“ธันวา”ปรารถนาจะเดินจากอดีตอันปวดร้าวของตัวเอง
เขาหวังเพียงให้หัวใจได้เริ่มต้นใหม่
ชายหนุ่มแบกกระเป๋าย้ายบ้านเปลี่ยนที่เรียนมาอยู่เมืองเล็กๆ ริมทะเล
แต่หลายปีผ่านมา
สิ่งที่ธันวามั่นใจคือเขาไม่อาจลืมอดีตของตัวเองได้เลย
มันเป็นเช่นเงาที่ติดตามเขาไปทุกแห่งทุกที่
จนถึงวันที่พรหมลิขิตนำให้เขากลับมาแก้ไขอดีตอีกครั้ง
....
"เขื่อใจผม"
‘เชื่อใจ’
ถ้อยคำเรียบง่ายแต่ดึงความทรงจำเมื่อสามปีก่อนกลับมา
วันเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิด ได้รู้จัก ได้หัวเราะและเจ็บปวดเมื่อลาจาก ผ่านมาสามปี
เขารู้ว่าสิ่งที่ไม่เคยเลื่อนหายไปคือความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายคนนี้
“อ๊า!” น้ำตาหยดใสไหลออกมาไม่รู้ตัว
ธันวาเขินอายแต่ขยับตัวไม่ไหวจึงแสร้งหลับตาเสีย
บิลลี่ยิ้มกว้างก่อนโน้มหน้าลงจูบที่เปลือกตา
“ธันวาของผม”