“เปรี้ยง” ไกรรู้สึกถึงไอร้อนที่ผ่านหูไป เป็นอีกครั้งที่ลูกกระสุนของหนุมานช่วยเขาไว้ เลือดสีแดงข้นของชายผิวดำสาดพุ่งเข้าเต็มหน้าเขาอาบครึ่งหน้าที่เหี้ยมเกรียมอยู่แล้วให้ดูน่ากลัวขึ้นไปอีก เขาไม่แม้จะหยุดเช็ดเลือดออกจากหน้าสักเสี้ยววินาทีเดียว ชายอีกสองคนก็พุ่งเข้ามา พร้อมปืน M16 ไกรหวังพึ่งหนุมานไม่ได้ มุมที่เขาอยู่บังชายสองคนไว้ เขาพุ่งตัวไปหาชายคนซ้ายมือตามสัญชาติญาณ ชายคนขวาตกใจ หันปืนมาทางไกรแต่ไม่กล้ายิง ไวเท่าความคิด ไกรกระชากคอเสื้อ ชายคนซ้าย แล้วกระโดดตัวลอยประเดนเข่าเข้าปลายคางอย่างถนัดถนี่ คางแหลก ตาเหลือก เลือดเป็นฟองพุ่งออกจากปากพร้อมกับฟันอีกหลายซี่ ชายคนนี้คงเคี้ยวข้าวไม่ได้ไปตลอดชีวิตถ้ารอดวันนี้ไปได้นะ ไกรกระชากร่างของชายเคราะห์ร้าย มาบังตัวเองจากปืนของชายคนขวา แล้วใช้มืออีกข้างชักปืนพก Glock 19 ที่ข้างเอวของตัวเองยิงลอดรักแร้ชายเคราะห์ร้ายที่สลบไปแล้ว พุ่งเจาะหน้าอกชายคนขวา 2 นัด แล้วยกปืนขึ้นยิงที่ปลายคางแหลก ละเอียด 1 นัดทันที “ปัง” เลือดพุ่งอาบจนไกร กลายเป็นมนุษย์โลหิตตนนึง

ลำดับขั้นลมปราณ
ไม่มี
พลังปราณสารพัดสี
ไม่มี
ธาตุ
ดิน น้ำ ลมไฟ ทอง ก็ยังไม่มี
กำลังภายใน
ล้วนไม่มี
อภินิหาร
ยิ่งไม่มีใหญ่
สัตว์อสูร
มีแต่เขียดตะปาด
มีเพียงสมองกับกายเนื้อที่ประทะกันท่านไวกว่าท่านรอด ท่านแกร่งน้อยกว่าท่านตาย

สวัสดีคนที่แวะมาอ่านนะครับขอแนะนำนิยายเรื่องนี้เล็กน้อย เป็นเรื่องยาวเรื่องแรกของผู้แต่งถ้าผิดพลาดประการใดขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียวคนแต่งอ่านนิยายมามากพอสมควร โดยเฉพาะแนวกำลังภายใน
เป็นคนชอบอ่านนิยายแฟนตาซีแนวสมจริงมากกว่าแนวปล่อยพลังเวอร์วังอลังการ
แบบหนึ่งต้านพัน ต้านหมื่นยิ่งรับไม่ไหว คนแต่งแก่แล้ว
จึงเกิดเป็น
"ข้านี้แหละเจ้าพระยา"
เรื่องนี้ครับ