เป็นเรื่องราวของคุณชายผู้หนึ่ง ที่ได้ช่วยชีวิตเด็กผู้หญิงจากรถม้าที่แล่นมาด้วยความเร็ว ผลจากการช่วยชีวิตในครั้งนี้ เป็นผลให้ผู้เป็นบิดาของเด็กหญิง มอบเงินให้ แต่คุณชายไม่ได้ขัดสน เลยไม่รับไว้ เเต่กลับเขียนสัญญาหมั้นหมายที่จะยกลูกสาวให้แต่งงานด้วยเมื่อถึงอายุ สิบแปดปี แม้คุณชายจะไม่สนใจ แต่ก็ยอมรับสัญญาฉบับดังกล่าวไว้เพื่อมีประโยชน์ในวันข้างหน้า เพราะสัญญาฉบับดังกล่าวสามารถเปลี่ยนแปลงได้

........................

"สุรามงคลก็ดื่มเเล้ว...ถึงเวลาร่วมหอแล้ว"

ซูหลินนึกตกใจกับคำพูดของเขาที่ไม่เคยคิดเลยว่า ชายที่สุขุม เยือกเย็นแบบเขาจะพูดจาแบบนี้ออกมา

"แต่.. ข้ายังดื่มไม่พอ" ซูหลินพูดพลาง รินสุราใส่จอก แล้วยกขึ้นดื่มเรื่อยๆ จนหยางเฟยต้องเข้ามาเเย่งกาสุราจากนาง

"พอได้แล้ว ใครเขาดื่มจนเมามายกันเดียวก็ไม่ได้สติหรอก"

"นั้น..ข้าดื่มชาแล้วกัน" นางเลื่อนมือไปจับถ้วยนัำชา

"เช่นนั้น..ก็ดี ชานั้นดับกลิ่นปากได้ดี เจ้าพร้อมเมื่อไหร่ บอกข้าด้วยแล้วกัน" หยางเฟยเดินเข้าไปนอนรอบนเตียงอย่างใจเย็น

คำพูดของเขาทำให้นางสะดุ้งจนเกือบสำลักชา พลางเอามือตบไปที่อกเบาๆ พร้อมกับเอ่ยคำเบาๆจากปากนาง

"ใคร..เขาจะพร้อมกัน..รอไปเถอะ" นางบ่นงึมงำ โดยไม่รู้เลยว่าเขาได้เดินมาทางด้านหลังของนาง

"เจ้า...พูดอะไรนะ...เจ้าจงใจกลั่นแกล้งข้าให้รอใช่ไหม"