“หากเจ้าขยับเข้ามาใกล้ข้าอีกก้าวเดียว ข้าจะปลิดลมหายใจเจ้าสะ!”
นักฆ่าหนุ่มคำรามขู่ แต่เสียงที่เปล่งออกมากลับแหบพร่าผิดปกติ

ร่างสวยนั้นไม่เพียงแต่ไม่หยุดตามคำขู่ แต่นางกลับยิ่งเดินเข้าหาร่างทะมึนตรงหน้า มือเรียวงามไล้ลูบคมดาบจนมาถึงมือแกร่งที่จับด้ามดาบ เพียงแค่มือนุ่มสัมผัสแผ่วเบาที่มือนั้น ดาบก็หลุดร่วงลงอย่างง่ายดาย

แกร่ง!

มือนุ่มของนางนำพามือแกร่งประกบลงบนหน้าอกอวบนุ่มของตน กดมือนั้นให้เคล้นคลึงอกอวบนุ่ม นักฆ่าหนุ่มถึงกับครางฮือในลำคอ

“ข้ายอมให้ท่านปลิดชีพ หรือกลืนกินข้าทั้งตัว ข้าก็ยอม”
เหมยกุ้ยกระซิบเบียดกายนุ่มเข้าหาร่างแกร่งที่ปักหลักยืนนิ่งไม่ไหวเอน มือนุ่มของนางไล้ขึ้นไปตามลำคอแกร่งแล้วค่อย ๆ ปลดผ้าคลุมหน้านักฆ่าหนุ่มออก

เมื่อผ้าคลุมหน้าเลื่อนหลุดลง ใบหน้าหล่อคมเข้มก็ปรากฏ มีรอยแผลเป็นที่กรามซ้ายที่บัดนี้เขากัดฟันเพื่อข่มอารมณ์ตนเองจนกรามขึ้นเป็นสัน แก่นมังกรที่กึ่งกลางกายมันเจ็บราวจนเขาแทบอยากจะระเบิดมันออกมา ดรุณีสวยหยดผู้นี้ช่างมีเวทมนตร์สะกดทั้งกายและใจชายยิ่งนัก

“อ่า ท่านคือ บุรุษที่น่าหลงใหลที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมา”
เหมยกุ้ยแตะลงที่รอยแผลเป็นแล้วเลยมายังริมฝีปากแกร่งปิดแน่นอย่างข่มอารมณ์

“อุ๊ป!”

จ๊วบบบบบบบ ซื้ดดดดดดด

นักฆ่าหนุ่มกระชากเอวบางเข้าหาตัวอย่างอดใจไม่ไหว ปากแกร่งฉกลงบนกลีบปากละมุนดุจจงอ่างร้าย

“อือ”

“อ๊ะ”