เสน่ห์ร้ายจอมทมิฬ

**********************

แบร็กซ์ตัน มาร์โลเรส

อัญญ์มาลี ศิลาไพร

***************

***โปรย***

“นั่งให้มันดีๆ หน่อย” แบร็กซ์ตันตำหนิเสียงเย็น ใบหน้าของเขาเรียบเฉยไร้ความรู้สึกใดๆ

“ก็คนของคุณขับรถไม่ได้เรื่อง”

“อย่ามาโทษคนของฉัน เธอนั่งไม่นิ่งเอง แล้วนี่จะขยับออกไปได้หรือยัง” ก้มหน้ามามองด้วยสายตาดุดัน

อัญญ์มาลีกะพริบตาปริบๆ เหลียวมองไปทางด้านหลัง แม้จะเห็นไม่ถนัดนักแต่ความรู้สึกมันบอกชัดว่าคนที่ไม่ขยับคือใครกันแน่ สาวน้อยเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะหันไปสบตาคนตัวโตแล้วพูดเสียงห้วน

“แล้วเมื่อไรคุณจะปล่อยมือ”

แบร็กซ์ตันเหมือนจะเพิ่งรู้สึกตัว ค่อยๆ ใช้มือดันร่างบางห่างอกแล้วขยับไปนั่งหน้านิ่ง ดวงตาของเขาไม่ได้จับจ้องที่ดวงหน้าหวานแต่มองไปยังกระจกหน้ารถ คนของเขาหันมาก้มศีรษะเพื่อแสดงการขอโทษที่ขับรถไม่ระวัง ก่อนจะเอ่ยปากออกมาเสียงเข้ม

“เธอต้องกลับเมืองไทยโดยเร็วที่สุด...นี่เป็นคำสั่ง”

“คนใจร้าย” อัญญ์มาลีขยับถอยไปจนแผ่นหลังติดกับประตูรถพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครมายื่นคำขาดด้วยน้ำเสียงดุดันแบบนี้กับเธอมาก่อน

“ร้องไห้ทำไม โตจนอายุสิบแปดแล้วยังร้องไห้เหมือนเด็กห้าขวบ” แบร็กซ์ตันดุให้อีกรอบ เขาไม่ชอบผู้หญิงร้องไห้ เห็นแล้วขัดตาชะมัด

“คุณแบร็กซ์ตันก็ดีแต่ดุ ดีแต่สั่ง อัญญ์ไม่รักคุณแบร็กซ์ตันแล้ว”

“ใครเขาขอให้เธอรัก”

**************

อัพให้อ่านเป็นตัวอย่าง 9-10 บท

1 บท แบ่งเป็นตอนย่อย

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์ ทำซ้ำ ดัดแปลง ห้ามลอกเลียนแบบ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมาย

***หมายเหตุ***

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการและการสมมติขึ้นมาเท่านั้น ไม่ว่าเนื้อหา ชื่อ-นามสกุลของตัวละครหรือแม้กระทั่งสถานที่บางแห่ง ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงหรือเกี่ยวข้องอื่นใด ไม่เน้นหลักการหรือเหตุผล เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักระหว่างพระ-นางของเรื่อง