แนะนำตัวละคร

ทามไท อายุ22ปี

เขาหล่อ เขารวย แต่เขาเย็นชากับทุกคน

หนุ่มวิศวะเครื่องกลชั้นปีที่สามพ่วงด้วยตำแหน่งหนุ่มสุดฮอตแห่งวิศวะที่สาวๆใฝ่ฝันอยากครอบครองและอยากได้เขาเป็นแฟนแต่จู่ๆเขาก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับเธอลูกสาวของเพื่อนแม่!!เพื่อดูแลเธอระหว่างที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน

_____________

น้ำพิ้งค์ อายุ20ปี

เธอสวย เธอน่ารัก และเธอสดใสแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์แสบซ่าชนิดที่ว่าพาราก็เอาไม่อยู่

สาวสวยสอบติดคณะแพทย์ในเมืองกรุงกำลังจะได้ใช้ชีวิตอิสระตามที่ใฝ่ฝัน แต่อยู่ๆแม่ก็สกัดดาวรุ่งเธอด้วยการให้แต่งงานกับลูกชายเพื่อนแม่!!

“แม่อยากให้พิ้งค์แต่งงานกับพี่ทาม ถ้าลูกจะไปเรียนกรุงเทพ ลูกต้องแต่งงานกับพี่ทาม”

“แม่!!”

_____________

บทนำ

1 เดือนก่อนมหาวิทยาลัยเปิด

@เชียงใหม่

-ห้องโถงบ้านใหญ่-

“แม่อยากให้ลูกแต่งงานกับทาม”

ขวับ!!

!!!

“อะไรนะคะ แม่อยากให้หนูแต่งงานกับพี่ทามงั้นเหรอคะ”

ฉันหันขวับอย่างตกใจทันทีที่แม่ของฉันเอ่ยเรื่องสุดแสนจะช็อคและตะลึงจนต้องเบิกตาโตอย่างเรื่องที่จะให้ฉันแต่งงานกับพี่ทาม ก็เรื่องที่แม่กำลังพูดอยู่มันใช่เรื่องเล่นไก่กาที่จะเอามาพูดเล่นที่ไหนละ นั้นมันเรื่องแต่งงานเลยนะ แต่งงานที่แปลว่าฉันกำลังจะมีสามีเป็นตัวเป็นตนในวัย20อะ มันใช่ที่ไหนเล่า!

แล้วคือปกติลำดับขั้นของชีวิตคนเรามันต้อง..

-เรียน

-ทำงาน

ขั้นตอนสุดท้ายถึงจะแต่งงานกันไม่ใช่เหรอ

แต่นี้คืออะไรทำไมต้องให้ฉันแต่งงานทั้งทีอายุพึ่งจะยี่สิบและกำลังจะเข้าแค่ปีหนึ่งเองด้วยอะ ฉันไม่เข้าใจ

“ก็ลูกแอบแม่ไปสมัครเรียนที่ไกล ๆ เองทำไมละ ถ้าลูกอยากไปเรียนที่กรุงเทพลูกก็ต้องแต่งงานกับพี่ทาม ไม่งั้นหนูไม่ต้องไปเรียนนะพิ้งค์”

“แม่! แม่คิดอะไรอยู่ หนูไม่แต่งหนูเพิ่งจะเข้าปีหนึ่งเองนะแม่” ฉันโวยวายไม่ยอมพร้อมหน้าบึ้งปากยื่นไม่พอใจใส่แม่

“ก็นั้นแหละ หนูจะเข้าไปเรียนที่กรุงเทพใช่ไหม แล้วหนูก็ไม่มีคนรู้จัก ไม่มีคนที่จะคอยดูแล...ทามนะเหมาะที่สุดที่จะดูแลลูกช่วงที่เรียนกรุงเทพตอนห่างไกลแม่ไง แม่แค่อยากหายห่วงตอนลูกอยู่ไกลหูไกลตาแม่อะพิ้งค์”

เพราะเรื่องนี้งั้นเหรอ? แล้วมันถึงขั้นต้องแต่งเป็นสามีภรรยากันเลยหรือไง ก็ถ้าอยากให้พี่ทามดูแล ก็ดูแลตามปกติแบบคนทั่วไปไปสิ ไม่เห็นต้องแต่งงานเลย

“โถ่แม่ค่ะ ไปใหม่ๆมันก็ปกติอยู่แล้วที่จะไม่รู้จักใคร ปฐมนิเทศเสร็จเข้าเรียนคลาสแรกเดี๋ยวก็ได้เพื่อนเองแหละ ไหนจะต้องทำกิจกรรมด้วยกันอีก เดี๋ยวก็ได้มีเพื่อนแน่นอนค่ะไม่ต้องเป็นห่วง” ฉันอธิบายเสตปการอยู่มหาลัยให้แม่เข้าใจ

“ไม่ แม่ไม่ไว้ใจคนอื่น พิ้งค์หนูเป็นลูกสาวคนเดียวของแม่นะลูก ให้พี่ทามดูแลนั้นแหละดีแล้ว”

“ดียังไงอะแม่ พิ้งค์ไม่เห็นจะเก็ทตรงไหนเลยที่ให้พิ้งค์ไปแต่งงานกับพี่ทามอะ”

“เพราะทามเป็นผู้ชายคนเดียวที่แม่ไว้ใจให้อยู่กับลูกไงละ อีกอย่างเรื่องที่เคยคุยไว้กับแม่ของทามว่าจะให้ลูกแต่งงานกันเมื่อโตขึ้นมันก็ถึงเวลาแล้วด้วย เพราะฉะนั้นแต่งตอนนี้แหละดีแล้ว ไปอยู่ด้วยกันแม่จะได้หายห่วง”

“แต่...”

“ถ้าลูกอยากเรียนที่กรุงเทพและคณะที่ลูกเลือก ลูกก็ต้องยอมแม่ในเรื่องนี้ ไม่งั้นก็ไม่ต้องไป” แม่ยื่นคำขาดเสร็จก็เชิดหน้าไปอีกทางทันที ทำหน้างอแบบที่แม่ชอบทำประจำเวลาฉันกำลังจะอ้าปากเถียง

เฮ้อ แล้วคือฉันต้องยอมมีสามีตั้งแต่ปีหนึ่งเพื่อแลกกับการอยากใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปงั้นเหรอ ฉันแค่ต้องการอิสระฉันถึงเลือกไปเรียนไกลถึงกรุงเทพไง แต่ทำไมแม่ต้องเอาคนจอมซึนเย็นชานั้นมาพ่วงท้ายชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของฉันด้วย

ใช่ค่ะ พี่ทามเขาสอบเข้าคณะวิศวะที่กรุงเทพ ส่วนฉันตอนนี้ก็ดันสอบติดคณะแพทย์มหาวิทยาลัยเดียวกันกับพี่ทาม แล้วคือฉันไม่มีญาติพี่น้องที่กรุงเทพ ไม่รู้จักใคร คนเดียวที่รู้จักเวลาอยู่ที่นั่นก็คือพี่ทามนั้นแหละ

แล้วเรื่องที่ฉันบอกว่าพี่ทามเย็นชานะ ก็เย็นชาจริงน่ะ เขาเป็นผู้ชายที่ทั้งเย็นชา นิ่ง แอบโหดและโลกส่วนตัวสูงอะ แล้วฉันสอบติดหมอนะเฮ้ยเผื่อลืม มันต้องอ่านหนังสือทบทวนเยอะแยะไปหมด อยู่ห้องเดียวกันมีหวังโดนพี่ทามกินหัววันละหลายรอบแน่ถ้าฉันรบกวนเวลาเขานอนอะ

ที่สำคัญฉันนะทั้งดื้อทั้งซนชอบเถียงพี่ทามตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว แล้วพี่ทามคือ...

เฮ้อ~ แค่คิดก็เป็นท้อแล้วอะ แม่นะแม่

“ก็ได้หนูยอมก็ได้ แต่หนูไม่รู้นะว่าพี่ทามจะยอมหรือเปล่า เพราะพี่เขาไม่ชอบโดนบังคับแม่ก็รู้” ใช่ เขาคนนั้นนะ เกลียดที่สุดเวลาที่โดนอารันแม่ตัวเองบังคับ แล้วเนี่ย เรื่องแต่งงานเลยน่ะ ฉันฟันธงเลยว่าพี่ทามปฏิเสธชัวร์

“ทามเขารับปากเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่ลูกนั้นแหละ”

หะ! What? พี่ทามรับปากเรียบร้อยแล้ว ทำไมเขายอมง่ายจังละ นี่มันน่าเหลือเชื่อมากเลยนะที่เขายอมนะ

“แม่...”

“ไม่ต้องถามว่าทำไมทามถึงยอม เอาเป็นว่าลูกแม่ขายออกแล้ว ยินดีด้วยนะจ๊ะลูกสาว”

พูดจบแม่ก็หันมายิ้มให้ฉันหนึ่งทีก่อนจะลุกจากไปทิ้งให้ฉันนั่งอึ้งอยู่กับคำอวยพรของแม่ตัวเองไม่กระพริบตา

คือแม่!! มันไม่ได้ปะ มายินดงยินดีอะไรเล่า

“แม่!!”

“เตรียมตัวไปเลือกชุด!”

“แม่อ่า~”

หมดกันชีวิตของน้ำพิ้งค์ที่คิดว่าจะได้ไปเจิดจรัสในเมืองกรุงท่ามกลางผู้ชายหล่อๆกลางแสงสีไฟ แต่แม่!! แม่ทำมันพังหมดเลย แม่ต้องการสกัดดาวรุ่งของฉันชัดๆถึงส่งคนอย่างพี่ทามมาเฝ้า โอ้ย ฉันอยากร้องไห้ อุตส่าห์หนีไปเรียนไกลถึงกรุงเทพแล้วนะ แม่อ่า!

________________________________________

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติตามลิขสิทธิ์ พ.ศ 2537

ห้ามทำการคัดลอก เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้ รวมทั้งจัดเก็บ ถ่ายทอด แสกน บันทึก ถ่ายภาพไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ18ปีขึ้นไป

เนื่องจากเนื้อหาอาจจะมีบทสนทนาของตัวละครที่ไม่สุภาพไม่เหมาะสม อีกทั้งยังมีการบรรยายถึงเนื้อหาแนวผู้ใหญ่ เพราะฉะนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน