เรื่องราวของเพื่อนรักที่รู้จักกันมานาน แต่ด้วยความนึกสนุกจึงคิดเกมขึ้นมาเพื่อหวังเครมเพื่อนสาวเพียงคนเดียวของพวกเขา มาดูว่าเขาสองคนจะรวมหัวกันได้สำเร็จหรือไม่
ปาร์ตี้เล็กๆ ถูกจัดขึ้นที่ริมสระ
“กูว่าเรามาเล่นเกมกันดีกว่าไหมวะ”
“เกมอะไร” โจถามด้วยความอยากรู้
“เกมหมุนขวด ถ้าขวดไปหยุดที่ใครคนนั้นต้องถอดของในตัวออกหนึ่งชิ้น แล้วผู้ชนะมีสิทธิ์ขออะไรก็ได้หนึ่งอย่าง”
“แบบนี้มันก็เท่ากับว่าแก้ผ้าเลยนะ” ป่านที่เริ่มแย้งขึ้นมา
“มันแค่เกมเองน๊า เพื่อนกันทั้งนั้นอย่าคิดมากสิ”
“กูว่าน่าสนุกดี” โจสนับสนุนเพื่อนพร้อมหันมองอย่างรู้กัน
“ก็ได้วะ งั้นกูเริ่มก่อน” ป่านเริ่มหมุนขวดไปและมันไปหยุดที่โจ
“เอาสิมึงถอดเลย” ทั้งสองจ้องไปที่โจที่ใส่เสื้อยืดกับกางเกง ในที่สุดโจก็ถอดเสื้อออก
“ว๊าวหุ่นดีแบบนี้ถึงว่าสาวติดใจ” ปอเอ่ยแซวเพื่อนออกไป
“งั้นตากูกหมุนบ้าง” โจยืนมือไปหมุนขวดและก็มาหยุดที่ปอ
“ห่า ห่า สมน้ำหน้า” โจได้ทีเยาะเย้ยเพื่อนออกไป ปอก็ถอดเสื้อออกเช่นกัน ปอหมุนอย่างแรงเพื่อให้มาหยุดที่ป่านและมันก็มาหยุดจริงๆ สองหนุ่มหันมองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างเจ้าเลห์
“ถอดเลยไอ้ป่าน หรือมึงจะถอดหมดก็ได้กูไม่ว่าไม่ผิดกติกาหรอก” สองหนุ่มจ้องมองเพื่อนสาวอย่างลุ้นตาม ป่านที่มาในเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้น สุดท้ายป่านเลือกถอดกางเกง เพราะเสื้อมันยาวปิดขาเกือบทั้งหมด
“โอ้ย…แบบนี้ก็ได้หรอวะ” สองหนุ่มร้องโอดครวญอย่างผิดหวังแทบจะไม่เห็นอะไรของหญิงสาวเลย
แล้วก็สลับกันหมุนไปเลื่อย พร้อมแก้วเหล้ายกกันต่อเนื่องจนเริ่มเอนเอียงบ้างแล้ว ซึ่งสองหนุ่มเหลือเพียงบล็อกเซอร์ติดตัวเพียงชิ้นเดียว และเป็นรอบที่ปอต้องหมุน ขวดค่อยๆ หมุนจนมาหยุดที่ป่าน
“เฮ้!!!!!” สองหนุ่มร้องออกมาอย่างดีใจเพราะตอนนี้ป่านเหลือเพียงเสื้อตัวโคร่งและชั้นในอย่างแน่นอน สิ่งที่พวกเขาอยากเห็นมันกำลังจะเกิดขึ้น
“นี่พวกมึงจะดูให้ได้เลยใช่ไหม” ป่านที่เริ่มเมาถามออกไปเพราะเธอก็รู้อยู่แล้ว
“ช่าย” สองเสียงประสานกันอย่างพร้อมเพรียง พร้อมสายตาต่างกดดันป่าน
“ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย” เสียงร้องเชียร์ดังออกมากดดันเธอ ป่านค่อยจับชายเสื้อแล้วดึงเสื้อขึ้นมา สองหนุ่มไล่สายตามองตั้งแต่ขาขาวตามเสื้อที่เปิดขึ้นจนเห็นบิกินีตัวที่โจให้เมื่อเช้า น้ำลายเหนียวถูกกลืนลงคออย่างลำบาก ผ่านหน้าท้องแบนราบที่สะดือเจาะใส่จิวไว้
“อูยย…เซ็กซี่มากเลยป่าน มึงแอบซ่อนนะเนี้ยะ” เสียงปอที่เอ่ยออกไป ทั้งที่ตายังจ้องมองเพื่อนสาวไม่วางตา แล้วป่านก็รื้อขึ้นมาเรื่อยๆ จนเห็นขอบบราตัวนั้น และในที่สุดเสื้อก็ถูกถอดออกจนหมด
“ป่าน!!!…มึงแม่ง!!!”