“แต่ฉันไม่อยากให้นายเร่งรัดความรู้สึกฉัน เราพึ่งเริ่มคุยกันและตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับนาย”

“...”

“ฉันแค่อยากปล่อยให้ความรู้สึกมันค่อยๆพัฒนาไป เมื่อความรู้สึกเปลี่ยน ฉันมั่นใจว่าการแสดงออกของฉันก็จะเปลี่ยนตามไปด้วย นายเข้าใจที่ฉันจะสื่อใช่ไหม”

วินจ้องหน้าฉัน เราสบตากัน ก่อนที่วินจะเป็นฝ่ายถอนหายใจแล้วเอื้อมมือมาโยกหัวฉันเบาๆ

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว เอาเป็นว่าค่อยเป็นค่อยไปล่ะกัน” วินพูดด้วยรอยยิ้มแล้วตักข้าวขึ้นมาคำนึงยื่นมาตรงหน้าฉัน

“เริ่มจากฉันป้อนข้าวเธอคำนี้เป็นไง”

** คำเตือน : มีการใช้คำหยาบเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน

ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน **

**นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน มิได้มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลหรือสถานที่ใด ๆ ทั้งสิ้น

บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาใด ๆ

ใช้ภาพเพื่อประกอบนิยายและเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น**