มาแล้วจ้ะ มาแล้วจ้าาาาา

กลับมาแล้วหลังจากห่างหายไปนานม้ากก เดือนก่อนๆ ชีวิตค่อนข้างยุ่งมากแต่ตอนนี้กลับมาแล้วน้า

ลี่ลี่! คือ! เหมือนเดิม!

NC ร้อนแรง! และความน่าร้ากก นุ่มฟู และ... สำหรับเรื่องนี้เป็น 'คู่เดี่ยว'น้า

จริงๆ มีแพลนว่าจะเป็นหลาย p แต่ว่าเรื่องก่อนนี้เป็นแนว 3p ไปแล้วก็เลยสลับเปลี่ยนบ้าง

หากนักอ่านต้องการแนวไหนที่ชื่นชอบ

หรือว่าต้องการเนื้อหายาวๆ จุใจ เช่น เรื่องไม่ลับในหอซานเริ่น หรืออยากอ่านเป็นตอนสั้นๆ เช่น เซตตำราปกขาว

ก็สามารถพูดคุยหรือเสนอแนะกันมาได้เลยน้าาา

---------------------------------------------------

คอนเซ็ปท์เรื่องนี้ คือฮอตเนิร์ด แต่ไม่ค่อยเนิร์ดเท่าไหร่ ทั้งพระเอกนางเอกจะนิ่งๆ ต่างคุมเชิงกันในตอนแรกๆ และในตอนกลางวันเท่านั้นค่า ส่วนตอนกลางคืนนั้นอีกเรื่องนึงน้า... คุ่กแค่กๆ

“อีอีข้าทำไม่ได้”

เจี้ยนมู่เอ่ยออกมาด้วยความจนใจ แขนข้างหนึ่งเท้ายันไว้ข้างศีรษะของนางเพื่อไม่ให้ตนเองทับนางจนแบนเป็นเซาปิ่งแผ่นบาง

“ได้สิ ท่านเป็นบุรุษส่วนข้าเป็นสตรี ย่อมเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปได้...”

“ข้าใช้การไม่ได้... อีอี”

เจี้ยนมู่โน้มใบหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกแทบชิดติดกับนาง มองเห็นใบหน้าของตนที่แฝงไว้ด้วยความโหยหาสะท้อนอยู่ในดวงตาคู่งามของนาง หากตนปกติดีและเห็นนางยั่วยวนเพียงนี้ไม่ต้องรอให้นางต้องเอ่ยปากเชิญชวนใช้เปลืองน้ำลายหรอก

มิใช่ไม่อยากทำ... แต่ทำไม่ได้!

“จะใช้ไม่ได้ได้อย่างไร” อีอีย่นจมูก เผยอริมฝีปากอ้าออกพลางแลบลิ้นเลียปลายคางของเขาคราหนึ่งอย่างซุกซน

“ลองจับดูสิ”

เจี้ยนมู่ที่โดนปลายลิ้นนุ่มนิ้วและเปียกชื้นหยอกเย้า ดวงตาที่นุ่มนวลอ่อนโยนพลันแข็งกร้าวดุดันขึ้นมาทันที สัมผัสแผ่วเบานั้นทำให้เจี้ยนมู่ยิ่งยากจะควบคุมตนเองมิให้กระโจนเข้าดึงทึ้ง เพียงแค่กลิ่นกายของนางที่กำจายหอมกรุ่นนี้ก็ทำให้ตนมึนงง ความรู้สึกมันเขี้ยวพลุ่งพล่านอยากจะบดขยี้นางด้วยริมฝีปากและฝ่ามือ

สภาพเขายามนี้ไม่ต่างจากเสือชราที่ไร้คมเขี้ยว เห็นกระต่ายน้อยตัวน้อยนุ่มนิ่มพลิกกายออดอ้อนอยู่ตรงหน้าทำเพียงสูดดมและอดกลั้นเท่านั้น!

---------------------------------------------------

**นิยายเรื่องนี้มี NC เน้นอิโรติคค่อนข้างจะร้อนแรง ภาษาและเนื้อหาไม่เหมาะกับผู้ที่อายุไม่เกิน 18 แต่งขึ้นจากจินตนาการเพื่อความบันเทิงล้วนๆ ไม่เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงกับประวัติศาสตร์ใดหรือพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งแต่อย่างใด**