“จะไปไหน ผมเสียเงินไปเป็นหมื่นไม่ยอมให้คุณจากไปง่าย ๆ แบบนี้หรอกนะ”

เควินรีบคว้าข้อมือเธอเอาไว้ แล้วกระชากให้เธอหันกลับมา

“ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้นะ”

มินตราทั้งทุบทั้งตี สะบัดมือออกจากการจับกุมของมือแกร่ง แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งกระชับข้อมือของเธอแรงขึ้นจนรู้สึกเจ็บแปลบ

“รับเงินผมไปแล้ว ก็ช่วยทำงานให้คุ้มกับเงินที่จ่ายหน่อยสิ”

เขาผลักเธอให้ล้มลงไปนอนบนโต๊ะอาหารว่าง ๆ ตัวหนึ่ง จากนั้นก็ทาบทับเรือนกายกดเธอไว้ พร้อมกับตรึงข้อมือบางไว้กับพื้นโต๊ะ

หญิงสาวพยายามใช้มือดันตัวเขาให้ออกจากตัว แต่ร่างกายยำกำของเขากลับไม่ขยับแม้แต่น้อย

“ปล่อยนะ ฉันบอกแล้วว่าไม่ได้ขายตัว อย่า... อึก”

เสียงร้องห้ามของเธอหายไป เมื่อเขากดปากบดจูบลงมาที่กลีบปากของเธออีกครั้ง

“ยะ... อย่า”

เสียงห้ามผะแผ่วเล็ดลอดออกมา เมื่อริมฝีปากร้ายของเขาถอนจูบออก แล้วพรมจูบเธอทั่วใบหน้า

เธอพยายามเบี่ยงหน้าหลบหนีจูบอันเร่าร้อนของเขา แต่กลับกลายเป็นว่าเปิดลำคอขาวผ่องให้ซุกไซ้จมูกคมลงที่ซอกคอของเธอ ทำเอาขนอ่อนทั่วร่างของเธอลุกเป็นเกรียวด้วยความสยิวเสียว

“ไม่นะ อย่า ฉันไม่ขายตัว !”