“เฮ้ยๆ นั่นพี่ชาวินกับพี่วศินนี่หน่า เหมาะเลยหาคนเลี้ยงเหล้าดีกว่า”
ริสาพูดจบก็รีบลุกขึ้นเดินเซลงไปที่โต๊ะข้างล่างหน้าเวทีพอดี
เจ้าขานั่งอยู่เฉยๆ กับที่ไม่ได้คิดจะเดินตามไปแต่อย่างใด ในเมื่อเขาเองก็จำเธอไม่ได้ก็ขอให้จำเธอไม่ได้ตลอดไปแล้วกัน
ร่างบางนั่งพิงราว มือบางหมุนแก้วไปมา พลางสมองก็คิดเรื่องที่จะไปฝึกงานที่โรงพยาบาล พลันสายตาคู่สวยก็เหลือบไปเห็นรองเท้าผ้าใบสีขาวที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ดวงตาคู่สวยมองตามกางเกงยีนขายาวและเสื้อสีฟ้าแขนยาวที่พับขึ้นไปบนข้อศอก กระดุมเสื้อปลดลงมาสองเม็ด ทำให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าอกผู้ชายที่ดูน่าสัมผัส เธอไล่สายตามองขึ้นไปจนสบเข้ากับดวงตาคมกริบที่อยู่ภายใต้แว่นใส หัวใจดวงน้อยเต้นแรงมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเขาทักขึ้นก่อน


“ริสาให้พี่มาตามลงไปข้างล่าง”
วศินพูดโดยไม่ได้รอให้เธอได้ตอบแต่อย่างใด มือหนาก็คว้าข้อมือของหญิงสาวให้ลุกขึ้นเดินตามเขาลงไปด้านล่างทันที ท่ามกลางสายตาหลายสิบคู่ที่มองมาด้วยความอิจฉา…
------------------------------

“พี่วศินเชื่อเจ้าขามั๊ยคะ เจ้าขาไม่ได้รังเกียจพี่จริงๆ นะ”
เธอเริ่มรู้สึกใจไม่ดี เมื่อเห็นเขาเงียบไป จึงเอื้อมมือจับแขนเขาเขย่าเบาๆ สายตาออดอ้อนของเธอทำให้เขาหมดความควบคุมเพียงเท่านั้น ริมฝีปากหนากดประทับเข้ากับริมฝีบางชมพูอย่างหนักหน่วง จนเธอคอแทบเคล็ด มือหนาด้านซ้ายจับยึดท้ายทอยของเธอไว้เพื่อรับแรงจูบของเขาที่กดลงมา ร่างบางในชุดพยาบาลสีขาวดิ้นขลุกขลักเมื่อเหมือนจะขาดอากาศหายใจ

ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก ก่อนจะเอานิ้วมืออุ่นไล้ไปที่แก้มนวลอย่างแผ่วเบา เขาค่อยๆลูบไล้มาตามเรียวปากบางที่บัดนี้เผยอบวมจากแรงจูบของเขาเมื่อสักครู่ มืออีกข้างก็กอดร่างบางให้แนบเข้ากับลำตัวโดยแผ่นหลังของเธอแนบชิดกับหน้าอกแข็งแกร่งที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝันอยากจะสัมผัส ใบหน้าสวยแหงนเงยเมื่อริมฝีปากร้อนจูบลงบนต้นคอขาวนวลที่โผล่พ้นปกคอเสื้อของเธออย่างนุ่มนวล ก่อนจะกดลงแรงอีกนิดโดยที่เจ้าของถึงกับสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่าฟันของเขาขบลงเข้ากับต้นคอของเธอ