เมียเก็บของพ่อ ขอเคลมต่อได้มั้ย

“มาเป็นของเรามั้ย เราให้คุณได้ไม่น้อยกว่าพ่อเราหรอก”

โปรยปราย

เมียเก็บของพ่อ ที่ตอนนี้กลายเป็นเมียเก็บของฉัน!

ผ้าแพร อายุ 22 ปี

นักศึกษา คณะเศรษฐศาสตร์ ภาคอินเตอร์ ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวง

พันไมล์ อายุ 18 ปี

นักเรียนโรงเรียนนานาชาติชั้นปีสุดท้าย ทายาทนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์

เรื่องย่อ

“มาเป็นของเรามั้ย เราให้คุณได้ไม่น้อยกว่าพ่อเราหรอก”พันไมล์กอดอกคุยกับหญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่บนรถคันหรู ที่คนขับรถของบ้านเธอกำลังนำพายานพาหนะดังกล่าวแล่นออกจากที่แห่งหนึ่ง

“พี่ไม่เข้าใจ”ผ้าแพรขมวดคิ้ว

“อย่าคิดว่าเราไม่รู้ว่า พ่อเราพาเธอเข้าบ้านในฐานะอะไร”พันไมล์ไม่มองหน้าผู้ฟัง

“พี่เป็นลูกบุตรธรรมคุณอาภิวัฒน์ มีศักดิ์เป็นพี่สาวของเธอนะ”ผ้าแพรพูดอย่างมีมารยาท แม้ในใจออกจากรำคาญท่าทีเย่อหยิ่งลูกสาวอาภิวัฒน์เหลือเกิน

“อย่ามาทำเป็นเรื่องยาก ทำให้มากความเลยน่ะ เรารู้หรอกนะ คุณมันแรดขนาดไหน”

สวัสดีค่ะ มาพบกับเรื่องใหม่ของไรท์นะคะ อีกเรื่องยังไม่ทันได้กี่ตอน เรื่องใหม่ก็ออกมา ฮ่า ๆ ๆ อยากเขียนคู่กันไปค่ะ เพื่อที่ตัวไรท์เองจะได้รู้สึกว่า ตัวเองมีอะไรที่ต้องทำ นอกจากนี้ มันเป็นนิสัยด้วยมั้งคะ ของไรท์น่ะ ถ้าลองสังเกตดู ไรท์ชอบเขียนควบคู่กันไปสองเรื่อง บางทีการเขียนเรื่องเดียวหัวมันจะไม่ไบร์ท (พูดไปนั่น ฮ่า ๆๆ )

ฝากติดตาม เรื่องนี้ด้วยนะคะ ชื่อเรื่องอาจจะดูเสี่ยว ๆ เฉิ่ม ๆ ไปนิด แต่คิดว่าทุกคนน่าจะชอบ ขอเกริ่นไว้ก่อนว่า มีหลากหลายครบทุกรสชาติ ฝากด้วยค่ะ #เมียเก็บของพ่อ #พันไมล์ผ้าแพร

ขอบคุณภาพประกอบจาก คูมแฟนที่น่ารักของไรท์ค่ะ