มาแล้วจ้าา มาแล้วหลังจากที่หายไปพักใหญ่ๆ เลย

ลี่ลี่... คือ เหมือนเดิม!

มี NC ร้อนแรง! มีฉากวาบหวิวและกิจกรรมเข้าจังหวะบะๆ โอ้บะๆ อย่างโจ่งแจ้งโดยไม่มีการตัดเข้าโคมไฟแต่อย่างใด

ดังนั้นภาษาและเนื้อหาจึงไม่เหมาะกับผู้ที่อายุไม่เกิน 18 ปี และนิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการเพื่อความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงกับประวัติศาสตร์ใดหรือพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งแต่อย่างใด

สำหรับเรื่องนี้ เป็นแนว ' 3P ' และเนื้อเรื่องค่อนข้างยาว อย่าเพิ่งทิ้งกันไปก่อนน้าา

สำหรับนักอ่านที่ไม่ใช่แนว 3P ผลงานของลี่ลี่เรื่องอื่นๆ ก็มีแบบคู่เดี่ยวด้วยน้าา

และสำหรับเรื่องนี้ จะมีบางตอนที่เป็น ' Beastality ( คน X สัตว์ ) '

ซึ่งจะเป็นของตัวประกอบไม่เกี่ยวข้องกับตัวละครหลัก พอให้กระตุกจิตกระชากใจเล็กน้อย

------------------------------

“เรียกข้าว่านายท่าน” ลมหายใจที่ปัดผ่านข้างหูนี้ทำให้ปั๋วชิงจั๊กจี้จนต้องย่นคอ ไม่รู้เลยว่ายามนี้สายตาของจวนเจี้ยนเจานั้นเปลี่ยนไปเมื่อได้กลิ่นกายหอมบางของนาง เขาชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งเพื่อหลบบางสิ่งบางอย่างที่ตอบสนองการสะกิดของนางเมื่อครู่ ลอบมองมือน้อยๆ ที่แสนซุกซน พยายามระงับอารมณ์โกรธและอารมณ์อีกอย่างที่ผุดขึ้นเหนือการคาดเดา

ตนเคยร่วมเตียงกับสตรีแม้ในเดือนหนึ่งจะน้อยครั้งแม้แต่งอนิ้วนับแล้วฝ่ามือเดียวก็ยังเหลือ อีกทั้งเจ้าส่วนนั้นก็ไม่ได้ไวต่อสัมผัสต้องปลุกปั้นหลายเค่อกว่าจะพร้อมใช้ หากหมอหลวงไม่คอยคะยั้นคะยอว่าดีต่อสุขภาพเรื่องนี้ก็อาจงดเว้นไป... ดังนั้นตนมิได้มีความรู้สึกอ่อนไหวเช่นฉู่เฉินหย่ง

ตรองดูแล้วอาจเป็นเพราะกลิ่นกำยานที่มีฤทธิ์ปลุกเร้าอารมณ์... แต่ฤทธิ์นั้นแรงนักแม้จะกินยาแก้ไปแล้วแต่ริ้วความรู้สึกร้อนรุ่มก็ยังผุดขึ้น ตระกูลจิน... สมควรตายจริงๆ!

ผ่านมาครู่หนึ่งปั๋วชิงก็เริ่มขยับกายได้เล็กน้อย ไม่ทันให้นางได้โล่งใจได้นานเสียงด้านหน้าฉากกั้นกลับดังขึ้นมา

“อยู่นี่เองเจ้าตัวร้าย!” น้ำเสียงดุดันของจินหูที่ดังขึ้นนั้นทำให้ปั๋วชิงเลิกลั่กทันที หันขวับมองซ้ายขวา ตื่นตระหนกนึกว่าจินหูคงจับได้ว่านางมาแอบหลบอยู่หลังฉากกั้น มือคว้าจับไปยังบุรุษข้างกายคิดจะฉุดให้เขาลุกขึ้นหนี ไม่ทันไรเสียงหัวเราะคิกคักกลับดังขึ้น

“ท่านพี่ใจเย็นก่อนสิเจ้าคะ... อ๊ะ อื้อ”

ปั๋วชิงอ้าปากกว้างนั่น... เสียงของสตรี อีกยังทั้งไม่ใช่เสียงของนาง...

ดวงตาเหลือบมองบุรุษข้างกายโดยไม่รู้ตัว แม้จะตกอยู่ในความมืดแต่ประกายวับวาวคล้ายดวงตาสัตว์ป่าที่ทอแสงเรืองรองนั้นทำให้นางเกริ่นเกรง

“งิ้วฉากนี้หากเจ้าต้องการร่วมแสดงแล้วล่ะก็... ข้าจะทำเป็นมองไม่เห็นก็แล้วกัน” จวงเจี้ยนเจาเอ่ยกระซิบเสียงเบาข้างใบหู ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาที่ปัดผ่านทำให้นางต้องย่นคออีกครา