เกิดมาเป็นลูกแม่ค้าก็ต้องเก่งและขยันทำมาหากินเด็กชายโอเลี้ยงที่มีตลาดเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองเริ่มหนทางการค้าขายตั้งแต่การช่วยแม่ขายรับจ้างรัดถุงกาแฟด้วยหนังยางตั้งแต่อายุแค่เจ็ดขวบจนถึงปัจจุบันเติบโตมาเป็นนายโอเลี้ยงนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ก็ใช้เวลารัดถุงกาแฟเพียงแค่ 2.5 วินาทีแถมความสามารถยังก้าวกระโดดไปฝึกรัดถุงแกงเข้ารหัสได้สวยสดงดงามส่วนการที่ยังใช้หนังยางรัดถุงเครื่องดื่มอยู่ก็เพราะว่าป้าแจ๊วเจ้าของร้านกาแฟโบราณในตลาดเจ้าเดียวเจ้าเดิมบอกว่ามันเป็นรสนิยม

ร้านกาแฟป้าแจ๊วประหนึ่งศูนย์รวมข้าวของเครื่องใช้ ของตกแต่งภายในร้านไม่มีอะไรที่จะเข้ากันเพราะเมื่อชาวบ้านร้านตลาดอยากกำจัดเฟอร์นิเจอร์ก็ยกมาให้เจ้าของร้านกาแฟเลือกดูก่อนเผื่อว่าจะเอาไปให้ลูกชายคนโตซ่อมแซมเอาไว้ใช้ภายในร้านจะได้ไม่ต้องเสียเงินเมื่อลูกชายคนโตก็ซ่อมเก่งซ่อมได้ทุกอย่างส่วนลูกชายคนเล็กก็ขายเก่งมีอะไรก็ขนมาขายมันทุกสิ่งร้านป๊าแจ๊วกาแฟโบราณจึงมีแต่ความสนุกสนานครื้นเครงตลอดเวลา