บทนำ

เสียงเพลงบรรเลงแว่วมาจากบ้านหลังใหญ่สีขาวตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางแมกไม้ บนพื้นที่กว่าสองไร่ เพลงสากลดนตรีไพเราะที่เจ้าของบ้านโปรดปรานเป็นพิเศษ และเชื่อว่าแขกพิเศษของบ้านก็คงชื่นชอบไม่แพ้กัน

แก้วไวน์สองแก้วตั้งคู่กันบนโต๊ะกลางระหว่างสาวใหญ่นัยน์ตาชวนฝันในชุดกระโปรงยาวสีขาวพลิ้ว ริมฝีปากแดงฉ่ำด้วยสีลิปสติกที่โปรดปรานอีกเช่นกัน

คนที่นั่งเก้าอี้ข้างกันอยู่ในชุดสุภาพสีขาวครีมใหม่เอี่ยม ใบหน้าฉาบด้วยรอยยิ้มกลุ้มกริ่มจับจ้องหญิงสาวข้างๆ แทบไม่กระพริบตา

“ผมไม่เคยคิด ไม่เคยฝันเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่มานั่งอยู่ข้างๆ คุณริต้าได้ดื่มไวน์แสนพิเศษและฟังเพลงเพราะๆ แบบนี้ด้วยกัน”

“คุณสมปอง จ้องมองริต้านาน เขินจะแย่แล้วนะคะ”

“คุณสวยมาก สวยเหมือนนางฟ้า ผมรู้สึกเหมือนว่าคุณริต้าเหมือนเทพธิดาแปลงกายมาจุติตรงหน้ายังไงอย่างนั้นเลยนะครับ”

“คุณสมปองปากหวานเกินไปแล้วนะคะ ริต้าจะละลายอยู่แล้วนะคะเนี่ย”

“เคยชิมเหรอครับถึงบอกว่าผมปากหวาน”

ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเช่นนั้นทำให้สาวใหญ่ถึงกับหน้าแดงม้วนไปเลย ทำไมเขาถึงได้เป็นคนที่ทำให้หัวใจมันตื่นเต้นได้ตลอดเวลาแบบนี้นะ เธออดคิดในใจไม่ได้ เพราะแบบนี้ถึงได้อยากให้เขามาเป็นแขกสำคัญที่บ้านหลังจากสึกพระมา

“อยากจะชิมค่ะ อยากเหลือเกินแล้ว”

“นั่นไง คุณริต้าเองก็ทำผมแทบวางตัวไม่ถูกเหมือนกันนะครับ”

“ชนแก้วค่ะ แด่มิตรภาพของเรานะคะ”

“ขอให้มิตรภาพของเรายืนยาวนาน ตลอดไปนะครับคุณริต้า”

หญิงสาวขอเรียกมันว่า นี่คือความสุขขั้นเริ่มต้น ตั้งแต่สามีตายจากไปนานหลายปี หัวใจดวงเล็กๆ นี้ก็ไม่เคยรับรู้ความสุขแบบนี้อีกเลย จนกระทั่งวันหนึ่งได้มีโอกาสฟังธรรมตอนที่ทิดสมปองยังไม่สึก คุณริต้าก็รู้สึกประหลาดใจในตัวเองที่อินทุกคำทุกประโยค กลับมาบ้านก็ยังนึกถึง

วันหนึ่งเมื่อทราบว่าทิดสมปองสึกพระออกมาเป็นฆราวาสจึงได้เชิญมาเป็นแขกที่บ้านของเธอ

♦♦……….♦♦……….♦♦