โปรยปราย

“คุณพัสกร”

“ยังอาบน้ำไม่เสร็จเหรอ” น้ำเสียงที่ถามนั่นแหบพร่า ไม่ต่างจากเสียงของคนตัวเล็ก เมื่อปากของเขาแนบจูบต้นคอด้านหลัง ขบเม้มอย่างหยอกเย้า เพราะรู้ว่าตรงนี้ก็เป็นจุดอ่อนไหวของเธอ

“เลยเวลาแล้วเหรอคะ”

“น่าจะยัง แต่ไม่เป็นไร ผมช่วยอาบ” ปากบอกจะช่วยอาบ ทว่ามือของเขากลับกำลังปลุกเร้าเนินสวย ที่ตอนนี้เจ้าของขยับเรียวขาเปิดทางให้นิ้วเรียวเข้าซอกซอนเข้ามาด้านในด้วยความเต็มใจ มือของเธอก็ไม่อยู่เฉย ลูบไล้หาท่อนเนื้อแข็งแกร่ง ที่เกิดความกระดากอายทุกครั้งเมื่อต้องสัมผัสตรงส่วนนั้นของเขา ทั้งที่ไม่ใช่ครั้งแรก

“ผมชอบจัง เวลาที่คุณตอบสนองผมแบบนี้”

“กานอยากทำให้คุณมีความสุข”

“ผมมีความสุขทุกวันที่ได้อยู่กับคุณ ที่รัก”

มลสิกานต์ยิ้มเบาๆ ก่อนเม้มปากแน่น สะกดกลั้นเสียงเมื่อถูกนิ้วเรียวรุกรานอย่างหนัก