ตัวอย่าง

‘อื้ออออ ทำไมมันปวดไปทั้งตัวแบบนี้ โอ๊ยยยย ลุกไม่ไหว’

พิมพ์นาราได้แต่ร้องโอดครวญอยู่ในใจขณะที่เธอนั้นพยายามเปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งทั้งสองข้างขึ้น แต่พอเธอลืมตาขึ้นมาได้สำเร็จแล้วเธอกลับพบว่าไม่ใช่เพียงแค่เปลือกตาของเธอเท่านั้นที่หนักแต่ทั้งแขนทั้งขาทุกส่วนของร่างกายของเธอตอนนี้นั้นหนักอึ้งแถมยังรู้สึกปวดเมื่อยระบมไปหมด เธอจึงค่อยๆ ขยับแขนเพราะเป็นส่วนที่ขยับง่ายที่สุดเนื่องจากเธอเริ่มปรับภาพโฟกัสได้แล้วและรับรู้แล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของเธอหรือห้องของยัยมิ้นท์เพื่อนสนิทของเธอ

แขนกลมกลึงขยับไปเรื่อยๆ ด้วยความยากลำบากจากอาการปวดเมื่อยคล้ายคนโหมออกกำลังกายอย่างหนักจนกล้ามอักเสบแต่เธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเพราะอยากพิสูจน์ว่าความวาบหวามที่อยู่ในห้วงคำนึงนั้นมันเป็นเรื่องจริงหรือแค่ฝันไป

พิมพ์นาราสะดุ้งเฮือกเมื่อฝ่ามือนุ่มนิ่มของเธอสัมผัสเข้ากับอะไรที่มันตึงๆ แน่นๆ และเธอก็เดาได้ไม่ยากว่ามันคงจะเป็นแถวช่วงเอวของผู้ชายเพราะตอนนี้มือเล็กของเธอนั้นก็ค่อยๆ เคลื่อนไปยังตำแหน่งต่อไปอย่างรู้ทิศทางเพราะความอยากรู้อยากเห็น

หมับ! มือเล็กคว้าเข้ากับอะไรที่ใหญ่ๆ แข็งๆ แถมยังตั้งชันรออยู่แล้วอีกต่างหาก

‘โอ้ มาย ก็อตตตต มันใหญ่มาก!”

เธออุทานในใจ และตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่าเรื่องวาบหวามเกิดขึ้นกับเธอจริงๆ ไม่ใช่แค่เพียงฝันไป

พิมพ์นารายังคงกอบกุมสิ่งนั้นไว้ในอุ้งมือพร้อมทั้งขยับมือชักรูดขึ้นรูดลงอย่างไม่รู้ตัวเพราะตอนนี้เธอกำลังคิดถึงยัยมิ้นท์ เพื่อนสนิทของเธอที่ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อคืน สงสัยต้องขอบใจนางสักหน่อยแล้วที่ในที่สุดนางก็ทำให้เรามีโอกาสแซ่บอย่างคนอื่นเขาบ้าง คิคิ

เธอยังคงคิดอะไรไปเพลินๆ ระหว่างที่มือนั้นก็ชักรูดสิ่งนั้นไปอย่างเพลินๆ เช่นกัน โดยเธอนั้นไม่รู้ตัวเลยสักนิด ไม่รู้แม้กระทั่งว่าสิ่งนั้นมันขยายเหยียดใหญ่โตกว่าเดิมพร้อมรบมากขนาดไหน รวมถึงไม่รู้แม้กระทั่งว่าเจ้าของของมันนั้นได้ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงเข้มดุอันคุ้นเคยดังขึ้น

“พิมพ์นารา!”

“กรี๊ดดดดดดดด บอส!”

++++++++++

*เรื่องนี้ไรท์ตั้งใจไว้ว่าจะ No drama นะคะ ถ้ามีก็คือจะน้อยมากๆ

**อีกอย่างที่สำคัญคือเรื่องนี้ไม่มีฉากบังคับขืนใจอะไรทำนองนั้นนะคะเพราะฉะนั้นสายหื่น สายฟินจิกหมอนสมยอมขั้นสุดเชิญทางนี้เลยจ้า

***ลงให้อ่านเป็นตัวอย่าง 60-70% ก่อนออก E-book นะคะ

+++++ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ+++++