เมื่อมนุษย์ผัวอาละวาดเที่ยวประกาศความเป็นเจ้าของแล้วมนุษย์เมียจำยอมจะห้ามใจไม่ให้หวั่นไหวได้ยังไงกัน!

ขอบคุณฟ้าฝนที่ดลใจ เพราะทั้งชีวิตมีแต่คำว่าสมบูรณ์แบบวัสสานจึงมองพริตตี้ตัวสั้นที่บังเอิญเข้ามาวนเวียนในชีวิตเป็นจุดด่างพร้อยที่ต้องสลัดออกไปให้พ้น แต่ไม่รู้สลัดกันท่าไหนเธอถึงมาเกาะติดหนึบอยู่ในหัวใจและดูแล้วคงจะเป็นตัวเขาเองนี่แหละที่ไม่อยากปล่อยเธอให้หลุดมือหายไป

ความรักแสนหวานที่เกิดขึ้นกลางฤดูร้อน แรกพบสบตาก็พาใจสั่นแต่ด้วยความเย่อหยิ่งและไว้ตัวของนักศึกษาฝึกงานตัวเล็กสเปกเฮียเลยทำให้การเข้าหาดีๆ ก็คงจะไม่สัมฤทธิ์ผลในเร็ววัน งานนี้คิมหันต์เลยต้องสวมบทเป็นเจ้านายหน้ามึนผสมปนเปไปกับความเจ้าเล่ห์นิดหน่อยเพื่อล่อลวงให้ได้มาซึ่งหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ

เมื่อสายลมหนาวพาใจเหงาๆ มาพบกัน การพบกันครั้งเดียวของคนแปลกหน้าที่เข้ามาเป็นเพื่อนเดินทางท่องเที่ยวในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นเหมันต์คิดว่าน่าจะเรียกว่าเป็นความบังเอิญ แต่หลังจากเดินทางจากอ้อมกอดของขุนเขาและสายลมหนาวมาแล้วการพบเจอเขาอีกครั้งและอีกหลายๆ ครั้งเธอกลับคิดว่ามันคงเป็นพรหมลิขิตที่ขีดให้หัวใจที่ด้านชาสองดวงได้กลับมาทำงานอีกครั้งหนึ่ง

ชื่อไฟแต่ใจเย็นยิ่งกว่าน้ำ เราจะตกหลุมรักคนเดิมๆ ได้กี่ครั้งและเราจะเจ็บช้ำเพราะคนเดิมๆ ได้สักกี่หน คำถามสองข้อนี้คุณหมออคิราห์ก็ไม่เคยคิดจะหาคำตอบเพราะในเมื่อเขาเลือกรักใครสักคนแล้วก็จะทำตามหัวใจตัวเอง รักให้มากเท่าที่รู้สึกเพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้าอคิราห์ก็จะไม่เสียใจเลยเพราะช่วงเวลาของเรานั้นมันมีมีแต่ความทรงจำดีๆ

ชื่อลมทำทุกอย่างตามใจปรารถนา ดุจสายลมที่ไม่รู้ว่าจะพัดพาไปในทิศทางใด เมื่ออุรัสยาสาวน้อยเจ้าของผมบ๊อบหน้าม้าน้องสาวต่างสายเลือดผู้เป็นรักครั้งแรก รักเดียว และรักสุดท้ายของปราณนท์เดินทางกลับมาจากต่างประเทศพร้อมหอบใบปริญญากลับมาฝากกองเชียร์ที่บ้านนั้นเขาคิดว่ามันเป็นโอกาสทองที่จะสานต่อเรื่องราวของหัวใจ แต่มันกลับไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดเมื่อคนเป็นน้องนั้นปิดประตู ปิดการรับรู้และการเข้าถึงของพี่ชายในทุกๆ ทางสาเหตุก็มาจากบาดแผลบอบช้ำทางใจที่คนเป็นแม่แท้ๆ ทิ้งไว้ให้ตั้งแต่ตอนอุรัสยาเพิ่งจะมีอายุได้ห้าขวบ แต่ในเมื่อรอโอกาสมาเกือบจะยี่สิบปีงานนี้จึงถอยไม่ได้ปราณนท์จึงต้องใช้ความพยายามๆ กะเทาะเคาะประตูใจเพื่อเข้าไปชะล้างและเยียวยาบาดแผลที่เจ็บลึกด้วยความรักทั้งหมดที่เขามี

ชื่อน้ำแต่เร่าร้อนดุจเปลวเพลิง จากความไม่ถูกชะตานำพาให้เกิดความรัก... เมื่อมหาสมุทรรับคำบัญชาจากบิดาผู้ให้กำเนิดไปสะสางไร่องุ่นที่ร้างไม่ต่างจากป่าช้าซึ่งถูกเจ้าของทอดทิ้งไปเป็นสิบๆ ปี งานนี้ต้องรื้อทั้งระบบการทำงานและพัฒนาไร่ร้างให้เป็นที่พักแบบรีสอร์ตตามที่ตัวเองถนัด แต่งานนี้ใช่ว่าจะกินหมูเพราะมีเรื่องยุ่งยากรบกวนจิตใจเป็นสาวน้อยหน้าหวานลูกสาวหัวหน้าคนงานที่พูดจากันดีๆ ได้ไม่เกินสิบประโยค... คนหนึ่งก็ใจร้อนปากหนักอีกคนก็ดื้อรั้นพูดไม่ค่อยจะรู้ฟังแต่มันก็เป็นส่วนผสมที่ค่อนข้างจะลงตัว

ชื่อดินแสนอบอุ่น เป็นพี่ชายผู้โอบอุ้มทุกอย่างเก็บเอาไว้ในใจ เมื่อชีวิตโสดสูญสิ้นเพราะคำว่า ”คลุมถุงชน” ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ได้เต็มใจแต่แผ่นภพก็ยังคงยอมรับหน้าที่สามีไม่เคยพูดจาทำร้ายให้เธอเจ็บปวดแต่ความเฉยชาที่มีเสมอมาก็ทำให้อินนาราได้แต่กล้ำกลืนฝืนทนอยู่ทนกลืนน้ำตาเข้าไปในอกอยู่คนเดียว แล้วไม่รู้ว่านรกชังหรือสวรรค์แกล้งให้สามีของเธอมาประสบอุบัติเหตุปางตายภาระหนักทั้งหลายจึงมาตกอยู่ที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ซึ่งกำลังตั้งครรภ์ทั้งต้องดูแลลูกในท้อง ทั้งต้องดูแลสามีเจ้าอารมณ์แต่อินนารานั้นไม่เคยนั่งรอปาฏิหาริย์เพราะเธอจะทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวที่เหลืออยู่กลับมาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ให้ได้ ความหวานละมุนละไมจากรุ่นพ่อส่งต่อมาถึงรุ่นลูก นิยายชุดอุ้มรักมาห่มใจเป็นภาคต่อจากซีรีส์ชุดรักพันธนาการ

หากเรื่องนี้คือนิทานเขาคงจะเป็นเจ้าชายแหกคอกและเธอคงจะเป็นเจ้าหญิงน้อยที่รออยู่บนหอคอยงาช้าง น้องปีหนึ่งหน้าใสเขย่าใจรุ่นพี่แค่เพียงสบตาครั้งแรกก็ทำเอาเขาแทบละเมอ เมื่อถูกใจก็ต้องจีบแต่เหมือนวิธีเข้าหาจะห่ามๆ ไปหน่อย บวกกับสาวเจ้าเป็นนกน้อยในกรงทองที่มีพี่ชายหวงน้องประดุจจงอางหวงไข่ ชนะใจสาวว่ายากแต่พี่ชายก็ดูจะเป็นงานหิน แต่บอกไว้เลยว่ารักแล้วเขาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอก

หากเรื่องนี้คือนิทาน เขาคือเจ้าชายที่แสนอ่อนโยนและเธอคงจะเป็นเจ้าหญิงที่สวมรองเท้าผ้าใบแทนรองเท้าแก้ว ความรักที่มากองอยู่ตรงหน้าแบบไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้แฝดพี่เจ้าชายหน้าเดียวในตำนานเผลอมองข้ามเธอไปโดยไม่ได้ตั้งใจสักนิดเพียงเพราะเธอดูหัวรุนแรงไปหน่อย แต่แล้วคนที่ถือคติว่าตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกก็ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามามีอิทธิพลกับหัวใจเขาจนได้ เมื่อรู้ตัวแล้วว่ารักก็ยากที่จะปล่อยผ่านไปจากนี้ทุกวินาทีความละมุนจะเกิดขึ้นในหัวใจสองเรา

เพราะรักหรอก... จึงหยอกเล่น แรกพบสบตาก็ตกหลุมรัก... นอกจากรักแรกตอนสี่ขวบแล้วกาสปาโร่ก็ไม่เคยรู้สึกวูบวาบหวั่นไหวแบบนี้มาก่อน จากอุบัติเหตุเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งเป็นที่มาของความรักที่ผลิบานในหัวใจ (ของพี่กัซคนเดียว) จึงเป็นที่มาของปฏิบัติการคว้าใจให้ได้น้องใบเตยมาอยู่ในครอบครอง ใครจะไปคิดว่าน้องใบเตยตัวเล็กสเป็กพี่กัซจะเผ็ดซ่าเกินตัวแต่สาบานได้ว่ามันไม่เกินความสามมารถทายาทมาเฟียอย่างกัซน้อยศิษย์อาแฝดหรอกน่า

เพราะรักจึงหลอกลวง... ให้ตกหลุม เมื่อเจ้าหนี้รายใหญ่ของรวินท์นิภาหญิงสาวผู้มีเจ้ากรรมนายเวรเป็นคนในครอบครัว โผล่มาควบตำแหน่งเจ้านายที่เธอไม่รู้ว่าวันไหนจะทำงานใช้หนี้เขาได้หมดเสนอตัวอาสาเข้าช่วยปลดหนี้โดยให้เธอเอาตัวเข้าแลกแล้วผู้หญิงตัวคนเดียวจะทำอย่างไรได้นอกจากจำใจรับข้อเสนอทั้งๆ ที่ใจทั้งดวงเหมือนถูกกรีดให้เป็นแผล ซึ่งตลอดชีวิตของรวินท์นิภานั้นมีบิดาที่คอยแต่สร้างหนี้ให้ต้องตามไปสะสางจนเธอต้องอับจนหนทางถึงขนาดเอาตัวเองไปตกหลุมกับดักที่มาเฟียใหญ่ขุดไว้เพื่อหวังจะใช้หนี้โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นต้องตกเป็นทาสรักของคนแผนสูงอย่างโรเรนโซ่ไปตลอดกาล

เพราะรักจึงหลอกล่อ... ให้ลุ่มหลง เมื่อเจ้านายคนใหม่ของชญานิษฐ์คือคุณอาหนุ่มสุดหล่อของเด็กนักเรียนประจำชั้น ชายหนุ่มหน้าฝรั่งที่คุกคามเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้าแถมยังยื่นข้อเสนอแปลกๆ แลกกับเงินและหน้าที่การงานโดยจะว่าจ้างให้มาเป็นพี่เลี้ยงประจำตัวเด็กชายวัยสามขวบกว่าที่ชายหนุ่มยืนยันว่ามันมั่นคงกว่าการเป็นครูพี่เลี้ยงในโรงเรียนอนุบาลมาให้ซึ่งแม้จะหวั่นใจแค่ไหนก็จำเป็นต้องรับข้อเสนอเพื่อความอยู่ดีกินดีของครอบครัวที่ดูแลและเลี้ยงเธอมา แล้วจะทำอย่างไรเมื่ออยู่ๆ ไปเธอกลับต้องเลี้ยงทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่ทำตัวไม่รู้จักโต แล้วงานนี้ชญานิษฐ์ก็ได้รู้ว่าชีวิตที่ต้องมาพัวพันกับคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในด้านมืดมากกว่าด้านสว่างนั้นมันไม่สามารถทำให้เธอกลับไปใช้ชีวิตคุณครูอนุบาลธรรมดาๆ เหมือนที่ผ่านมาได้อีกต่อไป

เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง แต่ดันเอาลูกเล็กเด็กแดงมาแขวนคอ เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่งเอากระดูกมาแขวนคอ ไม่ใช่แค่สุภาษิตแต่มันคือเรื่องจริงผ่านจอที่อรินทร์กำลังเผชิญอยู่ เมื่ออรัญน้องชายฝาแฝดเอาลูกแท้ๆ ของมันมาหย่อนไว้ให้ที่บ้านแถมมาทั้งทีไม่ได้มาเดี่ยวแต่ดันมาเป็นคู่เหมือนเป็นการประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่านี่คือผลผลิตของคุณพ่อที่มีฝาแฝด เด็กก็ไม่เคยเลี้ยงแถมมันมาบอกสั้นๆ ว่าจะขอไปทำงานเก็บเงินเยอะๆ อรินทร์นี่อยากจะร้องไห้ แล้วเขาเลือกอะไรได้ไหม เลือกที่จะไม่เลี้ยงหลานๆ ได้หรือเปล่า?

เมื่อดวงตาไม่ได้เป็นเพียงหน้าต่างของหัวใจแต่ดันเป็นประตูเปิดออกไปสู่เรื่องราวของความรักในอนาคต ใครจะรู้ว่าพรสวรรค์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดนั้นจะเป็นกุญแจนำทางให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างครองขวัญได้มาพบกับรักแท้ทั้งที่ตลอดชีวิตที่ผ่านมาคนรอบข้างมองเธอเป็นตัวประหลาดหรือมองเธอไม่ต่างจากตัวกาลกินีที่เห็นในสิ่งที่นำพาความซวยมาให้ซึ่งตอนแรกอัครวิทย์ก็สงสัยและมองเธอเป็นมิจฉาชีพที่แฝงมาในคราบเจ้าของร้านดอกไม้ที่แสนอ่อนหวานแต่เมื่อได้ลองทำความรู้จักด้วยใจที่ปราศจากอคติก็พบว่าผู้หญิงที่ชื่อครองขวัญก็เป็นแค่คนตัวเล็กๆ ที่แสนบอบบางและต้องการการปกป้องดูแล

เคยหิวจนวิญญาณออกจากร่างอย่างฉันบ้างไหม? ความหิวเป็นเหตุทำให้นักเขียนสาวแก้มยุ้ยที่เร่งปั่นต้นฉบับจนเกิดอาการวูบมารู้ตัวอีกทีวิญญาณก็ลอยออกจากร่างตามกลิ่นอาหารไปโผล่ที่ห้องข้างๆ ที่เป็นห้องพักของเชฟหนุ่มชื่อดังที่ตอนแรกตกใจจนนั่งพนมมือสวดมนต์ไหว้พระแต่พอรู้ความจริงว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ตามกลิ่นของอาหารมาเลยต้องหาวิธีเลี้ยงวิญญาณเพี้ยนของผู้หญิงแปลกหน้าให้อิ่มหนำสำราญและส่งวิญญาณเธอกลับคืนเข้าร่างไป แต่มันไม่ได้จบแค่นั้นเหตุการณ์เพี้ยนๆ เป็นเพียงจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเชฟหนุ่มและนักเขียนสาวที่มีกาวเชื่อมใจเป็นอาหาร