แคว้นของนางต้องล่มสลายเพราะการโจมตีของข้าศึกอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว นางต้องสูญเสียบิดามารดา ซ้ำยังบาดเจ็บหนักตกน้ำ ถูกพัดพามายังดินแดนเหลียว ได้รับความช่วยเหลือจากหมอทหารแก่ๆที่อาศัยในจวนแม่ทัพ... ผู้ซึ่งไม่ชื่นชอบในตัวสตรีคนใดทั้งสิ้น แต่นางต้องปลอมแปลงตัวเป็นชายเพื่อรับใช้เขาเพราะเหตุบังเอิญอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ และหวังว่าในสักวันหนึ่ง แม่ทัพผู้นี้จะช่วยนางแก้แค้นให้กับชาวหนานทุกคน ถังจงลี่...นายน้อยแห่งสกุลถัง ผู้เหลือตัวคนเดียวช่างปากจัด จองหองและน่าอัดยิ่งนัก ซ้ำยังหาเรื่องนางไม่เว้นแต่ละวัน... แต่เรื่องอะไรนางจะยอมให้เขาทำร้ายนางได้แต่เพียงผู้เดียว...นางก็ต้องสู้กลับเช่นกัน ถึงเป็นแค่บ่าวรับใช้ก็เถอะ... แต่ทว่า...จู่ๆเจ้าเสืองั่งแห่งกองทัพพยัคฆ์ดำผู้นี้กลับมีทีท่าแปลกประหลาด ให้ตายเถอะ...ถังจงลี่เป็นพวกชายรักชายหรือนี่!!!

แคว้นของนางต้องล่มสลายเพราะการโจมตีของข้าศึกอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว นางต้องสูญเสียบิดามารดา ซ้ำยังบาดเจ็บหนักตกน้ำ ถูกพัดพามายังดินแดนเหลียว ได้รับความช่วยเหลือจากหมอทหารแก่ๆที่อาศัยในจวนแม่ทัพ... ผู้ซึ่งไม่ชื่นชอบในตัวสตรีคนใดทั้งสิ้น แต่นางต้องปลอมแปลงตัวเป็นชายเพื่อรับใช้เขาเพราะเหตุบังเอิญอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ และหวังว่าในสักวันหนึ่ง แม่ทัพผู้นี้จะช่วยนางแก้แค้นให้กับชาวหนานทุกคน ถังจงลี่...นายน้อยแห่งสกุลถัง ผู้เหลือตัวคนเดียวช่างปากจัด จองหองและน่าอัดยิ่งนัก ซ้ำยังหาเรื่องนางไม่เว้นแต่ละวัน... แต่เรื่องอะไรนางจะยอมให้เขาทำร้ายนางได้แต่เพียงผู้เดียว...นางก็ต้องสู้กลับเช่นกัน ถึงเป็นแค่บ่าวรับใช้ก็เถอะ... แต่ทว่า...จู่ๆเจ้าเสืองั่งแห่งกองทัพพยัคฆ์ดำผู้นี้กลับมีทีท่าแปลกประหลาด ให้ตายเถอะ...ถังจงลี่เป็นพวกชายรักชายหรือนี่!!! ป.ล. 2 เล่มจบค่ะ เล่ม 2 คาดว่าถ้าไม่วางแผงปลายเดือนพฤศจิกายนก็จะเป็นต้นเดือนธันวาคมค่ะ โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจเพียงแค่คำโปรยนะคะ หากชอบ...และช่วยอุดหนุน จะขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ

นางถูกน้องสาวนอกไส้ใช้วิชามารสลับเปลี่ยนวิญญาณ เพื่อนางจะได้แต่งงานกับท่านอ๋อง...ชายคนรักของหวังอี้หนิงตั้งแต่วัยเยาว์ แต่ฟ้าสวรรค์เมตตา ให้หวังอี้หนิงยังได้แต่งเข้าจวนอ๋องในฐานะชายารอง แม้ไม่รู้ว่าจะกลับคืนร่างเดิมได้อย่างไร แต่หวังอี้หนิงหวังว่า...หลี่ซู่ไป๋...คนรักของนาง จะจดจำนางได้แม้ว่านางจะยอู่ในร่างของสตรีอื่น!

นางแก่น เฮี้ยวและแสบ จนอ๋องอำมหิตอย่างข้าหัวเสียทุกครั้งไปที่ต้องฟาดฝีปากกับนาง แต่ทว่า...นางกลับพิชิตหัวใจข้าได้โดยที่ข้าไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย นางได้กลายมาเป็นพระชายาสุดที่รัก ผู้ที่ข้าจะปกป้องคุ้มครองไม่ห่างกาย เหมือนที่นางสละเลือดตัวเองเพื่อรักษาข้า!

นางคือองค์หญิงโฉมสะคราญแห่งใต้หล้าของแคว้นมู่หรง... ผู้ถูกตาต้องใจอ๋องกระหายเลือดแห่งแคว้นจ้าวที่ใครต่อใครเลื่องลือว่าแม้แต่เด็กน้อยกับคนเฒ่าชราพอเห็นเขาก็ต้องรีบเข้าบ้านปิดประตูหลบลี้หนีหน้ากันทุกคน ผู้กำชัยชนะเหนือศึกตีชิงแคว้นมู่หรง เพียงเพราะองค์หญิงน้อยมู่หรงฉางเย่ว์กล้าดูหมิ่นเขาต่อหน้าคนทั้งท้องพระโรงว่าเขาเป็นคนไม่ดี ฮ่องเต้มู่หรงเค่อซึ่งปกป้ององค์หญิงน้อยราวกับไข่มุกเสมือนหยกมาตั้งแต่นางแรกเกิด พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้อ๋องกระหายเลือด ชิงตัวนางไปเป็นเชลยที่แคว้นจ้าว แม้ต้องแลกกับตราลัญจกรก็ตาม แต่สุดท้าย...องค์หญิงน้อยก็ต้องไปอยู่ที่แคว้นจ้าวโดยที่ฮ่องเต้แห่งแคว้นมู่หรงทำอะไรไม่ได้เลย โชคดี...ที่ฮ่องเต้แห่งแคว้นจ้าวทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตา บีบคั้นพระอนุชากลายๆให้ต้องรับองค์หญิงมู่หรงฉางเย่ว์เป็นพระชายาเอก แม้ตอนแรกใจจะไม่อยากยอมรับนางเป็นพระชายา แต่พอต้องแต่งงานกับนางจริงๆ กลับไม่อยากให้พระเชษฐาเอ่ยโอวาทการครองคู่ยาวเกินกว่าสามบรรทัดเพราะอยากเข้าหอจนตัวสั่น แต่หลัวกระหายเลือดแสนเย็นชาเยี่ยงเขา...นอกจากจะแพ้ทางเมียรักแล้ว ยังแพ้ทางลูกหมูเพศผู้อีกด้วย ยิ่งกว่านั้น...สตรีในอดีตที่ตนเข้าไปพัวพัน ทำให้หลัวกระหายเลือดเกือบต้องนอนข้างเตียงทุกคืน ไหน...หลัวกระหายเลือดยังต้องดื่มน้ำส้มหลายสิบไหอีกเล่า เฮ้อ...เมียไม่รักไม่พอ ยังไม่ยอมให้ทำการบ้านง่ายๆอีกด้วย!!!

นางต้องตายอนาจเพราะถูกสามีชั่วหลอกใช้แล้วทอดทิ้งด้วยวาจาเจ็บแสบ นางละทิ้งความแค้นจนหมดสิ้น...แต่คิดไม่ถึงเทพเซียนจะเล่นตลกให้นางกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง ในช่วงเวลาที่พบเจอสามีชั่วครั้งแรก แต่นางไม่แยแสสนใจเขาอีกต่อไป คิดจะใช้ชีวิตเพื่อตัวเองเท่านั้น คาดไม่ถึง...ฟ้าสวรรค์จะยังคงเล่นตลก ส่งคนผู้หนึ่งเข้ามาในชีวิตนาง เพื่อให้นางได้แก้แค้นสามีชั่วสมใจ แต่คนที่เข้ามาช่วยเหลือนาง... กลับเป็นคนที่นางวางแผนสังหารเขาให้ตายตกด้วยน้ำมือนางเอง!!!

เพราะคำว่า "อ้วน อ่านหนังสือไร้สาระ และจน" ของคู่นัดบอด ทำให้พิริยาต้องตายอย่างน่าตลก แต่วิญญาณเจ้ากรรมดันเข้าไปสิงร่างของตัวอิจฉา ในหนังสือไร้สาระ หรือ นิยายจีนเรื่องโปรดที่เธอเอาติดตัวไปด้วยระหว่างรอคู่นัดบอด ตัวอิจฉาผู้นี้มีทุกอย่างเมือนกับเธอ ยกเว้น...ร่ำรวยมหาศาลเพราะเป็นถึงจวิ้นจู่ หลานสาวของไทเฮา แทนที่เธอจะตกหลุมรัก ฮ่องเต้ พระเอกของเรื่อง ดันกลับไปตกหลุมรัก "ตัวร้าย" ของเรื่องเสียนี่ นอกจากจะต้องตามจีบตามตื้อตัวร้าย อย่าง "โค-ตะ-ระ เหนื่อย" เธอยังต้องทำให้ตัวร้ายไม่กลายเป็นตัวร้าย แต่ต้องมาเป็นพระเอกในใจเธอคนเดียวอีกต่างหาก เอาวะ...สู้กันสักตั้ง ข้าจะต้องทำให้ตัวร้ายแบกตุ่มอย่างข้าเข้าหอให้ได้!!!

สามีก็ชิงชังข้า คนในจวนสามีก็หาเรื่องกลั่นแกล้งปรักปรำข้า ในเมื่ออยู่ให้ดีไม่ได้... เช่นนั้นก็สู้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยจะดีกว่า!!!

ฮองเฮาอย่างข้าต้องตายอนาจ ถูกกล่าวหาว่าโหดเหี้ยม ขี้อิจฉาริษยา เพราะทำร้ายนางในดวงใจของฮ่องเต้จนแท้งลูกและถึงแก่ความตาย ข้านึกว่าต้องเดินทางไปยังแดนน้ำพุเหลือง แต่จู่ๆ ...เทพเซียนกลับเล่นตลก ให้ข้าย้อนกลับมาเกิดใหม่ในช่วงที่พบนางในดวงใจของฮ่องเต้ชั่วเป็นครั้งแรก ที่น่าตลก...ฮ่องเต้ชั่วผู้นั้นกลับตามติดข้าดั่งเงา!!!

ข้าอุตส่าห์ไปเที่ยวได้สามวัน ก็ต้องถ่อสังขารกลับวังเพราะเสด็จย่าบีบบังคับให้เสด็จพ่อต้องจัดพิธีคัดเลือกสาวงามหน้าพระที่นั่ง แต่เสด็จพ่อน่ะ...รักเสด็จแม่ (ที่สิ้นพระชนม์) ไปแล้วคนเดียว เช่นนั้นเรื่องอะไรข้าจะต้องยอมอยู่ภายใต้อาณัติแม่เลี้ยงที่ข้าไม่ชอบขี้หน้า ข้าจึงต้องเฟ้นหาสาวงามที่ข้าชื่นชอบด้วยตัวเอง ฟ้าสวรรค์เมตตาข้าให้พบสตรีผู้นั้น... แต่เสด็จพ่อก็พระทัยแข็งยิ่งนัก...ไม่ยอมเปิดใจรับนาง ขณะที่ข้าต้องฟาดฝีปากกับเสด็จย่าเพื่อปกป้องนาง ไหนจะต้องคิดแผนพานางขึ้นแท่นบรรทมของเสด็จพ่อให้ได้อีก เพื่อข้าจะได้ไม่ต้องนั่งบัลลังก์มังกรในวันข้างหน้า แต่...ไหง๋สตรีผู้นั้นกลับ...!!!

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบฝีมือขั้นเทพก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่ดันมีพวกมารผจญ...เอ๊ย...บุรุษเข้ามาเป็นแมงหวี่แมลงวัน ให้น่ารำคาญใจ ข้าไม่ใช่กระโถนนะจะบอกให้!!! ไหนจะนางเอก นางรองที่เปลี๋ยนไป๋??? ยิ่งไทเฮา...ก็ดันมาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับข้า เซียนอาลักษณ์...ท่านหาเรื่องให้ข้าปวดเฮดชัดๆ!!!

ข้าพยายามหาทางสังหารเขา... แต่เขาพยายามปกป้องข้าตลอดเวลา ข้าบอกไม่ถูกว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี

ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบฝีมือขั้นเทพก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่ดันมีพวกมารผจญ...เอ๊ย...บุรุษเข้ามาเป็นแมงหวี่แมลงวัน ให้น่ารำคาญใจ ข้าไม่ใช่กระโถนนะจะบอกให้!!! ไหนจะนางเอก นางรองที่เปลี๋ยนไป๋??? ยิ่งไทเฮา...ก็ดันมาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับข้า เซียนอาลักษณ์...ท่านหาเรื่องให้ข้าปวดเฮดชัดๆ!!!

ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบฝีมือขั้นเทพก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่ดันมีพวกมารผจญ...เอ๊ย...บุรุษเข้ามาเป็นแมงหวี่แมลงวัน ให้น่ารำคาญใจ ข้าไม่ใช่กระโถนนะจะบอกให้!!! ไหนจะนางเอก นางรองที่เปลี๋ยนไป๋??? ยิ่งไทเฮา...ก็ดันมาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับข้า เซียนอาลักษณ์...ท่านหาเรื่องให้ข้าปวดเฮดชัดๆ!!!

ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบฝีมือขั้นเทพก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่ดันมีพวกมารผจญ...เอ๊ย...บุรุษเข้ามาเป็นแมงหวี่แมลงวัน ให้น่ารำคาญใจ ข้าไม่ใช่กระโถนนะจะบอกให้!!! ไหนจะนางเอก นางรองที่เปลี๋ยนไป๋??? ยิ่งไทเฮา...ก็ดันมาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับข้า เซียนอาลักษณ์...ท่านหาเรื่องให้ข้าปวดเฮดชัดๆ!!!

ข้าพยายามหาทางสังหารเขา... แต่เขาพยายามปกป้องข้าตลอดเวลา ข้าบอกไม่ถูกว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี ป.ล. สองเล่มจบ ค่ะ

ข้าพยายามหาทางสังหารเขา... แต่เขาพยายามปกป้องข้าตลอดเวลา ข้าบอกไม่ถูกว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี ป.ล. สองเล่มจบ ค่ะ

พราวรุ้งถูกสามีทรยศขณะตั้งครรภ์ นางเศร้าโศกเสียใจจนแท้งลูกและตรอมใจตาย แต่ปาฏิหาริย์พลันบังเกิด...เมื่อวิญญาณของนางย้อนเวลาเข้าไปสิงสู่ในร่างของอี้จี้สาวผู้โด่งดังที่กำลังตั้งครรภ์พอดีของต้าเหลียง เพื่อปกป้องลูกน้อยในครรภ์ที่พราวรุ้งได้รับโอกาสที่จะมีลูกเป็นรักแท้อีกครั้ง นางจึงต้องพยายามสืบหาพ่อของเด็กภายในสามวัน หาไม่...แม่เล้าจะให้เหล่าแมงดาข่มขืนนางจนแท้งลูกแล้วต้องกลายเป็นคณิกาขายตัว คาดไม่ถึง...พ่อของเด็กในครรภ์จะเป็นถึงหัวหน้าพรรคกระดูกขาว ที่มีความเป็นมาเป็นไปลึกลับ!

พราวรุ้งถูกสามีทรยศขณะตั้งครรภ์ นางเศร้าโศกเสียใจจนแท้งลูกและตรอมใจตาย แต่ปาฏิหาริย์พลันบังเกิด...เมื่อวิญญาณของนางย้อนเวลาเข้าไปสิงสู่ในร่างของอี้จี้สาวผู้โด่งดังที่กำลังตั้งครรภ์พอดีของต้าเหลียง เพื่อปกป้องลูกน้อยในครรภ์ที่พราวรุ้งได้รับโอกาสที่จะมีลูกเป็นรักแท้อีกครั้ง นางจึงต้องพยายามสืบหาพ่อของเด็กภายในสามวัน หาไม่...แม่เล้าจะให้เหล่าแมงดาข่มขืนนางจนแท้งลูกแล้วต้องกลายเป็นคณิกาขายตัว คาดไม่ถึง...พ่อของเด็กในครรภ์จะเป็นถึงหัวหน้าพรรคกระดูกขาว ที่มีความเป็นมาเป็นไปลึกลับ!

พราวรุ้งถูกสามีทรยศขณะตั้งครรภ์ นางเศร้าโศกเสียใจจนแท้งลูกและตรอมใจตาย แต่ปาฏิหาริย์พลันบังเกิด...เมื่อวิญญาณของนางย้อนเวลาเข้าไปสิงสู่ในร่างของอี้จี้สาวผู้โด่งดังที่กำลังตั้งครรภ์พอดีของต้าเหลียง เพื่อปกป้องลูกน้อยในครรภ์ที่พราวรุ้งได้รับโอกาสที่จะมีลูกเป็นรักแท้อีกครั้ง นางจึงต้องพยายามสืบหาพ่อของเด็กภายในสามวัน หาไม่...แม่เล้าจะให้เหล่าแมงดาข่มขืนนางจนแท้งลูกแล้วต้องกลายเป็นคณิกาขายตัว คาดไม่ถึง...พ่อของเด็กในครรภ์จะเป็นถึงหัวหน้าพรรคกระดูกขาว ที่มีความเป็นมาเป็นไปลึกลับ!