ต่อให้อันตรายถึงขั้นตัวตายผมก็ยอม เพราะร่างกายและหัวใจผมพลีให้พวกเค้าคนนั้นไปแล้ว คุณธิวัต คุณวิน

"คุณธิวัตครับผมว่ากลับไปพักที่ห้องเถอะนะครับ" ร่างสูงโปร่งบอกกับผู้เป็นนายก่อนจะโดนรองเท้าของผู้เป็นนายถีบกลับมา

'อึกเจ็บชะมัด'

"อย่าเสือกกูเป็นเจ้านายมึงอย่ามาสั่งกู" เสียงอันน่าเกรงขามเอ่ยออกมาพร้อมกับตวัดสายตาไปมองร่างโปร่งที่ล้มอยู่

"ขอโทษครับ"

"อยู่อ้าขาให้ฉันกระแทกก็พอแล้ว" เสียงเด็กหนุ่มพูดขึ้น

ผมคงเป็นแค่ของเล่นให้พวกเค้าย้ำยีเท่านั้นแหละมั้ง เมื่อไหร่ผมจะได้ออกไปจะขุมนรกที่พวกเค้าทั้งสองสร้างขึ้นมาซักทีนะ

ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะงับบบเนื้อหาและพฤติกรรมอาจจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่มีไว้เพื่ออรรสในการอ่านเท่านั้นนะฮ้ะะะ

เปิดเรื่อง 14-04-64