บทนำ

เสียงดังโครมครามมาจากอาคารเรียนชั้นป.2 ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังแบกจอบกำลังจะเดินมุ่งหน้าไปยังสวนเกษตรของโรงเรียนต้องชะงักฝีเท้าลง หันมองไปยังที่มาของเสียง

“วันเสาร์แบบนี้มีใครมาทำอะไรที่โรงเรียน หรือคุณครู ป.2 จะพานักเรียนมาทำกิจกรรมกันนะ”

นายดำรงคิดพรางเอ่ยออกมากับตนเองตามประสาคนทำงานคนเดียว ไม่มีคนคุยด้วยก็พูดคุยกับตัวเองด้วยความเป็นคนอารมณ์ดีไปตามเรื่อง

เพราะความสงสัยมันยังไม่จางไปจากความรู้สึก เสียงนั้นจึงดึงให้ชายหนุ่มหันหลังกลับแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังอาคารเรียนป.2 ทันที

ก็เป็นอย่างคาดมีรถยนต์คันหนึ่งจอดอยู่หน้าตึก รถยนต์ที่นายดำไม่คุ้นเคยเลยสักนิด แต่อาคารเรียนถูกเปิดประตูไว้ คล้ายว่ามีคนอยู่ นายดำจึงถือวิสาสะเดินขึ้นไปดู ตามหน้าที่ของภารโรงของโรงเรียนต้องตรวจดูความเรียบร้อยเสมอ ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นจึงจะจัดการแก้ไขได้ทันท่วงที

“อ้าว มีคนอยู่เหรอครับ เมื่อสักครู่ผมได้ยินเสียงดังโครมครามมาจากทางนี้”

“อ่อ ค่ะ ฉันเองค่ะ เมื่อสักครู ฉันทำเก้าอี้ล้ม”

เสียงดังมาก ผมคิดว่า ...”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

หญิงสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ใช้มือลูบขาตัวเองไปมาด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าไม่สู้ดี แต่คำพูดของเธอตอบคนถามราวว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักนิด

“ครับ ครับ ถ้าไมมีอะไรก็ไม่เป็นไร ผมชื่อดำนะครับ เป็นภารโรงของโรงเรียนนี้ ดูเหมือนว่าเราจะไม่คุ้นหน้ากันเลย”

“สวัสดีค่ะนายดำ ฉันเพิ่งมาเป็นครูใหม่ที่โรงเรียนนี้ วันนี้ตั้งใจมาจัดบอร์ดงาน เพราะวันจันทร์ฉันต้องเริ่มสอนแล้ว

“อ๋อ มาเป็นครูใหม่เหรอครับ ผมไม่เคยรู้ว่าจะมีครูมาบรรจุ ครับ สวัสดีครับครู”

“เรียกฉันว่าครูพีก็ได้ค่ะ ... พีรยา”

“มีอะไรเรียกใช้ผมได้นะครับครูพี วันนี้ผมจะอยู่ที่แปลงเกษตรฝั่งโน้น วันนี้ผมมาจัดการคัดต้นไม้เตรียมปลูกใหม่ครับ”

“ขอบใจมากค่ะนายดำ”

พีรยายิ้มให้ภารโรงหนุ่ม หากแต่เป็นรอยยิ้มที่เจือด้วยความเจ็บปวดทั้งสะโพกลามมาถึงต้นขา เนื่องจากเมื่อสักครู่ครูสาวตกจากเก้าอี้ลงมาเต็มแรงจนก้นกระแทก เพราะเหยียบพลาด ขณะที่เธอกำลังเอื้อมมือขึ้นไปยิงแม็กบนกระดานบอร์ด

นายดำได้ขอตัวแยกไปทำงานของตน ปล่อยให้ครูสาวอยู่ทำงานของเธอตามลำพัง ทั้งๆ ที่ชายหนุ่มรู้สึกอยากอยู่พูดคุยกับครูสาวต่อ แต่เขาก็ไม่รู้จะสรรหาเรื่องไหนมาสนทนาอย่างต่อเนื่องได้ เพราะ นี่ก็คือครั้งแรกที่เขารู้จักเธอด้วย … พีรยา นามไพเราะ แถมสวยด้วยอีกต่างหาก

.พวงแก้มขาวเนียนที่ถูกปัดด้วยบรัชออนสีชมพูระเรื่อ ส่งให้พวงแก้มของครูสาวใสผุดผ่อง ดวงตาคู่งามหวานหยดราวน้ำผึ้ง นายดำรู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกที่พบกันเลยทีเดียว ทำให้เขาถึงกับเดินอมยิ้มลำพัง ขณะมุ่งหน้าสู่สวนเกษตรอีกฝั่งของอาคารเรียนดังกล่าว

♦♦……….♦♦……….♦♦