. บทนำ

"หนูจันนี่มันหมายความว่ายังไงคุณจะเเต่งงานกับมันได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นเมียผม"เสียงตะโกนของอดัมดังก้องกลางงานเเต่งงานของจันเจ้ากับทิโมธี​

"หึ.. ถ้าฉันจำไม่ผิดเราสองคนหย่ากันเกือบหนึ่งปีเเล้วนะค่ะคุณอดัม"จันทร์เจ้าพูดเสียงหยัน เธอรอวันนี้มานานเเล้ววันที่ชายชั่วกับหญิงเลวได้รับกรรมอย่างสาสมกับสิ่งที่ทำ หนึ่งปีที่เธอต้องนอนฝันร้ายเเละฝืนทำดีกับพวกที่ฆ่าลูกในท้องของเธอ

"หมายความว่ายังไงหนูจันคุณโกรธอะไรผมผมยินดีจะเเก้ตัวบอกผมมาผมยอมเเล้วอย่าทำอย่างนี้เลยนะ."ตอนนี้เขารู้สึกกลัวเหลือเกินหัวใจของเขาเหมือนมีเข็มนับพันมาทิ่มเเทงจนรู้สึกปวดหนึบนำ้ตาลูกผู้ชายค่อยๆไหลออกมา

"คุณคิดว่าเรื่องที่ผ่านมาฉันจะยกโทษให้พวกคุณเหรอไม่ว่าจะเป็นคุณหรือซันนี่น้องสาวที่รักของหนูจัน"ซันนี่ที่คิดว่าตัวเองพลาดอย่างมหันต์ที่ตัวเองเชื่อคำพูดของพี่สาวต่างเเม่ให้กลับมาเมืองไทยที่เเท้หนูจันรู้มาตลอดว่าเธอเป็นคนขับรถชนเธอเเละไม่ต้องคิดนานเธอจึงรีบก้าวเท้าออกจากงานเเต่งบ้าบอนี้. เเต่ก้าวไม่ทันไรตำรวจ5คนมารวบตัวเธอซะก่อน เธอจึงไปขอความช่วยเหลือจากพ่อของเธอ

"พ่อช่วยซันนี่ด้วยซันนี่ไม่อยากเข้าคุกพ่อ.... หือหือ"

"หนูจันใจเย็นๆก่อนนะลูกยังไงซันนี่ก็เป็นน้องของหนู"อานนท์พึ่งหาเสียงของตัวเองเจอหลังจากที่ตกใจตั่งนาน

"คุณพ่อค่ะคุณพ่อคงเเปลกใจว่าทำไมหนูไม่ไปหาคุณพ่อเลยตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา"

"หนูหมายความว่ายังไงหนูจัน"

"ก็หมายความว่าหนูไม่สามารถทนมองคนที่ช่วยเหลือคนที่ฆ่าลูกของหนูหรอกค่ะ เเค่มองหน้าอดัมคนเดียวหนูก็เเทบเอียนจนจะอ้วกเเล้ว"

"มันไม่ใช่อย่างที่หนูจันคิดน่ะ"อดัมพูดอย่างใจสลายไม่น่าเลยถ้าเขาไม่ฟังคำของร้องของพ่อเธอเรื่องวันนี้คงไม่เกิดขึ้นหนูจันก็ยังคงเป็นภรรยาที่น่ารักของเขา

"ไม่ใช่ยังไงในเมื่อรถที่ซันนี่ชนฉันมันเป็นรถที่คุณซื้ออย่างเต็มใจ ตลกมั้ยละซื้อรถให้เมียน้อยมาฆ่าลูกของตัวเอง!!!!!"ในตอนท้ายหญิงสาวตะโกนไปสุดเสียง

สิ้นเสียงตะโกนนำ้ตาของเขาก็ใหลกระทบเเก้ม จริงอย่างที่เธอว่าไม่รู้ผีห่าซาตานตนใหนมาสิง เขาถึงได้หลงใหลตะวันฉายจนไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเเต่ตอนนี้ความปราถนาที่เคยมีกลับหายไปราวไม่เคยเกิดขึ้น....ไม่ต้องไปโทธใครเพราะเรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะตัวเขาเองเขาทำลายครอบครัวตัวเองจนพังพินาศสุดท้ายไม่เลยใครเลยในชีวิต