของแผ่นดิน ด้วยความที่ชื่นชอบพิษ เธอจึงหมั่นศึกษาจนกระทั่งวันหนึ่งได้ทำการรักษาให้กับมู่หรงเทียน ซึ่งถูกพิษจนหมอทุกคนต่างส่ายหน้าปฏิเสธที่จะให้การรักษา ชิงหลินใช้เวลากว่าสามเดือนในการรักษาให้กับมู่หรงเทียนจนหายดี และเขายังมาหายตัวไปโดยไม่ล่ำลา ทิ้งไว้เพียงหยกพกลายมังกรห้าเล็บสลักอักษรคำว่า 'เทียน' ให้แก่นาง แต่น่าเสียดายที่นางมองไม่ออกว่าหยกชิ้นนี้เป็นลายอะไรระหว่างมังกรกับงูยักษ์ นางจึงไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของเขา หลังจากสองปีผ่านไป ชิงหลินถูกบิดามารดาส่งให้มาทำงานอยู่ที่สำนักหมอหลวง ด้วยความที่นางเป็นคนไม่อยู่สุขจึงแอบไปปลูกสมุนไพรไว้ในตำหนักร้างที่เขตวังหลัง คืนหนึ่งที่ตำหนักร้างนางบังเอิญไปเจอแมวสีขาวอ้วนกลมที่ได้รับบาดเจ็บเข้า นางสงสารจึงทำการรักษาให้แก่มัน และเพราะเรื่องนี้ทำให้นางได้ไปพบกับ 'อาเหยียน' เด็กหนุ่มอายุสิบหกปีที่แต่งกายด้วยชุดขันที ชิงหลินถูกอาเหยียนข่มขู่ให้มาเป็นเพื่อนคุยที่ตำหนักร้างทุกๆ สองวัน ตอนแรกเหมือนถูกบังคับแต่พอเวลาผ่านไปทั้งสองคนจึงกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน เพราะความสนิทสนมจนรู้ใจกัน อาเหยียนจึงแนะนำให้ชิงหลินไปสอบเป็นนักทดสอบพิษ และนางก็ทำสำเร็จ กลายเป็นนักทดสอบพิษชั้นสูง แต่เพราะก่อนมาที่วังหลวงนางได้ทำให้ตนเองมีใบหน้าอัปลักษณ์จนเกินไป ดังนั้นจึงไม่มีใครเรียกใช้งานนาง จนกระทั่งวันหนึ่ง อาเหยียน ปรากฏตัวออกมาเรียกใช้งานนางในอีกฐานะหนึ่ง แท้จริงแล้วเขาคือ มู่หรงเหยียน พระอนุชาร่วมอุทรเพียงคนเดียวของ มู่หรงเทียน ฮ่องเต้แห่งแคว้นเยว่เทียน ความต้องการของมู่หรงเหยียน คือการให้ชิงหลินไปทำการปกป้องหวงกุ้ยเฟยจากคนร้ายที่ลอบวางยาพิษทำร้ายนาง...

เมื่อบุปผาต่างขั้วสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ กายผสานกับวิญญาณที่เปลี่ยนผันจะมอบคืนวันอันสงบสุขได้อย่างไร? ******** หลิ่งหลิน: นางเกิดมาต้องฆ่า อยู่รอดเพราะฆ่า มีชีวิตเพื่อฆ่า เว้นไว้เพียงแค่เขา ที่นางปรารถนาปกป้อง... แต่ขอแอบปกป้อง ดูแลแบบเงียบๆ ไม่ได้หรือไร? ไยชอบตามติด ชอบแนบชิด? ไม่ต้องอยากรู้หรอกว่านางเป็นใคร! จ้าวหมิงอวี่: เจ้าไม่บอกก็ได้ เช่นนั้นเจ้าฆ่า ส่วนข้า ตามเก็บศพ! ******** นิยายเรื่องนี้มี 2 เล่มจบ ประกอบด้วย บุปผาวารี สลับวิญญาณ สยบมังกร เล่ม1 บุปผาวารี สลับวิญญาณ สยบมังกร เล่ม2 + เล่มพิเศษ บุปผาวารี นารีเคียงมาร

เปรมา นางร้ายสาวตัวท็อป แต่ชีวิตรักขมขื่น เพราะถูกชายชั่ว หญิงร่านแทงข้างหลัง เพราะฉะนั้นอยากรักกันมากก็อย่าลืมลากกันไปนรก!

โปรย เล่ห์กลมนตร์กามเทพ เพราะเขาคิดว่าน้องสาวของเขาหนีตามน้องชายของเธอไป เขาจึงมาจับตัวเธอไปเพื่อกดดันให้น้องชายของเธอพาน้องสาวของกลับมา แถมยังบังคับให้เธอเลี้ยงหลานคนเดียวของเขาอีก แต่คนอย่างเธอหรือจะยอมให้ใครกดขี่ข่มเหงได้ง่าย ๆ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “นี่คุณปล่อยฉันนะ” “เธอว่าน้องสาวของฉันใจง่ายใช่ไหม” “ก็มันเรื่องจริง น้องคุณใจง่ายท้องกับใครก็ไม่รู้ มากล่าวหาน้องชายของฉัน” เธอโต้ตอบกับเขาปากคอสั่นระริก “เธอนี่มันปากดีไม่เลิก” “ฉันต้องพูด ไม่อย่างนั้นคุณก็จะเอาความผิดทั้งหมดมาโยนให้ฉันแบบนี้ น้องคุณไปนอนกับใครจนท้อง ก็ไม่รู้ แล้วคุณก็มาด่าฉัน โกรธฉัน เกลียดฉัน มันใช่เหรอ น้องคุณไปนอนกับใครฉันไม่ได้ตามไปดูใต้เตียงนะ คุณเองล่ะตามดูน้องคุณไหม ก็ไม่ได้ตาม ถ้าตามไปจริง ๆ ก็คงห้ามไม่ให้ไปเอากับใครจนท้อง” “นี่เธอ!” เวคินโกรธจนตัวสั่น “ฉันพูดเรื่องจริง” “หุบปาก!” “ทำไมถึงทำเป็นรับไม่ได้ นี่คือเรื่องจริงล้วน ๆ ฉันทำงานอยู่ดี ๆ ทำมาหากินสุจริต เลี้ยงน้องมาด้วยลำแข้ง ลำบากก็ไม่เคยบ่นเพราะพ่อแม่ตายหมด จู่ ๆ คุณก็สั่งคนไปจับตัวฉันมา จะให้ฉันรับผิดชอบยังไง ถ้าเขาไปทำอะไรกันจนท้องจริง แล้วฉันจะทำอะไรได้ ฉันไม่ใช่เหาฉลามนะ จะได้ว่ายน้ำตามไปส่องดูเขาอยู่ตลอดเวลา” “อยากตายมากนักใช่ไหม” เวคินโกรธจนตัวสั่น “ทำไม ฉันพูดเรื่องจริงทำเป็นรับไม่ได้” “เธออยากตายใช่ไหม มานี่เลย” เวคินโกรธจนตัวสั่น ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครเคยด่าว่าเขาแบบนี้มาก่อน “นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” เธอกรีดร้องอย่างตกใจ!!!

เธอรอเขามาหลายปี ได้แต่งงานกันสักที แต่ก่อนร่วมหอก็ต้องง้างปากหนัก ๆ ของเขา ให้สารภาพรักกับเธอก่อน เธอถึงจะยอมเป็นภรรยาที่แสนเร่าร้อนของสามีอย่างเขา

+++ เนื้อหาบางส่วน +++ "ให้ตายเถอะคิตตี้ ฉันจะเก็บอารมณ์ความเป็นชายแทบจะไม่ไหวแล้วนะ" มือข้างที่ถนัดกุมเป้าเอาไว้ เพื่อให้สิ่งที่อยู่ในกางเกงชั้นในสงบลง "ถ้าเป็นคิตตี้จริง ๆ เธอจะทำแบบนี้ไหมนะ" สายตาพินิจวิเคราะห์ร่างนิ่ม ๆ รวมไปถึงหญิงสาวในความทรงจำของเขา "เจ้านาย ยังไม่เริ่มอีกเหรอคะ" เปิดเปลือกตาขึ้นมอง ตามมาด้วยร่างบางที่ขยับตัวออกจากที่นอน "ดะ เดี๋ยว ๆ" เขาตะกุกตะกัก เลิ่กลั่ก สายตาและมือมองไปที่รีโมท ว่าเขาปิดการทำงานของตุ๊กตายางแล้วจริง ๆ แต่ทำไมร่างตรงหน้ายังขยับได้

ในช่วงเวลาที่ทุกคนนิยมมีความรักกับคนอายุน้อยกว่าตามเทรนด์ที่ว่า ‘กินเด็กเป็นอมตะ’ กลับมีหญิงสาวแสนสวยสุดมั่นแห่งยุคไม่เห็นด้วยกับคำพูดนี้ เพราะเธอประสบความจริงมาแล้วว่าการมีแฟนอายุน้อยกว่ามีแต่จะสร้างปัญหา ทำให้เธออยากหาคู่ครองเป็นคนอายุมากกว่า แต่คนที่เธอชอบ...เขากลับสนใจคนอายุเท่ากันหรือมากกว่าเท่านั้น สุดท้ายแล้วเธอจะเอาชนะใจเขาได้หรือไม่? ไปติดตามกันในเรื่องได้เลย “ดูออกใช่ไหมคะว่าหนูกำลังรู้สึกอะไรอยู่” เธอเปิดประเด็นด้วยคำถามที่คาดว่าอีกฝ่ายเองก็มองออก “รู้สึกอะไรล่ะ” แต่เขากลับแกล้งเธอด้วยการย้อนถาม เธอเม้มปากแน่นและชั่งใจอยู่สักพัก “หนูชอบเฮียค่ะ” สุดท้ายเมื่อทนไม่ไหวเธอก็ตัดสินใจพูดมันออกไป “เฮียไม่ชอบคบเด็กค่ะ” เขาทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นก่อนจะใช้รองเท้าหนังราคาแพงบดขยี้มันจนแหลกเป็นผุยผง “แต่ถ้าอยากมาเป็นเด็กเฮียอันนี้ยังพอมีหวังนะคะ” ‘เด็ก’ ที่เขาพูดไม่ได้หมายถึงอายุ แต่เป็นเชิงกามารมณ์ - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายภาคต่อจากเรื่องสาวใช้ของลายสิงห์และเจ้าสาวของลายเสือ เป็นเรื่องราวความรักของสามพี่น้องตระกูลธรรมโชติ ลายสิงห์ ลายเสือและลายหงส์ พี่ๆ แต่งงานมีครอบครัวกันหมดแล้ว แต่ลายหงส์น้องเล็กคนสุดท้องก็ไม่มีวี่แววว่าจะลงเอยกับใครจนทุกคนเข้าใจว่าเธอคงยังฝังใจอยู่กับความผิดหวังกับความรักครั้งแรก พี่พฤกษ์ เพื่อนสนิทของพี่ชายคือรักแรกของเธอ "อะไรนะคะ จะให้น้องไปประจำที่ภูเก็ต?" ลายหงส์อุทานเมื่อพี่ชายจะยกโรงแรมในสาขาใต้ให้เธอดูแลและภูเก็ตก็เป็นสำนักงานใหญ่ในโซนภาคใต้ที่เธอต้องไปอยู่ ไปอยู่ที่นั่นก็เท่ากับเธอต้องเจอกับพฤกษฟ์ถี่ขึ้นน่ะสิ ถึงจะขายโรงแรมให้ธรรมโชติแล้ว แต่เขาก็ยังเป็นผู้ถือหุ้นที่มีบทบาทสำคัญมากของที่นั่นอยู่ดี "นี่แกล้งกันรึเปล่าคะ น้องยังไม่ได้คิดบัญชีที่พี่หลอกให้น้องไปเจอพี่พฤกษ์เลยนะ" หญิงสาวโวย อุตส่าห์จะไม่พูดเรื่องนี้แล้วเชียว "ไม่เจอวันนี้ วันหน้าก็ต้องเจออยู่ดี" ลายเสือว่า "แล้วเป็นไงล่ะ ไอ้พฤกษ์มันว่าไงบ้าง" แถมยังมีหน้ามาถามเธอต่ออีก "พี่เสือ!" นี่เขาเป็นพี่ชายเธอจริงๆ รึเปล่าเนี่ย พี่ชายคนโตยังดูห่วงความรู้สึกของเธอมากกว่านี้อีก "ยัยหงส์ ก่อนส่งเราไปที่นั่นพี่คิดมาดีแล้วนะ อีกอย่างภูเก็ตนักท่องเที่ยวเยอะ เราน่ะนอกจากเรื่องบริหารแล้วยังมีพรสวรรค์เรื่องทำตลาดอีก กับอิแค่ผู้ชายคนเดียวทำให้น้องสาวคนเก่งของเธอไม่กล้าโชว์ศักยภาพตัวเองงั้นหรอ?" ลายเสือแสร้งแหย่น้องสาว "กลัวไอ้พฤกษ์มันรึไง" "เปล่าสักหน่อย" ลายหงส์ปฏิเสธ เธอไม่ได้กลัวคนอย่างเขาหรอก แต่กลัว.ช่างมันเถอะ "น้องก็แค่ไม่อยากมีปัญหากับใคร" แล้ววันที่ลายหงส์ไม่คาดคิดก็มาถึง พี่พฤกษ์.กลายเป็นพฤกษ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้า "ไม่เจอกันนานเลยนะหงส์" เขาทักทายเธอ "สบายดีมั้ย" เป็นการเจอหน้ากันอย่างจังๆ ในรอบกี่ปีระหว่างเธอกับพฤกษ์ หลังจากแยกย้ายกันไปครานั้นและเรื่องของทั้งคู่ก็ไม่ได้จบกันสวยสักเท่าไหร่สำหรับความรู้สึกที่พังทลายของลายหงส์ หลังรู้ข่าวของเขาต่อจากนั้น "สบายดีค่ะ" ลายหงส์ตอบกลับในเวลาต่อมาหลังดึงสติของตัวเองกลับมาได้ เพราะถึงอย่างไรวันใดวันหนึ่งเธอก็คงต้องเจอกับเขาอีกเข้าสักวัน เพิ่งได้ยินที่พี่ชายของเธอทั้งสองคนพูดกันว่าตอนนี้เขาย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว "พี่พฤกษ์ล่ะคะ สบายดีมั้ย" ลายหงส์ตอบไปตามมารยาทและถามไปแบบนั้น ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าพฤกษ์คงจะมีความสุขมากๆ กับผู้หญิงคนนั้นที่เขาเลือก มีนิยายภาคต่อจากเรื่องนี้ เป็นเรื่องของต้นรักและศรุต เรื่อง รักร้ายร้ายจากคุณศรุต ไรท์จะนำลงอีบุ๊คเร็วๆนี้ ฝากติดตามด้วยนะคะ

หัวใจของเขาหล่อเลี้ยงด้วยความแค้น ทุกย่างก้าวคือแผนที่วางไว้นับ 10 ปี แต่แล้ววันหนึ่งเธอผู้นั้นกลับทำให้หัวใจของเขาสั่นคลอน แต่แผนการแก้แค้นนี้จะผิดพลาดไม่ได้ ! --------------------------------------------------------- "ปล่อยฉันนะ อย่าทำอะไรบ้า ๆ ฉันมีสามีแล้ว และจะไม่มีวันนอกใจเขา" รามสูรจับให้เมขลาลุกขึ้นมาพาดลงที่โต๊ะในท่าโก่งตัว เผยให้เห็นบั้นท้ายกลมกลึงลอยอยู่ตรงหน้า เขาค่อย ๆ รูดกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์ออกพร้อมกับโน้มตัวลงไปกระซิบว่า "คุณไม่นอกใจเขาหรอก... แต่กำลังจะนอกกาย" "ไม่นะ คุณราม คุณเป็นบ้าไปแล้วรึไง ถึงได้ทำเรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้" เมขลากลัวจนตัวสั่น ทั้งดิ้น ทั้งร้องออกมาด้วยแรงอันน้อยนิดที่มีอยู่ "ถ้าผมจะบ้า ก็เพราะพวกคุณที่ทำร้ายผมก่อน !" เขาตวาดออกมาอย่างเดือดดาล ราวกับภูเขาไฟที่กำลังพวยพุ่งลาวาร้อน ๆ "ฉันไปทำอะไรให้คุณ เราไม่เคยรู้จักเสียหน่อย" "ใช่... คุณไม่รู้จักผม แต่ไอ้ศาสตรามันรู้จักผมดีแน่ ในเมื่อมันแย่งทุกอย่างไป ผมก็จะแย่งทุกอย่างที่มันรักกลับคืนมา !"

เธอแต่งานกับเขาเพราะบิดามารดาเป็นหนี้ เขาเสียหน้าที่เธอไม่ได้รักเขา เรื่องราวความรักจะเป็นเช่นไร เมื่ออีกคนแอบรัก แต่รักไม่ได้ อีกคนแสดงออกว่ารัก จึงทำทุวิถีทางให้ได้ครอบครอง แม้วิธีการจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่

คิม ปาล์มเมอร์ เธอเป็นหนึ่งในเหยื่อของเขา การจากกันสิบปี และได้กลับมาพาลพบกันอีกครั้ง เธอมาเพื่อมาฆ่าล้างแค้นเขา เธอจะทำสำเร็จหรือไม่...เมื่อเธอกลับถูกเขาจับตัวได้อีกครั้ง เธอเป็นเด็กชนบทที่ถูกขายเข้ามาในซ่อง ตอนอายุ 8 ขวบ มีหน้าที่เก็บกวาดทำความสะอาดตั้งแต่ตอนนั้นจนอายุถึง 15 ชีวิตเธอก็เปลี่ยนอีกครั้ง มันเลวร้ายเกินกว่าที่เธอจะทนได้ เมื่อเธอถูกเจ้านายใหญ่เข้าใจผิดว่าเธอคือหญิงสาวที่ถูกส่งเข้ามาบำบัดกามารมณ์ “ในเมื่อแกเอาฉันไม่ตาย ฉันจะต้องกลับมาเอาชีวิตแก... เลียม โอ’ไบรอัล” สิ้นเสียงเย็นเยียบของหญิงสาววัยสิบห้าเธอก็มุดตัวเข้าไปในท่อ หลบเร้นซ่อนตัวจากภัยกวาดล้างครั้งนี้ เลียม โอ’ไบรอัล เขาเป็นอาชญากรที่ฉากหน้าของประเทศต่างๆ ต้องการตัว แต่ทว่าอำนาจและผลประโยชน์ในมือเขากลับทำให้หลายๆ ประเทศต่างก็วางท่าทีไม่กล้าต่อกรกับเขา ทำให้เขากลายเป็นอาชญากรที่เจริญรุ่งเรืองในธุรกิจอันโสมน และไม่ง่ายที่ผู้นำคนไหนจะกล้าโค่นเขาลงได้ ตั้งใจจะให้ฟรีนะคะ แต่ระบบต้องใส่ยอดเงินห้ามต่ำกว่า 1 บาท ขอลงไว้ที่ 5 บาท แล้วกันนะคะ

.. คำโปรย .. เขาเมื่อเห็นผู้หญิงที่ถูกใจ ถือวิสาสะไปดึงหญิงสาวลงมาจากบาร์ จากนั้นคนทั้งสองก็ได้พูดคุยกันเล็กน้อย ก็จะจบลงด้วยของมึนเมา +++ เนื้อหาบางส่วน +++ "ไม่ชอบเหรอ" เขาหย่อนคิ้วเข้าหากัน เพราะแทบจะไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเขา "ปะ เปล่าค่ะ คะ แค่ไม่เคยดื่ม" กล่าวอย่างเอียงอาย พลางนำทิชชู่มาเช็ดริมฝีปาก "หะ!" เขาร้องเสียงหลง "เล่นตัวหรือไง เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เคยดื่ม" หัวคิ้วยกขึ้น พลางนำแก้วแอลกอฮอล์ส่งให้เธอ "ดื่มซะ ถ้าไม่ดื่ม เดี๋ยวฉันจะป้อนเธอแบบเมื่อกี้อีก" ขู่แกมบังคับ ทำให้หญิงสาวไม่กล้าปฏิเสธ มือบางรับอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะว่าเขาอาจจะทำอย่างที่พูดอีกก็เป็นได้

จิรัชเดินทางมาที่บ้านของโฉมชบาเพียงเพราะบิดามารดาขอให้มาดูตัว และนั่นทำให้เขาได้พบกับหญิงสาวแสนสวยที่ผู้ชายต่างแย่งชิง ตัวอย่างบางช่วงบางตอน จิรัชที่เห็นหญิงสาวคนหนึ่งโบกรถ เขาก็จำได้ว่าเป็นโฉมชบา หญิงสาวที่เขาต้องไปดูตัววันนี้ เขาลังเลว่าระหว่างจะขับผ่านไปหรือจอดรับเธอดี สภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยทำให้เขากัดกรามเข้าหากัน สงสัยจะรำลึกความหลังกับผัวเก่ารุนแรงกันไปหน่อย จิรัชไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องหยุดรถจอดเทียบกับร่างที่ดูกระเซอะกระเซิงนั้น "เปิดประตูหน่อย ช่วยด้วย" เธอตบประตูฝั่งข้างคนขับ สีหน้าแตกตื่น มองไปด้านหลังอย่างลนลาน จิรัชปลดล็อกประตู เธอก็เปิดประตูขึ้นมาบนรถ "ไปเลย ไปเลยค่ะ ฉันขอร้อง" เธอหันไปด้านหลังก็ไม่เห็นเคนออกมาจากรถ หรือว่าเขาจะตายแล้ว ใบหน้าของโฉมชบาซีดเผือด ถ้าเขาตายเธอก็จะมีความผิดและติดคุกด้วย "แล้วผัวคุณล่ะ ไม่กลับด้วยกันเหรอ" เขามองสภาพเธอแล้วเหยียดยิ้ม จิรัชรังเกียจผู้หญิงใจง่ายสำส่อนแบบนี้ที่สุด "เขาไม่ใช่ผัวของฉันค่ะ ฉันขอร้องล่ะคะ พาฉันไปที่ไหนก็ได้ ตอนนี้เลย" เธอยกมือไหว้ กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ถ้าจิรัชลงไปดูเคนในรถ เขาต้องรู้ว่าเธอฆ่าคนตาย โฉมชบารู้สึกสติแตก "พวกคุณสองคนเอากันในรถจนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยยังบอกไม่ใช่ผัวอีก เขาทำรุนแรงไปเหรอคุณเลยหนีมา หรือลีลารักมันไม่ถูกใจ" "ฉันขอร้อง คุณพาฉันไปจากที่นี่หน่อย แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันยอมทุกอย่าง พาฉันไปด้วย ไปเป็นคนใช้ของคุณก็ได้" เธอปล่อยโฮออกมา พลางเขย่าแขนของเขา จิรัชสะบัดออกอย่างรังเกียจก่อนจะเคลื่อนรถจากมาจากจุดนั้น คิดว่าผัวเก่าของเธอคงกำลังนอนมีความสุขเสร็จสมอยู่ในรถ และเผลอทำรุนแรงไปหน่อยเธอเลยต้องหนีมา ท่าทีรังเกียจขอบเขาทำให้โฉมชบาเม้มปากตัวสั่นอย่างนึกน้อยใจ เป็นการดูตัวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต เธอกับเขาเหมือนได้ดูตัวกันแล้ว และเธอก็เหลวแหลก ฉาวโฉ่ อธิบายไปเขาก็คงไม่เชื่อ โฉมชบากอดตัวเองเอาไว้ด้วยความอายเพราะเสื้อผ้าขาดวิ่น เปิดเผยเนื้อกายบางส่วนให้เขาได้เห็น "จะให้ผมส่งคุณที่ไหน" จิรัชถามอย่างเย็นชา สีหน้าของเขากระด้าง "ฉันไม่มีที่ไปค่ะ" "บ้านของคุณไง คุณไม่กลับบ้านเหรอ" เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "ฉันกลัวเคนตามมาก่อกวนอีก" เธอกลัวทุกคนจะมาหาเคนแล้วรู้ว่าเขาตาย เธอก็จะโดนจับติดคุก ใบหน้าของโฉมชบาซีดขาวราวกระดาษ เขาเห็นเธอหน้าซีดก็คิดไปว่าเธอกลัวสามีเก่ามาก่อกวน "เลยจะหนีผัวเก่าว่างั้น แล้วจะหนีไปไหน ก็บอกมาแล้วกัน เดี๋ยวผมไปส่ง" "ไปอยู่กับคุณได้ไหมคะ"

เมื่อแก้วขวัญ สาวโปรไฟล์สวยและรวยมาก แต่กลับปล่อยให้ตัวเองโสดมายาวนานขนาดนี้ถูกที่บ้านคลุมถุงชนให้เธอต้องแต่งงานกับลายสิงห์ ผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเพราะกลัวว่าเธอจะขึ้นคาน แก้วขวัญจึงปลอมตัวเป็นคนใช้ไปทำความรู้จักกับว่าที่เจ้าบ่าวตัวเองจนสงสัยว่าเขาจะเป็นเกย์ แต่กลับตกหลุมพลางคุณหมอหนุ่มเจ้าเล่ห์เข้าอย่างจัง และคุณหมอลายสิงห์ผู้ไม่เคยมีแฟนและไม่มีวี่แววว่าจะหาใครมาเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านสักทีถูกจับให้แต่งงานกับสาวที่ไม่รู้จัก เขาจะหาทางปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้อย่างไรดีนะ. "ทำไมกับข้าววันนี้หน้าตาแปลกว่าทุกวันล่ะลุงเสริม?" ลายสิงห์ถามเมื่อเห็นอาหารเช้าสไตล์ยุโรปวางอยู่ตรงหน้า. "อ่อ อันนี้เป็นฝีมือแม่บ้านใหม่ครับ" ลุงเสริมบอกเขา "แม่บ้านใหม่?" ลายสิงห์ทวนคำพูดของลุงเสริม "ลุงหาได้แล้วหรอ?" ชายหนุ่มแปลกใจ เขายังไม่รู้เรื่องเลย. "มาอยู่สองสามวันแล้วครับ เห็นว่าเป็นญาติของนางส้มจี๊ด ลูกสาวยายแหววที่เปิดร้านยำหน้าปากซอยน่ะครับ" ลุงเสริมบอกเขา "อ๋อ." ชายหนุ่มพยักหน้า "คือผมเห็นว่าช่วงนี้คุณสิงห์ยุ่งอยู่น่ะครับ เลยไม่มีโอกาสได้บอกสักที" ลุงเสริมอธิบายเพราะตนดันรับแม่บ้านคนใหม่มาก่อนเจ้านายจะอนุญาต "ไม่เป็นไรครับ ช่วงนี้ผมเองก็ยุ่งจริงๆ" อีกอย่างเขาก็ค้างที่โรงพยาบาลมาสองคืนแล้วเพราะคนไข้ที่อยู่ในการดูแลของตัวเองอาการไม่ค่อยจะดีนัก "แล้วไหนล่ะครับ แม่บ้านคนใหม่?" ชายหนุ่มมองหา "อยู่ในครัวครับ เดี๋ยวผมไปตามให้" ในขณะเดียวกันตัดภาพมาที่แก้วขวัญซึ่งกำลังล้างจานอยู่ในครัวเงียบๆ "นี่ฉันคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่นะที่ใช้วิธีนี้เข้าใกล้อีตานั่น" แก้วขวัญบ่นเบาๆ พลางมองมือของตัวเอง เธอแพ้น้ำยาล้างจานจนหนังที่ฝ่ามือลอกออกมาแล้วน่ะสิ อยู่บ้านเคยล้างจานเองซะที่ไหน "นังหนู" แต่ในระหว่างที่หญิงสาวมองมือของตัวเองอย่างจิตตกอยู่นั้น ลุงเสริมก็เดินเข้ามาเรียกเธอ "จ้ะลุง มีอะไรจะใช้ฉันหรอจ้ะ" แก้วขวัญรีบถาม วันสองวันมานี้เธอทำตัวสงบเสงี่ยมเรียบร้อยมาก เพื่อจะได้เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ "คุณสิงห์เรียกพบน่ะ เอ็งออกไปรายงานตัวกับเจ้านายหน่อยสิ" ลุงสิงห์บอกเธอและนั่นก็ทำให้คนฟังยืนทื่อไปเลยอยู่ครู่หนึ่ง นี่เธอจะได้เจอกับอีตานั่นแบบจังๆ แล้วจริงๆหรอ? "นังหนู" ลุงเสริมเรียกแก้วขวัญที่กำลังยืนทื่ออยู่อีกครั้ง "จ้ะๆ ลุง ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละจ้ะ" แก้วขวัญรีบล้างมือแล้วก็รีบเดินออกไปที่ห้องโถง แล้วก็พบว่าลายสิงห์นั่งรอตนอยู่แล้ว เขาเพิ่งกลับมาจากออกกำลังกายงั้นหรอ? หญิงสาวสำรวจร่างสูงที่ยังมีหยาดเหงื่อติดอยู่บนใบหน้าคมและชุดที่เขาใส่ บ่งบอกให้รู้ว่าว่าที่สามีตัวเองรักสุขภาพเหมือนตัวเองเพียงใด ความจริงเขาก็หน้าตาดีมากเลยนะ. "เอ่อ.สวัสดีค่ะเจ้านาย" เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วทักทายเขา ลายสิงห์จึงเงยหน้าขึ้นมาจากบทความที่กำลังอ่านอยู่บนจอไอแพด.และชายหนุ่มก็นิ่งไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นหน้าแม่บ้านคนใหม่ "ชื่ออะไร?" เขาถามเธอในเวลาต่อมา "ขวัญค่ะ" แก้วขวัญตอบเขา "อายุ?" เขาถามเธอต่อ "29ค่ะ" "มีครอบครัวรึยัง? บ้านอยู่แถวนี้หรอ?" ลายสิงห์ซักต่อ "ยังค่ะ" แก้วขวัญพลางนึกในใจว่าทำไมอีตานี่ต้องถามเธอลึกขนาดนั้นด้วยนะ "ฉันอยู่อีกจังหวัดนึงกำลังหางานทำ แล้วได้ยินจากส้มจี๊ดว่าว่าคุณกำลังหาแม่บ้านอยู่" หญิงสาวบอกไปตามที่เตรียมกับส้มจี๊ดมา "อ่อ." ลายสิงห์พยักหน้ารับรู้