ศรีภรรยาที่ดี ต้องมีดี 4 ประการ คือหนึ่งปรนนิบัติสามี สองมีทายาทสืบสกุล สามหนุนนำลูกสามี และสีดีนั่นคือ ร่านราคีในม่านมุ้ง

แม้นถูกคำสาปให้เป็นสตรีแสนร่าน แต่ดวงวิญญาณมอบแด่ท้าวยมบาล แม้นจักร่านก็แค่กายที่ร้าวราน กมลมาลย์รักมั่นเจ้าอเวจีนานชั่วกัลป์

เมื่อนักต้มตุ๋นสาว ต้องเกิดใหม่อยู่ในร่างคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวแสนอาภัพ เธอจึงฝืนชะตาลิขิต เปลี่ยนชีวิตให้เป็นคุณแม่สุดแซ่บไปเลยจ้า

นางถูกสามีล่อลวงไปขายที่หอนางโลม ซ้ำยังถูกพิษหมื่นราตรี นางไม่ยอมรับชีวิตแสนอาภัพนี้ หากต้องตกนรก ก็จะต้องดึงสามีชั่วให้ตกไปด้วยกัน !

จู่ ๆ เธอก็ตื่นขึ้นมาจำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อตนเอง อีกทั้งร่างกายของเธอยังเป็นที่หมายปองของมนุษย์ตัวผู้ !

สตรีงามบริสุทธิ์สู่โลกโลกีย์ จะเป็นอเวจีหรือสวรรค์สร้าง ให้สรรพางค์สั่นสะท้านเจียนขาดใจ

แม้เธอจะเป็นสตรีที่เขารักมากที่สุด แต่ก็เป็นคนที่เขาหลอกลวงเธอมากที่สุดเช่นกัน ! "หากเป็นไปได้ผมก็อยากใช้ชีวิตอย่างที่ใจปรารถนา แต่ผมกลับทำไม่ได้"

ผู้เชี่ยวชาญด้านการทวงหนี้อย่างเธอ เหตุไฉนจึงตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างของภรรยาที่แสนอาภัพนัก สามีก็ไม่รัก แม่สามีก็รังเกียจ !

แม้จะรู้เต็มอกว่าเขาเป็นเสือ แต่ฉันก็อยากจะเป็นเหยื่อให้เขาขย้ำ

จากนางโลมสู่อนุเถ้าแก่ค้าเกลือ ความร่ำรวยที่ปรนเปรอให้ หรือจะสุขเท่าโลกีย์ที่นางโหยหาอย่างไม่สิ้นสุด

ผู้เชี่ยวชาญด้านการทวงหนี้อย่างเธอ เหตุไฉนจึงตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างของภรรยาที่แสนอาภัพนัก สามีก็ไม่รัก แม่สามีก็รังเกียจ ! .................................................................... “ผมยกห้องนอนให้คุณ ส่วนผมจะนอนในห้องหนังสือ เพราะมีบางวันที่ผมต้องทำวิจัยจนดึก” เขาพยายามคิด และทำทุกอย่าง เพื่อให้เธอหย่ากับเขาให้เร็วที่สุด แล้วเขาจะได้แต่งงานกับคนที่เขารัก จื่อชิงเลิกคิ้วสูง “...........” ซุนหมิงจึงรีบพูดต่อว่า “ห้ามคุณเข้าไปในส่วนที่เป็นพื้นที่ของผมโดยเด็ดขาด” “ถ้านายฝันร้ายแล้วเอะอะโวยวาย ฉันก็ควรเข้าไปปลุก” “ไม่ต้อง” เขาตอบกลับแทบจะทันที จื่อชิงเลิกคิ้วสูงถามด้วยเสียงกวน ๆ ว่า “แล้วถ้านายเป็นลมฉันต้องไปช่วยไหม” “ไม่ต้อง” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำอย่างอดทน “แล้วถ้านายหัวใจวายตาย ผีบีบคอตาย ถูกโจร.....” “นี่คุณแช่งผมเหรอ !” เขาโพล่งออกมาอย่างเหลืออด นึกสาปแช่งนรกอยู่ในใจ เหตุใดถึงปล่อยให้เธอหลุดรอดขึ้นมาได้ “เปล๊า” จื่อชิงเสียงสูงหน้าตาย “ฉันไม่ได้แช่งนายเสียหน่อย แค่ถามเผื่อเอาไว้ เวลานายตายขึ้นมาจริง ๆ คนอื่นจะไม่ต้องมาโทษฉันว่า เป็นภรรยาไม่ดูแลสามี” “เธอนี่มัน” ซุนหมิงได้แต่แยกเคี้ยวใส่เธอ หมดปัญญาที่จะโต้ตอบ

แม้นไม่อาจเลือกเกิดได้ แต่เธอจะทวงคืนทุกสิ่งที่ควรเป็นของเธอตั้งแต่แรก แม้กระทั่งตัวเขา 'หมอภูมิ' -------------------------------------------------- “ว๊าย ช่วยด้วยค่ะ พี่หมอภูมิ ช่วยด้วย !” เสียงร้องของพริมาทำให้หมอหนุ่มตกใจ เขาก้าวพรวดไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าห้องของหญิงสาว “เกิดอะไรขึ้น คุณพริม !” หมอภาคภูมิร้องถาม พร้อมกับที่ร่างของหญิงสาวที่ยังอยู่ในผ้าขนหนูพันกายผืนเดียวกระโดดเข้ามาในอ้อมแขนหมอหนุ่ม เธอหลับหูหลับตาโวยวาย พลางชี้ไปที่พื้น “หนูคะ หนู ตัวเบ้อเริ่มเลย พริมกลัว” หมอภาคภูมิรู้สึกตกใจไปด้วย เขาพยายามมองหา “ไม่มีหรอกคุณพริม ไม่มีเลย คุณตาฝาดหรือเปล่า” “ไม่นะ พริมเห็นจริง ๆ” พริมายืนยัน เธอยังหลับหูหลับตาซุกหน้าลงในอ้อมกอดของหมอภาคภูมิ หญิงสาวเนื้อตัวร้อนผ่าว เมื่อสัมผัสกับความเป็นชายเป็นครั้งแรกในชีวิต เช่นกัน พริมาแทรกตัวเข้าไปในกายของหมอภาคภูมิ กอดเขาแน่นเข้าให้เขาได้รู้สึกถึงความอวบอิ่มในกายเธอ “เอ่อ... คุณพริม” หมอภาคภูมิคิดจะจับตัวหญิงสาวเพื่อดันออก หากอารมณ์ที่พลุ่งพล่านทำให้สติที่เหลืออยู่แตกกระจาย

สตรีหนึ่งงดงามอ่อนหวาน สตรีสองแก่นแก้วมิยอมใคร สลับเกี้ยวผูกด้ายแดงเกี่ยวพันจิต ป่วนหัวใจบุรุษทมิฬให้สั่นคลอน ................................................... เสด็จขึ้นเตียงมาไว ๆ สิเพคะเสด็จพี่” องค์หญิงชิงอี้แกล้งดัดเสียงหวานหยด พลางเอนตัวลงพิงหมอน ยันศอกขึ้นมองเขาด้วยสายตาหยอกล้อมากกว่ายั่วเย้า “เป็นแผนของเจ้าล่ะสิ ใช้เสด็จแม่เป็นเครื่องมือบีบคั้นข้าให้เข้าเรือนหอด้วย ฝันไปเถอะ” เขากัดฟันพูดเสียงเบา เพราะเกรงว่าฮองเฮาที่อยู่นอกห้องบรรทมจะทรงได้ยิน องค์หญิงชิงอี้หัวเราะคิกคัก พลางตบมือลงบนแท่นบรรทม “ไม่เอาน่าสามี ท่านจะโมโหไปไย ท่านขึ้นมานอนกับข้าให้แม่ของท่านสบายใจเท่านั้นเอง มิได้เรียกให้ท่านมาขึ้นแท่นประหารเสียหน่อย” “เหอะ” องค์ชายรัชทายาทกอดอกเชิดหน้าขึ้น นั่งหลังตรงอยู่ที่ปลายแท่นบรรทม “แน๊ะ... เล่นตัว ท่านมองไปดูที่ประตูสิ ฮองเฮายังคงไม่ไปไหนแน่ ๆ หากว่าท่านไม่ยอมมานอนกับข้าดี ๆ” องค์หญิงชิงอี้ลุกขึ้นมากระซิบยั่วเขา องค์ชายรัชทายาทมองไปที่หน้าประตูเห็นเงาของมารดายังคงไม่เสด็จกลับอย่างที่นางว่า ก็ยอมทิ้งตัวนอนลงนิ่ง ๆ แข็งทื่อราวกับท่อนไม้ องค์หญิงชิงอี้ถึงกับหลุดหัวเราะคิกออกมา “นอนเช่นนั้น ฮองเฮาจะเชื่อได้อย่างไรว่าเราสองคนเข้าหอกันแล้ว” “แล้วจะให้ทำอย่างไรอีก” “ท่านก็ต้องทำเสียงอือ ๆ อา ๆ บ้างสิ” องค์หญิงชิงอี้ตอบหน้าทะเล้น “ไร้ยางอาย !”

ดวงตาคมเข้มทั้งสองของชายหนุ่มเบิกกว้างด้วยความตกใจ สตรีตัวร้ายคนนั้นกำลังจับลูกชายวัยน่ารักของเขาโยนลงในสระ “หยุดนะ นั่นเธอทำอะไร !” เฉินหยางร้องเสียงหลงพลางวิ่งเข้าไปที่สระ แต่ก็ช้าเกินไปแล้ว ตู้ม !

เมื่อความรักกลายเป็นความแค้น ความเจ็บปวดครั้งนี้ เธอจะไม่ยอมเจ็บคนเดียวแน่ - หากต้องพินาศ ก็จงย่อยยับไปด้วยกัน ! -

ความเป็นเพื่อนจะสิ้นสุดลง เมื่อเราเข้ามาเล่นกันให้มันหยด !

ไอ้ฟัก บ่าวรับใช้กล้ามปู เดินเข้าสู่เกมกามแห่งเรือนหลังใหญ่ เรือนที่เต็มไปด้วยความลับคาวโลกีย์ที่มิอาจเปิดเผยได้

โก้หรี่ตามองเด็กสาวบนพื้น จากนั้นก็จับปลายคางของเธอให้เชิดขึ้นแล้วเอ่ยกับเธอว่า “เป็นแฟนกับไอ้แจสก็เหนื่อยหน่อยนะ” พริ้มเพราเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบ หายใจติดขัด เธอยกมือขึ้นไหว้เขาอย่างสิ้นท่าว่า “ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย” “อา.... อย่าไหว้กูเลย กูมันก็เลวพอ ๆ กับไอ้แจสนั่นแหละ” สิ้นคำ เด็กหนุ่มพรรคพวกของเขาก็หัวเราะอย่างครื้นเครง แววตาเป็นมันเพราะรู้ว่ากำลังจะได้เล่นสนุกกับสาวสวยอีกแล้ว

"สนองความต้องการของผม...เหมือนเมีย แต่อย่าให้คนอื่นรู้ นี่คือกฎเพียงข้อเดียวที่คุณต้องทำให้ได้ แลกกับเงินที่ผมจะให้ !"

สำหรับ “ร้อยรักในคืนเหงา” เป็นเรื่องสั้นที่ร้อยเรียงเรื่องราวในวันวานทั้งหวาน และขม จากตัวละครหลากหลายอาชีพ หลากหลายวัย แต่มีอดีตที่ลืมไม่ลงเหมือน ๆ กัน นำมาเล่าสู่กันฟังเป็นตอนสั้น ๆ ค่ะ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร จะเข้มข้นแค่ไหนไปติดตามกันค่ะ

“หมอมีคุณ” หลบหนีจากความรัก เพื่อแสวงหาความสงบทางจิตใจ จึงเลือกที่จะไปปฏิบัติงานบนดอยสูง แต่ชะตากลับเล่นตลก ส่งครูสาวจอมยุ่งเข้ามาป่วนหัวใจเขา เรื่องราวชุลมุนยุ่งหัวใจจึงเกิดขึ้น จะสนุกสุดฮาแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ

หลันเอ๋อร์.... เด็กดี เจ้าจงจำเอาไว้ เมื่อใดที่บุรุษชำแรกส่วนนี้เข้าไปในกายเจ้า เจ้าก็จะเป็นภรรยาของเขาแล้ว

พยาบาลสาวโสดที่สนใจเฉพาะเรื่องงาน บัดนี้หัวใจเธอกลับสั่นไหว เพราะเด็กหนุ่มหล่อเข้มข้างห้อง ! ...................................................................................... “เดี๋ยวสิ..... พี่ร้อนเหลือเกิน.... ถอดเสื้อให้พี่หน่อยสิ” “เอ่อ.....” เธียรถึงกับตะลึงงันจนพูดไม่ออก เหมยเห็นชายหนุ่มยังคงนิ่งอึ้ง เธอจึงเริ่มดึงทึ้งเสื้อผ้าของตนเองออก แล้วบิดเร่ากายอยู่บนที่นอน “เธียร... ทำไมพี่ร้อนแบบนี้ อย่าทิ้งพี่ไปนะ สงสัยพี่จะแพ้เหล้าแน่ ๆ ช่วยพี่ที” พยาบาลหนุ่มเห็นร่างงดงามนอนบิดส่ายไปมาอยู่บนเตียงนอน เสื้อผ้าหลุดลุ่ย “พี่ครับ.... ผมจะช่วยพี่คลายร้อนนะครับ” สิ้นคำ เขาก็ประกบปากลงบดจูบอย่างเร่าร้อน รุนแรง “อื้อออ อึก”

หนิงซวง องค์หญิงผู้ถูกลืม นางจะกลับมาทวงคืนทุกสิ่งที่เคยเป็นของตน !