แรกคือความไม่เต็มใจ แต่เมื่อได้ใกล้ชิดและรู้จักกันมากขึ้นจึงกลายเป็นความผูกพันอย่างไม่รู้ตัว และปรินทรทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเป็นเมียของเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่เมียคั่นเวลาอีกต่อไป
.......
“อยู่กับคุณ? ในฐานะอะไรคะ? ลูกหนี้เหรอ?”
ปรินทรขมวดคิ้ว “เป็นเมียผมไง”
“มะ..เมีย...คุณ” เธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า
“ผู้หญิงที่ไหนก็อยากเป็นเมียผมทั้งนั้นแหละ” เขาพูดหน้าตาเฉย แต่ไม่ได้พูดทั้งหมดว่าเขาไม่เคยอยากได้ใครเป็นเมียเท่าเธอมาก่อน
“ไม่อยากเป็นเมียผม อยากเป็นเมียพ่อผม หรือเป็นเมียไอ้นิพัฒน์”
“ทำไมต้องเป็นเมียด้วยเล่า เป็นอย่างอื่นไม่ได้หรือไง” เธอเบ้ปากไม่พอใจ แต่ใบหน้าดื้อรันของเธอนั้นแสนน่ามองนัก
“ไม่มี” เขาตอบเร็วแบบไม่ต้องคิด หรือคิดแล้วก็อยากได้คำตอบเดียว
“ทำไมละคะ”
“ผมดูแลคุณได้ในฐานะผู้หญิงของผม ไม่มีใครกล้าแตะคุณหรอก แม้กระทั่งที่ทำงานคุณก็ด้วย”