พ่อแม่กำมะลอสืบรัก

เมื่อ ‘อนาวินทร์’ และ ‘ชนัญชิดา’ หนุ่มโสด สาวโสด ที่เคยออกเดตกัน ผ่านการจับคู่ของแอพพลิเคชั่นหาคู่

แต่แทนที่เดตแสนหวานจะนำพามาซึ่งความรัก กลับกลายเป็นความชัง เพราะทั้งคู่ไม่ถูกชะตากันอย่างแรง ถึงขั้นประกาศว่าจะไม่พบเจอกันอีก

แต่ในโชคชะตาก็ได้เล่นตลก บังเอิญซะเหลือ เพราะเพื่อนสนิทของเขา และเธอ ดันมาแต่งงานกัน

ทั้งคู่จึงแยกจากกันไม่ขาด ต้องพบปะกันตามเทศกาลสำคัญๆ โดยมีเพื่อนรักคอยจับคู่

ซึ่งนั่นยังไม่แย่เท่ากับการที่เพื่อนรักด่วนจากโลกใบนี้ไป แล้วทิ้งให้เขา และเธอ ต้องกลายมาเป็นพ่อแม่กำมะลอ ของ

‘แอบิเกล’ บุตรสาววัย 3 ขวบ และ ‘อชิระ’ บุตรชายวัย 3 เดือน

โดยที่เขา และเธอ ไม่มีประสบการณ์เลี้ยงเด็กมาก่อนในชีวิต แถมคนที่เกลียดขี้หน้ากันสุดๆ ต้องมาอาศัยร่วมบ้าน

รับบทเป็นพ่อ แม่ ให้กับเด็กน้อยทั้งสอง

เรื่องราวจะวุ่นวาย และน่ารักแค่ไหน ตามไปเอาใจช่วยกันได้เลยค่ะ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ปู๊ดดด...

ชนัญชิดาเงียบน้ำเสียงลงพร้อมกับย่นจมูก เธอยกมือถูๆ ที่ปลายจมูก เพราะกลิ่นเหม็นตุๆ ที่โชยมา อนาวินทร์เด้งตัวลุกขึ้นนั่ง เขาทำท่าเหมือนจะอ้วก ส่วนแอบิเกลก็รีบตาขึ้นมา ชี้นิ้วไปทางอชิระในทันที

“อชิอึแน่ๆ เลยค่ะ” เสียงเล็กๆ เอ่ยบอก ก่อนจะแอบิเกลจะข้ามไปหลบอยู่ด้านหลังของอนาวินทร์

ชนัญชิดายกมือบีบจมูกเอาไว้ มืออีกข้างค่อยๆ เปิดผ้าห่ม และจับขาเล็กทั้งสองข้างยกขึ้น ก่อนที่อชิระจะร้องจ๊ากในทันที ชนัญชิดารีบปล่อยมือจากขาเล็ก

“ฉันไม่เช็คขี้เด็กนะ” เธอทำเสียงขึ้นจมูก

อนาวินทร์ส่ายหน้ารัวๆ “ผมก็ไม่นะ ไม่เด็ดขาดเลย”

“หนูเป็นเด็กนะคะ หนูตำไม่ได้หรอก” แอบิเกลรีบแทรกขึ้นราวกับร้อนตัว

ชนัญชิดาและอนาวินทร์หลุดขำออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน แต่ก็ตลกได้แค่ไม่กี่นาที เพราะเสียงร้องไห้ของอชิระดังขึ้นเรื่อยๆ ทารกน้อยต้องการเปลี่ยนผ้าอ้อม และทำความสะอาดร่างกาย ขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสองยังหาข้อตกลงไม่ได้

“ทำยังไงดีเนี่ย ฉันไม่รู้วิธีล้างก้นทารกนะ”

“ผมจะเปิดยูทูปดูตัวอย่างแล้วกัน”

“เราไม่มีเวลาขนาดนั้น”

“หนูรู้ค่ะ” แอบิเกลยังคงเป็นความหวังของหมู่บ้านเสมอ “เวลาอชิอึแม่จะอุ้มไปที่ห้องน้ำ ส่วนพ่อก็จะตามไปช่วยเช็คตูดน้อง จากนั้นก็เปลี่ยนผ้าอ้อมใหม่ค่ะ”

“ขอบใจแอ๊บบี้ หนูช่วยได้เยอะเลย” เธอขยี้ผมเด็กหญิง ก่อนจะสอดมือที่หลัง และต้นขาของทารกน้อย พลางอุ้มอชิระไปยังห้องน้ำ ตามคำแนะนำของเด็กหญิงวัยสี่ขวบ “นี่คุณอย่ามัวแต่นั่งบื้อได้ไหม รีบมาเอามาผ้าอ้อมผืนใหม่เข้ามาเร็วสิ”

“รู้แล้วน่ะ กำลังหาอยู่”

อนาวินทร์ลุกจากเตียง ยกมือเกาศีรษะแกร๊กๆ จนแอบิเกลต้องกระโดดลงไปช่วย เด็กหญิงพุ่งตรงไปเปิดลิ้นชักและหยิบผ้าอ้อมสำเร็จรูปของเด็กทารกออกมา

“นี่ค่ะ”

“เก่งมากเลยที่รัก” อนาวินทร์ยื่นมือไปไฮท์ไฟว์กับแอบิเกล ก่อนจะจ้ำอ้าวตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ “เหม็นเป็นบ้าเลยอชิ ตัวเล็กแค่นี้ทำไมอึเหม็นจังเนี่ย” เขาบ่นพึมพำ

“เลิกบ่นแล้วมาช่วยฉันได้แล้ว เอานี่ไป” ชนัญชิดาส่งสำลีเปื้อนๆ มาให้เขา

อนาวินทร์ทำท่าขนพองสยองเกล้า แต่ก็ต้องรับเอาไปทิ้งขยะอย่างเสียไม่ได้

“โอ้พระเจ้า... ผมจะเลิกกินเนยถั่ว สาบานเลย”

ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ กดหัวใจให้กำลังใจกันสักนิด คอมเมนต์เพิ่มพลังให้ไรท์สักหน่อยด้วยนะคะคนดี

สัญญาว่าจะมาอัพอย่างสม่ำเสมอค่ะ

Mattaneeya Author