ตึกๆๆ ตึกๆๆ ใจของผมมันเต้นถี่ นั่นมัน..เธอ..เธอที่ผมไม่เจอมา 3 วัน เธอที่ทำให้ใจของผมอยู่ไม่สุข...ผมก้าวเท้าเข้าไปใกล้โซฟา..เพื่อได้เห็นใบหน้าหวานชัดๆ

" หลับเหมือนแมวเลยว่ะ..น่ารักชะมัด " ผมคิดในใจ

แม่งเอ้ยยย..ไอ้วิน..เธอเป็นเพื่อนกับชมพู ถ้ากูมาตั้งแต่วันที่ไอ้นิวชวนก็ไม่ต้องนั่งแดกเหล้าย้อมใจทุกวันล่ะ ..

" วิน..วิน..ไอ้วิน..."

" หะ..ว่าอะไร " ชมพูมันเรียกผมเสียงดัง

" เหม่ออะไร ชั้นเรียกตั้งหลายรอบ ..เอาของมาวางไว้ที่โต๊ะนี่ม่ะ " มันว่าพลางชี้ไปยังโต๊ะกินข้าวที่อยู่ด้านข้างของห้อง

ตุ๊บ... " วางเบาๆเดี๋ยวยัยพิชมันตื่น สงสัยจะเพลียยา เห็นแก้วน้ำวางอยู่ น่าจะกินยาเข้าไป ขนาดเราเสียงดังขนาดนี้ยังไม่ตื่นเลย " ชมพูว่า

" อืม..เพื่อนแกเหรอ.." ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ

" เออ ..ขาแพลงตั้งแต่วันนั้นแหละ นี่ก็ดีขึ้นมาก อีกวันสองวันคงไปเรียนได้แล้วล่ะ" มันว่า

" เหรอ.." ผมว่าพลางเดินไปนั่งยังโซฟาอีกตัวที่อยู่ด้านข้างของเธอ

" อ้าว..แล้วนี่แกไม่กลับเลยเหรอ " ชมพูถามผมด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

" มาส่งฟรีๆ..ไม่คิดจะเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำ " ผมตอบด้วยน้ำเสียงยียวน

" เอ้า..ไอ้นี่ ก็ปกติแกเคยอยู่เล่นกับใครที่ไหน เอะอะกลับแต่คอนโดตัวเองตลอด ใครไปหาก็ไม่ได้ " มันว่า

ติดตามเรื่องราวความรักวุ่นๆของผมได้ในนิยายเรื่องแอบรักกันนะครับ